6.4.06

Και όμως 50!!!



Εδώ και 5 περίπου ώρες είμαι 50 ετών.
Πωπωπωπω μισός αιώνας.
Γεννήθηκα σε μια κλινική στο Θησείο στις 6 Απριλίου του 1956 και μεγάλωσα στην Καλλιθέα, σε ένα σπίτι που έσφιζε από ευτυχία, έρωτα και γέλια.
Για να σας είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτε από τα πρώτα 14 μου χρόνια. Η μνήμη μου αρχίζει να λειτουργεί από τότε που με διώξανε από την Γερμανική Σχολή και μέ στείλανε στο ιδιωτικό σχολείο Χατζηκωνσταντίνου στο Καλαμάκι.
Από την Κόλαση στον Παράδεισο.
Από το Guten Morgen στο Γειά χαρά!
Από τον φόβο μην μας πιάσουνε αδιάβαστους ή ψεύτες στην ηδονή του ΔΕΝ ΞΕΡΩ και του ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ!
Η γερμανική κουλτούρα, που μου την βίδωσαν από το 6 μου, έσβησε τις λεπτομέρειες από τον μνήμη μου. Σαν σκιά έρχεται στο μυαλό μου να περιμένω το πούλμαν που θα μας πήγαινε στο γερμανικό σχολείο από τα άγρια χαράματα, τους γερμανούς καθηγητές (άριστοι οι περισσότεροι) να μας μιλάνε από τότε για την Ενωμένη Ευρώπη (1970), με αρχηγούς φυσικά τους ίδιους τους γερμανούς.
Δεν ήθελα καθόλου.
Καθόλου μα καθόλου ... μέχρι που (από τότε) έμαθα ότι την ζωή μας πρέπει να την παίρνουμε οι ίδιοι στα χέρια μας. Κανόνισα και με σουτάρανε κανονικά. Αντεξα δυο χρόνια. Πέρασε το καλοκαίρι -με μούτρα στο σπίτι- και τον Σεπτέμβρη βρέθηκα στην αυλή του Χατζηκωνσταντίνου. Τα παιδιά τιτίβιζαν, ούτε στολές ούτε τίποτα, κανείς δεν φοβόταν κανένα, κανείς δεν φοβέριζε κανέναν.
Εκεί οι πρώτοι έρωτες, εκεί οι πρωτες εφηβικές ανεμελιές, εκεί οι πρώτοι καθηγητές (ψιλο-άσχετοι) και αδιάφοροι, που μας έμαθαν το πραγματικό μάθημα της ζωής, για το πώς δηλαδή, θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε σ' αυτην την χώρα.
Μετα ήρθε το Πανεπιστήμιο.
1974. Χα! Το καλοκαίρι που έπεσε η χούντα.
Η μάχη της απο-χουντοποίησης. Χαχαχαχαχαχαχαχαχα! Τί μάχη κι αυτή! Ατέλειωτη. Χωρίς τέλος δηλαδή ... μέχρι που βαρεθήκαμε και υποχωρήσαμε.
Υποχωρήσαμε! Ετσι δεν είναι;
Πρώτο έτος!
Δεύτερο έτος!
Τρίτο ετος!
Τέρμα!
-Γιατί δεν το παίρνεις το ρημάδι το πτυχίο παιδάκι μου;
-Δεν μου χρειάζεται. Δηλαδή αν διαβάσω ακόμα 10 βιβλία καθηγητών σε φωτοτυπίες θα γίνω πιο σοφός;
-Οχι! Αλλά θα έχεις ένα πτυχίο για την κακιά στιγμή.
-Ποια κακιά στιγμή;
-Ποτέ δεν ξέρεις.
-Ε, αφού δεν ξέρω, καλύτερα να μην μάθω κιόλας.
(Τελικά είχα απόλυτο δίκιο).
Μετά Ναυτικό.
-Τωρα που θα πας στον στρατό θα γίνεις άνδρας.
Τριχες.
28 μήνες πεταγμένοι στα σκουπίδια. Δεν έμαθα τίποτα. Τίποτα απολύτως. Ούτε εκείνοι μάθανε τίποτα από μένα. Το μόνο που έμαθα ήταν ότι αν έχει δόντι την περνάς φίνα.
Ας είναι ήρεμη η ψυχούλα του Ναύαρχου Καπέτου, που ήταν προσωπικός μου φίλος και τον αγαπούσα και με αγαπούσε και με βγαζε πάντα από την δύσκολη θέση.
Δ/Π ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ. ΑΣΜ: 79513/78Β, Ναύτης διαχειριστής.
Τους έψησα το ψάρι στα χείλη.
Μέχρι ΑΚΙΝΗΣΙΑ (μιλάμε δεν κουνιότανε φύλλο) έκανε όλος ο στόλος για πάρτη μου.
-Αντε πάει και το Ναυτικό. Ωρα να δουλέψεις. Τί δουλειά θα κάνεις;
-Δημοσιογράφος.
-Μήπως θες να γίνεις τραπεζιτικός;
-Θα με πάνε φυλακή στο α' εξάμηνο.
-Ωραία! Γίνε δημοσιογράφος και η Παναγιά μαζί σου.
Ξεκίνησα στον ΚΑΖΑΝΟΒΑ μεταφράζοντας (από τα γερμανικά) την σοβαρότατη στήλη: Την ημέρα που με βίασαν. Μετά προχώρησα στα πιο σοβαρά: Πάλι μεταφράσεις. Στο ΠΑΝΘΕΟΝ:
Πατρόν.
Πόντος Καλή-Πόντος Ανάποδη= Πλέξη λάστιχο.
Τι τί χρήμα έβγαλα δεν περιγράφεται.
Πού να βρεθούν νοικοκυρές να ξέρουν γερμανικά που να πεταφράζουν πλεκτό και κέντημα. Η Γερμανική Σχολή τότε δικαιώθηκε.
-Θα πας σε καμμιά εφημερίδα;
-Αμε!
Πήγα.
-Τί θα κάνω;
-Ελεύθερο ρεπορτάζ.
-Πρίτς!
-Τί θες να κάνεις;
-Χρονογράφημα.
-Ρε α, πάγαινε από δω σκατό, που θες να κάνεις χρονογράφημα. Ελεύθερο θα κάνεις!
-Και οι γκόμενες;
-Ποιές γκόμενες;
-Πότε θα βλέπω τις γκόμενες;
-Αστα αυτά. Ελεύθερο ρεπορτάζ . Τράβα.
Τράβηξα. Πρώτο ρεπορτάζ μια κηδεία ενός καλλιτέχνη.
-Γράφτο σε 250 λέξεις.
-Μάλιστα.
Αρχισα: Και εκεί που έκλαιγε σύμπας ο καλλιτεχνικός κόσμος, της διπλανής μου κυρίας, που πλάνταζε κι αυτή, της έσπασε το τακούνι και έπεσε πάνω στην θεία του μακαρίτη, η οποία ηταν υπέρβαρη. Κουτρουβαλιάστηκαν και οι δυο πάνω σε έναν τάφο και δεν μπορούσαν να σηκωθούν. Πάνε να τις βοηθήσουν, πάρε κάτω τον μαρμάρινο σταυρό του τάφου. Στο μεταξύ η μαύρη φούστα της χοντρής της είχε φτάσει μέχρι τον αφαλό....
Ο μακαρίτης ο Γιώργος Κατσώνης (διευθυντής του Ελευθερου Τύπου) με φώναξε στο γραφείο του. Αγιος Ανθρωπος.
-Παιδί μου αυτο δεν είναι ρεπορτάζ. Είναι ευθυμογράφημα.
-Μάλιστα κύριε διευθυντά.
-Καλά! Από αύριο θα μας γράφεις 200 λέξεις μια στήλη.
-Ευχαριστώ κ. Διευθυντά.
Ετσι έκανα (και πάλι) αυτό που γουστάριζα.
Γάμος. Με την Μαργαρίτα. Κράτησε 8 μήνες. Παιδιά είμασταν και οι δυό. Πού να ξέρουμε τί είναι αγάπη; Ευτυχώς και για τους δυο μας το καταλάβαμε γρήγορα.
Πέρασαν τα χρόνια μπήκα στην Ενωση Συντακτών.
-Θες να μπεις στο Δημόσιο;
-Αμέ. Πού;
-Στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
-Ωραία. Τί θα κάνω;
-Αρχείο.
-Τί;
-Αρχείο.
-Εγώ;
-Ναι. Ωραία είναι. Θα φτιάξουμε το πρώτο ηλεκτρονικό αρχείο ειδήσεων
Τέλεια. Να 'μαι λοιπόν με σύμβαση αορίστου χρόνου.
Ενας χρόνος. Δυο χρόνια. Βαρέθηκα τη ζήση μου.
1987. Ξεκινάει ο 9,84.
Στο δρόμο πετυχαίνω τυχαία τον Θοδωρή και την Αγάθη.
-Θες να έρθεις να κάνουμε την πρώτη μεταμεσονύχτια εκπομπή της ελέυθερης ραδιοφωνίας;
-Φυσικά και θέλω.
-Ξέρεις από ραδιόφωνο;
-Οχι! Εσείς;
-Ούτε!
-Ωραία! Πάμε.
Τζανετάκος, Ρουσόπουλος, Μπήλιω, Χατζηνικολάου, Παναγιωτόπουλος, Κούλογλου, Ευαγγελάτος, Μητσικώστας, Τριανταφυλλίδης, Πυριόχος, Παπαδοπούλου, Τζι-Πόλι, Ψαριανός, Κάραμποτ κι άλλοι πολλοί.
-Θα παραιτηθώ από το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
-Τρελλός είσαι; Δεν παραιτείται κανείς από το Δημόσιο.
-Δεν προλαβαίνω. Αστε που βαριέμαι.
-Δεν πειράζει. Μαλάκα, μην παραιτηθείς. Εντάξει, μαλάκα;
-Εντάξει.
Παραιτήθηκα.
-Πάρτα να μην στα χρωστάω.
-Μερσί.
1989. Ιδιωτική τηλεόραση.
-Θέλω κι εγώ.
-Ελα.
Πήγα. ΑΝΤ1. Παραγωγή κεντρικού δελτίου ειδήσεων. Μεγάλο σχολείο. Μου βγήκε η ψυχή ανάποδα. Μετά ΣΚΑΙ, MEGA, STAR, SEVEN, ΕΡΤ.. ενδιάμεσα εφημερίδες περιοδικά, ραδιόφωνα....
Ξαφνικά: ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ-ΑΛΗΤΕΣ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ!
Ωχ! Ωχ!
Σε όλο αυτο το διάστημα:
Ερωτες, έρωτες, έρωτες, έρωτες... και ζωή ζλισμένα ισοροπημένη πάνω σε ένα λεπτό τεντωμένο σχοινί.
Μέχρι που πριν απο 3 χρόνια στις 4 το πρωί:
Κραπ! ΕΜΦΡΑΓΜΑ! Καραμπινάτο!
Ιπποκράτειο.

Εκείνη την νύχτα πήγαμε 9.
Πέθαναν οι 8.
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Η ζωή είναι ωραία. Πιο διαυγής.
Κι άλλος γάμος. Με τη σωστή Μαργαρίτα αυτη τη φορά.
Μισός αιώνας ζωής.
Εκανα καλά που διάλεξα το χρονογράφημα.
Μου 'τοχε πει ο μεγάλος Σακελλάριος και δόξα τον Θεό, τον άκουσα.
Να'στε όλοι καλά, που είστε τριγύρω μου.
Και αυτοί που αγαπώ και αυτοί που δεν αγαπώ ιδιατέρως.
Ναστε όλοι κι όλες καλά και να προσέχετε.

33 σχόλια:

raffinata είπε...

σου εύχομαι μισό αιώνα ακόμα με όμορφες "αρνήσεις" :))))))

herinna/ είπε...

Να σαι κι εσύ καλά. Πολύχρονος και πάντα δημιουργικός κι ερωτευμένος. Φιλιά Ισκαριώτικα :)

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια Πολλά και Δημιουργικά !!

An-Lu είπε...

Χρόνια σου πολλά, καλά και περιπετειώδη! ¶ντε για τα 100 τώρα! (κοντά είναι, προλαβαίνεις!)

Πατουσίτσα είπε...

Χρόνια καλά να έχεις. Χρόνια όπως τα θες. Καλή σου μέρα

trol είπε...

Μια γεμάτη ζωή! Καλά πας. Έτσι πάντα και χρόνια πολλά!

MainMenu είπε...

Χρονια Πολλα!!! Να γελούν και τα μουστάκια σου ΠΑΝΤΑ...έχεις μουστάκια ε;

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου, δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις!!, όμως ένα θα πώ, είσαι μέγας παίκτης !!! Συνέχισε έτσι, ελεύθερος από τα μεγάλα και τα βαριά.

Ανώνυμος είπε...

Κάθε πρωί, διαβάζοντάς σας , ανάβει μέσα στο μυαλό μου ένα λαμπάκι σκέψεων.Καποιες φορες είναι πεσμένη η ταση και το φως του είναι μουντό.Αλλες πάλι μοιάζει με καλοκαιρινό ήλιο ντάλα μεσημέρι που όλα μοιαζουν ποιό λευκα.Οπως και να χει εύχομαι και για τα επόμενα πενήντα χρόνια να μου πατάτε καθημερινά το διακόπτη.

Χρόνια όμορφα!

Ξανθή

Mirandolina είπε...

Χρόνια πολλά κι ευτυχή εύχομαι (τι ωραία φωτογραφία!)

---. είπε...

Μάνο μου, χρόνια πολλά μέσα από την καρδιά μου. Ζεις μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή και έχεις βρει πολλή αγάπη. Σου εύχομαι να συνεχίσεις να είσαι τόσο ευτυχισμένος και ποτέ μα ποτέ να μην παίρνεις τα σοβαρά , στα σοβαρά. Όπως δηλαδή μέχρι τώρα.
Αγκαλίτσα. :)

Ανώνυμος είπε...

Οι φίλοι σου από το αθλητικό ρεπορτάζ σου εύχονται να περάσεις άλλα 50 χρόνια το ίδιο παραγωγικά, χαρούμενα και...ευθυμογραφικά. Σκέψου ότι τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα και πάρε κουράγιο για τη δύσκολη συνέχεια.
Υ.Γ. Περίμενα ότι στο πλούσιο βιογραφικό σου θα έκανες μια μικρή ανσφορά στις ξεχασμένες ''ΕΙΔΗΣΕΙΣ'' και στο υπέροχο δίμηνο που είχες την τύχη να ασχοληθείς (και είχαμε την τύχη να σε έχουμε παρέα μας) στο αθλητικό ρεπορτάζ!
Υ.Γ. Και επειδή δεν έχω μπλογκ(προσωπικό) αλλά μόνο συλλογικό (allstarbasket.blogspot.com) για να μην απορείς ποιός σου στέλνει τις ευχές (και όχι σοκολατάκια που οδηγούν σε υψηλούς δείκτες χολησερίνης) είμαι ο φίλος σου που σε....ξενυχτάει. Και πάλι χρόνια πολλά και καλά

vatraxokoritso είπε...

Μάνο χρόνια πολλά να σε χαίρεται το Μαργαριταράκι σου..
Και να γράφεις για να σε χαιρόμαστε και εμείς τα φιλαράκια σου.

Sofia είπε...

¶ντε και στα 100.

alex είπε...

όμορφη ζωή!

Ανώνυμος είπε...

Στης ζωής σου τον αγώνα
πέρασες μισό αιώνα.
Αν και δεν σε ξέρω Μάνο,
μια ευχή θε' να σου κάνω:

Εύχομαι διπλός να γίνεις
κι όλο πίσω σου ν' αφήνεις,
καθαρά πάντα σημάδια
απ' της ύπαρξης τα χνάρια

Και να μη σε πουν "Αντώνη'
"Φαρισαίο" ή "Τελώνη"
Ούτε καν "τομαροόναρο"
Μον' αφέντη Τσουτσ'Αντώναρο

(παρεμπιπτόντως,
η φώτο μου θύμισε το γνωστό δημώδες:
Όταν έφτανες πενήντα
την παλιά την εποχή
...................

Τώρα όμως στα πενήντα
τα βολεύεις μια χαρά
και για πάρτι σου
οι ουκρανέζες
περιμένουν στην ουρά!)

Χρόνια Καλάαααααααα
χρόνια γεράάαααααα
χαρούμενη χρυσή
πενηντοχρονιάαααα

Ανώνυμος είπε...

maaaaaaaaaano!
εγω σ'αγαπάω ό,τι και να λες κι ό,τι και να κάνεις κι ας μη μ'αγαπάς εσύ κανα δυο τρεις φορές το μήνα που ξεχνιέσαι.
μαααααααααανο!

Unknown είπε...

Χρόνια πολλά και με το καλό να τα εκατοστήσεις!

Το Δ/Π ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ, γνωστό και ως 'ποντικοφωλιά' παροπλίσθη τον χείμωνα 1999/2000, καθώς χαλούσε συνεχώς. Δεν μπορούσε να ολοκληρώσει κανένα ταξίδι χωρίς να καλεί ρυμουλκά για να το μαζεύουν.

Chaca-Khan είπε...

Χρόνια Πολλά!!!!

Το γκαζόν είπε...

Εδώ είναι που λέμε χρόνια πολλά;
Χρόνια Πολλά κι από μένα λοιπόν κύριε Μάνο. Δεν εύχομαι άλλα 50 κλπ. Μονάχα όσα επιθυμείτε και δύνασθε να απολαύσετε. :)

Ανώνυμος είπε...

Sou euxomai na sunexiseis na akous th kardia sou kai mono kai na kaneis panta auto pou agapas... Xronia polla, gluka kai sigoura oxi vareta!!!

€lisavet είπε...

Χρόνια πολλά!!! Πολύχρονος! Με υγεία,ευτυχία και πολλά χαμόγελα! :)


Πωπω κι εγώ παρά τρίχα τη γλίτωσα τη γερμανική σχολή! Φτου φτου!

Κωστής Γκορτζής είπε...

Χρόνια Πολλά μεγάλε!
(Ε, όχι ακριβώς κι έτσι στο Ναυκρατούσα...) Μπαγάσα!

Μαύρος Γάτος είπε...

Χρόνια άλλα τόσα, Μάνο!
Με υγεία, και πάντα με το ίδιο χιούμορ και την ίδια αλήθεια.

FUFUTOS είπε...

Χρόνια πολλά κι από μένα, με ΥΓΕΙΑ (να την προσέχεις πολύ), δημιουργικότητα, αυθορμητισμό και περηφάνια.
Με αισιοδοξία και χαρά για την ηλικία σου. ¨οπως έλεγε κι ο Ζαμπέτας: Ο 50άρης, ο 50άααρης, είν' ένας νέος, της εποχής..... είναι ωραίος σαν εραστηηηηής

manosantonaros είπε...

Βρε παιδιά, σας ευχαριστώ όλους και όλες. Πολύ σας ευχαριστώ καινούργιοι φίλοι μου!

manosantonaros είπε...

kleip, σευχαριστω πολυ-πολύ. Και μένα μαρεσει ο Α.Πάνου.

Ανώνυμος είπε...

Να τα εκατοστήσεις, να τα χιλιάσεις , ό,τι θέλεις τελοσπάντων.
Πριν κάποια χρόνια έβλεπα την εκπομπη σου σε κάποιο κανάλι που δεν έχω συγκρατήσει το όνομά του αλλά την εκπομπή τη θυμάμαι σαν να την έβλεπα χτες.Τότε ήμουν πιο μικρή, είχα πιο έντονη ζωή και έβλεπα πολύ λίγα πράγματα στην τηλεόραση αλλά η εκπομπή σου ήταν πραγματικά απολαυστική λέξη - λέξη, κάπου έγραψες ότι η συνέντευξη δεν είναι κάτι απλό που μπορεί να κάνει ο καθένας, είναι μια τέχνη.Δεν τις ξεχνώ αυτές τις εκπομπές, τότε δεν τις έχανα με τίποτα.Ελπίζω να σε ξαναδώ σε μια εκπομπή.

Ανώνυμος είπε...

Στο Seven ήταν.

manosantonaros είπε...

theodora, σε ευχαριστω πολύ για τακαλά σου λόγια. Ναι! Στο Seven ήταν. Μου κάνει φοβερή εντύπωση και χαρά που μετα από τόσα χρόνια υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται την εκπομπούλα μου σ αυτο το μικρό κανάλι (που δεν υπάρχει πιά αφού τόσοι και τόσοι ασέλγησαν πάνω του). Πολύ περίεργο!!!

Epicuros είπε...

'Εστω και με καθυστέρηση σου εύχομαι: α) Να καβατζάρης χωρίς ψυχολογικό πρόβλημα τον "Κάβο Πενήντα", β) Να ζήσεις όσο γουστάρεις και κάνεις κέφι (100, 200, 500...).

Από το 98,4 σε θυμάμαι με τη Μπήλιω που κάνατε εκπομπή και κάποιος ακροατής τηλεφώνησε και ρώτησε: "Τι άραγε κάνετε εμπρός στο μικρόφωνο, πώς κυτιόσαστε, στα μάτια, χαμογελάτε", κλπ. Κι εσύ με τη Μπήλιω προσπαθούσατε να απαντήσετε!

NinaC είπε...

Θείε Μάνο, καλέ θείε Μάνο, αύριο, φύλαξε και για μας λίγο χαλβά! Η έστω ένα κομματάκι τουρτίτσα, από αυτή των 50χρονών σου!

Γελαστά και με υγεία να είναι όλα τα υπόλοιπα!!

Ανώνυμος είπε...

Looking for information and found it at this great site... continental airlines crews Saunas centro santiago Digital city stereo tvs car and Ralph lauren prescription eyewear fairfield time share fairfield time share online time xenical australia Natural cosmetic product and skin care airline ticket http://www.generic-imitrex.info/Airlines.html Baccarat crystal candlestick Losing weight with tenuate