15.9.09

Ε-ΚΛΟ-ΓΕΣ!!!!

Try JibJab Sendables® eCards today!

Ερμού: Πεζόδρομος ταχείας κυκλοφορίας

Οταν πρωτοπήγα στο εξωτερικό (πριν πολλά χρόνια) ενα από τα πράγματα που με εντυπωσιάσαν ήταν οι πεζόδρομοι.
Με άλλα λόγια: Δρόμοι που ΠΕΡΠΑΤΑΝΕ αποκλειστικά. ΠΕ-ΡΠΑ-ΤΑ-ΝΕ. Με τα ποδαράκια τους δλδ. Πάτε σε όποια πόλη της Ευρώπης θέλετε και άμα δείτε όχημα σε πεζόδρομο, ελάτε να με φτύσετε... ακόμα και τα ποδήλατα απαγορεύονται αυστηρά. Πέφτουν βαρύτατα πρόστιμα από την εκάστοτε Δημοτική Αστυνομία, που επίσης περιπολεί (φυσικά) πεζή.
Αν θυμάμαι καλά, ο πρώτος δρόμος που πεζοδρομήθηκε (επί υπουργίας Στέφανου Μάνου) στην Ελλάδα ήταν η οδός Βουκουρεστίου (ένα κομμάτι της) στην Αθήνα. Ολοι μας τον είχαμε λατρέψει. Αργά αλλά σταθερά τον λάτρεψαν και οι κάθε είδους επχούμενοι: μηχανές, αυτοκίνητα, φορτηγά, τριαξονικά κ.λ.π.
Οσοι με παρακολουθείτε στο FB, ίσως νάχετε προσέξει ότι η οδός Ερμού (ο πεζόδρομος ντε) είναι η αγαπημένη μου για τις φωτό μου. Είναι η γειτονιά μου. Φωτογραφίζω εκεί τουλάχιστον τα 4 τελευταία χρόνια. Κάθε μέρα, κάθε φορά που στέκομαι για να σηκώσω τη μηχανή μου, έχω την αγωνία μπας και με πατήσει κανένα αυτοκίνητο. Μερικές φορές μόνο και που προλαβαίνω να κάνω ένα κλικ και αμέσως μετα να τραβηχτώ στην άκρη για να περάσει (στην καλύτερη περίπτωση) το δίκυκλο, το αυτοκίνητο, ή το φορτηγό. Τα ταξί λατρεύουν να κόβουν δρόμο από την Ερμού.
Αυτο που με εκνευρίζει πιο πολύ από όλα είναι ότι στην Ερμού βολτάρουν (περιπολούν δλδ) τα περιπολικά της Δ. Αστυνομίας, αλλά και της Αστυνομίας. Εχω διαμαρτυρηθεί δεκάδες φορές, άλλα όλοι μου απαντάνε: Δεν είναι δική μας δουλειά .. είναι τη Τροχαίας.... και όταν ρωτάω την Τροχαία... μου λένε: δεν είναι δική μου δουλειά... είναι της Δημοτικής Αστυνομίας. Συνήθως βαριέμαι να το πάω πιο κάτω... μερικές φορές συναντώ και συναδέλφους μου από τα κανάλια... συνεργεία ολόκληρα που ρωτάνε τους πεζούς για τις εκπτώσεις, δημοσκοπούν ή κάνουν τηλε-φάρσούλες...
Με τους περισσότερους εχουμε δουλέψει μαζί. Με χαιρετάνε με χαρά... επιμένω και σ’ αυτούς... Ρε, παιδιά πάμε μαζί να κάνουμε ένα ρεπορτάζ για τον πεζόδρομο που είναι τίγκα στ’ αυτοκίνητα... Δυστυχώς δεν έχω πείσει κανέναν... οι κασέτες πρέπει να γυρίσουν πίσω με τα ρεπορτάζ που έχουν συζητηθεί στις συσκέψεις...
Χθες το απογευματάκι ήμουν για άλλο λόγο φουρκισμένος.
Η φωτογραφία με χαλαρώνει... πήρα λοιπόν τη μηχανή μου και κατέβηκα στην Ερμού... μόλις έστριψα την Νίκης έπεσα πάνω σε «ειδικό φρουρού» που κάνιζε τσιγαράκι με οδηγό ταξί που’χε παρκάρει την κουρσάρα του και περίμενε πελάτες από το ξενοδοχείο...
Τα πήρα στην κράνα.
Πλησίασα το όργανο:
-Συγγνώμη, αλλά κάνετε τσιγάρο με άνθρωπο που παρανομεί....
Ο πιτσιρικάς αστυνομικός με κοίταξε με ύφος προσβεβλημένου Ράμπο:
-Γιατί ρωτάς;
-Επειδή ο κύριος που κουβεντιάζετε και γελάτε, παρανομεί....
-Α, δεν είναι δική μου δουλειά... είναι δουλειά αυτωνών.... και μου δείχνει 4-5 δημοτικούς αστυνομικούς που έχουν παρκάρει ακριβώς από πίσω το περιπολικό τους και επίσης καπνίζουν.
Τους πλησιάζω...
Το και το....
-Ααααα, δεν μπορούμε τώρα... κάνουμε διάλειμμα... μου απάντησε ο (έτσι φαινόταν τουλάχιστον) ο επικεφαλής τους...
Δεν πιστεύω στ’ αυτιά μου....
-Τί;
-Κάνουμε διάλειμμα.
Φάχνω την τσέπη μου... ευτυχώς έχω μαζί μου την μικροσκοπική μου camera. To flip μου....
-Πώς μου το’πατε αυτο;
Αλλάζει αμέσως γραμμή και μου λέει κάτι περί ευθύνης άλλων (δείτε το video)


Ενας άλλος μου σπρώχνει βίαια το χέρι... Ξαφνικά όλοι απομακρύνονται....
Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Προχωράω προς την Καπνικαρέα. Κάθομαι στο πεζούλι και φωτογραφίζω αφηρημένα... είμαι τρομερά εκνευρισμένος... Δεν ξέρω πού να απευθυνθώ... αλήθεια δεν ξέρω...και μην μου πείτε στους ανωτέρους τους γιατι θα πέσω κάτω αοπό τα γέλια...
Διακρίνω δυο δημοτικούς αστυνομικούς να ανεβαίνουν την Ερμού. Είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία... υποθέτω βαθμοφόροι... ο ένας φοράει στολή, ο άλλος όχι, αλλά κρατάει ασύρματο... Με κοιτάνε και κάτι λένε μεταξύ τους... στρίβουν για να με αποφύγουν...
Δεν μ’αρέσει αυτο το παιγνίδι....
Τους πλησιάζω....
Τους εξηγώ...το ότι είμαι δημοσιογράφος δεν τους κάνει καμμιά εντύπωση... αντιθέτως μάλλον τους κάνει πιο επιθετικούς... δίπλα μας ακριβώς στην πλατεία παρκαρισμένα δυο αυτοκίνητα... τους εξηγώ... να μην σας πω που με γράφουν... Αντί να γράψουν τους παραβάτες, γράφουν εμένα... στα τέτοια τους....
Θυμώνω.
Δεν τους αρέσει που θυμώνω και μου γυρνούν την πλάτη.
Ενα φορτηγό ανυπομονεί να περάσει....
Δεν γουστάρω καθόλου να μου γυρνούν την πλάτη, όταν μιλώ σε ανθρώπους... πολύ περισσότερο όταν ζητώ εξηγήσεις από χαχαχαχα αρμόδιους....
-Μην μου γυρνάς εμένα την πλάτη ...λέω σ’ αυτον που δεν φορά τη στολή του.
Ο κομάντο... κοντοστέκεται....
-Γιατί;
-Επειδή είμαι δημότης...
-Και εγώ είμαι δημότης... μου λέει και φεύγει.
-Το φορτηγό γκαζώνει.... μια οικογένεια τουριστών πηδάει στην άκρη.
5 παρατηρήσεις:
1. Η δημοσιογραφία δεν είναι απλή ανάλυση των κινήσεων των κομμάτων,ούτε η άποψη του κάθε ανκορμαν και των παραθυρο-καλεσμένων τους. Κατηγορώ τους συναδέλφους μου που έφτασαν το επάγγελμα σ΄αυτην την απαξιωτική θέση. Λυπάμαι, αλλά εγω συνεχίζω να το αγαπώ.
2. Ο κόσμος που ήταν από δίπλα, απλώς παρακολουθούσε. Ούτε ενας δεν παρενέβη.Πρέπει ενα φορτηγό να πατήσει το παιδάκι ενός τουρίστα για να κινηθεί αρμοδίως το κράτος. Κρίμα.
3. Θέλω (ουμε;) ΕΠΙΛΟΓΕΣ κι όχι μόνο ΕΚΛΟΓΕΣ.
4. Η Ελλάδα δεν φτιάχνει με δημοσκοπήσεις, ούτε με αναλύσεις, αλλά στην καθημερινότητα.
5. Ούτε που υποψιάζονται τι γαΙδουρινή επιμονή έχω, κ. Δήμαρχε.

11.7.09

Kουκου από το facebooooook!


Οσοι κ οσες απο σας δεν μπαίνετε στο Facebook (μην το κάνουμε θέμα τώρα... στο net ο καθένας πάει όπου γουστάρει)... αλλά θέλετε να με "παρακολουθείτε" ( τί μανία κι αυτή!)... το widget στα αριστέρα, σας πάει μέχρι το page μας...

19.5.09

έχω γενέθλια και σήμερα....


Ηταν 19 Μαϊου 2004.
Ημουν μέσα σε ενα ασθενοφόρο που «πι-πα...πι-πα....πι-πα...» έτρεχε για μένα στο Ιπποκράτειο.
Δίπλα μου η Μαργαρίτα Παυλοπούλου, η μετέπειτα γυναίκα μου, μου κρατούσε το χέρι.
Της οφείλω τη ζωή μου... αν ήμουν μόνος μου θα ήταν μοιραίο.
Ειχα πάθει έμφραγμα και πέθαινα και εγω σκεφτόμουν το «πι-πα..πι-πα...πι-πα» που’κανε το ασθενοφόρο... ήταν ένα παλιό αστείο που κάναμε οταν υπηρετούσα στο Ναυτικό.
Μια άχρηστη λεπτομέρεια ...αν πάθετε εμφραγμα πάρτε ασπιρίνη... η Μαργαριταράκι που έτυχε να’ναι εκεί... το Ιπποκράτειο που εφημερευε... το «166» που ήρθε στο φτερό... η νοσοκόμα στα επείγοντα που με θυμήθηκε επειδή με είχε δεί «καλεσμένο» στον Μάκη και με έστειλαν αμέσως στην εντατική ...με έσωσαν...
Και μετα όλοι οι γιατροί που κάθε φορά που τους θυμάμαι βουρκώνω... αλήθεια βουρκώνω...
Φυσικά οι δικοί μου, οι φίλοι μου, οι άγνωστοι, αυτοί που δεν περίμενα και μου στάθηκαν και πολλοί άλλοι «κλείδωσαν» για πάντα μέσα μου. Για πάντα όμως... και μερικοί αργότερα... ο Θοδωρής που μου΄δωσε ευκαιρίες... η Αγάθη που με φρόντισε.... η Παναγιωτούλα που σφούγγιξε τα δάκρυά μου κ με στήριξε.... η Δέσποινα.... ο Κανέλος.... η Μαρία.... η Αννα.... και να τώρα η Όλιβ, που μου άνοιξε πόρτες που νομιζα ότι ειχαν κλείσει για πάντα. Η ζωή δεν φοράει μπούργκα... χαμογελάει στα ίσα.
Αααααα και οι άνθρωποι εδω στο internet.
Με αγάπησαν και τους αγάπησα. Δημιούργησα...έγραψα στα παπάρια μου καταστάσεις που πάντα μισούσα.... μου στάθηκαν... γνωρισα εναν ολόκληρο κόσμο που ελάχιστοι (ελληνες) συνομηλικοί μου γνωρίζουν οτι υπάρχει...οτι ζει και βασιλεύει...
Σήμερα έχω τα δεύτερα γενέθλια μου.
Τα «κανονικά» μου γενέθλια δεν καταλαβαίνω γιατί τα γιορτάζω εγω... το βρίσκω ελαφρώς εγωιστικό... κανονικά πρέπει να τα γιορτάζει η μάνα μου...
Ομως αυτά μου ανήκουν...
Γράφω κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα post για εκείνη την περιπέτειά μου.
Το θεωρώ υποχρέωση μου.
Εδω είμαι... νομίζω καλύτερα από ποτέ... αλλά ακόμα κι αν δεν είναι έτσι τα πράγματα έζησα όλα αυτα τα τελευταία αυτα χρόνια χωρίς να στερηθώ τίποτα... και αγάπη... και μίσος... και δημιουργία... και αποτυχία... και απογοήτευση... ... και ταξίδια... και χαζομάρες....και καμάρωσα ... και νέους ανθρώπους με πολυπλευρά και συχνά κρυμμένα ταλέντα γνωρισα....
Το μόνο που έμαθα είναι ότι η ζωή είναι τικ... αν είσαι τυχερός έχει και τακ... με λίγη περισσότερη τύχη τικ-τακ...τικ-τακ-τικ-τακ κ.λ.π. Αξία όμως έχει μόνο το τικ... το τώρα δλδ.
Ο αγαπημένος μου γιατρός... ο Λευτέρης Τσιάμης στο Ιπποκράτειο... ο άνθρωπος που τουχω ζητήσει τα περισσότερα ρουσφέτια στον κόσμο... πάντα για καρδιοπαθείς και πάντα τους βλέπει.... ο Λευτέρης λοιπόν κάθε φορά που με συναντά, με ρωτάει:
-Πως νιώθεις;
-Τέλεια! Του λέω....
-Αυτό έχει σημασία... απαντά σοβαρά και μετα περνάμε στις εξετάσεις....
Απολαύστε το «τώρα» και εκμεταλλευθείτε το, όσο γίνεται.
Συγχωρείστε, χαρίστε, φιληθείτε, γαμηθείτε, ταξιδέψτε, μάθετε, δώστε τοπο στην οργή, κάντε χώρο, ξοδέψτε, απολαύστε, μοιραστείτε, πείτε τα μυστικά που σας βαραίνουν...κάντε την μαλακία που κάτι (απροσδιόριστο και άχρηστο) τόσα χρόνια σας σταματά να την κάνετε.... Αδειάστε με μια γουλιλα το μισο-ΓΕΜΑΤΟ ποτήρι σας και ξαναγεμίστε το αμέσως.
Εκείνο το βράδι της 19Μαϊου 2004 πήγαμε στο Ιπποκράτειο 9 με το ίδιο πρόβλημα.
Οι 8 δεν τα καταφεραν.
Η ζωή μου δωσε μαζί με το δώρο της και το βιογραφικό της:
Είμαι απλή, είμαι μία και σ αγαπώ...θέλω να με αγαπάς και σύ!
Τrust me! Κάντε το!
(Καμμιά φορά το βλέπω στον υπνο μου την μεταφορά μου με το νοσοκομειακό πι-πα...πι-πα...πι-πα... χαχα χαχα χαχαχα... είναι ενα παλιό αστείο από τη θητεία μου στο Π.Ναυτικό. Τόσο απλό!)




Σας ευχαριστώ που τόσα χρόνια κάνουμε παρέα.
It helps a lot



Αν είστε στο Facebook

7.5.09

Έρχονται! get ready!

Ήρθε σπίτι χθες η πολύ καλή μου φίλη, δημοσιογράφος και newscaster του Alpha, Ρίτσα Μπιζόγλη … πριν βγάλει το μπουφάν της την έψησα να ανοίξει σελίδα στο FB, (Ritsa Bizogli).

Συνήθως τους ανθρώπους τους ρίχνω στα βαθειά χωρίς προειδοποίηση.

Η Ρίτσα είναι από τα καλύτερα παιδιά της τηλεόρασης. Ρωτείστε όποιον θέλετε. Είναι όμως εμβολιασμένη από την τηλεόραση.

-Θα σου βγάλω και μερικές φωτό... γιατί FB χωρίς φωτό δεν λέει...

-Μα Μάνο μου, δεν είμαι μακιγιαρισμένη, δεν έχω πάει κομμωτηριο κλπ...

Κλαπ-κλαπ-κλαπ... ούτε που την άκουσα καν. Της τράβηξα καμμια 20αριά φωτό... μαζί με την Ολιβ... μόνη της... της έφτιαξα και ενα βιντεάκι αηδιούλα... και πριν προλάβει να καταλάβει τί έγινε, ζήτησα από μερικούς φίλους μου (το ίδιο και η Ολιβ) να την κάνουν φίλη τους... και σε λίγα λεπτά τσουπ η Ρίτσα με 2-3 εκατοντάδες φίλους... με όμορφες φωτό στο σπίτι ενός φίλου με φίλους...

-Λοιπόν άνοιξε την κάμερα του λαπτοπ σου και φτιάξε ενα πραγματικό βίντεο πώς κάνεις την δημοσιογραφική σου δουλειά στον υπολογιστή....της είπα...

-Μα...

-Δεν έχει «μα»... δεν σε συνέστησα σε τόσους φίλους μου έτσι για πλάκα...

-Πρέπει να το σκεφτώ...

-Οχι να μην το σκεφτείς να το κάνεις. Η ενημέρωση είναι πάντα η ίδια... τον τρόπο σου λέω να αλλάξεις μόνο...

Δεν θα το λέγα στον οποιονδήποτε... όμως η κ. Μπιζόγλη, είναι από τους ανθρώπους που αγαπώ και σέβομαι πολύ την όλη στάση τους.

Κάθισε δίπλα μου στο σκαμνί που «βάζω» τους ανθρώπους όταν θέλω να τους μυήσω στο ιντερνετ.

-Δεν μου λες βρε Μανούκο... μαθαίνω ότι όλοι θέλουν να κάνουν webTV… τί είναι webTV;

Δύσκολα ξεφευγεις από το σκαμνί μου, αν κάνεις την μαλακία και κάτσεις.

Την πήγα στο ΥοuTube και στα videos που αγαπώ, της βρήκα Λογοθετίδη που ήθελε με τρέλλα, της έδειξα δουλειές φίλων μου, φτιάξαμε ενα 3dcartoon-άκι... σερφαραμε στο αγαπημένο μου www.ffffound.com και ειδαμε τρομερες φωτό... της έδειξα τη δουλεια του απίστευτου Γιάννη Ψαθά www.Thessaloniki360.com... Την πήγα στην δουλειά μου στο allwe.tv στο FB…Σερφάρισα όπου είχε εικόνα.

Η Ρίτσα από δίπλα κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια....

-Βαρέθηκες; τη ρώτησα

-Οχι...οχι....οχι... κι άλλο....

Γέλασε, ψόφησε στο γέλιο, συγκινήθηκε, με χτύπησε φιλικά στην πλάτη, ρώτησε, έμεινε με ανοικτο το στόμα... έφαγε ενα μπολ φυστίκια.

Πέρασαν 45 λεπτά...μόλις είχα αρχίσει να ζεσταίνομαι.

-Αυτό είναι webTV… της είπα και άφησα το ποντίκι.

-Ε;

-Επί 45 λεπτά που είμαστε μπροστά στον υπολογιστή είδες σε εικόνα πράγματα που σ’ αρεσαν;

-Ουουου!

-Ε, αυτό είναι webTV… Δεν χρειάζεται κανείς να έχει δικό του...

-Α! Σωστά.... κατεβηκε αποκαμωμένη από το σκαμνί και χάθηκε στο FB. Εκανε σαν παιδί....ααααα ο ταδε.... αααααααα η τάδε.... Ολιβια, εσύ μου την έστειλες αυτην ;

-Ψιτ! Μην ξεχάσεις το video που περιμενω. Της σφύριξα...

Μου χαμογέλασε.

-Οχι του χρόνου... Εχεις υποχρέωση σε όλους αυτούς που σε έκαναν και θα σε κάνουν φίλη τους! (Δεν έχει... αλλά αυτο πάντα πιάνει στους σεμνούς ανθρώπους)

Είναι η πρώτη φορά που εξήγησα σε άνθρωπο της τηλεόρασης δυο πράγματα περισσότερα από τα τετριμμένα... που είναι βαρετά και ανούσια...και πάνω από όλα ξεπερασμένα.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Οταν πάταω το rec στον υπολογιστή μου και στέλνω την φάτσα μου σε βιντεο από την σελίδα μου στο FB, στην σελίδα του κολλητού λέγοντας του, «Γειά σου ρε μαλάκα» και αυτο το βλέπουν οι φίλοι (κι όχι μόνο) και των δυο, webTV κάνουμε...

Αυτό ή το καταλαβαίνεις ή δεν το καταλαβαίνεις.

Εδω και 2-3 εβδομάδες πολλοί συνάδελφοι μου από την τηλεόραση, έχουν πιεί καφέ μαζί μου, γιατί θέλουν να ανοίξουν κάτι που να μοιάζει με site, να είναι media blog, να έχει και αμφιδρομο.... με σκοπό να καλέσουν τον κόσμο να συμμετέχει στην ...ενημέρωση.

Πλήν ενός (δεν λέω το όνομα του γιατί βαριέμαι τα κτυπήματα κάτω από τη ζώνη) όλοι οι άλλοι μου είπαν αρχιδιές όλκής. Εκπομπές, κοστούμια , γραβάτες, ταγιέρ, ψηφιακες σούπερ ντούπερ καμερες, κτίρια και πάνω από όλα προσδοκία για διαφήμιση. Βλ. Banner

Ψάχνω να βρω καμμιά διαφημιση στην σελίδα του Google ή του ΥοuTube ή του (βαρετού) MySpace… και δεν βλέπω ούτε μια... Δεν τους το λέω γιατί βαριέμαι να με κοιτάνε με αηδία....

Ενας μάλιστα μου πρότεινε να του κάνω πρόταση για μια .... εκπομπή στο site του.... Τον ευχαρίστησα για την τιμή που μου έκανε...

Ολοι έχουν ΕΝΑΝ στόχο:

Τις μικρές ηλικίες....

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧ ΘΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΜΟΥ!

Νομίζουν ότι θα καλέσουν τον λαό τους και όλοι οι πιτσιρικάδες θα τρέξουν να βρουν e-φωλιά στο site portal-media-blog τους....

Πού να ουρλιάξω; Πείτε μου!

Πού;

Εχουν ετοιμάσει και σε βιντεο της εκπομπές τους... εχουν πληρώσει και χονδρα φράγκα για να τα μετατρέψουν σε κάτι που δεν είναι YouTube… και όταν τους ρωτάω γιατί... μου λένε κλαπαναριές... του στυλ: «Θά κάνουμε το δικό μας... YouTube.» «Το ΥοuΤube δεν είναι σίγουρο!»... και όταν τους λέω πώς όλες τους οι εκπομπές είναι ηδη εκεί... με σχόλια που μάλλον δεν θα τους αρέσουν.... το παρακάμπτουν με βδεληγμία.

Πείτε μου, τί να τους πω και θα τους το πώ... σας το ορκίζομαι....

Βγάζει ο ό άλλος/η την φάτσα του στο διαδίκτυο, σε φωτό με ανεμιστήρα και δυνατό φως και γράφει (!!!) πάνω στην φωτό λες και είναι αφίσσα προεκλογική.

-Εδώ είμαι! Ελάτε να σας δείξω πράγματα που δεν ΘΑ έχετε ματαξαναδεί.

Λέει στους πιτσιρικάδες –που τους τηλε-μισούν- να εγκαταλείψουν την απόλυτη κυριαρχία τους στο νετ και να τρέξουν πίσω τους, γιατί έχουν να τους δείξουν κάτι που δεν ....μπορεί να τους δείξει το YouTube.

Tους ρωτάω:

-Ξέρετε πόσο κάνει μια διαφήμιση στο FB?

Με κοιτάνε αδιάφορα... ποιό Facebook;… αυτο είναι για γκόμενες...

-Ξεκινάνε από 5 δολάρια τη μέρα... λέω...

Μένουν μαλάκες... δεν έχουν μπει καν στον κόπο να κοιτάξουν...

Δεν έχουν ιδέα για την διαφορά των μεγεθών.

-Θα ζητήσουμε από τοιυς νέους να μας στείλουν τα ρεπορτάζ τους να τα βγάλουμε στο site μας....

-Και γιατι να το στείλουν σε σας;

(με εκνευρισμό) Για να το αναδείξουμε.

Δεν πιστεύω στα αυτιά μου.

Είναι απίστευτα σίγουροι ότι το νετ είναι δικό τους.

Είναι σαν να σουρθει να παίξεις μποξ με τον παγκόσμιο πρωταθλητή και να τον σνομπάρεις μέχρι να ανέβεις στο ρίνγκ....χωρίς να έχεις φορέσει στη ζωή σου γάντια μποξ και ούτε καν να έχεις δεί σε βίντεο εναν αγώνα του.

Φτιάξαμε με την Ολιβια ένα page 5th Floor @ Plaka στο FB, φτιάξαμε και ενα channel στο www.youtube.com/5floorplaka... και ανεβάσαμε τα βίντεο που φτιάχνουμε μόνοι στο σπίτι... στους υπολογιστές μας...με απλά θέματα...βόλτα στην Γλυφλαδα, καθάρισμα κουζίνας εργένη, γκάφες, οι γάτες μας, κουβέντες με τους φίλους....γουστάρουμε και το κάνουμε... και δεν μας νιάζει να τσαλακώνουμε τις φάτσες μας... και σε μια μόνο μέρα έρχονται οι φίλοι μας... κατα εκατοντάδες... και πολλοί γουστάρουν να συμμετάσχουν.... και λένε λογάκια... και απόψεις... και πλάκα... και ο ένας το στέλνει στον άλλον ... όπως ακριβώς κάνουμε και μείς... Μοντάρουμε όπως θέλουμε... ανεβάζουμε όσα και όταν θέλουμε... κάνουμε πλάκες με τους friends μας...δεν τα πολυσκεφτόμαστε.... δεν κάνουμε σύσκεψη....αλλά τρώμε σουβλάκια ή σούσι με τους κολλητούς μας... ακούμε μουσικές...και τσακωνόμαστε για τεχνικά θέματα...ΜP4 ή ΜΟV

Tι σημασία έχει από ποιο link ανεβάζεις αυτα που θες; Τί σημασία έχει αν με βλέπει κάποιος από το blog μου, από το allwe.tv, από το FB ή από το blog ενός φίλου του....ή από το status ενός αγνώστου που με προτείνει γιατι έτσι του’ρθε...

Το κόλπο είναι να ξερεις να σερφάρεις... αν ξέρεις τότε το μεγαλύτερο webTV του κόσμου, είναι στην οθόνη του υπογιστή σου.

Ααααααααα...ξέχασα να σας πω ότι οι όψιμοι e-φωστήρες... τα περισσότερα απ’ αυτα που θα μας (λέμε τώρα) δίνουν... θα θέλουν να τα πληρώνουμε....

Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
















6.4.09

53 πράγματα που ξέρει(;) ένας 53άρης


Μου αρέσει πολύ που στις αφρικανικές χώρες η μέρα των γενεθλίων είναι γιορτή για την μητέρα. Μεταξύ μας έγω εκείνη την ιστορική ημέρα της Γέννησης Μου δεν έκανα και πολλα, εκτός από το να σας χαρίσω την παρουσία μου. Χεχεχεχεχε



1. Είναι πολύ καλύτερα (σε θέματα ψυχολογίας) από το να γίνεσαι 40.

2. Ηχητικά είναι καλύτερο από το 50… Πενηντα τρία…εχει ρυθμό ρε παιδί μου.

3. Αν είσαι homeless είναι χάλια.

4. Αν είσαι κολλημένος στους Beatles είναι χάλια.

5. Αν βάφεις το μαλλί σου είναι χάλια.

6. Aν έχεις παντρευθεί από τα 21 σου, είναι (πιθανότατα) χάλια.

7. Οταν κανεις sign up, είναι χάλια που η χρονια γέννησης σου είναι ακόμα μια θέση χαμηλότερα.

8. Χαμογελάς στην έκφραση: Χθες πήγα σε ένα σπίτι και ήταν κάτι γέροι… πενηντάρηδες και τέτοια… εεεεεεε…συγγνώμη Μάνο… ειχε και φεύγα εξηντάρηδες.

9. Ρίχνεις μούτζες στον εαυτό σου γι’ αυτα που έκανες τα τελευταία χρόνια και όταν βαρεθείς συνεχίζεις γι’ αυτα που δεν έκανες.

10. Βαριέσαι.

11. Κάνεις χώρο.

12. Κάνεις την πάπια.

13. Απολαμβάνεις το άγχος των άλλων.

14. Γελάς με την ματαιοδοξία των «πεινασμένων».

15. Ξέρεις γιατί αγαπάς.

16. Αφήνεις γκόμενες (για άνδρες μιλάω που ξέρω) να περνούν.

17. Κάνεις εύκολα και σωστά φίλους.

18. Εκπλήσεσαι με την ζωή που επαναλαμβάνεται.

19. Μιλάς λιγώτερο (όχι εγώ)

20. Αν ζεις με τη μαμά σου είναι χάλια-χάλια.

21. Αν εισαι κρυπτο-gay (και μένεις με τη μαμά σου) είναι χάλια-χάλια-χάλια.

22. Σοκολάτα; Ε, καλή είναι.

23. Αν πηγαίνεις σε piano bar, όταν λείπει η γυναίκα σου είσαι καρα-χάλια.

24. Αν συνεχίζεις να τρως ληγμένα προϊόντα από το ψυγείο σου, είσαι μια χαρά.

25. Αν δεν σηκώνεσαι το βράδι για πιπί, είσαι επίσης μια χαρά.

26. Αν σηκώνεσαι για πιπί και δεν κάνεις πιπί, καλό είναι να σε δει ενας γιατρός.

27. Αν δεν έχεις πάθει έμφραγμα και καπνίζεις πολύ, είσαι πολύ μαλάκας.

28. Αν έχεις πάθει έμφραγμα και συνεχίζεις να καπνίζεις πολύ είσαι πολύ μεγάλος μαλάκας.

29. Αν έχεις πάθει έμφραγμα και καπνίζεις λίγο είσαι απλώς σπάνιος μαλάκας= Μάνος.

30. Αν λες «εγώ είμαι λάτρης του χαρτιού» είσαι κολλημένος και θυμήσου ότι οι ναφθαλίνες μυρίζουν άσχημα.

31. Αν ακόμα λες «χασίσι», θυμήσου ότι οι ναφθαλίνες σε μπαλίτσες δεν είναι καραμέλες.

32. Οχι, η πίπα δεν είναι η πεμπτουσία του σεξ.

33. Οχι, δεν είναι πουτάνα όποια κάνει πίπα.

34. Οχι, φίλε μου δεν φεύγουμε με την Μολδαβή baby-sitter.

35. Δεν είναι ντροπή να ξέρεις ποιός είναι ο Cat Stevens…ντροπή είναι να θεωρείς τον άλλον βλάκα, επειδή δεν τον ξέρει.

36. Θέλω να πιλοτάρω ελικόπτερο.

37. Ακούω μόνο όσα θέλω και όσα πρέπει… κατα τα άλλα μπορείς να μιλάς ακατάπαυστα.

38. Μεγάλωσαν τα αυτιά μου.

39. Παλιμπαιδισμός; Αμα το ψιλοκαταλαβαινεις είσαι σε καλό δρόμο. Αν σ αρέσει τρελλά η Ελενα Παπαρίζου, είσαι σε κακό δρόμο.

40. Τι θα ψηφίσω; Αγόρι μου, αρκέσου στο πιπιλισμα της ναφθαλίνης, αλλά παρακαλώ σταμάτα να τις μασουλάς κιόλας.

41. Οχι, δεν με ενδιαφέρει η συλλογή των cd’s σου.

42. Ου γαρ ερχεται μόνο; Συμφωνοι! Αλλά γιατι δεν μιλάμε ελληνικά;

43. Οχι, δεν θέλω να δω βίντεο.

44. Χαιρομαι φίλε μου, που σου σηκώνεται. Δεν χαίρομαι που μου το λες καθε τρις και λίγο.

45. 53χρονος πούστης κι όχι gay; Γάματα!

46. Δεν σου σηκώθηκε. Ναι… η πουτάνα αυτη φταίει.

47. Γουστάρω πουχεις σκάφος. Το κασκέτο του καπετάνιου τι το θες ρε παπάρα;

48. Στολεγε η μαμά σου να πλένεις 3 φορές την μέρα τα δοντάκια. Δεν στο’λεγε;

49. Πετυχημένος; Δηλαδή;

50. Το καλό είναι ότι σταματάς να λες ιστορίες από τον στρατό. Εχουν περάσει τοοοοοσα χρόνια.

51. Βοήθεια! Μια συμμαθήτρια μου έγινε γιαγιά.

52. Δεν εισαι σοφός. Οι άλλοι είναι άπειροι.

53. On 6 April 1896, the Olympic Games, a long-lost tradition of ancient Greece, are reborn in Athens some 1400 years after being banned by Roman Emperor

28.2.09

verstehen Sie deutsch?

Οι άνθρωποι που δουλεύουν στον Alpha εμπλεξαν άσχημα.
Θα σας εξηγήσω, τί εννοώ:
Πριν απο μερικά χρόνια η γυναίκα μου έφερε σπίτι μια φίλη της που’χε χρόνια να την δει. Μπλα-μπλα κάθισε η κοπέλα μέχρι το βράδυ…φάγαμε, ήπιε, γελάσαμε, ήταν στεναχωρεμένη (τί έκπληξη!) για έναν γκόμενο. Μας έλεγε το ένα, μας έλεγε το άλλο, πώς… πώς… πώς…
Κάποια στιγμή την ρώτησα:
-Γερμανός είναι ο τύπος;
-Ναι! Πώς το ξέρεις;
Ηταν απλό.
Κατα αρχην έχω γερμανική (όχι παιδεία) εκπαίδευση. Το ότι την μισώ, δεν σημαίνει ότι δεν την έχω ή δεν την αντιλαμβάνομαι… Οι φίλοι μου λένε ότι είμαι αυστηρός…εγώ λέω ότι είμαι δίκαιος… αρχίδια! Πάντα οι άλλοι έχουν δίκιο όταν πρόκειται για μας.
Κατα δεύτερο λόγο ο γκομενάκος της φίλης μας της έλεγεπράγματα που ήταν εντελώς αυτονόητα και τετράγωνα, είχε πρόγραμμα… δεν είχε πολύ χιούμορ ή συναίσθημα τέλος πάντων…
Μια χαρά Γερμανός με άλλα λόγια.
Είδατε ποτέ τον Ρεχάγκελ να καμφθεί από την πίεση του τύπου;
Ούτε μισή φορά. Ξέρετε γιατί; Επειδή αδιάφορησε.Ούτε καν διάβασε τι γραφαμε γι αυτον… Πολύ φοβάμαι συνάδελφοι, οτι το ίδιο συμβαίνει και με τον Γερμανό σας… Ο χερ Οττο λοιπόν, είχε ένα πρόγραμμα στο μυαλό του και that’s it! Τα υπόλοιπα τα έγραψε η ιστορία.
Την βάψανε σας λέω, οι άνθρωποι του Alpha.
Kατά τη γνώμη μου την έβαψε όλο το τηλεοπτικό τοπίο της Ελλάδας.
Προφανώς οι Γερμανοί δεν ήρθαν εδώ να βάλουν τα euro τους για να τους δείξουμε, πώς βγάζουμε κάθε τρελλαμένο στα “παραθυρα”. Αμα θέλουν να τα φάνε, τα πίνουν σε μπύρες και βούρστ… Προφανώς δεν ήρθαν εδώ για να τσακωθούν με την AGB. Kαι ακόμα προφανέστερα δεν έστειλαν αντιπρόσωπό τους εδώ, κάποιον που να διακατέχεται από μεσογειακή τρυφεράδα.
Μόνο από προσωπική πείρα μπορώ να πω δυο-τρία πράγματα.
Οποτεδήποτε στην ελληνο-γερμανική μου ζωή προσπάθησα να τους κοροϊδέψω, να τους κλαφτώ, ή να κάνω τον μισοκακόμοιρο …ΕΧΑΣΑ. Χωρίς καν να προλάβω να αναπνεύσω.
Αντιθέτως οποτεδήποτε τους είπα την αλήθεια, κάτι που ήταν έξυπνο, καινούργιο ή ακόμα και διαφορετικό με τις πεποιθήσεις τους, έκατσαν υπομονετικά και με ενδιαφέρον να με ακούσουν. Πολλες φορές με βοήθησαν πολύ και εντελώς άδολα.
Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα από συνδικαλισμό, γνωρίζω όμως από Γερμανούς και βασικα γνωρίζω ότι το χειρότερο πράγμα σήμερα είναι να χάσεις τη δουλειά σου.
Οι Γερμανοί ήρθαν εδώ με ένα μοντέλο στο κεφάλι τους. Αυτο το μοντέλο δεν το’πε ένα καβλωμένιο στέλεχος, που δεν είχε ιδέα για το αντικείμενο. Αντιθέτως μελέτησαν 100 προτάσεις ειδικών, κατέληξαν στην καλυτερη, έχοντας υπολογίσει όλες τις πιθανότητες και όλες (ω του θαύματος!!!) αντιδράσεις…
Μπορεί να αποτύχουν. Είμαι σίγουρος ότι και αυτό τοχουν συνυπολογίσει.
Να αλλάξουν γνώμη όμως ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!
To κανάλι είναι γεμάτο από φίλους και φίλες μου… δούλεψα μερικά χρόνια εκεί… το τελευταίο που θέλω να δω είναι στεναχωρεμένους τους φίλους μου…
Αυτό που συμβαίνει τώρα στον Alpha, είναι ένα μικρό δείγμα το τι θα επακολουθήσει στα χρόνια που έρχονται. Οχι μόνο στα media, αλλά γενικώς… Οταν λέμε Ενωμένη Ευρώπη να ξέρουμε τί λεμε…Τωρα που το σκέφτομαι όλη αυτη η ξαφνική οικονομική βοήθεια των Γερμανών στην Ελλάδα (κι όχι μόνο) δεν είναι βέβαια φιλανθρωπικής λογικής… Κάτι θέλουν; Τί να θέλουν άραγε; Εκτός κι αν κάποιοι ξεχνούν ότι το RTL είναι γερμανικό. Η Ενωμένη Ευρώπη προβλέπει και συμμετοχή των “ξένων” στα κοινά… περίμενετε τον πρώτο Γερμανό Δήμαρχο και τα ξαναλέμε…
Δεν πιστεύω να φαντάζεστε ότι γερμανοί θα έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, αφήνοντας τις επενδύσεις τους να τις χειρίζονται ιθαγενείς μιας χώρας με ρεκόρ στην απατεωνιά και στη ρεμούλα… Θα φτιάξουν το περιβάλλον και μετα θάρθουν να επενδύσουν… Εσείς πως φαντάζεστε ότι θα ξανακάνουνε το επόμενο Ράιχ τους; Με φούρνους και με τανκς;
Αυτη είναι η κακή μεριά. Η καλή είναι ότι ο,τι ακουμπήσουν θα το κάνουν να λειτουργεί. Αγοράστε μια BMW αγοράστε και μια Alpha Romeo και ελάτε μετά από τρία χρόνια να μου πείτε…
Οσοι δουλέψουν τελικά μαζί τους (ευχομαι ΟΛΟΙ) μόνο να μάθουν έχουν…και όσοι έχουν όνειρα, έχουν επίσης ίσες πιθανότητες να τα πραγματοποιήσουν….
Viel Glueck!!!

21.2.09

ermou street

Oταν στο blogaki μου έγραψε ότι έχουν μπει 1.000.000 φορές άνθρωποι να διαβάσουν τί έγραφα ή έδειχνα συγκινήθηκα πολύ. Ηταν η ώρα να σταματήσω να γράφω εδω και να πετάξω μαζί με τους φίλους μου στο www.allwe.tv. 
Εδω έβαζα καμμιά φωτογραφία, κανένα link...καμμιά αηδιούλα...βασικά για να μην"πεθάνει" το blogaki μου... και ξαφνικά είδα ότι περίπου 13.500 φορές οι άνθρωποι μπήκαν στο κοιμώμενο blog μου... 
Δεν ξέρω από στατιστικά και βασικά τα μισώ...
έχουν κάνει τη ζωή μας πέτρινη.
Δεν ξέρω αν είναι πολλοί η λίγοι... εμένα πάντως μου φτάνουν...ξέρω (ρούφηξα) επίσης ότι 13.500 φορές κάποιοι πέρασαν να δω τί κάνω... να μου πουν μια καλημέρα...
Είναι όμορφο συναίσθημα
Τhnxxxxx

14.2.09

μοναχικός λύκος

O εξαιρετικά συνεργάσιμος και συντροφικότατος φίλος μου κ.Ανευλαβής μου’γραψε σε ενα από τα e-mail του:
«Είμαι μοναχικός λύκος!»
Είναι η αγαπημένη μου πρόταση. Πάντα ήταν.
Σκέφτηκα τον κ. Ανευλαβή σαν (ως) μνοναχικό λύκο. Με οικογένεια που υπεραγαπάει. Με καριέρα που υποχρεωτικά είναι (ήταν) ανάμεσα σε ανθρώπους συνεχώς. Προφανώς εννοεί πνευματικά μοναχικός λύκος. Ολοι οι σπουδαίοι άνθρωποι είναι έτσι.
Εγώ όμως είμαι από την ημέρα που γεννήθηκα ουσιαστικά μοναχικός λύκος.
Ημουν ο βενιαμίν μια πολύ μεγάλης, ευρείας οικογένειας με πολλά (μεγαλύτερα) ξαδέλφια. Ποτέ δεν έπαιξα με κανέναν. Μάλλον το απήλαυσα.
Ημουν πάντα ο προπονητής στις παιδικές και εφηβικές ποδοσφαιρικές μας ομάδες.
Με εξαίρεση 2 χρόνια που παντρεύτηκα δυο γυναίκες (καλέ όχι ταυτόχρονα!) από έναν χρόνο την καθεμία και που βέβαια υπερ-αγαπώ όπως πρέπει κανείς να αγαπά τις πρώην του- μένω πάνω από 30 χρόνια μόνος μου (δλδ με τις γάτες μου) και ποτέ μα ποτέ δεν βαρέθηκα μόνος μου.
Στη δημοσιογραφία ζήτημα είναι να έκατσα πάνω από 2-3 χρόνια σε γραφεία με άλλους. Και σ’ αυτα τα χρόνια δεν έβαλα ούτε για μια ώρα τον κώλο μου στην καρέκλα.
Οι περίσσοτεροι άνθρωποι που ξέρω δίνουν μια συνεχή μάχη για να μην είναι μόνοι. Αντίθετα εγω δίνω παιδιόθεν (paidio8en) μια σκληρή μάχη για να μένω μόνος.
Μισάνθρωπος;
Οχι καλέ! Κάθε άλλο! Αγαπώ τους ανθρώπους (αφού το νιώθω το λέω) και ξετρελλαίνομαι να κάνω παρέα μαζί τους... έχει βουλιάξει ο καναπές μου από τους πισινούς των φίλων μου.
Φυσικά και ερωτεύομαι.
Φυσικά και ζηλεύω.
Φυσικά και αγαπάω.
Φυσικά και πονάω.
Φυσικά και συμμετέχω.
Φυσικά και κάνω βλακείες.
Φυσικά και γίνομαι κώλος.
Φυσικά και είμαι συνεπής στη δουλειά μου.
Φυσικά και παρακολουθώ τις εξελίξεις.
Ομως πάνω από όλα είμαι μοναχικός λύκος.
Μοναχικός λύκος... σου λέει ο άλλος.... τς τς τς τς... έλα μωρέ μαλάκα. ... μαγκούφης είσαι...
Χαχαχαχαχαχα πιθανότατα... υποθέτω ότι το μοναχικός λύκος είναι ψιλοσυνωνυμο του μαγκούφη. Ετσι κι αλλιώς με ξετρελλαίνουν οι λέξεις που τελειώνουν σε –γκούφη.
Ξέρω γω;
Κατα την ίδια λογική και ο Ελύτης (άστε τις μαλακίες με τις συγκρίσεις) μαγκούφης ήτανε. Φαντάζεστε ότι θα’παιρνε Νόμπελ αν δεν ήταν ; Ο ποιητής έμενε δίπλα ακριβώς στο διαμέρισμα του φίλου του Κωσνταντίνου στην οδό Σκουφά. Δυο διαμερίσματα σε έναν όροφο. Οι πόρτες δίπλα-δίπλα. Εμείς μπαίνο-βγαίναμε στο σπίτι του φίλου και δίπλα η πόρτα του ποιητή ήταν (σχεδόν πάντα) κλειστή. Προφανώς έγραφε. Πιθανότατα να την έπαιζε και μετα να έγραφε. Να διάβαζε αστυνομικά μυθιστορήματα τσέπης ή αρχαίους κλασσικούς. Δεν έχει καμμία σημασία. Ο μοναχικός αυτός λύκος στο φινάλε μεγαλουργούσε.
Ο Κωνσταντίνος είναι παθιασμένος λάτρης της όπερας. Παθιασμένος λέμε...σχεδόν σπαζαρχίδης. Αναρωτιόταν μήπως τον ενοχλούσε. Τους μοναχικούς λύκους δεν τους ενοχλούν οι θόρυβοι... προσαρμόζονται στο περιβάλλον. Αν τον Ελύτη τον ενοχλούσε κάτι, προφανώς και θάφευγε.
Αυτές τις μέρες έχουν εργάτες σε ένα διαμέρισμα της πολυκατοικίας που ζω. Σφυριά, κομπρεσέρ, φωνές εργατών κ.λ.π. Σε αντίθεση με την καρα-αγαπημένη μου Κωλόγρηα (που δεν είναι μοναχικός λύκος) δεν με ενοχλεί. Η καινούργια αυτη εξέλιξη, μάλλον πρόσθεσε ενα στοιχείο στον αγαπημένο μου περιβάλλοντα χώρο. Αν δεν κάνω λάθος και οι χαμαιλέοντες μόνοι ζουν.
Δεν το αποδέχονται αυτό το βασικότατο στοιχείο του χαρακτήρα μου οι άνθρωποι.
Και έχουν απόλυτο δίκιο.
Πώς είναι δυνατόν ενας λύκος που αγαπάει το κοπάδι να καταλαβαίνει εναν μοναχικό;
Ο μόνος άνθρωπος που το κατάλαβε και μου το απέδωσε είναι ο Νίκος Ευαγγελάτος. Τον γνωρίζω από τότε που ήταν ποοολύ πιτσιρικάς. Πριν απο μερικά χρόνια με φωναξε στο Channel9, για να αναλάβω τον καιρό. (θα σας πώ σύντομα για την προϊστορία του φαινομένου «Πετρούλα»)... Ανακαίνισαν τον κτίριο του παλιού Alpha στου Ρέντη, το βάψανε εσωτερικά με ζωηρά χρώματα και έφτασε η στιγμή να μοιράσουν τα γραφεία. Αφού παίξανε ξύλο (πάντα γίνεται αυτό), βριστήκανε κ.λ.π. κάθισαν όλοι κι όλες στις θέσεις τους... και ξαφνικά ο υπέυθυνος θυμήθηκε ότι δεν είχε προβλέψει για μένα γραφείο. Το’χε απλούστατα ξεχάσει. Ηταν ενα νεαρό παιδί. Εκείνη τη στιγμή ήμουν μέσα στο γραφείο του Νίκου και συζητούσαμε κάτι... η πόρτα άνοιξε (σπάνια είναι κλειστή ερμητικά) και μπήκε μέσα ο υπέυθυνος με το που με είδε πάγωσε.
-Ξέρετε κ. Ευαγγελάτε... δεν έχουμε γραφείο χμ... για τον κ. εεεεεεε Αντώναρο.
Χαμογέλασα στον Ευαγγελάτο.
Ο νεαρός προφανώς το πήρε για ειρωνικό και πρασίνισε. Σκεφθείτε τη θέση σου. Και τότε αιφνιδιαστικά είπε ο Νίκος από μόνος του (χωρίς ποτέ να τοχουμε κουβεντιάσει)...
-Δεν πειράζει... ο κ. Αντώναρος δεν θέλει γραφείο... ποτέ δεν ήθελε... θα συνεργαστεί μαζί μας από το σπίτι του! Ετσι δεν είναι Μάνο;
Οσο και να σας φαίνεται αστείο ήταν μια μεγάλη δικαίωση για μένα.
Λάτρεψα τον Λούκι Λούκ, που είναι ενας μοναχικός καβαλάρης... είναι το μόνο κομικ που μου αρέσει πραγματικά πολύ. Tαυτίστηκα μαζί του πολλές φορές.
Αλλά ακόμα και ο Ραν-ταν-πλαν να είμαι... You can’t teach an old dog new tricks!
Δεν θέλω να φεύγω...απλώς δεν μπορώ να μένω.



6.2.09

ο μικροτσούτσουνος καφεϊνομανής

Eίναι γεμάτη όνειρα.

Είναι από «καλό σπίτι»... (τί είναι άραγε το «καλό σπίτι;»)

Είναι επιστήμων.

Ξέρει ξένες γλώσσες και έχει ζήσει έξω (από δω).

Μόλις έχει πιάσει δουλειά.

Αν την πληρώνουν; Μην λέμε αηδίες παρακαλώ...είπαμε «μόλις έχει πιάσει» δουλειά... Και τα προσόντα; Είπαμε: να μην λέμε αηδίες!

Και ξαφνικά της λένε:


H συνέχεια ΕΔΩ!