29.3.06
Σκαμπάζετε τίποτε από ναρκωτικά;
Μεγάλωσα σε μια πολύ μάγκικη γειτονιά.
Στην Καλλιθέα!
Εκεί έμαθα να παίζω κουμ-καν, πόκα, μπελότο...εκεί έμαθα τί σημαίνει και τί είναι λαμόγιο, εκεί επίσης έμαθα τί σημαίνει ανθρωπιά ... φιλία... συμπόνια... εκεί έμαθα και άλλα πολλά πράγματα, που συχνά με βοήθησαν στη ζωή μου, όταν έφυγα από τη γειτονιά. Ηταν πραγματικά ένα μεγάλο σχολείο.
Στην Καλλιθέα λοιπόν, στην πλατεία Κύπρου είδα τους τοξικομανείς να πέφτουν στα πεζοδρόμια, είδα τους εμπόρους και τα βαποράκια να πουλάνε σκληρά ναρκωτικά, είδα κοπελίτσες να τα πουλάνε όλα για τη δόση τους...
Δεν μου τα είπανε! Τα είδα με τα μάτια μου!
Είδα μερικούς φίλους με τους οποίους μεγάλωσα μαζί να φεύγουν από τη ζωή με μια βελόνα στο μπράτσο.
Είδα φιλενάδες μου να ξαπλώνουν τα βρωμερά πεζοδρόμια της Ομονοίας. Κοπέλες από «καθΆόλα εντάξει» σπίτια.
Τα ναρκωτικά βρέθηκαν πολλές φορές στον δρόμο μου.
Δεν με φοβίζουν τα ναρκωτικά γιατί τα ξέρω.
Και κάποιος που ξέρει είναι πολύ δύσκολο να μπλέξει...
Με τρομοκρατεί όμως το γεγονός ότι οι γονείς δεν ξέρουν.
Το βλέπω από τους φίλους μου που είναι γονείς. Από φίλους που γνώρισα στη διαδρομή μου μακρυά από την Καλλιθέα. Φίλους που ως γονείς-θεοί νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα.
Τους μιλάς για τα ναρκωτικά και εκείνοι σου απαντούν.
-Το δικό μου παιδί αποκλείεται να μπλέξει. Εμείς είμαστε φίλοι θαΆρθει να μου το πεί αμέσως!
Δεν αλλάζουν γνώμη με τίποτε.
Μερικές φορές φοβάμαι, ότι το κάνουν, επειδή δεν πιστεύουν ότι μπορεί να τους συμβεί κάτι, που να μην είναι σε θέση να το χειριστούν.
Και τότε έρχεται η καταστροφή.
Πριν από καιρό διάβαζα για μια ποσότητα "έκσταση" που έπιασε η Αστυνομία και που ήταν έτοιμα να διατεθούν στα clubs. Δυό χιλιάδες χαπάκια...
Ποιός φαντάζεστε ότι θα έπινε αυτά τα 2.000 χαπάκια;
Τα κακά παιδιά;
Χα! Να είστε σίγουροι ότι τα «κακά παιδιά» ξέρουν να ξεχωρίζουν τις στραβοτοπιές.
Κρατηθείτε και μην πάθετε εγκεφαλικό, αλλά πιθανότατα αυτά τα 2.000 χάπια τα καταναλώνουν τα δικά σας παιδιά. Ναι, ο Γιαννάκης που είναι κλεισμένος στον εαυτό του, η Μαιρούλα που που δεν μπορεί να κάτσει στη θέση της πάνω από 10 δευτερόλεπτα, ο Κωστάκης, που θέλει να τα σπάσει όλα....
Στη δική μου εποχή πιάνανε 20-30 χαπάκια. Σήμερα πιάνουν 2.000... και δεν πιστεύω να φαντάζεστε ότι είναι τα μοναδικά 2.000 που κυκλοφορούν.
Μια ημέρα των ημερών τα ΜΜΕ θα γαργαληθούν απο τα ναρκωτικά.
Τότε θα ακούσουμε τις μεγαλύτερες μπούρδες του ντουνιά...
Οι δημοσιογράφοι-συνάδελφλοι μου θα μείνουν έκπλήκτοι και θα πιάσουν το θέμα, για το αν κάπνιζε τζιγαριλίκια ο Μάρκος Βαμβακάρης.
Εχετε ρωτήσει ποτέ παιδί που παίρνει ηρωίνη, πώς νιώθει όταν τρυπιέται;
Ρώτησα έναν 25άρη πριν απο κανένα 6μηνο.
Ηταν στα καλά του. Γύρισε με κοίταξε περίεργα και μου είπε:
-Υπέροχα!Υπέροχα! Θες να δείς;
Φιλάκια και χαιρετισμούς στο σπίτι!
Αν δεν ήμουν εγώ που: «ευχαριστώ αδελφέ, αλλά δεν θέλω!»... και ήταν η μικρή σας κόρη...που η μαμά της δεν την καταλαβαίνει... που εσείς είστε αυστηρός επειδή έφερε 17 κι όχι 18 στους βαθμούς .... που το σύστημα της την σπάει ... που βαριέται .... που ...που ... και στη θέση του 25χρονου, είναι ο τύπος που η μικρή κατουριέται πάνω της από καψούρα μόνο και που τον βλέπει ...και της κάνει την ίδια ερώτηση, οι πιθανότητες να χάσετε την κορούλα σας είναι ?πιστέψτε με- εξαιρετικά αυξημένες.
Ολα τα κακά πράγματα στη ζωή μου τα 'μαθα σε στιγμές αδυναμίας. Υποθέτω όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι μας.
Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο 14χρονος γυιός σας θα αποτελέσει παγκόσμια εξαίρεση;
Είμαι απολύτως σίγουρος ότι ο τύπος το εννοούσε, όταν μου 'λεγε ότι με την ηρωϊνη νιώθει ΥΠΕΡΟΧΑ.
Το κόλπο λοιπόν είναι να μάθετε τα παιδιά σας να νιώθουν γενικώς υπέροχα.
Πώς;
Το κάθε παιδί έχει τον τρόπο του. Εξ ενστίκτου σας λέω ότι μάλλον το 1ο βήμα είναι να μάθετε να τα ακούτε, όταν μιλούν. Λένε άλλωστε απίστευτα ενδιαφέροντα πράγματα.
Μην τους λέτε φράσεις που ξεκινούν: «εγώ στην ηλικία σου ....»
Τι θα κάνουμε με τα ναρκωτικά;
Φοβάμαι, όχι πολλά. Αν διαβάσετε την ιστορία από την εποχή της Πυθίας, ο άνθρωπος γουστάριζε τις ουσίες....
Κάθε στιγμή το παιδί σας είναι στη μάχη. Προσευχηθείτε να επιστρέφει σώο ... και σκεφθείτε ότι αυτό (πιθανότατα) ξέρει περισσότερα (επί του θέματος) από εσάς.
Μεταξύ μας δεν νομίζω ότι τα παιδιά κινδυνεύουν περισσότερο από ότι κινδύνευαν πάντοτε. Απλώς ο κόσμος που θα ζήσουν δεν θαΆχει καμμιά σχέση με αυτόν που ζούμε τώρα.
Δεν σας αρέσει;
Δεν πειράζει: Ξύδι ανακατεμένο με λιγώτερο εγωισμό!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
20 σχόλια:
Έτσι._
'Δεν ήμουν και πολύ καλό παιδί στα 17 μου' μου είπε μια πιτσιρίκα που τώρα είναι 24. 'Δεν έπινα όπως οι άλλοι στο σχολείο, αλλά δεν νομίζω ότι ήταν επειδή δεν ήθελα. Φοβόμουν, πολύ φοβούμουν.' Μετά έκανε έναν γάμο για να φύγει από το σπίτι και τον κακό μπαμπά, είναι με ένα μωρό στην αγκαλιά και ένα διαζύγιο και δύο εκτρώσεις. Φούντα έκανε πριν δύο χρόνια. Γλιτώνεις ποτέ από τον φόβο?
Το προβλημα με κάθε ουσία, ειναι οτι ¨ταίζονται¨απο την Διάνοια του κάθε ατόμου. Εάν δεν έχεις .. τότε γίνονται συνήθειες .. και ....
παιδι της πλατειας Κυπρου και εγω,3 χρονια μετα απο σενα,γυρω στο 78-80,φρικιο και εγω,τα ναρκωτικα σε αφθονια διπλα μου,ολοι οι φιλοι μου ειχανε εστω και για μια φορα δοκιμασει.Ο κολητος μου μπαινοβγαινε στην φυλακη.Εγω τους εβλεπα αλλα δεν δοκιμασα.Μελος του Ρηγα τοτε,και αθλητης.Μαλλον για αυτο δεν δοκιμασα τιποτα.
Μ13 συμφωνώ. Ομως αμα πρόσεξες, δεν μπήκα σε λεπτομέρειες. Επίτηδες. Ας πιάσουμε κατ αρχην το θέμα και μετά...
ΟΚ?
M13 μιλάω αποκλειστικά για τους γονείς, που νομίζουν ότι τα ξέρουν ΟΛΑ.
14 χρονών τότε...και είπε ο Αλέξης ο "μαύρος" (καταγωγή Ζαίρ) στην Νέα Σμύρνη στο "οικόπεδο" με τη βελόνα καρφωμένη στην μέσα πλευρά του χεριού: Αν σε πετύχω ποτέ έτσι όπως είμαι εγώ τώρα, θα σε σκοτώσω.
Θα με σκότωνε... αν και θα τον συνέφερε να μπω κι εγώ, γιατί υπάρχει και η "πολυεπίπεδη πώληση" ή multilevel marketing (MLM).
Πάει ο Αλέξης...
Πάντα μου έκανε εντύπωση κάτι. Το ντύσιμο αυτών των παιδιών. Λογικά, θα έπρεπε να είναι ρακένδυτοι, αφού οι περισσότεροι όλα τα λεφτά τα δίνουν για τη δόση. Αλλά δεν είναι. Το ντύσιμό τους έχει κάτι το ιδιαίτερο. Είναι πως να το πω, τυπάδικο. Όχι μοντέρνο, τυπάδικο δεν έχω άλλη λέξη. Μερικοί φαίνονται ότι είναι πάμφωχοι αλλά ακόμη και το κούρεμα είναι τυπάδικο. Θέλει λεφτά τέτοιο κούρεμα. Σκεπτόμενος συνομωσιολογικά λέω ότι οι έμποροι πιθανόν να τους δίνουν κάνα φράγκο για σενιάρισμα ώστε να μην είναι παράδειγμα προς αποφυγή για τους νεότερους.
"Να το πίνεις και να μην σε πίνει" αδερφέ!
Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα!
Μάνο δεν σου είπε ψέματα
Αυτός που κάνει ηρωίνη όντως νιώθει υπέροχα..
Μέσα στην ανυπαρξία..
Μέσα στο τίποτα δεν πονάει δεν νιώθει..
Με λίγα λόγια υπέροχα!!!!
Και μετά έρχεται το γαμήσι ..
Μετά πληρώνεις τα σπασμένα..
Μιλάω με φίλους που δουλεύουν στην Ιθάκη..
Το πρεζόνι είναι και θα είναι για πάντα πρεζόνι-αρκεί να το καταλάβει και να μένει κάθε μέρα μακριά από την πρέζα..
Κάθε μέρα μακριά της είναι κέρδος κάθε μέρα είναι αγώνας..
Η εξάρτηση είναι το θέμα..
Και με την ηρωίνη μια φορά είναι αρκετή και για να εξαρτηθείς και πολύ περισσότερο για να πεθάνεις.
"Το δικό μου παιδί ποτέ δεν θα..."
Αυτοί είναι οι γονείς που βλέπουν στο παιδί τους την εικόνα που θέλουν να δουν κι όχι το παιδί τους. Που προσπαθούν για το καλό του, "για το καλό σου σκοτώνομαι όλη μέρα στη δουλειά (και δεν έχω χρόνο να συζητήσουμε)", "για το καλό σου προβάλω τα όνειρά μου πάνω σου (ξέρεις τι πετυχημένος θα γινόμουν εγώ άμα τα πραγματοποιούσα;)"...
Πάλι μπράβο βρε Αντώναρε, σωστά τα λες..
¶λλος για Καλλιθέα? Κι εγώ φίλε Μάνο στην Καλλιθέα μεγάλωσα κι είδα φίλους, όχι στην Κύπρου αλλά στην Αγία Ελεούσα απ'έξω (έμενα και Περόνια, και πού να τρέχεις στην Κύπρου)...
Τεσπα.. θέλω να διαφωνήσω μόνο στο θέμα των γονέων που λένε "Ο δικός μου ο κανακάρης με τίποτα...."
Διαφωνώ γιατί εμένα οι γονείς μου ήταν το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή "Τον φοβάμαι τον ... μου φαίνεται οτι παίρνει ναρκωτικά" και δε νομίζω οτι με τον πόλεμο που μου κάνανε με σπ΄ρωξανε και πολύ μακρυά τους. Ακόμα και όταν πέρασα την επικύνδινη ηλικία (13-18) και ήμουν φοιτητής στην Πάτρα, η μάνα μου συνήθιζε να κάνει "ντου" χωρίς να ειδοποιήσει και όταν έλειπα από το σπίτι έκανε έλεγχο για σημάδια που δείχνουν οτι παίρνω ναρκωτικά.
Όταν ξέμενα από φράγκα, έκανα καπνό... έβλεπε η μάνα τα χαρτάκια και της ερχόταν κόλπος...
Όταν έβαλα πρώτη φορά σκουλαρίκι νόμιζε οτι μου αρέσει να τρυπιέμαι....
Όταν έκανα τατουάζ τα ίδια....
Όταν έσκιζα τα μανίκια από τις μπλούζες, νόμιζε οτι κάνω τζίνα...
Όταν γυρνούσα από συναυλίες (συνήθως γεμάτος μελανιές, λόγω mosh)νόμιζε οτι ήμουν σε rave party...
Όταν άρχισα να μακραίνω το μαλλί, νόμιζε οτι είμαι σατανιστής (άσχετο αλλά δείχνει λίγο το βαθμό παράνοιας που επικρατούσε)
Όταν της ζήτησα να πάω στο χορό του σχολείου στην 1η Γυμνασίου μου είπε "Πρόσεξε μη σου βάλουν τίποτα στο ποτό"...
Ακόμα και τώρα που είμαι 26 μου το λέει καμιά φορά...
Πού θέλω να καταλήξω? Ξέρω παιδιά που τραβάγαν ότι κι εγώ και μπλέξανε. Ξέρω και παιδιά που τους είχανε οι γονείς πιο "λάσκα" και δεν μπλέξανε. Ξέρω και άλλους με πιο χαλαρούς γονείς πάλι που μπλέξανε. Ξέρω και άλλους που τους γάμησε η ζωή τόσο πολύ στα 15 (με πράγματα που μετά από χρόνια γελάς μαζί τους αλλά τότε φαινόντουσαν βουνό)και ναρκωτικά δεν πλησιάσανε. Ξέρω άλλους που κάνανε κακές παρέες και δεν απηρεάστηκαν. Είδα και άλλους που μόνο από τις κωλοπαρέες την πατήσανε. Ξέρω και ιδεολόγους χασικλήδες που ακόμα και στα τριάντα τους ένα τσιγαράκι το κάνουν που και που, έτσι για το καλό αλλά ναρκωμανείς δεν μπορώ να τους πω. Φταίει το παιδί? Φταίνε οι γονείς? Φταίει το σχολείο? Φταίνε οι άλλοι? (Φταίει η Καλλιθέα?)
Για μένα φταίνε όλοι.(Εντάξει η Καλλιθέα δε μου φταίει....)
Οι γονείς πιστέυω πρέπει απλά να μάθουν το παιδί τους να είναι έξυπνο και μαχητής. Όταν το παιδί φτάσει στα 16 και έχει την ψυχολογία του looser, γίνεται ανδρίκελο κάθε παρέας (καλής ή όχι) και έιναι και λίγο χαζό στην κακιά την ώρα το έχεις χάσει....
Τώρα αν θα πρέπεις να του τα πρήξεις μια ζωή για τα ναρκωτικά όπως μου κάνανε εμένα ή αν θα του μάθεις 2-3 πράγματα και θα το αφήσεις ελεύθερο δεν έχω ιδέα... Αλλά πιστεύω οτι αν τα καταφέρεις μετά ότι και να συναντήσει το παιδί θα μπορεί να το αντιμετωπίσει.
Λοιπόν, διαβάστε όλοι τον φίλο μου τον mo5hp3t3r. Τα λέει σωστά. Ολόσωστα! To γεγονός και μόνο ότι συνήθως είναι ολίγολογος, ελώ τώρα έγραψε τόσα, σημαίνει κάτι.
Να με συγχωρνάτε όλοι σας, αλλά εγώ έγραψα γι' αυτούς που ΔΕΝ ξέρουν, αλλά το χειρότερο: ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι ξέρουν.
Ενοείται, ότι σας ευχαριστώ που ο καθένας και η καθεμιά γράφει την γνώμη του.
Α, και κάτι άλλο: Το κείμενο του post, δεν είναι φρεσκογραμμένο. Το'χω δημοσιεύσει πριν από 2-3 χρόνια σε εφημερίδα, αλλά τότε ουδείς αντέδρασε. Να λοιπόν (ένα παράδειγμα) σε τί μπορεί να βοηθήσουν τα μπλογκάκια.
Cheers :)
Υ.Γ.: Τώρα που έχω σχεδόν ένα μήνα κάτι σχεδόν σαν διακοπές ετοιμάσου και γι'άλλα....
mo5h3t3r, έχω κι εγω tattoo και τρυπημένα αυτιά. Ευτυχώς για μένα επειδή τα έκανα σε μεγάλη ηλικία (τί ματιαοδοπξία ίσως!) οι γύρω μου τα βρήκανε από χαριτωμένα ώς γραφικά. Αυτό που λες εσύ και στην ηλικία που αναφέρεσαι, βοηθά πολύ στο θέμα που κουβεντιάζουμε.
ειλικρινα Μανο δε ξερω...δε ξερω. Εγω ειμαι της αποψης οτι πρεζες θανατερες υπαρχουν πολλες...
...ναι, το κείμενο του mo5hp3t3r τα λεει όλα. Μαζί με αυτό του Μάνου μου έφεραν στην επιφάνεια με τον πιο έντονο τρόπο πως δεν ξέρω τίποτα. Μα τίποτα. Ίσως -σαν γονιός- να είναι κάποια λύση να νομίζεις πως ξέρεις. Κοιμάσαι στα πούπουλα. Σαν ξέρεις πως δεν, σε τρώει ο εφιάλτης βουβά.Δεν ξέρεις ποτέ τι πρέπει να κάνεις.
Και το "πέρασα κι εγώ από διάφορα λούκια αλλά βγήκα καθαρός" δε λεει τίποτα. Έτυχε! Δεν...πέτυχε.
Εγώ θα ήθελα να δοκιμάσω για να νιώσω κάτι διαφορετικό να κάνω κάτι για τον εαυτό μου..Νιώθω μοναξιά και νομίζω πεφτω σε κατάθλιψη.τα ναρκωτικά λένε σε κάνουν να νιωθεις υπέροχα
Δημοσίευση σχολίου