30.6.08

Καλοκαιρινή δροσερή ιστορία











Ηθελε να μάθει η φίλη μου η Κική από τη Θεσσαλονίκη, αν παίζω «ρακέτες»;

-Εγώ;

-Το’ξερα ότι έτσι θα απαντούσες.... Γιατί δεν παίζεις ρακέτες;

-Επειδή δεν είχα καιρό να ασχοληθώ... να είσαι σίγουρη πάντως ότι αν είχα ασχοληθεί θαμουν ο Φέντερερ...

-Ημουν σίγουρη ... και γιατί δεν είχες καιρό;

-Εκανα παρέα στις κοπέλες που έκαναν ηλιοθεραπεία, όταν οι φίλοι μου (τους) έπαιζαν ρακέτες... Ασε που όλοι οι φίλοι μου είχαν φέτες αντί για στομάχι, ενώ εγω το καϋμένο ήμουν 52 κιλά... και όταν έγινα 83 όπως σήμερα... η αύξηση βάρους έγινε μεγάλη σταγόνα εκεί που οι άλλοι έχουν φέτες...

-Χαχαχα κατάλαβα.... Και μου’κλεισε το τηλέφωνο. Προφανώς κέρδισε ενα στοίχημα....

Μετα το ξανασκέφτηκα.

Ναι... δεν παίζω ρακέτες... δεν κολυμπάω «πεταλούδα» μέχρι το απέναντι νησάκι... αλε ρετούρ.... αλλα μπορώ να κάτσω 3 μέρες κάτω από τον ήλιο... αρκεί να μην το θεωρήσει (η άλλη) για δεδομένο... Ποτέ δεν ευχαριστήθηκε μπάνιο γυναίκα μαζί μου... διαβαζω εφημερίδες.... τραβάω φωτογραφίες.... υποδεικνύω ωραίες γυναίκες.... και αμα τσουρουφλιστώ πάω κάτω από ομπρέλα.... και αμα κολυμπάω γουστάρω να’μαι μόνος μου... όχι στα πολυ βαθειά... να μπαίνω ΟΤΑΝ θέλω και να βγαίνω ΟΤΑΝ θέλω....

Με άλλα λόγια είμαι εντελώς αντιτουριστικός επί του συγκεκριμένου θέματος.

Ολα αυτα τα χρόνια λοιπόν παρατηρώ τους άλλους άνδρες στην παραλία... Τί διάολο διαφορετικό κάνουν; Η μεγάλη πλειοψηφία κάνει ακριβώς το ίδιο με έμένα... οι υπόλοιποι παίζουν «ρακέτα», είναι πασαλειμένοι και μελαψοί.... φέτες παντού μέχρι το μάγουλο.... πέφτουν στο νερό καθε τρις και κολυμπούν λες και τους κυνηγάει η Ορκα και οι φίλες της.... ξαπλώνουν στην άκρη της παραλίας.... κάνουνε σιχαμένα πυργάκια με γκόμενες ....και παιδιά των άλλων...

Ε;

Δίκιο δέν έχω;

Δίκιο.... Ομως όλοι αυτοί έχουν και ενα άλλο κοινό στοιχείο.

Είναι μόνοι τους... δεν φλερτάρουν.... αλλα κάνουν τον Ταρζάν χαρούμενο....

Πού θα βρεί καλε το θύμα της η γυναίκα, με τα μεϊκαπ της, τα σκέρτσα της....αχ βάλε μου λίγο στην πλάτη....το μαλλί όσο καλύτερο γίνεται... διαμαντάκι στον αφαλό.... μου δίνεις ένα τσιγάρο;.... πάμε να πιούμε τίποτα δροσερό... πού θα τα κάνει όλα αυτα; Την ώρα που της κάνεις πατητές; Ή την ώρα που προσπαθεί απεγνωσμένα να πιάσει το μπαλάκι, που της πετάς με φάλτσο.... Ε, που θα βρεί θύμα; Πάνω στην πετσέτα της την ώρα που τσιρ τσιρ καίγεται, βέβαια....

Υστερα είναι και το τάβλι... Αλλιώς τα λες στο τάβλι κι αλλιώς στην θαλασσόμπαλα.... Αστε που συνήθως οι Ποσειδώνες δεν παίζουν καλό τάβλι... είναι πνευματικόν παίγνιον βλέπετε, που μαθαίνετε στη σκιά, με τσιγάρα, ποτέ, βρισιές και πραγματική βαρβατίλα....και χάνουν... δεν είμαι σίγουρος αν κάνει καλό αυτό στο λίμπιντο των γυναικών...

Ασχετο: Κάποτε συναντήθηκα με την μαμά μιας φίλης μου σπίτι τους... Είχαν φτιάξει καναπεδάκι, αδημένια πιατάκια... η μαμά ήταν πολυυυυυυυυυυυυυ συντηρητική και πολύυυυυυυ της καλής κοινωνίας....

Κάποια στιγμή με ρώτησε αν ξέρω τάβλι....

Κοιτάξτε, μην το πάερετε πολύ φαλοκρατικό (πού είναι)... αλλά βαριέμαι αφόρητα να παίζω τάβλι με γυναίκες... είτε ξέρουν καλά, οπότε μεταμορφώνονται σε άνδρες.... πράγμα που με ξενερώνει.... είτε δεν ξέρουν... οπότε βαριέμαι το παιγνίδι....

Με την μαμά της φίλης μου, όμως τί να κάνω;

-Βεβαίως....

Εφερε ενα τάβλι με ...τσόχα.... και με κουτάκι για τα ζάρια....

Θα παίζαμε στα 7.... πλακωτό, πόρτες, φεύγα....

Επαιζε καλά, αλλά βαρετά... έτρωγα τα καναπεδάκια μου...χαμογέλαγα στην φίλη μου, που’χε μεγάλη αγωνία... και ξαφνικά βρέθηκα να χάνω 6-0...

Ε, εντάξει... μάνα είναι μόνο μία... έστω και αν είναι άλλου....

Και εκεί που κερδίζει το 6ο παιγνίδι η μητέρα, γυρνάει και μου κάνει.... κωλοδάκτυλο.

Μέσα μου ξύπνησε το Χατηκλάμπ (το ευαγές ίδρυμα όπου φοίτησα και αποφοίτησα με έπαινο) και ο Μήτσος ο φίλος μου.... ο μεγαλύτερος ταβλαδόρος που γνώρισα ποτέ... που δεν σηκωνόσουν από το τραπέζι, αν δεν κέρδισε.... 167-166... δεν έχει σημασία.... 3 μέρες μετα... επίσης δεν είχε καμμιά σημασία....

Ξύπνησε σας λέω το Χατζη-κτήνος.... Μες στο δάσος προχωρούμε κ.λ.π.

Εγραψα στα παπάρια μου τα καναπεδάκια, την φίλη μου που ψιλοανησύχησε και παίξαμε επιτέλους τάβλι.... Η μητέρα έχασε 8-6...το τί είπε ο στόμας μου, δεν περιγράφεται.... φύγανε οι πληθυντικοί.... να φέρω τη σκάφη.... αυτο το παιγνίδι ουτε οι ισοβίτες δεν το παίζουν.... να παίζω με το ενα μόνο μπας και προλάβεις; κ.λ.π.

Αποτέλεσμα;

Με συμπάθησε...

Για τους ίδιους λόγους που σας περιγράφω και για την πλαζ.

Από την άλλη το θαλασσο-αθλητικό έχει και τα τυχερά kinky του....

Aν το’χω κάνει στα βαθειά;

Καλε, όχι... ποιός είμαι; Η Μαίρη Πόπινς... Τοχω κάνει όμως στα σταθερά, όταν ο άλλος ήταν στα βαθειά....

Χαχαχαχαχαχαχα......