1.3.07

Το λουλουλούδι μου!




Το ξέρω ότι σας έχω φάει με την Ακρόπολη, αλλά σας διαβεβαιώ αναμεταξύ μας ότι αυτό το πράγμα απέναντί μου, όσο περνάει ο καιρός τόσο με επηρρεάζει.

Κάθε πρωί βγαίνω στο μπαλκόνι και της στέλνω ένα φιλί.

-Καλημέρα αγάπη μου!

-Γειά σου και σένα!

Η ματιά μου έχει όμως ένα άλλο αγαπημένο μέρος (εκτός του βράχου) που πάει και κάθεται…

Όπως βλέπω την Ακρόπολη στα δεξιά της… στην Αδριανού δηλαδή, δεσπόζει ένας ψηλόλιγνος φοίνικας.

Σαν να την φυλάει.

Σαν να την προσέχει.

Σαν να τρέφεται από την σκιά της.

Σαν φιλαράκια.

Αναρωτιόμουνα πάντοτε για την σχέση τους…

Χθες λοιπόν που πήγα να φωτογραφίσω το κτίριο-έκτρωμα-σκουπιδαριό (ρε συ κωλόγρια, Μ13, Τριαντάρα…. γιατί δεν βοηθάτε λιγουλάκι στα μπινελίκια;) … τον πλησίασα.

-Γεια σου φίλε!

-Γειάααααα!

-Σε βλέπω κάθε μέρα!

-Το ξέρω…

-Το’ξερα ό,τι το ξέρεις…

-Χμ..

-Να σου τραβήξω μια φωτογραφία..

-Αμέ…

Πήγα από κάτω του.

Σηκωσα τη μχανή.

Ο Θεός μου’κλεισε το μάτι.

Ο ήλιος δεν είχε κρυφτεί ολόκληρος, ο ουρανός ήταν γαλάζιος σαν το Αιγαίο το απόγευμα και το φεγγάρι φώτιζε δυνατά…

Ο φοίνικας μου σφυριξε:

-Εχω κι άλλη θέα εκτός απ’ αυτην που σκέφτηκες… μην το πεις όμως σε κανέναν…

-Τα λέμε… thnx!

-Τα λέμε… εδώ θα’μαι!

11 σχόλια:

herinna/ είπε...

Τον βλέπω κι εγώ το φοίνικα από κει που είμαι. Χθες που ο ήλιος έπεφτε πάνω του τον έκανε να μοιάζει σαν γροθιά διαμαρτυρίας υψωμένη στον ουρανό. Για το κτίριο; Για τη θέση του που ακόμα παραμένει χαμηλή σε σχέση με αυτό που θέλει να βλέπει; ποιος ξέρει. Για το κτίριο που αναφέρεις σκέπτομαι, πως κάποτε, χτίστηκε από κάποια φιλοδοξία. Κτίριο απέναντι στην Ακρόπολη. Κάποιοι μπορούσαν να το κάνουν. Τα χρόνια πέρασαν. Οι άνθρωποι πέθαναν. Το κτίριο πάλιωσε. Άλλοι ήρθαν να το κατοικήσουν, άνθρωποι που βγάλαν τη ζωή τους στο μπαλκόνι. Άνθρωποι που ίσως κάποτε, ήταν οι ίδιοι που την έκτισαν. Άνθρωποι που πατάνε στο ίδιο σαθρό κτίριο που πατάμε όλοι μας. Που βλέπουν στο ένα τους πλευρό τον πολιτισμό να τους προσπερνάει και στο άλλο τους να τους τραβάω πίσω και πιο πίσω. Ναι μας χαλάει τη μόστρα το κτίριο. Μας δείχνει και μέσα στους αιώνες τι είμαστε άξιοι να στήσουμε απέναντι στα έργα των προγόνων μας. Ακόμα ακόμα, πως κάποιοι μη προνομιούχοι, στέκονται σαν καρφί στο μάτι σε κείνους που μπορούν κι έχουν τον τρόπο να απολαύσουν την Ακρόπολη από το ρετιρέ τους, πίνοντας την πίνα κολαντα τους, σε γυαλισμένα πατώματα και βελούδινους καναπέδες, μέσα σε ένα κτίριο αντάξιο της αρχιτεκτονικής που το προκάλεσε. Κι αυτοί εκεί οι θρασύτατοι, τολμούν να παραμένουν καρφί στο μάτι μας, αντί να πάνε να στήσουν τη σκηνή τους στα Λιόσια, στην Αγία Βαρβάρα, ή στην τελική να χαθούν. Τολμούν να βγάζουν τη μιζέρια τους φάτσα κάρτα στον τουρισμό, φάτσα κάρτα σ' έναν πολιτισμό που προχωρά ποδοπατώντας τις απλές ζωές και τα χρηστά ήθη, στο όνομα της διεθνούς αίγλης κι ενός επιτεύγματος που δούλοι το έκτισαν, για να το καμαρώνουν δικαιωματικά οι αφεντάδες. Φάτσα κάρτα η πρόκληση της άλλης όψης εκεί, να τσαλακώνει την έπαρση το βαυκαλισμό και τις αυταπάτες περί πολιτισμού και προόδου. Καλά κάνει και υπάρχει εκεί πέρα το κτίριο. Τι πιο κυνικη-ρεαλιστική μαρτυρία από αυτήν;
Αλλιώς ας μπουκάρει σ' αυτό η πρόνοια, το κράτος, οι κοινωνικοί λειτουργοί, ο αδελφός σου, ο κάθε θιγμένος, να κάνουν τη μαγκιά, όχι να πετάξουν έξω τους ανθρώπους για να το φτιάξουν έτσι που να μπορούν το κατοικήσουν αυτοί που θα διάλεγαν επίπλωση ασορτί στο εσωτερικό μέρος των τοίχων που θα ήταν πάλι ασορτί με το θαύμα της αρχαιότητας. Ποιο είναι το έγκλημα του παλιού σαθρού αυτού κτιρίου λοιπόν; Ότι ενώ αποτελεί ένα κομμάτι φιλέτο για τα μάτια πολλών τέτοιων, παραμένει ένα γυφταριό, μια γροθιά στο στομάχι αυτού του δήθεν πολιτισμού. Άστο κτίριο εκεί. Παίζει το ρόλο του κι αυτό και δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερη θέση γι' αυτόν.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Καλό μήνα βρέεεε!

Sofogreg είπε...

Καλό μήνα Μάνο. Να είμαστε καλά. Απολαμβάνω το σαν γάργαρο νερό γράψιμό σου. Πάντα.

Ανώνυμος είπε...

καλο μηνα και καλη διαθεση μανο αντωναρε...

nag είπε...

Καλό μήνα Μάνο!!!!!!!!!
Τι ωραία μέρα!

Natalia είπε...

σας ζηλεύω που έχετε τόσο ωραία θέα...
εγώ, η πιο όμορφη εικόνα που βλέπω είναι μια γλάστρα με ginseng. την έχω σε ένα παράθυρο που βλέπει τα απέναντι χάλια και το μπουρδέλο...

Kwlogria είπε...

Σου γαμώ την βεράντα, γαμώ το κτίριο που είναι σκατά και όλα τα άλλα τα παρόμοια σκατοκτίρια τα γαμώ κι αυτά, και θα τα ξεπουλήσω όλα ρε και θα'ρθω και θα αγοράσω το σπίτι σου ρε και θα σου πω εγώ μετά για τη θέα!
(Μάνο μου, Μάνο μου, Μάνο μου!!!!:):):):):):):):):):):):):))

allmylife είπε...

αυτό ήταν από αυτά
που
πολύ
μου
αρέσουν.
Μεγαλειότατε!

herinna/ είπε...

Γαμώτο καλό μήνα! τέτοιο αποξεχασμένο βόδι είμαι, συγνώμη Μάνο.

Ανώνυμος είπε...

ειναι φορες που κοιταζω τον ανθρωπο μου και η θεα ειναι καλυτερη απο τη δικη σου.
φιλια

why είπε...

τα λέμε.