Ο Μανώλης

Εχω έναν φίλο από παλιά.
Τον Μανώλη.
Πολύ συγκροτημένος άνθρωπος. Από εκείνους που μετράω, αυτά που λέει. Ηρεμος και δημιουργικός με ματιά σύγχρονη. Βλεπόμαστε αραιά και πού, αλλά πάντα χαιρόμαστε πολύ και διασκεδάζουμε.
Αυτός ο τύπος λοιπόν είναι ενημερωμένος τύπος.
Kαθημερινή, Herald Tribune, Washington Post, Le Monde, New York Times, Frankfurter Allgemeine Zeitung - αρχίδια διαβάζει FAZ, αλλά λέμε τώρα- Internet ... και πολλά άλλα.
Πολύ ενημερωμένος άνθρωπος και με άποψη, που πρέπει να του κάνεις εγχείρηση για να στην πει. Αρα, σοβαρή άποψη.
Όλα αυτά τα διαβάζει-μελετά γύρω στις 6 το πρωί.
Και ανάμεσα σε αυτά που διαβάζει είναι και το .... manosantonaros.blogspot.com.
Ισως και να το μελετά!!!! Τι να σας πω?

To γεγονός από μόνο του, ότι υπάρχει άνθρωπος σΆ αυτόν τον πλανήτη που ξυπνάει στις 05.30 το πρωί, και διαβάζει το blog μου είναι φυσικά μεγάλη έκπληξη και τιμή.
Ρε αδελφέ, τους Times τους διαβάζεις και στην τουαλέτα με τον καφέ. Αν μάλιστα έχεις hang over, χρήσιμο είναι, να έχεις ένθετο το Ciao. O Μανώλης όμως δεν παθαίνει hang over, άρα δεν διαβάζει Ciao. Στην τουαλέτα πάντως δεν διαβάζει το blog μου.
Εκτός κι αν στηρίζει το laptop στα μπούτια.
Χαχαχαχαχαχα! Χλωμούλικο το βρίσκω!
Κοιτάξτε, ο φίλος μου ο Μανώλης είναι παράγων αυτού του τόπου. Όχι παραγοντας.... παράγων. Όχι, βρε χαζά, δεν είναι πολιτικός ... αφού σας είπα ότι είναι ενημερωμένος και σύγχρονος άνθρωπος ... Παράγων είναι ... εκ του «παράγω».
To γεγονός είναι ένα: Aναμεσα στο Χρηματιστήριο του Τόκιο και το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, στις διεθνείς και ιθαγενείς εξελίξεις, κάνει και ένα μικρό πέρασμα από το blog μου να ξελεγράρει.
Ισως και για να πάρει γραμμή.
Όπως καταλαβαίνετε ... εφΆ όσον ό τύπος είναι πάραγων και εξαρτάται κατά πολύ και απΆ αυτόν αν θα κάνει limit up το Τόκιο, ή αν η Ελλη Στάη το πει το δελτίο ξεροσφύρι ή παρέα με τον Ευαγγελάτο- πρέπει να είμαι συνεπής στο blog μου και να μην αμελώ να γράφω, επειδή είμαι στεναχωρεμένος ή για άλλες τέτοιες πεζοδρομιακές αηδίες.
Ο Μανώλης με διαβάζει ανάμεσα σε πολλά άλλα σοβαρά (;) πράγματα... άρα επηρεάζω την σκέψη του...και είναι φυσικό να συμβαίνει αφού τα κείμενα μου μπαίνουν σαν αόρατες σφήνες στις αποφάσεις του και στα ενδιαφέροντά του.
Γράφω π.χ. για δυό γνωστές μου, που σε ηλικία 16 ετών (στις "Καλογριες" πηγαίνανε σχολείο) σκέφτηκαν να παίξουν το παιχνιδάκι: πουτάνες στην παραλιακή (10ετία του 70). Το λοιπόν σταμάτησε ένα αυτοκίνητο με δυό τύπους, τις βάλανε μέσα και τις πήγανε στο Καβούρι. Στη διαδρομή οι πιτσιρίκες φοβήθηκαν και άρχισαν τα: Παιδιά πλάκα κάνουμε ... και τέτοια.
Τις πηδούσανε επί 6 ωρο και δεν τις πλήρωσανε κι από πάνω. Το πιο αστείο είναι ότι (σαν το παλιό ανέκδοτο) η μία, που σήμερα είναι σύζυγος, σοβαρού Πανεπιστημιακού δασκάλου και αυστηρότατη μητέρα δυό κοριτσιών, επέστρεψε την επομένη (μόνη) και την γαμούσανε οι δυό όλο το βράδι.
Η άλλη (πάμπλουτη και με σουτιέν D+++++), το μετάνιωσε που έχασε την ευκαιρία και για μια 2ετία έπαιρνε ΜΟΝΟ στα όρθια γενειοφόρους χονδρούς !!!!!!!! Πέρσες (μιλάμε για εποχή Σάχη) στο Hilton. Ο Χομεϊνί την κατέστρεψε.
Σήμερα μένει με τη μαμά της και τρώει μόνο βιολογικά προϊόντα. Νομίζω ότι μια φορά την εβδομάδα πηγαίνει στον όρθο.
"Ανεβαίνει" λοιπόν ο Μανώλης και μαζί του «ανεβαίνει» κι αυτός ο τόπος.

Αμα γράψω για το πόσο ενδιαφέρον έχει το μανιάτικο μοιρολόι ή αναλύσω το θεμελιώδες ερώτημα «γιατί σε μένα, ρε πούστη μου;», τον "ρίχνω" τον Μανώλη, και τότε υπάρχει κίνδυνος να «πέσει» μαζί του και το πολιτιστικό (κι όχι μόνο) επίπεδο της χώρας.
Γαμώ την ευθύνη μου!
Τι δουλειά κάνει ο Μανώλης;
Λαδέμπωρ, όπως έλεγε και ένας φίλος του πατέρα μου!

ΥΓ. Παρακαλώ να είστε ευπρεπείς και με σοβαρές προτάσεις στα comments, γιατί όπως καταλαβαίνετε, όλοι έχουμε ευθύνη γιΆ αυτή την πατρίδα.