Θα ήμουν πολύ πιο πλούσιος, αν αγαπούσα τις συσκέψεις. Επειδή όμως αγαπώ τη ζωή, περισσότερο από την καριέρα, όποτε ακούω τη φράση: «Ελάτε! Meeting!» όλο κάτι μου συμβαίνει και την κάνω τελευταία στιγμή. Εχω κάνει επί μήνες καθημερινά σύσκεψη επτά παρα τέταρτο το πρωί. Ο τύπος που απαιτούσε να είμαστε όλοι μας γύρω από ένα πελώριο τραπέζι, ξυπνούσε απο τις 5, είχε πιεί τις καφεδιές του και στις 7 παρα τέταρτο ήθελε κουβεντούλα και κανένα σαντουϊτσάκι γιατί γουργούριζε η κοιλιά του.... Ή μάλλον δεν ήθελε κουβεντούλα, να βγάλει διάγγελμα ήθελε. Εμείς δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε το μάτι, πιο πολύ δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε το στόμα και ακόμα περισσότερο: το μυαλό μας. Μας τα έλεγε όλα: τα αποκλειστικά, τα κουτσομπολιά, αλλά πάνω από όλα τα σεξουαλικά. Ευτυχώς όχι τα δικά μας, αλλά τα δικά του.
΅Εχω χάσει φίλους σε συσκέψεις. Γιατί; Επειδή είπα τη δική μου γνώμη, η οποία ήταν αντίθετη με τη δική τους. Πάλι γιατί; Μα τι να κάνω αφού είχα άλλη γνώμη; ...και από πάνω ήμουν και νεώτερος, άρα αφελής. Οι Αμερικανοί λένε ότι η καμήλα είναι ένα άλογο που βγήκε από σύσκεψη. Και μάλλον έχουν δίκιο. Στην Ελλάδα τοΆχουμε παρεξηγήσει λιγάκι το πράγμα. «Συσκεψη» στη γλώσσα μας σημαίνει κάτι σαν συνέλευση του ΔΣ μια εταιρείας, όπου ο πρόεδρος έχει το 99% των μετοχών. Ο,τι και να πεις εσύ, από το ένα αυτί θα του μπεί και από το άλλο θα του βγεί. Δεν έχει πού να περάσει την ώρα του και όλο συγκαλεί συσκέψεις. Τρελλαίνομαι γιΆ αυτούς που θέλουν meeting το Σάββατο το πρωί και την Κυριακή το μεσημέρι....Δεν είμαι της γνώμης ότι οι άνθρωποι σκέπτονται καλύτερα όταν σκέπτονται ομαδικώς. Ο χαβαλές και η αναφορά στο στρατό γίνονται ομαδικώς. Η σκέψη είναι μοναχικό παιγνίδι.
Κάποτε που ήμουν υπεύθυνος ενός εντύπου έρχόντουσαν στο γραφείο μου και μου λέγανε:
-Αντε σε περιμένουμε!
-Για ποιό πράγμα;
-Δεν θα κάνουμε σύσκεψη;
-Γιατί να κάνουμε σύσκεψη;
-Για να πούμε τι θα κάνουμε.
-Αφού ταΆχουμε πει, τι θα κάνουμε.
-Ναι, αλλά σύσκεψη δεν κάναμε...
-Αργότερα Εχω δουλειά τώρα...
Εφευγαν ελαφρώς απαγοητευμένοι. Τι να λέγανε στις γυναίκες τους, που τους είχανε πει: «Πάρε μετά τις 5 γιατί θαΆχω σύσκεψη!»...
Δεν περνούσε κανένα εικοσάλεπτο και με παίρνανε στο εσωτερικό.
-Αντε, δεν θα θάρθεις;
-Πού είστε;
-Στην αίθουσα σύσκεψης.
-Και τι κάνετε εκεί;
-Περιμένουμε εσένα για να αρχίσουμε...
-Τι να αρχίστε;
-Τη σύσκεψη...
-Καλά, αρχίστε και έρχομαι...
-ΟΚ, μην αργήσεις...
Πήγαινα με βαρειά καρδιά. Μου είχανε άδεια την θέση στο κεφάλι του τραπεζιού. Το σιχαίνομαι αυτό, αλλά καθόμουν....
-Λοιπόν, τι σκεφθήκατε;
-Τίποτε! Περιμέναμε ναΆρθεις...
-Σας βοηθά αυτο στη σκέψη;
-Τι; Μόνοι μας να σκεπτόμαστε;
Δεν ξέρω, αν το καταλαβαίνετε, αλλά είναι κωμικοτραγικό το πράγμα. Και μην φαντάζεστε, ότι συσκέψεις γίνονται μόνο στα ΜΜΕ. Γίνονται στα γραφεία των μανατζερ κάθε τύπου και φυλής... Εχω δει φαρμακοποιό να καλεί σε σύσκεψη τους δυο υπαλλήλους του, έχω δει ταπετσέρη να κάνει σύσκεψη με τα εργατάκια κάθε πρωί στις 10. Αλήθεια σας λέω. Η σύσκεψη, είναι σκληρό ναρκωτικό. Αλλοι πίνουν καφέ για να λειτουργήσουν, αλλοι κάνουν meeting. Σε meetings έχω σχεδιάσει τα καλύτερα σκιτσάκια μου, έχω φλερτάρει ασύστολα και έχω ακούσει τα καλύτερα ανέκδοτα. Δεν έχω μάθει ποτέ ούτε το τόσο. Οποτε στη δουλειά μας, υπάρχει καμμιά καλή ιδέα, είδηση, αποκλειστικό δεν κάνουμε σύσκεψη. Γιατί; Για να μην «κυκλοφορήσει» το θέμα...
Αγάπες μου, δεν είμαι καθόλου σίγουρος, αν σκέπτομαι. Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Πιο πολύ τις διατηρούν οι άλλοι. Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι δεν συσκέπτομαι.
7 σχόλια:
Κατ' αρχήν η προσφιλής έκφραση είναι "brain storm", για να δοθεί κι άλλο κύρος σε κάτι τόσο περιττό. Έπειτα, το πρώτο πράγμα που μου μάθανε για τις συσκέψεις και που με γλίτωνε μια ζωή είναι το εξής: ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΕΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΣΕ ΣΥΚΕΨΗ. Αυτό, γιατί ο κάθε ανασφαλής διευθυντάκος περιμένει σαν λύκος το πρόβατο να πει την άποψή του και να βρει πάτημα να τον φάει για να "σφίξουν οι κώλοι".
Ένας πρώην διευθυντάκος μου, το είχε σύστημα. Έλεγε τις μεγαλύτερες μαλακίες και περίμενε το προβατάκι. Και μετά άνοιγε τη στοματάρα του και το ΄κανε σκουπίδι. Επειδή όμως με συμπαθούσε, με έπιανε από πριν και μου ΄λεγε : "κρατήσου και μη βγάλεις λέξη - στημένο είναι".
;)
Στις συσκέψεις περνούσα φίνα !!έβγαζα τις γόβες μου και χάιδευα το καβάλο του διευθυντή κάτω από το τραπέζι..
Αυτός με κοίταζε με αυστηρό βλέμμα ξεροκατάπινε και συνέχιζε, δεν άκουγα τπτ και δεν μιλούσα ποτέ ?μαλάκας ήμουνα?
Μετά την σύσκεψη επιστρέφαμε στα γραφεία μας και ο διευθυντής με έπαιρνε στο εσωτερικό για να μου πει πως το βράδυ στο σπίτι θα με βάλει για τιμωρία να σιδερώσω 40 καμιζόλες..
Ξέχασα να πω πως τον είχα παντρευτεί τον τύπο όταν ήταν ακόμη κλητήρας...
Χιχιχι!
Φιλιά 'θειε μάνο"
Αααα να τι εννοούσε ο εργοδότης μου όταν είπε: "Ερίννα, άσε τη σφουγγαρίστρα για λίγο σε παρακαλώ, έχουμε σύσκεψη κάτω" Κι εγώ τον κοίταζα σαν χάνος. Το μόνο που του απάντησα ήταν, "Καλά χριστιανέ μου, δεν θα βάλω την ηλεκτρική σκούπα, συσκεφτείτε άφοβα" Κι αυτός θύμωσε και μου είπε ξανά. "Ερίννα, όταν λέω σύσκεψη εννοώ να παραυρίσκεται όλο το προσωπικό" Κι εγώ αφελέστατα του λέω, "Ε, και γιατί δεν τα λες εδώ; εγώ είμαι το προσωπικό. Οι άλλοι όλοι είναι υπεύθυνοι συνεργάτες σου επί ειδικών θεμάτων. Αν είναι κι αυτοί προσωπικό γιατί δεν μου το λέτε και μένα να ξέρω ποιον θα ξεχέζω όταν μου κολλάνε;
και τότε εκείνος μου απάντησε. "Έλα στη σύσκεψη εσύ και θα σου επιτρέψω να ξεχέζεις όποιον γουστάρεις" Πήγα λοιπόν στη ρημάδα τη σύσκεψη όπου ανάμεσα στους άλλους σοβαρούς κι εγώ του κότσαρα στη μούρη τη λίστα με τα υλικά που χρειάζομαι. Γέλασαν οι συσκεπτόμενοι επι σοβαρών θεμάτων κι εγώ του θύμισα την υποσχεσή του. Μου είπε λοιπόν "ορίστε, δικοί σου είναι". Κι έφαγαν ένα ξέχεσμα συσκεψιακό, που όμοιο δεν ξάκουσαν στη ζωή τους.
ναι. ξανάκουσαν.
Τί χαρά που σε ξαναδιαβάζω!
Εσύ έπαψες να γράφεις στα έντυπα που διαβάζω, ή εγώ έπαψα να διαβάζω τα έντυπα που γράφεις?
Αχ αυτές οι συσκέψεις. Το μόνο που εξυπηρετούν είναι να δείχνουν οι επικεφαλείς πόσο σπουδαίοι είναι.
ωραίο το μπλογκ σας, το βρήκα μέσω της ψιλικατζούς!
για τις συσκέψεις διαβάστε και το νόμο του Ντίλμπερτ (αν δεν το έχετε κάνει ήδη)
Δημοσίευση σχολίου