Πάντα έλεγα αυτό που σκεφτόμουν.
Πάντα έγραψα αυτο που σκεφτόμουν.
Αν το πλήρωσα;
Μην το κουβεντιάζετε...
Αν το πληρώθηκα;
Αμέ!
Ολα αυτά όμως δεν έχουν καμμιά απολύτως σχέση με την ηδονή της ελευθερίας.
Εφυγα σιγά-σιγά από τη δημοσιογραφία (όπως ορίζεται τέλος πάντων) γιατί βαρέθηκα. Δεν σιχάθηκα....απλώς βαρέθηκα. Επειδή (προς το παρόν) δεν γνωρίζω άλλη δουλειά να κάνω...τη δημοσιογραφία την πλησιάζω από μια άλλη πόρτα, που δεν είναι στείρα ανταγωνιστική (επιτέλους)από τους συν-αδέλφους της γενιάς μου: από την πλευρά των (χαχαχα) νέων (!!!) τεχνολογιών. Ετσι ξεμπέρδεψα χωρίς να ψάχνομαι και το σημαντικότερο: χωρίς να πλήττω αφόρητα.
Καμαρώνω πολύ που έτυχε να είμαι ένας από εκείνους που άλλαξαν τον χάρτη των media στην Ελλάδα. Ετυχε. Ειλικρινά έτυχε. Αλλά κι αυτό είναι αρκετό. Το ραδιόφωνο λοιπόν είναι από τα πολυ-αγαπημένα μου. Βρέθηκα πίσω από μικρόφωνο σε εποχές και μέσα που ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις για πλάκα. Δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να βάλει κομματικό λόγο στο στόμα μου... και η πολιτική μου παρέμβαση ήταν πάντα για τα αυτονόητα: αισθητική, παιδεία και (αν μου επιτρέπετε) χιούμορ... Σιγά-σγά ανακάλυψα ότι αυτο που γουστάρω περισσότερο από όλα είναι να παίζω μουσική... τη μουσική που αγαπάω... χωρίς play-lists ή άλλου τέτοιου είδους αηδίες. Μουσικούλα και κανένα μπλα-μπλα...ειδικά το βράδι αργά.
Με φωνάζανε για εκπομπές πολιτικού σχολιασμού.... με προσλαμβάνανε κι εγώ ΠΑΝΤΑ μέσα σε 3 μέρες το άλλαζα... σε μουσική εκπομπή.
Γιατί;
Γιατί έτσι!
Οταν πήγα στην ΕΡΤ, ζήτησα να κάνω και ραδιόφωνο. Μουσική δηλαδή. Χωρίς χρήματα. Οσοι έχουν κάνει ραδιόφωνο θέλουν κάποια στιγμή να μιλήσουν και από τα μικρόφωνα της Κρατικής Ραδιοφωνίας. Να σε ακούνε σε όλη την Ελλάδα κι όχι μόνο... είναι μαγευτική στιγμή... ειδικά για μας που κάποτε πολεμήσαμε με λύσσα το μονοπώλειο της ΕΡΑ.
Μάζεψα λοιπόν τα cd μου, τα MP3 μου και πήγα.... Υ-πέ-ρο-χα!
Στο σύγχρονο ραδιόφωνο ο παραγωγός έχει μπροστά του μια οθόνη, όπου βλέπει (μόνο αυτός) τα SMS που έρχονται. Συνήθως οι άνθρωποι στέλνουν συγχαρητήρια, επιθυμίες, και σπανιότερα μπινελίκια. Ανάμεσα σε όλα ήρθε και ένα που έλεγε ότι επειδή είμαι αδελφός του αδελφού μου, πήρα την θεσούλα μου στην ΕΡΑ και αυτο είναι ντροπή για το ραδιόφωνο.
Εστελνε το ίδιο SMS επί 2 μήνες. Σε κάθε εκπομπή. Το έβλεπα μόνο εγώ. Και όμως δεν μπορούσα να το χειρισθώ. Δεν εννοώ ραδιοφωνικά... δεν μπορούσα να το χειρισθώ μέσα μου... μέσα-μέσα μου... δεν τον αδικούσα τον(την) ακροατή... εγώ έπρεπε να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας... έτσι πήγα στην διευθύντρια... μόλις ηταν η εποχή να αλλάξει το πρόγραμμα της είπα:
-Μερσί... δεν θα πάρω άλλο.
-Γιατί βρε παιδί μου;
-Επειδή δεν προλαβαίνω και έχω πολλές δουλειές.
Και έτσι από ελέφαντας ξανάγινα άνθρωπος.
Μπήκα λοιπόν στα blogs (γιατί με το Internet και τους υπολογιστές είμασταν φίλοι από παλιά) για να γράφω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ό,τι γουστάρω.
Αυτοί που ήξεραν με συμβούλεψαν:
-Μπες με ψευδώνυμο (κοίτα σε ποιούς μιλάω εγώ τώρα!!!)
Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή: manosantonaros
Αποτέλεσμα; Οσοι με γνωρίζουν επιμένουν: πρόσεχε τί γράφεις.
Οσοι δεν με γνωρίζουν -έχω την αίσθηση- ότι εκτιμούν που γράφω με το όνομά μου.
Νομίζω ότι αν έγραφα με ψευδώνυμο (φαντάζομαι ότι θα το κάνω ΚΑΙ αυτό!) αποκλείεται να έγραφα αυτο που γράφω. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα αυτολογοκρινόμουν... από την ντροπή.
Τον φαντάζεστε κάποιον έγκριτο (sic) δημοσιογράφο που θα αποκαλυφθεί ότι έχει blog με το όνομα Trelli Soublitsa (ελπίζω να μην έπεσα διάνα) όπου γράφει για το τί μπορεί να κάνουν οι ζαρτιέρες στην κυταρίτιδα;
Δεν κατάλαβα δηλαδή; Ολοι οι «επώνυμοι» δεν έχουν άποψη για τις παρτούζες ή έχουν μόνο σαν «ψευδώνυμοι»; Στην πραγματικότητα τα nicknames δεν έχουν καμμιά χρησιμότητα πλέον.... άφού έτσι κι αλλιώς ήρθε η εικόνα... Εκτός κι αν σερφάρουμε με κράνη... Τα ψευδώνυμα τα έφτιαξαν οι πιτσιρικάδες γιατί είχε και έχει νόημα γι’ αυτούς...
Δεν δημοσιογραφώ στο blog μου.
Πλήττω αφόρητα με αυτά που γράφει ο Νίκος Δήμου, αλλά εκτιμώ τον τρόπο που το κάνει. Δεν πλήττω καθόλου με αυτά που γράφει ο Πιτσιρίκος, αλλά δεν εκτιμώ τον τρόπο που το κάνει.
Δεν καταλαβαίνω τους δημοσιογράφους που βγάζουν τα απωθημένα τους στα blogs μασκαρεμένοι... σαν την παρθένα που το βράδι κάνει και καμμιά πίπα, για να παραμείνει παρθένα.
Δεν εκτιμώ ούτε αυτούς που φέρνουν το ξύλινο ύφος της εφημερίδας τους στα blogs... άστε καλύτερα να μην πω τη γνώμη μου για τους blogo-πολιτικούς και ακόμα χειρότερα για τους... πολιτευόμενους ή πολιστικο-πολιτικοπολιτευόμενους όπως ο Μανώλης Ρασούλης, που δεν κατάλαβε ότι άλλο Κούδας κι άλλο Βούδας.
Aπό την άλλη μεριά όσοι θέλουν να μεταπηδήσουν στο real life των αναλογικών media...το ψευδώνυμο δεν τους βοηθά, γιατί έτσι δεν μπορούν να εισπράξουν τίποτα. Και προσπαθούν να το αποποιηθούν. Μύλος.
Ο μόνος που κάνει έρευνα σε επίπεδο internet 2006+ είναι ο φίλος μου ο Νάσος, ο CrazyMonkey που είναι ο τύπος, ό,τι καλύτερο έχω συναντήσει στη ζωή μου στην ηλικία των 25άρηδων. Ειναι εντελώς κρίμα που η διοικούσα κοινωνία αγνοεί αυτά τα παιδιά. Το blog του είναι πραγματικά άπαιχτο... ίσως όχι γι’ αυτούς που θέλουν το net σαν άσπρη κόλλα χαρτί... αλλά γι’ αυτούς που το χρησιμοποιούν.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Είτε είναι πίσω από μια παλιά γραφομηχανή με μελανοταινία είτε έχοντας στα γόνατα ενα keyboard. Βασικά χρησιμοποιούν τις λέξεις για ασπίδα...σαν προφυλακτήρα και όχι σαν φώτα πορείας.
Μιλάω για εκείνους και εκείνες που απέκτησαν ενα μικρό σπιτάκι με θέα και καθαρό αέρα στο net (εξοχή) και ξαφνικά ξέχασαν ότι το απέκτησαν για να ξεφύγουν από την αποπνικτική ατμόσφαιρα της πόλης και έβαλαν air condition στο σαλόν και γκαράζ με remote πόρτα.
Η πουτάνα η ματαιδοξία δεν πολεμιέται με τίποτε.
PS. Και σταματείστε επιτέλους να διαμαρτύρεστε ότι σας βάζω για εικονογάφηση όμορφους κώλους. Κάτι (άγνωστο) με κρατάει απλώς, να μην βάζω αρχίδια.
14 σχόλια:
Όπως διάβαζα το κείμενο σου σκεφτόμουν δύο πράγματα που σιχαίνομαι.
Το πρώτο είναι οι "γραβατωμένοι που στέκουν σαν πλαστικές κούκλες που έχουν καταπιεί αγγούρι από φόβο μήπως καταστραφεί το λαμπερό image profile τους.
Το δεύτερο είναι τα ακριβά σπίτια που έχουν δημιουργηθεί με τη βοήθεια διακοσμητών. Άνοστα, άοσμα και άγευστα δηλαδή αφού δεν υπάρχει ούτε ίχνος από την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη.
Αντιθέτως, λατρεύω τις ατέλειες και τις αδυναμίες γιατί είναι τουλάχιστον πιο ανθρώπινες και αληθινές.
Πες με ανενημέρωτο αλλά εγώ τουλάχιστον δε σε ήξερα μέχρι να σε κράξει κάποιος πως είσαι αδερφός του αδερφού σου!
Και για να έιμαι ειλικρινής και τον αδερφό σου ελάχιστα τον "ξέρω", δλδ απλώς ξέρω πως είναι στη ΝΔ (....) και έχω ακούσει το όνομά του....(καλά άμα δεν είναι στη ΝΔ και λέω μαλακίες μάλλον κάνω σαφέστερω το point μου οπότε μη βαράτε).
Για μένα δε θα είχε και μεγάλη διαφορά να έμπαινες με nick "ζουμερή_πορδή" ή ό,τι άλλο σου ερχόταν, αρκεί να έγραφες όπως γράφεις και τώρα. Μπήκα στο blog σου από σπόντα/link κάποιου (δε θυμάμαι πλέον ποιου). Το διάβασα από την αρχή ως το τέλος ή για να ακριβολογώ από το τέλος ως την αρχή και στα περισσότερα ποστ λύθηκα στα γέλια ενώ σε κάποια απλώς μου μίλησες απ'ευθείας. Οπότε γούσταρα και έκατσα....
Δε λέω πως δεν ισχύουν αυτά που λες, ισχύουν και σε μεγάλο βαθμό, το θέμα είναι εσύ πως νοιώθεις ποιο άνετα ώστε να γράφεις όπως γουστάρεις. Αν νοιώθεις πιο άνετα γράφοντας επώνυμα it suits me fine. Στα παπάρια μου με λίγα λόγια αρκεί να γουστάρω αυτά που έχεις να μου πεις φίλε μου. Και όταν δεν έχεις να μου πεις κάτι θα σε πετάξω σα στυμμένη λεμονόκουπα!
Έχω μια απορία όμως: Ο πιτσιρίκος γιατί σου αρέσει? Το χιούμορ του είναι επιπέδου περιοδικού lifestyle....δε σε καταλαβαίνω σε αυτό αλλά δε θα μαλώσουμε κι όλας :P
Εν τω μεταξύ τα nicks μεταξύ "ανώνυμων", δηλαδή μη αναγνωρίσιμων ατόμων (like myself) δεν έχουν μεγάλη σημασία, δηλαδή είτε γράφω ως It Is, είτε ως Γιώργος Κουραμπιεδόπουλος είναι το ίδιο....Τα nicks όμως έχουν περισσότερο χαβαλέ, βγάζεις μια δημιουργικότητα βρε αδερφέ όταν διαλέγεις nick :P (ok δεν είμαι κλασσική περίπτωση "δημιουργικού" nick αλλά λέμε...).
Οκ για να μη φτάσω τα 5km post το βουλώνω εδώ και τα ξαναλέμε....
Το "σαφέστερω" που γράφω είναι ρήμα! Μη σας ξεγελάει! lol
Ματαιοδοξία λοιπόν. Ναι. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Από κει και πέρα όμως, άλλους τους σφαλιαρίζει η ζωή και ξέρουν που δεν μπορούν να πάνε, άλλοι σφαλιαρίζονται μόνοι τους, άλλοι επιλέγουν τον επισφαλή δρόμο του κυνισμού και άλλοι τον σίγουρο δρόμο του γλειψίματος. Και δυστυχώς εγώ δεν μιλάω για όμορφους κώλους. Μέσα στο τσατ έχω γνωρίσει αρκετούς δημοσιογράφους, την εποχή που το τσατ ήταν στα χέρια των κουλτουριάρηδων σκατά στα μούτρα τους κι αυτονών, ενώ οι δημοσιογράφοι δεν ήξερα τι ρόλο παίζουν εκεί μέσα, μέχρι που έμαθα. Ψάρευαν γκόμενες και πέρα από αυτές, σκάνδαλα. Είναι ένα διεστραμμένο είδος οφείλω να ομολογήσω, ένα είδος του τύπου, "Θα τους βάλω να σφαχτούν μπροστα στην πόρτα του Άλφα" . Τι άλλο μας προσέφερε το ίντερνετ πέρα από τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε σε ποιο βαθμό φτάνει η διαστροφή των αλλονών αλλά και η δική μας; Τη δυνατότητα να ελπίζουμε σε ανυστερόβουλες γνωριμίες και σχέσεις, τη δυνατότητα να δούμε που έφτασε η ζωή που δεν προλάβαμε, τη δυνατότητα να υποψιαστούμε την ανεπαρκειά μας, τόσο απο γνωστικής πλευράς, όσο και από κάθε άλλη. Αν υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει να βλέπω πάνω και μέσα στους ανθρώπους, είναι η τάση της ισοπέδωσης. Να το κάνεις, όταν έχεις κάτι άλλο να βάλεις στη θέση αυτού που γκρεμίζεις, που καταργείς. Να το κάνεις ακόμα, όταν είσαι αποφασισμένος να φτάσεις στο τέλος. Να το κάνεις ακόμα, αν εσύ είσαι διαφορετικός από αυτό που κατηγορείς. Όσες φορές έτυχε να συναντηθώ με άτομα συγγενικών πεποιθήσεων, κοινών ενδιαφερόντων και αναγνωρισμένης οξύνοιας, έπεσα πάνω στην ξέρα των εντυπώσεων. Όλα για την εντύπωση, όλοι για την εντύπωση, κι αυτό περιλαμβάνει γραβάτες, διαμερίσματα αλλά και τις ίδιες τις επικοινωνιακές τακτικές. Φοβάμαι. Χέστηκα εγώ αν του αλλουνού του αρέσουν οι παρτούζες ή όχι, φοβάμαι τους ανθρώπους που πετούν τη γραβάτα για να αποδείξουν ότι είναι κάτι άλλο. Με πιάνετε; Εσύ Μάνο; Εμένα η τεχνολογία με άφησε απέξω, άλλωστε υπήρξα πολεμιά της εξαρχής και κάποτε θα εκδικιόταν. Ωστόσο μου επιτρέπει από καιρού εις καιρόν να διαβάζω τις στερεότυπες ειλικρίνειες μερικών. Εδώ στην Καισαριανή έχουνε μείνει όρθια ακόμα μερικά παλιά κουτούκια, δίπλα από το σπίτι μου, δεν πηγαίνω ποτέ. Γιατί; γέμισαν λελέδες που ψάχνουν τον " απλό φυσικό τρόπο διασκέδασης και επικοινωνίας των απλών ανθρώπων" . Οι απλοί άνθρωποι μάγκες μου δεν σας γουστάρουν. STEP BACK μαλάκες! Μάνο, μίλα τους σε παρακαλώ...εσένα σε ακούνε.
Η αλήθεια είναι, πως πρωτο-επισκέφτηκα το μπλογκ σου επειδή ακριβώς σε ήξερα live...
Δεν βλέπω το λόγο γιατί πρέπει να "απολογείσαι" επειδή χρησιμοποιείς το πραγματικό σου όνομα.
Είσαι αυτός που είσαι: ούτε ελέφαντας ούτε αρουραίος, απλά ο Μάνος.-
magica. Ακριβώς έτσι. Α-κρι-βώς. Right to the point, my dear!
it is Μα ακριβώς αυτο λέω κι εγώ φίλε μου. Αν έγραφα με nick πολύ αμφιβάλω ότι θα έγραφα αυτά που γράφω τώρα. Νομίζω ότι λέμε ακριβώς το ίδιο.
Herinna. Φυσικά σε πιάνω και έχεις δίκιο. Και εγω αυτούς που πετάνε την γράβατα φοβάμαι...
Αn Lu. Thnx μικρή μου... αν και νομίζω ότι δεν το έκανα "απολογητικά"... λες ο θυμός μου να μοιάζει με απολογία... Ω Θεέ μου! LOL
Η δημόσια έκθεση με το πραγματικό όνομα είναι μία προσωπική επιλογή σεβαστή και γενναία.
Λέω γενναία γιατί στα μπλόγκ δεν είσαι με ίσους όρους όπως σε ένα έντυπο,βρίσκεσαι απέναντι σε πλασματικές περσόνες σαν ένας χωρίς μάσκα σε ένα πάρτυ μεταμφιεσμένων.
Ίσως αυτή η στάση να κρύβει ένα βαθμό υπεροψίας με την έννοια ότι -εγώ είμαι και σας έχω γραμμένους αν δεν σας αρέσω γεγονός καθ'όλα θεμιτό!
Αλλωστε γι'αυτό σε διαβάζουμε!
Ποιός διεστραμμένος ενοχλήθηκε από τους κόλους;
@ μάνο
Γιαυτό το έβαλα σε ειασαγωγικά!!!! Ακόμα ψάχνω για πιο κατάλληλη λέξη!!!
έχεις απόλυτο δίκιο για την ανωνυμία και την επωνυμία στα blogs
Κάποια ψευδώνυμα είναι πολύ πιο αληθινά από ονόματα που μας επιβλήθηκαν από τη γέννησή μας. Τουλάχιστον το nick το διαλέγεις μόνος, επειδή σου ταιριάζει, επειδή σου αρέσει. Αν βέβαια ταυτίζονται κιόλας αυτό είναι καλό! Εγώ πάντως ευχαρίστως θα άλλαζα το όνομα στην ταυτότητα. Στα υπόλοιπα με κάλυψες:)
Οταν διαβασα Μανος Αντωναρος ηλπιζα να εισαι εσυ!
Το πρωτο δικο σου που ειχα διαβασει ηταν για τα πλεονεκτηματα που εχει ενα μουστακι, μου αρεσε πολυ, γελασα πολυ
(ισως να το ειχα αναγκη)
και απο τοτε σε ακολουθω!!
Τωρα που σε πετυχα και σε blog....η καλυτερη μου!!
Μα ειναι δυνατον ενα γνησιο αρσενικο να ενοχλειται απο τη θεα ενος γυναικειου κωλου...
Εγω παντως σ΄ευχαριστω γι΄αυτες τις ομορφες και αγνες εικονες που μας προσφερεις...
Οι άνθρωποι που δεν είναι ήδη επώνυμοι δεν έχει σημασία αν γράφουν με νικ ή όχι, εγώ αυτό πιστεύω.
Η γνώμη τους δεν αποκτά περισσοτερο βάρος αν βάλουν το όνομά τους. Αφήστε που οι φίλοι τους και οι γνωστοί τους, μη σας πω και οι συνάδελφοί τους, ξέρουν το όνομα, αλλιώς οι μισοί ανώνυμοι μπλογκερς θα ξεκινούσαν και ίσως και να ξέμεναν με μόνο αναγνώστη το γκούγκλμποτ.
Όσοι γράφουν κάτι που δε θα 'λεγαν επώνυμα καλά να πάθουν.
Στους ανώνυμους το νικ λειτουργει σαν αναγνωριστικό και σαν μέρος της ατμοσφαιρας.
Οι επώνυμοι νοιάζονται λίγο παραπάνω, νομίζω, για τα ονόματα επειδή φοβούνται ότι ο διαφωνών μαζί τους είναι επώνυμος και ίσως συνάδελφος και θα θελαν να το ξέρουν για να αμυνθούν ή να επιτεθούν. Νομίζω ότι λειτουργούν και στα μπλογκς με τα δεδομένα του εκάστοτε επαγγελματικού τους χώρου.
Εμένα είτε με κοντραρει ο 'νέμο το χρυσοψαρο' είτε 'η Μαρία από τα Πατήσια' το ίδιο μου κάνει, γιατί κατά 99% εγώ μια απλή συζήτηση κάνω.
Οι επώνυμοι κακώς κάνουν και γράφουν με νικ γιατί κάποτε καποιος τους ανακαλύπτει και τότε γίνεται το σώσε.
Οι φωτογραφίες σας, μιας και αναφέρθηκαν, ειναι προβλημα γιατι δεν μπορώ να σας διαβάσω εκτος σπιτιου και γιατί είναι σα να διαβάζω τη μαντάμ φιγκαρό στις σελιδες των διαφημίσεων. Θα προτιμούσα να μην πρέπει να κάνω σκρολ για να φτάσω στο κείμενο. Και δεν κολλάνε πάντα στο κείμενο. Απ΄την άλλη, δε θέλουμε και να σας αλλάξουμε και το υφος! Βάλτε ό,τι θέλετε αλλά γράψτε και κάτι καλό παράλληλα, αλλιώς θα έρχονται εδώ μόνο κατα λάθος απο το google images.
Αυτό που πραγματικά με ενοχλεί είναι η μουσική, γιατί συνήθως σερφάρω ακούγοντας τη δική μου και όταν μπαίνω σε σελίδα με ήχο αποσυντονίζομαι.
Αυτά.
Χωρις κουραστικους προλογους, θελω να πω πως η σταση σας στο συγκεκριμενο θεμα ειναι επαξια ενος επαγγελματια δημοσιογραφου και πιο πολυ ενος πραγματικα ελευθερου ανθρωπου. Αυτο αποτελει παραδειγμα προς μιμηση για εμας τους -λιγο- πιο νεους ανθρωπους αλλα και δεσμευση δικη σας για ακομα πιο μαχητικη, αμεροληπτη, γνησια δημοσιογραφια στο μελλον.
Ειναι φυσικα αυτονοητο πως οι αποψεις που κατα καιρους εκφραζετε σε ποικιλα θεματα ειναι προσωπικες και δεν αντιπροσωπευουν παντα το ευρυτερο κοινο που σας παρακολουθει.
Τελος να επισημανω να εφιστουμε τη προσοχη μας στο ΤΙ εκφραζει και ΓΙΑΤΙ ακουγεται μια αποψη -οχι στο ΠΟΙΟΣ λεει κατι- ωστε να υπαρξει λιγη περισσοτερη αξιοκρατια σε αυτη τη χωρα που αυτοδιαφημιζεται ως το λικνο του παγκοσμιου πολιτισμου
Δημοσίευση σχολίου