ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Mια γυναίκα, μου έστειλε ξαφνικά αυτό το e-mail.
Mια κραυγή.
Δεν υπάρχουν σιωπηλές κραυγές.
Και αν πάλι πιστεύετε, ότι υπάρχουν, κάνετε λάθος.
Διαβάστε αυτη την κραυγή με προσοχή.
Ακούστε την.
Ευχομαι με όλη μου την καρδιά για όλες σας να είναι απλώς ένας γραπτός εφιάλτης.



"Λες οτι είσαι καλά.
Ξυπνάς το πρωί και αναπνέεις.
Ωραία.
Πηγαίνεις στη δουλειά σου.
Ωραία.
Τρως, πίνεις, βγαίνεις με τους φίλους σου, διασκεδάζεις, χορεύεις. Ωραία.
Ζείς.
Το μόνο που θέλεις είναι να περνάει η ζωή ήρεμα. Να μην ενοχλείς και να μη σ'ενοχλεί κανείς. Θες να κοιτάς τον ήλιο και να μην πονάνε τα μάτια σου. Σου φαίνονται απλοικά αυτά;

ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Αυτή είναι η λέξη κλειδί.
Όλα αυτά που συνθέτουν την καθημερινότητα μας, μικρά ή μεγάλα, τα θεωρούμε ΔΕΔΟΜΕΝΑ.
Δεν τους δίνουμε την παραμικρή σημασία.
Είναι εκεί όμως.
Γύρω μας. Μέσα μας.
ΔΕΔΟΜΕΝΑ.
Ένα πρωί η ζωή ξυπνάει μαζί σου.
Λάθος.
Εκείνο το πρωί την πήρε ο ύπνος.
Πάλι λάθος.
Για κάποιους λόγους, που μόνο εκείνη ξέρει, της γυρνάει το μάτι ανάποδα. Είμαι σίγουρη ότι τους ξέρει τους γαμημένους τους λόγους. Εμένα όμως γιατί δεν μ' ενημέρωσε;
Η ζωή κάνει ό,τι της κατέβει στο κεφάλι. Θέλει να ξέρουμε ότι έχει το πάνω χέρι. Ότι εκείνη αποφασίζει αν θα γελάσουμε ή θα κλάψουμε. Είναι το μεγάλο αφεντικό. Κι έρχεται η στιγμή που θέλει να μας το αποδείξει.
Με ποιόν τρόπο;
Με διάφορους.
Οχι τίποτα άλλο, για να μη νομίζουμε ότι την ορίζουμε.
Τι έλεγα πριν;
ΔΕΔΟΜΕΝΑ;
Αρχίδια.

Κεφάλαιο δεύτερο.
Ένα βράδυ,πριν απο μερικά χρόνια ήμουν έξω με το φίλο μου.Δε γνωριζόμασταν καιρό. Φαινόταν μια χαρά παιδί. Θα μου πεις τι ήθελα κι εγώ;
Να γράφει στο κούτελο ''θα σου γαμήσω τη ζωή καριόλα'';
Όλα καλά λοιπόν.
Εκεί που πίναμε το ποτάκι μας,έρχεται ένας φίλος του. Συστηνόμαστε.
''Η φίλη μου η ....... , ο φίλος μου ο....... ''.
Φαινόταν μια χαρά παιδί.
Θα μου πεις τι ήθελα κι εγώ;
Να γράφει στο κούτελο''θα σου γαμήσω τη ζωή καριόλα'';
Όλα καλά λοιπόν. Περνούσαμε πολύ ωραία. Κάποια στιγμή ο φίλος μου είχε τη φαεινή ιδέα να πάμε σπίτι του.
Κι εγώ μέσα στη μαλακία που μ'έδερνε, συμφώνησα.
Γαμώ την ώρα και τη στιγμή που συμφώνησα.

Κεφάλαιο τρίτο.
Είμαστε σπίτι του. Στο σαλόνι του. Οι δύο τους συνεχίζουν και πίνουν. Μιλάμε, γελάμε, ακούμε μουσική. Με πλησιάζει ο φίλος μου. Με φιλάει. Και βέβαια αντέδρασα. Αισθάνθηκα άβολα. Αφού ήταν ο άλλος μπροστά. Και πάλι δεν πήγε πουθενά το μυαλό μου. Έτσι όπως έκανα πίσω, με κράτησε δυνατά απο το χέρι. Είχα μπροστά μου έναν άνθρωπο που δεν είχα ξαναδεί. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του είχαν αλλοιωθεί. Κάνω να φύγω ,αλλά κρατάει το χέρι μου τόσο δυνατά ,που νομίζω ότι θα το ξεριζώσει.
Με κοιτάει μέσα στα μάτια και μου λέει ''ξερω τι θες''.
Ήξερε;
Τίποτα δεν ήξερε.
Με είχε κυριεύσει τρομος. Ακόμα κι εκείνη τη στιγμή δε μπορούσα να φανταστώ τι θ'ακολουθουσε.
Δε ξερω αν πρέπει να σου πω λεπτομέρειες.
Δε ξέρω αν μπορώ.
Υπάρχουν εικόνες, φωνές, ουρλιαχτά, μυρωδιές, λόγια που δεν έχουν βγει απο μέσα μου ποτέ.
Δεν αντέχω ούτε γραμμένα να τα δω.
Κατάλαβες τι έγινε .
Με βίασαν.
Αυτή τη λέξη δε μπορώ να την προφέρω.
Σαν ζώα.
Ενα πράγμα μπορώ να σου πω.
Τον πρώτο τον δυσκόλεψα. Ανακάλυψα ότι είχα τετοια δύναμη μέσα μου, που ούτε καν φανταζόμουν. Αντιστάθηκα. Δεν ήταν όμως αρκετό. Με χτύπησαν. Ήταν δύο βλέπεις. Αν ήταν μόνο ένας, σου ορκίζομαι ό,τι θα τον είχα σκοτώσει. Για τον δεύτερο τα πράγματα ήταν ευκολότερα. Είχα παραλύσει. Ηταν σα να είχα βγει απο το σώμα μου και παρακολουθούσα.
Όπως στις ταινίες. Δεν υπήρχαν τρείς άνθρωποι σ'αυτο το δωμάτιο. Ήταν δύο κτήνη και μια γυναίκα.
Γυναίκα;
Οχι. Ένα σώμα νεκρό που δεν είχε φύλο.
Δε θα σου πω άλλα για κείνο το βράδυ.

Κεφάλαιο τέταρτο.
Απο το επόμενο πρωί τίποτα δεν ήταν ίδιο.
ΔΕΔΟΜΕΝΑ.
Τι είναι αυτό;
Οταν ξυπνάς,δε μπορείς ν' ανοίξεις τα μάτια σου ν' αντικρίσεις τον ήλιο.
Οχι γιατί δε θες,αλλά γιατί δεν αντέχεις.
Δεν είχα διάθεση για τίποτα. To φαγητό είχε άλλη γεύση πια. Χρώματα δεν υπήρχαν. Ήταν στιγμές που ανέπνεα με το ζόρι. Έκανα κίνηση κι έπεφτα σε συρματόπλεγμα. Κι αυτά δεν ήταν τίποτα.
Είναι τρομερό να νιώθεις τόση βία. Να νιώθεις ανήμπορος να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Μου αφαίρεσαν το δικαίωμα της επιλογής. Το δικαίωμα να διαθέσω το κορμί μου σε όποιον και όποτε θέλω εγώ.
Κάτι που θεωρούσα ΔΕΔΟΜΕΝΟ.
Αυτοί το πήραν με τη βία. Με τη χειρότερη μορφή βίας.
Ξέρεις πως είναι να νιώθεις αηδία για το σώμα σου;
Αηδία και μίσος.
Μίσησα τον εαυτό μου γιατί ήμουν γυναίκα. Δε μπορούσα να βγάλω τη βρωμιά από πάνω μου με τίποτα. Το νερό δεν ήταν αρκετό, ούτε το σαπούνι.
Ήθελα με κάποιο τρόπο να βγάλω το δέρμα μου.
Να το γδάρω.
Με έκαιγε.
Όπως έκαναν οι ινδιάνοι. Αντι γι'αυτό όμως έκανα κάτι άλλο. Έκοβα το χέρι μου με γυαλί.
Τιμωρούσα τον εαυτό μου έτσι,που ήμουν τόσο αφελής. Οταν έβλεπα αίμα στο χέρι μου ένιωθα τρομερή ικανοποίηση. Για λίγο ηρεμούσα. Ξεχνούσα τον πόνο της ψυχής. Για τόσο λίγο όμως. Στο μυαλό μου τριγύριζε συνέχεια ένα γαμημένο ερώτημα:
Γιατί σ' εμένα;
Δε μπορούσα να βρω το λόγο.
Κι όσο δεν τον έβρισκα,τόσο η οργή, η αηδία και η τρέλλα θεριευαν μέσα μου.
Δεν ήθελα να το μάθει κανείς.
Ντρεπόμουνα τόσο πολύ. Δεν ήθελα να με αγγίξει άντρας ξανά. Το σκεφτόμουνα και μου ερχόταν εμετός. Μέσα σε όλο αυτό ένιωθα τρομερά μπερδεμένη.. Επρεπε οπωσδήποτε να δω πως θ'αντιδρούσα ξανά στο αγγιγμα. Ήξερα πως μια γυναίκα δε θα μπορούσε να με πονέσει έτσι. Βρέθηκα μια φορά με μια κοπέλα. Επρεπε να δοκιμάσω.
Δεν ένιωσα τίποτα. Το μόνο που χρειαζόμουνα ήταν χρόνος.

Έχουν περάσει λίγα χρόνια απο τότε.
Είναι μερες πια, που δεν το σκέφτομαι καθόλου. Όσο περνάει ο καιρός,οι μέρες αυτές,οι ροζ, κίτρινες, λευκές,πληθαίνουν. Οι άλλες είναι μαύρες. Μαύρες είναι τελευταία. Είδα κατι στην τηλεοραση και το έζησα πάλι απο την αρχή. Πνιγομαι.
Μονο σε σένα μίλησα.
Ξερω πως μέχρι να πεθάνω θα το κουβαλάω.
Ελπίζω ο πόνος όμως που θα με συνοδεύει,να γίνει υποφερτός. Σήκωσα αυτό το βαρύ φορτίο μόνη μου μέχρι τώρα.
Ηρθε η ώρα να το μοιραστώ.
Κουράστηκα. "