Αγαπητέ Ημίαιμε

H σχέση μου με το Πολεμικό Ναυτικό είναι τρυφερή.
Ενας άνθρωπος που αγαπούσα πολύ, ο Ναύαρχος Οδυσσέας Καπέτος… Αρχηγός ΓΕΝ… που παραιτήθηκε όταν του ζήτησαν (δεν έχει σημασία ποιοι) να αποστρατεύσει για κομματικούς λόγους αξιωματικούς… με έκανε να αποκτήσω αυτην την τρυφερή σχέση που σας έλεγα.
Δεν ζει πια … πέθανε πριν από μερικά χρόνια… και λυπάμαι πολύ γι’αυτό… ήταν πάντα για μένα ο δεύτερος πατέρας μου….
Ο Ναύαρχος λοιπόν μου είχε διηγηθει πολλές φορές την ιστορία του Κινήματος του Ναυτικού…
Αυτές τις μέρες διαβάζω τον φίλο μου τον Ημίαιμο, που ήταν on board στο «Βέλος».
Ημουν κι εγω on board μαζί του στην «Ναυκρατούσα» το 1978.



Νομίζω ότι εκείνος ήταν νέος υποπλοίορχος… Λίγα μόλις χρόνια μετά την σελίδα της ιστορίας που έγραψε το «Βέλος»…
Η αλήθεια είναι ότι αυτος ο νεαρός αξιωματικός μας αγαπούσε εμάς τους στρατεύσιμους… Το’χω ξαναγράψει… και μείς τον θαυμάζαμε επειδή ήταν εκεί… στην Ιταλία μαζί με τον Παπά.
Προσωπικά γαλουχημένος από τις εξιοστορήσεις του Ναυαρχου Καπέτου, ήμουν εντυπωσιασμένος.
Ημασταν σχεδόν συνομήλικοι.
Μου φαινόταν πολύ ώριμος…. Και πολύ αγέρωχος… τόσο λεβέντης, όπως ακριβώς γράφει….
Τον αγαπώ πολύ…. χωρίς να ξέρω τίποτα για την ζωή του…. Και χωρίς να έχω πιεί μαζί του έναν καφέ (με πολιτικά)….

Όταν τον βρήκα εδώ στα blogs χάρηκα πολύ.
Κρατούσα την ανάσα μου για το πότε θα μιλήσει για το «Βέλος»….
Εγραφε για το Ναυτικό…. Αλλά για την ταμπακιέρα την έκανε γαργάρα….
Είμαι ένας απ’αυτούς που τον πίεσαν να γράψει…
Και όπως φάνηκε ήταν απόλύτως έτοιμος….

1ον συγκινήθηκα πολύ διαβάζοντας τα post-περιγραφές του. Τους περισσότερους που αναφέρει τους γνωρίζω προσωπικά… έχω φάει μαζί τους… και έχω ακούσει την δική τους βερσιόν…. Ο δικός μου Ναύαρχος ήταν μια τάξη μεγαλύτερος από τον Νίκο Παπά… από τον Πιέρρο Παναγιωταρέα… τον οποίον ξέρω ….χαχαχαχαχαχαχαχαχα…. από αλλού…. Καλέ, όχι από την Αννα Παναγιωταρέα…. τον Καραμήτσο… τον Ντάγκ Χασιώτη…τον Σπύρο Ταπίνη… και άλλους πολλούς… Μέσες άκρες… όλοι αυτοί ήταν μια παρέα… και ανάμεσα τους κι εγώ… που άκουγα…
Από την άλλη έτυχε να ξέρω –από εντελώς διαφορετική μεριά- έναν αξιωματικό του Ναυτικού, σκύλο της Χούντας… έναν απ’ αυτούς τους 5-6 που ήταν ντροπή για το Ναυτικό…
Ακουσα και από εκεί την ιστορία.

Τελικά αυτό που κατάλαβα ήταν ότι το Κίνημα του Ναυτικού από οργάνωση ήταν για τα πανηγύρια… Διαβάστε τον Ημίαιμο και θα δείτε, ότι συννενοήθηκαν δυο… αυτοί το είπαν σε άλλους τρείς… αυτοί οι τρείς σε άλλους πέντε…μόνο αποχαιρετιστήριο πάρτυ δεν κάνανε… φυσικό ήταν να το μάθουν και οι χουνταίοι και να δένουν τον έναν κυβερνήτη μετά τον άλλον καθώς έφταναν στον Παλάσκα για να επιβιβασθούν…. στα πλοία τους νυχτιάτικα….
Η συνωμοσία και η μυστικότητα είναι –ως γνωστόν- το άλάτι και το πιπέρι των οποιωνδήποτε κινημάτων….
Η ιστορία όμως είναι πλανεύτρα γκόμενα και πολύ παιγνιδιάρα…
Ολο αυτό το μπάχαλο έκανε την ιστορία να δείξει από ψηλά το αντιτορπιλικό «Βέλος», που δεν ήταν στο Ναύσταθμο….
Μέχρι εκεί ξέρω…

Όλα τα υπόλοιπα που άκουσα από το ένα αυτί μου μπήκαν και από το άλλο μου βγήκα. Ποτέ στην ζωή μου δεν πίστεψα φήμες… ή το «μου είπε ο τάδε, ότι του είπαν πως….»και όλα όσα λέγανε οι Ναυαρχαίοι από το σημείο αυτό και μετά ήταν προσωπικές τους εκτιμήσεις…
Τρίχες δηλαδή.
Και να! Μετά από τόσα χρόνια έρχεται ένας άνθρωπος, ο Ημίαιμος, που ήταν παρών… που ήταν εκεί… πρωταγωνιστής και συνεχίζει…
Τον διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον.
Η ιστορία μπορεί να διδάσκεται σε σε τίτλους, αλλά γράφεται από τις λεπτομέρειες….

2ον Με ενθουσιάζει το γεγονός ότι ένας άνθρωπος της γενιάς μου, γράφει την ιστορία –όχι όπως του την είπαν ή την ερεύνησε- αλλά όπως την έζησε (αν θέλετε, την έπλασε από το μετερίζι του) στο… blog του…
Αγαπητέ μου Ημίαιμε,
Αυτή είναι η δεύτερη επανάσταση που κάνεις.
Για σκέψου το λίγο….
Για κλείσε τα μάτια σου και πήγαινε τότε που ρέμβαζες από την γέφυρα της Ναυκρατούσας.
Όχι… μην κάνεις ότι τα κλείνεις…
Κλείστα….. και σκέψου….
….
….
….
….
….
…
Σκέψου είπα… (εσείς οι υπόλοιποι καντε scroll).
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
σκέψου αν περνούσε από το μυαλό σου πώς 30 χρόνια μετά, θα μιλούσες γι’ αυτό που είχε τιγκάρει εκείνη την εποχή το μυαλό και τη καρδιά σου, σε ένα μέσον… όπου την ίδια στιγμή…δεκάδες άλλοι άνθρωποι θα προσέγγιζαν την σκέψη-εμπειρία σου, ο καθένας με τον δικό του τρόπο…
Μιλάνε (και δέρνονται) αυτή την εποχή Ναυαρχε για την Παιδεία…
Για την διδασκαλία δηλαδή….
Τι είναι διδασκαλία;
Να μάθεις στον καινούργιο τι έγινε στο παρελθόν.
Από τα μαθηματικά, μέχρι την Ιστορία.
Και συ αυτό κάνεις αυτή την εποχή Ημαίαιμέ μου. Και έχει αξία…όχι μόνο πειδή τα λες… αλλά πού τα λες….
Όπως πολύ σωστά λες το «Βέλος» αναπαύεται στο Φάληρο.
Η e-διήγησή σου, να’σαι σίγουρος ότι έκαναν τις προπέλες του να κάνουν χαρούμενες μια πλήρη περιστροφή.

Σκέψου ακόμα Ναυαρχε, ότι αν αυτς που έζησες είχε συμβεί 25 χρόνια μετά σήμερα θα ήσουν είτε βουλευτής, είτε μέλος της επιτροπής για την Εurovision…
Σκέψου ότι αντιστοίχως εκείνη την εποχή ήσουν στην γέρικη και αργή Ναυκρατούσα, κάνοντας βάρδια στην γέφυρα….Aκόμα και τώρα με το τσιγκέλι στο βγάλαμε.
Ένα μικρό αλλά σημαντικότατο πετραδάκι στην προσωπική μου ελευθερία, το’χεις βάλει εσύ και οι άλλοι 31 σύντροφοί σου, Ημίαιμε… και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό….
Όμως αν αυτό είναι κλισέ, το σημερινό πετραδάκι σου είναι εξίσου σημαντικό.


ΥΓ. Μην τολμήσεις να παραδόσεις την σημαία στο «Βέλος», χωρίς να με πάρεις μαζί σου… Την γλύτωσες (;) με το ελικόπτερο… αυτή την φορά όμως αποκλείεται… το οφείλω στον Ναύαρχο μου, ξέρεις…

YΓ1. Να τιμάς πάντα αυτούς που σε έμαθαν αγγλικά!

Ακινησία! δηλαδή: respect