Εγώ, ο Μάλαξ!

Χαμός από comments (για τα δικά μου standards) στο post «Η Επανάσταση της Ρούλας Κορομηλα». Σας εξομολογούμαι ότι έμεινα ελαφρώς έκπλήκτος.
Επί χρόνια έγραφα στις εφημερίδες τέτοια μπινελίκια. Όμως εκεί το κοινό είναι αόρατο. Δεν είχα το feedback.
Εβγαλα το μαχαίρι μου, από το συρτάρι του κομοδίνου μου, τσεκάρισα την κοφτερότητά του και μουρμούρησα:
-Μαύρο φίδι που σας έφαγε.
Γιώργος Λιάγκας.
Το αστέρι του Star.
H δημοσιογραφάρα. Τρία λέει on air και απ 'αυτά, τα τέσσερα είναι για πολλές κλωτσιές .
Αχ, να τον δείτε στην πλατεία Κολωνακίου να παραγοντίζει και να πολιτικολογεί. Να περνούν οι «φαν» του και να του υποβάλουν τα σέβη τους να καμαρώνει σαν γυφτ...
-ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΠ! μου είπε προχθές μια αγαπημένη φωνή.
-Τι;
-ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΠ!
-Τι έπαθες μωρέ;
-Γιατί τους κράζεις;
-Γιατί να μην τους κράζω;
-Γιατί δεν αυτό-κράζεσαι;
-Ε;
-Λέω: Εσύ γιατί δεν αυτό-κράζεσαι;
-Αυτό-κράζομαι.
-Σωστά! Se harmless θέματα. Για την τηλεόραση όμως δεν έχεις ευθύνη;
-Εγώ;
-Μάλιστα! Εσύ.
-Τι έκανα εγώ; απάντησα (με μικρή φωνίτσα)
-Δεν δούλευες μαζί με την Ρούλα στο «Βravo»;
-Εεεεεεεε ! ... δούλευα! για λίγο ...τσακώθηκα κι έφυγα σε έναν μήνα όμως! (Με ακόμη μικρότερη φωνιτσούλα!)
-Εφυγες γιατί διαφώνησες με την «ποιότητα»;
-Εεεεεε ... όχι ακριβώς ...
-Αλλά;
-Επειδή δεν με πλήρωσε.
-Είδες; Και σχεδίασες πολλά πράγματα (πού τώρα τα βρίζεις) κι από πάνω τσαντίστηκες επειδή δεν σε πλήρωσαν. Αντε γειά τώρα γιατί έχω σοβαρότερες δουλειές να κάνω.
Εμεινα με το τέτοιο στο χέρι.
Θεέ μου, τι να το κάνω το δίκιο που είναι εναντίον μου; Είναι ακόμα δίκιο; Βέβαια και είναι.
Παραφράζω αυτό που έλεγε ο Φρέντυ Γερμανός.
«Η κριτική είναι σαν το δάγκωμα του σκορπιού, ο οποίος πριν δαγκώσει, δαγκώνει πρώτα τον εαυτό του!»
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧ! (δάγκωσα το χέρι μου!)
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧ! (ξαναδάγκωσα το χέρι μου!)
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧ! (έδωσα μια μπουνιά στην μύτη μου!)
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧ! (Το φχαριστήθηκα)