15.2.07

H γυναίκα ΜΟΥ!











Παρακολουθώ κι εγώ αυτό το τηλε-δράμα με τον Βαρθολομαίο.

Δεν θέλω να σταθώ πως το καλύπτουν δημοσιογραφικά τα κανάλια επειδή θα ξεράσω και είναι κρίμα γιατί είναι καινούργιο το πληκτρολόγιο.

Εχει ενδιαφέρον όμως η όλη ιστορία.

Μια ιστορία που νομίζω ότι είναι ΠΑΝΤΑ η ίδια, σε όποιον κι αν συμβεί.

Και για να μην λέω για άλλους, ας πω για μένα.

Δυο φορές στην ζωή μου είχα σχέση με παντρεμένη.

Και τις δυο αγνόησα την ύπαρξη του συζύγου.

Δεν το’κανα σε βάρος του ανθρώπου…δεν ήταν ανταγωνιστικό δηλαδή… αλλά μάλλον αυτο δεν θα βοηθούσε, ακόμα κι αν το’ξεραν. Όχι δεν μιλάω σουηδικά. Εσείς;

Τη μία φορά ο σύζυξ δεν πήρε πρέφα τίποτα.

Βασικά γιατί –αν κατάλαβα καλά- είχε κι αυτός γκόμενα.

Την δεύτερη φορά όμως ο σύζυξ μας είχε πάρει χαμπάρι.

Το’μαθα μετά από χρόνια…

Θα μπορούσε κάλλιστα να με περιμένει σε κάποιο κεφαλόσκαλο. Και ήταν και πρώην αθλητής…

Μου’χει τύχει και το ανάποδο. Οχι με συζυγό μου… αλλά με μια γυναίκα που είμασταν σαν σύζυγοι (αν και ομολογώ ότι δεν είναι τό ίδιο, αν και θα΄πρεπε)…

Είδα και φωτογραφίες.

Να σας πω κάτι; Για πρώτη φορά στην ζωή μου ένιωσα αυτο που λένε «η γη έφυγε κάτω από τα πόδια μου!».

Ενιωσα τρομερά αδύναμος.

Ο συγκεκριμένος ασκούσε πάνω στην γυναίκα και εξουσία, την οποία δεν μπορούσα να ξεπεράσω… ακριβώς όπως και ο δράστης… ο φερόμενος δηλαδή…να μου το θυμηθείτε: σε μερικά χρόνια θα χαθεί η λέξη «δράστης» και θα αντικατασταθεί με την λέξη «φερόμενος»…

Εμένα είπες φερόμενο, ρε πούστη;

Αν θα μπορούσα να τον γρονθοκοπήσω;

Εκανα κατι χειρότερο: ευχήθηκα με όλη τη δύναμη της ψυχής και του μυαλού μου τον αφανισμό του.

Τί απέγινε;

Θα σας πω μιαν άλλη φορά που θα είμαι στα πιο εξομολογητικά μου…μάλλον δεν θα με πιστέψετε, οπότε γαματα.

Εννοώ τόση ώρα ότι αυτά τα πράγματα είναι πάντα τα ίδια.

Καταλαβαίνω απολύτως τον σύζυγο.

Καταλαβαίνω και τον μακαρίτη.

Καταλαβαίνω την απεριόριστη άγνωστη δύναμη-ορμή-θύελλα που’χε ο αρσενικός που είχε «απατηθεί» (δεν μ΄αρέσει το ρήμα, γι’ αυτό και το βάζω σε εισαγωγικά)…

Κάθε αρσενικό θηλαστικό το ίδιο θα ένιωθε.

Για σκεφθείτο λίγο τι παθαίνει ο αρσενικός ελέφαντας, όταν άλλος αρσενικός μπεί στα χωράφια του… και αυτό που τον νιάζει δεν είναι αν θα φάει το χορτάρι… αλλά αν θα πηδήξει ΤΙΣ θηλυκιές του…Να μην σας πω που θα του βάλει τους χαβλιόδοντες.

Μια φορά είχα δυο ντόμπερμαν, τον Ντέην και την Τζίφρα. Μιλάμε για αρνιά μασκαρεμένα σε ντόμπερμαν… Πολύ αγαπημένα αναμεταξύ τους. Κάτι σαν τον Σμούντα και την Σέρπα. Kοκό όμως δεν είχε… ήθελε ο αρσενικός… αλλά η θηλυκιά μόλις την πλησίαζε καθότανε στα πίσω της πόδια… και τέρμα η παράσταση… Το τί παρακάλια της έκανε… δεν περιγράφεται…

Είχα λοιπόν ο ηλίθιος, την φαεινή ιδέα… τόσο ήξερα, τόσα έκανα… να φέρω έναν άλλον αρσενικό, να πηδήξει την Τζίφρα…

Εντός έδρας.

Ο αφεντικός του ήταν ενας φλούφλης με φουλάρι, μεσα από το πουκάμισο, που πολύ καμάρωνε που ο δικός του (ένα υπέροχο ζώο… όχι βέβαια σαν τον Ντέην μου) ήταν άγριος και επιθετικός… τον είχε, βλέπετε, εκπαιδεύσει…

Κλειστήκαμε λοιπόν στο σπίτι οι 3 μας (ο αφεντικός, ο Ντέην κι εγώ) και αφήσαμε στο κηπάκι την Τζίφρα με τον ομορφονιό…που ήταν καμαρωτός-καμαρωτός και πολύ καβλωμένος…

Η Τσίφρα ούτε αυτόν γουστάριζε.

Κάθισε λοιπόν στα πίσω πόδια της… και τον παρακολουθούσε να την φλερτάρει…

Εμείς βλέπαμε από μέσα…

Ξαφνικά χάνουμε τον Ντέην… πήγε πίσω-πίσω στο σαλόνι, πήρε φόρα, πέρασε ανάμεσα μας, και ανάμεσα από την κλειστή τζαμαρία… τσίμπησε τον προκομένο από την μουσούδα… πήρε θάρρος και η Τζίφρα –που δεν γουστάριζε προφανώς τον γκόμενο-και τον άρπαξε από το πίσω πόδι… Αρχισαν να τον τραβάνε σαν λάστιχο…

Ο αφεντικός έβγαζε αφρούς…πάνω στο φουλάρι.

Για να σας πω την αμαρτία μου, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση…

Παρ’ όλα αυτά….

Εχετε προσπαθήσει ποτέ να χωρίσετε 3 ντόμπερμαν που τσακώνονται λυσσαλέα;

Όχι ε;

Δεν έτυχε…

Σας αρέσουν τα εξτρίμ σπορ;

Όχι, ε; Κρίμα θα’χατε μιαν ιδέα…

Σας έχει δαγκώσει ποτέ ντόμπερμαν το οποίου του δαγκώνει το αρχίδι, άλλο ντόμπερμαν;

Όχι, ε;

Ούτε εμένα μου’τυχε ευτυχώς… Του’τυχε όμως του αφεντικού από τον ίδιο του τον σκύλο…και δεν τα’φηνε κιόλας όσο δεν του άφηνε ο δικό μου το αρχίδι… πώς να πεις σε ένα ανεκπαίδευτο καρα-θυμωμένο ντόμπερμαν να αφήσει το αρχίδι του ανταγωνιστή του; Είπα μερικά, αλλά δεν πιάσανε...

Ωραία περάσαμε…

Νομίζω ότι η μόνη που χάρηκε ήταν η Τζίφρα, που σκοτώθηκαν παλλικάρια για χάρη της…

Εχει όμως και ένα ηθικό δίδαγμα:

Όταν άρχισε ο τσαμπουκάς, ήξερε πολύ καλά με ποιανού μέρος θα πάει…

Θα μου πείτε…ναι, αλλά δεν της άρεσε έτσι κι αλλιώς ο γκόμενος… και μάλλον θα’χετε δίκιο…

Κάτι τέτοιο συνέβη και με την περιώνυμη ιστορία που χορεύει στο ταψί την Ελλάδα.

Υπάρχουν μερικά πράγματα που μου’χουν συμβεί και ειλικρινά σας λέω εύχομαι ολόψυχα να συμβούν και σε άλλους ανθρώπους και να χαρούν όπως κι εγώ… υπάρχουν όμως και μερικά αδελφια, που ΔΕΝ σας τα συστήνω καθόλου μα καθόλου…

Οι ιστορίες με 3… έχουν πάντα 2 που κάθονται στα πούπουλα και 1 που κάθεται σε πυρωμένα καρφιά…

Εκτός κι αν είναι και οι 3 πολύ μερακλήδες…

…λέμε ρε παιδί μου…

attachment: Ηθελα πολύ να τους κάνουμε τους blogo-διαγωνισμούς, αλλά δεν θα τους κάνουμε. Τουλάχιστον όχι προς το παρόν… Ισως κάποια άλλη φορά.

Στο poll που έβαλα (οπου μπορούσε κανείς να ψηφίσει μία και μόνο φορά) είδα ότι το 30% εκείνων που ψήφισαν δεν ήθελαν τους blogo-διαγωνισμούς.

Θα μου πείτε ότι μένει το άλλο 70%....

Σύμφωνοι… όμως εγώ συνεχίζω να βρίσκω ότι είναι πολύ πιο σημαντικό το 30% που λέει όχι… παρά το 70% που συμφωνεί.

Είναι σαν το παράθυρο στην τάξη. Αν ένας κρυώνει, κλείνει το παράθυρο.

31 σχόλια:

spiretos72 είπε...

Δηλαδή? Πως φαίνονταν απο τις φωτο η εξουσία?

allmylife είπε...

θα βάλεις φωτογραφίες ενδιαμέσως του κειμένου;
μην...

manosantonaros είπε...

spiretos72... είπα εγώ ότι φαινότανε στις φωτο οι εξουσία; Μακαρι να φαινότανε η εξουσία, που εννοείς... χεχεχεχεχε...

allmylife... χεχεχεχεχε

spiretos72 είπε...

παρεξηγησις :-))))

allmylife είπε...

που τα βρήκες τα ροζ γαντάκια;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ποιό ήταν το κουτάβι;;;;


ο Ημίαιμος που είναι;;;



evian!

Γιάννης Αρ είπε...

Μία άσχετη - σχετική ιστορία

Πανεπιστημιούπολη Θεσσαλονίκη

Μία ψηλή αδύνατη καλοντυμένη 50άρα με αγέρωχη ματιά και ύφος πολύ συγκροτημένου ανθρώπου έχει βγάλει για βόλτα τον σκύλο της. Μία μαλλιαρή άσπρη μπάλα που δεν ξεχωρίζεις κεφάλι σώμα και πόδια (δεν ξέρω τι ράτσα ήταν).
Ταυτόχρονα ένας τύπος έχει βγάλει βόλτα το ντόπερμαν του, με την διαφορά ότι αυτός το έχει αφήσει λυτό.

Το ντόπερμαν βλέπει την άσπρη μπάλα και επιτείθετε, η άσπρη μπάλα ξεφεύγει της κυρίας της αλλά όχι από το ντόπερμαν, ο ιδιοκτήτης του ντόπερμαν τρέχει αλλά είναι μακριά.... εγώ αποφασίζω ότι δεν βάζω τα χέρια μου (φοβήθηκα είναι αλήθεια) η κυρία με γρήγορο βήμα, όχι τρέχοντας, φτάνει τα δύο σκυλιά αρπάζει το ντόπερμαν από τον σβέρκο το σηκώνει στον αέρα και το δίνει στα χέρια του ιδιοκτήτη του λέγοντας του ότι δεν πρέπει να το αφήνει ελεύθερο αφού έχει τέτοια συμπεριφορά ....
του ντόπερμαν είχαν πέσει τα κομμένα αυτιά ..... του ιδιοκτήτη του περισσότερο...
Η κυρία συνέχισε αγέρωχη σαν να μην είχε συμβεί τίποτα ....
Εγώ την θαύμασα και ντράπηκα για την απόφαση μου να μην βοηθήσω.

Sophia Choleva είπε...

Ωραίος

------ είπε...

Μωρέ καλά λένε "μηδένα προ του τέλους μακάριζε"!!!!
Πα πα πα πα......ούτε ψύλλος στον κόρφο τους...ολονών... συμπεριλαμβανομένου και του μακαρίτη!!!

mako είπε...

Εγώ επειδή είμαι στη κοσμάρα μου απο όλο το ποστ .... έχω να πω ότι οι φωτος των σκύλων ήταν γαμάτες !!!!

Και μια συμβουλή : όταν δυο σκυλιά μαλώνουν δεν πάμε να τα χωρίσουμε ποτέ με γυμνά χέρια. Ο μόνος ασφαλης τρόπος είναι να τα βρέξουμε. :)

Kwlogria είπε...

Μ'αρέσεις!

Κωστής Γκορτζής είπε...

Μάνος παρα-"φερόμενος"!... :)

Allmylife, με φωνάξατε; Χραπ, χραπ, χραπ (ουρά) :)

Pan είπε...

Σε διαβάζω αρκετό καιρό, αλλά σήμερα δεν άντεξα, έπρεπε να γράψω.
Θα μας αφήσεις επιτέλους να δουλέψουμε και λίγο; Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την δημοσίευση και δεν σταματάω να γελάω. Φαντάζομαι την φάση με τα σκυλιά. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του φλούφλη.
Αυτό που δεν ξεκαθάρισες είναι αν εντέλει την γλίτωσε ο τρίτος της παρέας ή τον καθάρισε ο δικός σου. Όντως, τα δικά σου δείχνουν πραγματικά αρνιά. Φυσικά, από αυτά να φοβάσαι. Μετά από αυτό το άλλο αποκλείεται να ξανακάβλωσε. Θενξ!

allmylife είπε...

Ημίαιμος

μάλιστα σας φώναξα
αλλά εσείς τίποτα για τα σκυλιά...
:(


Μάνο μου επιτρέπεις...

Unknown είπε...

Εμένα είπες φερόμενο, ρε πούστη?

Κορυφαία ατάκα.

Η πρώτη φώτο είναι φοβερή, αλλά και η κοντινή με την μουσούδα είναι πολυ γλυκιά. Να σου ζήσουν τα καμάρια σου.

Όσο για το θέμα, ένα θα πω.

Σε καταλαβαίνω...

Κωστής Γκορτζής είπε...

Allmylife, κυρία μου, πλην της δικής μου 'καθαρόαιμης', η περί ου ο λόγος αριστοκρατία των μανταμσουσούδικων ντόμπερμαν ποσώς διεγείρει τη φαντασία μου.
Εκτός από τα ροζ καλτσάκια που θα τα προτείνω και στη δικιά μου.
Ζαρτιέρες δεν της έβαλαν;...
Όχι που νομίζατε ότι ο Αντώναρος θα έκοβε τις τσόντες! Αυτός εμπνέεται και από το ...ΙΚΑ!
Επιμένω, Μάνος παρα-φερόμενος! :))))

vatraxokoritso είπε...

"η φάρμα των ζώων..."

manosantonaros είπε...

Allmylife: Αλήθεια πού είναι ο Ημίαιμος, που είναι και ειδικός; Ναι, τους έριξα ένα μπουκάλι evian, αλλά δεν χωρίσανε…

Γιάννης Aρ: Χμ,. ωραία ιστορία… Είναι παραβολική με την ιστορία του ΙΚΑ; Χεχεχεχεχεχε… η αλήθεια είναι ότι δεν φτάνει που τον δάγκωσε ο σκύλος του… με το λάστιχο τον έκανα και μούσκεμα από πάνω. Τελικά μείνανε οι δυό τους και δαγκωμένοι και με εμένα να τους μπουγιελώνω… Εξαιρετικά σκυλιά τα ντόμπερμαν… καθόλου άγρια… αυτό είναι μύθος… και τρομερά αγαπησιάρικα…

Sophie_jamaica. Sώπα και ταξίδευε…

ΝanaTsouma: Τι ωραία που πέρασα ακούγοντας την εκπομπή σου στο ΝΕΤ 105,8! Κάθε βράδι πλην Σ/Κ 23.00-00.00… Ταραταζούμ Nana’s show… Nα την ακούτε… δεν είναι υποχρεωτικό να την πιστεύετε κιόλας (χαχαχαχαχα) και να της στέλνετε και SMS…

Χazomama: Xαίρομαι που αρέσουν οι φωτο… μόνο που ΔΕΝ είναι ο Ντέην και η Τζίφρα… ο μαύρος είναι ο δίδυμος αδελφός του… αλλά οι φωτό είναι από το flickr.

Kwlogria: Γιατί; Παντρεμένη είσαι; Αχαχαμπου-χαχα-χα

Ημίαιμε: Κάτω…. Κάτω… Κάτω είπα! Ακίνητος… ούτε την ουρά… κάτω Platz…



Pan Όχι, την γλύτωσε… απλώς την έκανε με την κομένη ουρίτσα του κάτω από τα σκέλια και φωνάζοντας κάι-κάι-κάι… Ο αφεντικός είχε πλάκα… γιατί φωναζε ότι θα ΜΑΣ κάνει μήνυση.
Χαχαχαχαχα… επειδή τον δείραμε που δεν κάτσαμε να μας γαμήσει…

All my Life… παρακαλώ…. Καν’τε δουλειά σας….

GreekHistory… Xαίρομαι που με καταλαβαίνεις…. Ελπίζω να μην σου συμβαίνει τώρα… αλλά απλώς να έχεις εμπειρία.. Λυπάμαι που όλοι νομίσατε ότι οι φωτό είναι των δικών μου σκυλιών… Όχι… όλα αυτά συνέβησαν πριν από 20 χρόνια… Μάλλον εγώ φταίω που δεν το διευκρίνησα… Κάπου έχω κάποιες φωτό τους.. θα τις βρω και θα τις ποστάρω κάποια στιγμή.

Ημίαιμος… Ναύαρχε, αυτό με το ΙΚΑ έγραψε… 12 points

Vatraxokoritso. Mαλιστα. Σε περιμένω.

Unique Fish είπε...

Οι ιστορίες με 3… έχουν πάντα 2 που κάθονται στα πούπουλα και 1 που κάθεται σε πυρωμένα καρφιά…

Ο Αλέξανδρος Δουμάς είπε το εξής σοφό: "Είναι τόσο βαριά η αλυσίδα και το λουκέτο του γάμου που χρειάζονται δύο για να τα σηκώσουν, καμιά φορά και τρεις"

Ανώνυμος είπε...

Αχ! Βρε... παλιομισοφόρια, τί τραβάν για σας τ'αγόρια, τί τραβάν για σας τ'αγόρια.. ;-)

Ανώνυμος είπε...

Μία απορία αγαπητέ μου.
Μετά την αποδεδειγμένη επίδειξη ανδρισμού του Ντέην μήπως η Τζίφρα άλλαξε γνώμη και του έκατσε;


ΥΓ: η απόφασή σου για αναβολή των διαγωνισμών, και ο σεβασμός σου για τα δικαιώματα της μειοψηφίας δεν σχολιάσθηκε δυστυχώς. Ακόμη μια σκέψη σου που πρέπει να παραδειγματίσει, μάλλον πέρασε χωρίς να την προσέξουμε..

Μαύρος Γάτος είπε...

Η ιστορία που περιγράφεις είναι τόσο σπαρταριστή και τόσο απίστευτη που είναι σίγουρα αληθινή!!!!!!

Αν μπορούσα να έχω σκυλί, θα ήθελα έναν κοπριτάκο από αυτούς τους κίτρινους, που σού κουνάνε την ουρά χωρίς να σε ξέρουν... και σού λερώνουν τα ρούχα με τα βρωμοπόδαρά τους άμα τους δώσεις λίγη σημασία... θηλυκό...

Σ;)

An-Lu είπε...

Τι να πω! Χάρμα οι φωτό!
Για την ταμπακιέρα φυσικά και συμφωνούμε....




Αλλά εβιάν στα ντόμπια βρε; Μόνο με καταρράκτες θα χωρίζαν, όχι με ένα μπουκαλάκι!

φιλούνΙΑ!

diastimata είπε...

Ξανά Ρασούλη θα γράψω, για να σχολιάσω (με ξένα κόλυβα, που λένε):

Από τη γυναίκα
ούτε ένα καλό δεν είδα
μα πίστεψέ με,
είν΄ η μόνη μας ελπίδα!

Ανώνυμος είπε...

καλοοο γεια σου ρε αντωναρε...

herinna/ είπε...

Καλημέρα Μάνο. Σκηνές ροκ. Για την υπόθεση Βαρθολομαίου που πέρα από το αρχικό νέο της δολοφονίας του αρνήθηκα να παρακολοθήσω περαιτέρω, έχω πιάσει ένα γενικό αίσθημα συμπόνιας προς τον κερατωμένο σύζυγο, όπου το γεγονός της διάστασης του ζευγαριού την τελευταία διετία δεν λέει τίποτα σε κανέναν και μια αποστροφή-οργή απέναντι στη θεωρούμενη πάλι ηθικό αυτουργό, τη γυναίκα, που εξαιτίας της απιστίας της έγινε το φονικό. Τα μμε τη φωτογραφίζουν σαν άνθρωπο αδίστακτη, υπολογίστρια, θρασύ, πουτάνα, που παρέκαμψε την ιεραρχία και βρέθηκε σε πόστο κλειδί, που εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία αυτού του άγιου ανθρώπου που έκανε κάτι καλό στο ΙΚΑ, για να τσακώνει τις προμήθειες, που αυτό που εκείνο. Για τον άγιο άνθρωπο που είναι το θύμα στην υπόθεση, κουβέντα. Έτσι έχουμε. Έναν πέρα από κάθε υποψία άξιο άνθρωπο του κράτους, έναν πέρα από κάθε υποψία απατημένο σύζυγο και μια πουτάνα που κρύβεται πίσω από τους δυο τους. Θαυμάσια πλοκή. Αν το καλοσκεφτεί κανείς μάλιστα, πίσω από κάθε έγκλημα ανδρός, βρίσκεται μια γυναίκα πουτάνα. Είτε θα είναι μια παλιά ερωμένη που αμφισβήτησε τον ανδρισμό τους, είτε θα είναι μια μάνα που σακάτεψε τον ανδρισμό τους, είτε θα είναι μια πουτάνα πουτάνα, που τραυμάτισε θανάσιμα την ψυχή τους.
Ενώ αντίθετα πίσω από το έγκλημα μιας γυναίκας, δεν βρίσκεται καμιά μάνα, πατέρας, παλιός γκόμενος, παιδικά άγρια χρόνια κλπ. Είναι το τέρας που πήρε τη ζωή ενός ανθρώπου. Αυτά σκέπτομαι εγώ. Οι άντρες ακόμα και στο φόνο είναι παιδιά που η ζωή αδίκησε ακόμα και σαν θύτες, ενώ οι γυναίκες ακόμα και σαν θύματα, αυτές που φταίνε για το θανατό τους. (Τον προκάλεσε, τον αγνόησε, φόραγε σέξι ρούχα, του κουνιόταν, τον έφτυσε, γέλασε με το μικρό πουλί του, ή απλώς τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία).
Μεγαλύτερη υποκρισία της κοινωνίας δεν θα βρει εύκολα κανείς. Ακόμα και οι γυναίκες την έχουν αφήσει να περάσει στο πετσί τους. Χειραφετημένες ελεύθερες κι ανεξάρτητες, πάνε και πέφτουν σαν τις μουρόχαυλες μέσα στην παγίδα να κρίνουν και να κατακρίνουν με αντρικά κριτήρια. Μέχρι να έρθει η σειρά τους να κριθούν κι αυτές.

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ είπε...

H αλήθεια είναι πως το παράδειγμα με τους ελέφαντες και η ιστορία με τα σκυλιά είναι διδακτικά Mάνο.

Kαι έχουν ένα κοινό φυσικά: Ότι μιλάμε για ζώα.

Kαι φυσικά εξηγούν την συμπεριφορά του “φερόμενου” αλλά δεν τη δικαιολογούν. Αυτά τα σύντομα με τα κλισέ-ηθικοπλαστικά.

Mε τον μακαρίτη ένα μόνο πρόβλημα έχω και είναι και βασικό: πήγε με μία γυναίκα πάνω στην οποία είχε εξουσία. Kαι μάλιστα με γυναίκα που είχε εξουσία και στον άντρα της.

Kαι εγώ είμαι υπέρ του έρωτα που είναι ανίκητος κλπ. αλλά άμα θέλεις να είσαι και διοικητής και ερωτευμένος σε τελική ανάλυση κάνε κάπου και μία θυσία για τον έρωτά σου. Φύγε εσύ από τη διοίκηση. Πες σε αυτήν να φύγει από το IKΑ. Kάνε κάτι. Κάπου πρέπει να πληρώσεις το κόστος.

O νεκρός δεδικαίωται ή κάπως έτσι, και δεν του άξιζε αυτό το τέλος, αλλά και αυτός ο άνθρωπος το έκανε με τον εύκολο τρόπο. Kαι πέρα από τους ξε-κατινισμούς στα κανάλια αυτό του χρεώνει η κοινωνία.

Ανώνυμος είπε...

Το σκηνικό με τις φωτογραφίες το έχω ζήσει κι εγώ. Είναι Μεγ. Παρασκευή , κάθομαι στου ΠΡΑΠΑ, και έχω απέναντί μου την επί 5 χρόνια ερωμένη του άντρα μου. Μου δείχνει φωτογραφίες από την κοινή τους ζωή: εκδρομές, νυχτερινά κέντρα, πάρτυ στο σπίτι της. Περίεργο, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου, αλλά ένιωσα τεράστια αδιαφορία. Πιο πολύ θα με πείραζε εάν έβλεπα το διπλανό παρά τον άντρα μου. Της τις έδωσα πίσω με ένα ειρωνικό χαμόγελο λέγοντάς της: Πολύ μικροαστός δεν είναι; Εκείνη δεν κατάλαβε τίποτα, ίσως, περίμενε να καταρρεύσω, εγώ της πλήρωσα τον καφέ και πήρα κατυεθείαν τηλέφωνο το δικηγόρο μου. Αρκετά είχα ασχοληθεί με τον γελοίο ... και τις οικογενειακές του συνήθειες... Βλέπεις ήμουν αρκετά "καλλιτέχνης" για να ασχοληθώ με νούμερα ..!!!!

triantara είπε...

εγώ τώρα φταίω που μέσα στις πικρές αλήθειες τις ιστορίες χέστηκα στα γέλια με τον τρόπο που περιέγραψες τον σκυλοκαυγά;...

lee είπε...

Eγω ψιλοξενερωσα που η γυναικα του ατυχους φονιά δεν τον υποστηριξε. Τα παιδια της δεν τα σκεφτηκε? Τι κοσμος!

Ηθελα να σου πω και για τον διαγωνισμο, κι εγω στο 30% ανήκω. Ισως θα ειχε πλακα να βλεπαμε ποιος ειναι πιο αστειος, πιο "μουσικός", πιο οτιδήποτε, αλλά για μενα η ερωτηση "ποιος ειναι ο καλυτερος μπλογκερ" ειναι ελαφρως ακρη... Εκτος αν μπορει καποιος να μου εξηγησει τι σημαινει αυτο. Υπαρχουν κανονες και προτυπα?

Εχω κι εγω σκυλιτσα που επισης δεν "καθεται" με τιποτα. Εχω βαρεθει να βλεπω αρσενικά να κλαινε για παρτη της!

Πρωτη φορα σου γραφω,
τα ειπα ολα μαζεμένα!

lee είπε...

ελαφρως ακυρη εννοουσα..(στην β παραγραφο...)

melanhappy είπε...

τα pets είναι χάρμα. τα υπόλοιπα έχουν πλάκα, αλλά είναι πολύ πιο απλά. τα νομικά γνωστοποιούνται και οι ενήλικοι προχωρούν συνειδητά εκεί που τους οδηγεί η γκλάβα τους. όταν δεν γνωστοποιούνται δεν μιλάμε για ενήλικους ή έστω μιλάμε για ηλίθιους που δεν αρκούνται συνοπτικά στα του πάθους τα καμώματα και ταλαιπωρούν το χρόνο