(Η e-φίλη μου η Natalia μου θύμισε, ότι εκτός από τον μικρόκοσμο μας υπάρχει και ο υπόλοιπος κόσμος. Ηθελε -κατα κάποιο τρόπο- την γνώμη μου για τα γεγονότα των τελευταiων ημερών και με το παιδί που σκοτώθηκε. Της το αφιερώνω γιατί την συμπαθώ πολύ!)
Εχω γράψει στο παρελθόν (όχι το πρόσφατο) κι όχι μία αλλά μερικές φορές, ότι έτσι που πάει το πράγμα, σε λίγα χρόνια (δηλαδή περίπου σήμερα) θα βγαίνουμε στους δρόμους και οι πιτσιρικάδες θα μας βαράνε όπου μας βρίσκουν με καδρόνια, με ρόπαλα του μπέηζμπολ κ.λ.π.
Τότε μου είχαν στείλει μερικοί αναγνώστες γράμματα διαμαρτυρίας, λέγοντας λίγο-πολύ ότι κινδυνολογώ. Ενας αρχισυντάκτης μου με ειρωνεύτηκε…
Εχω γράψει (κι όχι στην ευκολία ενός blog) ότι η «Επανάσταση» (ο καθένας ερμηνεύει την λέξη όπως θέλει) θα ξεκινήσει μια μέρα από ένα γήπεδο, για άσχετο λόγο. Για το τίποτα…Θα κάψουν τα πάντα στο διάβα τους. Και μαύρο φίδι θα φάει αυτούς που θα βρεθούν στον διάβα τους.
Ένα παιδί σκοτώθηκε.
Κίτρινο, κόκκινο, μπλέ, πράσινο, γαλάζιο, ηλίθιο ή ιδιοφυία… σκο-τώ-θη-κε.
Αυτό είναι η είδηση που λέμε στην δημοσιογραφία.
Πολύ φοβάμαι ότι αύριο θα σκοτωθούν άλλα δυό.
Και μεθαύριο θα σκοτώσουν εμάς…
Δωστε μου έναν καλό λόγο που αυτά τα παιδιά δεν πρέπει να μας ισοπεδώσουν και μετά το κουβεντιάζουμε. Δεν λεω, αν κάνουν καλά…λέω, δώστε μου έναν καλό λόγο, που θα τους σταματούσε να κάνουν αυτά που κάνουν.
Μισώ που σπάνε τα αυτοκινητα του κόσμου.
Μισώ που σπάνε την περιουσία του εμποράκου.
Μισώ που τους πασπαλίζουν με χημικά.
Μισώ που τους τσακίζουν στο ξύλο.
Όμως όλα αυτά τα μισώ, πιθανότατα γιατί έχω γεννηθεί μισό αιώνα πριν.
Τι έκανε αυτά τα παιδιά να γίνουν (κατά αρχάς) δολοφόνοι αναμεταξύ τους;
Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός;
Μην λέμε βλακείες!
Αυτό είναι απλώς το χρώμα που διαλέγουν για την στολή παραλλαγής.
Η πολιτική;
Σιγά τα αβγά. Οι μόνοι που πιστεύουν τους εαυτούς τους είναι οι ίδιοι πολιτικοί και γι’ αυτό δεν είμαι και απολύτως σίγουρος.
Η φτώχεια;
Μμμμμμ μπορεί… αλλά δεν είναι όλα αυτά τα παιδιά φτωχά.
Τα ναρκωτικά;
Παίζουν μεγάλο ρόλο… αλλά όχι τόσο σε ομαδικές προσχεδιασμένες επιθέσεις.
Τι στο διάολο φταίει τότε;
Νομίζω ότι φταίμε εμείς.
Δεν έχω παιδιά και αγνοώ πολλά πράγματα… αλλά αυτό μου δίνει την πολυτέλεια να τα παρακολουθώ πιο καθαρά. Οσα απ’ αυτά έχω την υπομονή να τα ακούσω να μου μιλάνε και όσα απ’ αυτά έχουν την διάθεση να μου μιλάνε, λένε μονότονα το ίδιο:
-Δεν μας δώσατε σημασία. Δεν σας δίνουμε σημασία.
Και εμείς χαρούμενοι και στην νιρβάνα μας τα ταϊζουμε από τα μικράτα τους βία, ψέμματα, αδιαφορία, εξυπναδίστικες συμβουλές, περιφρόνηση, και σκασε συ, μιλάω εγώ τώρα….
Αν δεν με πιστεύετε, δείτε οποιαδήποτε τηλεοπτική εκπομπή έχει καλεσμένους (βασικά για ντεκόρ) νέους ανθρώπους.
Συχνά-πυκνά βγαίνω στην Ερμου και στο Μοναστηράκι για να φωτογραφήσω. Μιλάμε για το κέντρο της Ελλάδας. Πιο κέντρο δεν γίνεται Κάθε καρυδιάς, καρύδι… Όλα τα’χει ο μπαξές. Όλα όμως…
Τίποτα δεν με εντυπωσίασε.
Εκτός από ένα:
Τον απίστευτο τσαμπουκά των πιτσιρικάδων μετά τα 13-14.
Κατεβάζω (δεν είναι ώρα για μαλακίες) την μηχανή και τους παρακολουθώ.
Δεν πειράζουν τις γυναίκες. Τις τρομοκρατούν.
Τα κορίτσια ρέβονται και συνέχεια πιάνουν τα αρχίδια των συνομήλικων φίλων τους.
Τις προάλλες σηκώθηκε ένα πιτσιρικας –ζητημα είναι αν ήταν 15 χρονών- και πλησίασε δυο κοπελιές γύρω στα 20-22 που καπνίζανε το τσιγαράκι τους στο πεζούλι της Καπνικαρέας.
Όταν είναι πολύς κόσμος δεν το προσέχεις…
Εγω όμως ήξερα τι έψαχνα.
Ο πιτσιρικάς της πλησίασε και κάθισε με το έτσι θέλω ανάμεσα τους…
Το θέαμα ήταν τραγικό.
Δεν είχε ούτε ίχνος παιδικότητας.
Ημουν σίγουρος ότι αυτό το παιδί είχε κάτι (πολύ) από έναν 30άρη περπατημένο αληταρά.
Δεν μ΄ αρέσει να κρίνω τις νεότερες γενιές, γιατί ό,τι και να πω είναι λάθος, αφού στηρίζεται στο (δικό μου) παρελθόν, που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει πια.
Τα παιδιά συμπεριφέρονται έτσι γιατί κάποιος τα εκπαίδευσε να συμπεριφέρονται έτσι. Είτε αυτό είναι το χάδι μιας τρυφερής μάνας είτε το δωμάτιο ενός ορφανοτροφείου. Δεν λέω ότι οι περιπτώσεις είναι ίδιες. Κάθε άλλο… λέω απλώς, ότι κανένα παιδί, δεν έμαθε από μόνο του.
Γιατί όλο και συχνότερα –ανα τον κόσμο- όλο και κάποιος έφηβος αρπάζει πέντε όπλα, χειροβομβίδες και καθαρίζει σε ένα σχολείο όποιον βρεί μπροστά του;
Τι έπαθαν τα παιδιά και τρελλάθηκαν όλα μαζί;
Αυτά φταίνε ή εμείς;
Η εμπιστοσύνη που είναι θείο δώρο, δεν χτίζεται από την μια μέρα στην άλλη, ούτε καν από την μια γενιά στην άλλη. Kαι στην προκειμένη περίπτωση πολλές γενιές πριν, έγραψαν την εμπιστοσύνη στα παπάρια τους…
Την τελευταία γενιά λοιπόν δεν φτάνει που την γράψαμε, την φουσκώσαμε με ωμή βία, ωμά ψέμματα, ωμή εκμετάλλευση.
(Προσωπικά δεν έχω τύψεις, αλλα ως δημοσιογράφος δέχομαι να πάρω το μερίδιο ευθύνης που μου αντιστοιχεί.)
Πολύ ωμό δεν έφαγαν αυτά τα παιδιά;
Και δεν το΄φαγαν μόνα τους… τους το μπουκώσαμε με το ζόρι… και τώρα σαν έκπληκτες σιγανοπαρθένες κάνουμε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε τι φταίει.
Ωμό τους δώσαμε…Ωμά έγιναν…
Ξέρετε πού άλλού τρόμαξα πολύ;
Εδώ στο internet.
Όχι, από τους ανθρώπους που με κατηγορούν για τη σχέση μου την Δημόσια Τηλεόραση. Μπορεί να με θυμώνουν ή να με προσβάλουν, αλλά δεν με τρομάζουν.
Δεν με τρομάζει τίποτα, που να’χει λογική βάση.
Και οι κατηγορίες που δέχομαι –μπορεί να μην συμφωνώ- αλλά λογική βαση αντικειμενικά έχουν.
Με τρομάζουν αυτοί που δεν φαίνονται.
Δεν εννοώ τα nicknames…
Εννοώ αυτούς που στο «παίζουν» καλοί. Βασανισμένοι. Φίλοι. Σε κολακεύουν… που είναι φιλάνθρωποι, φιλεύσπλαχνοι και μεγαλόκαρδοι… ευγενείς και διακριτικοί. Μην ξεχάσετε παρακαλώ το στο «παίζουν». Μην τα ισοπεδώσουμε όλα.
Και πάλι μιλάμε για τους ανθρώπους around my age.
Eχω δώσει μάχες και μάχες με συναδέλφους μου να μην αντιμετωπίζουν το internet σαν ένα επικίνδυνο μέσον. Εχω παίξει ξύλο από εκπομπή στον αέρα μέχρι ανταλλαγή κειμένων…
Και ξαφνικά μετά από μερικά χρόνια πλήρους ενασχόλησης σ’ αυτό το μέσον, με ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΛΥΠΗ σας λέω, ότι πλέον κρατώ μικρά καλάθια.
Εχω φάει την ίντριγκα της ζωής μου στο επάγγελμά μου.
Εχω δει μαχαιριές στην πλάτη, που δεν φαντάζεται άνθρωπος.
Εχω δει ψεύτες να μιλάνε στα πλήθη και να τους πιστεύουν.
Εχω δει φελλούς να κάνουν καριέρα….
Εχω δει Ψωνάρες.
Ε, όλα αυτά τείνουν να μοιάσουν με παραμυθάκι σε σχέση με αυτά που έχω δει εδώ και έναν χρόνο στα blogs. Δεν εννοώ τους καβγάδες ή τις επιθέσεις μεταξύ των bloggers… αυτό στο κάτω –κάτω είναι και ελαφρώς φουτουριστικό.
Εννοώ όλα αυτά που είδα (και βλέπω) καθημερινά στην κρυφή πλευρά της κοινωνίας της των blogs.
Ιστορίες τρέλλας, που ούτε ο πιο ευφάνταστος συγγραφέας αστυνομικο-ερωτικο-διαστροφικών μυθιστορημάτων, θα τολμούσε να τα βάλει στις σελίδες του βιβλίου του.
Ανθρωποι με χίλια πρόσωπα… ναυάγια… αλλοτριωμένοι… χαμένοι… απελπισμένοι…
Πλέγματα, συμπλέγματα, άφθονη δυστυχία, ψυχασθένεια, εκμετάλλευση και όλα αυτά κρυμμένα πίσω από όμορφες προτάσεις, γλυκά κομμεντς… και προσωπικό ενδιαφέρον.
Δεν έχω ματα-συναντήσει τέτοια ίντριγκα.
Tέτοια απύθμένη αρώστια είναι απίστευτη.
Μιλάω πάντα για τους ανθρώπους πάνω-κάτω της γενιά μου.
Ολοι αυτοί έχουν το ίδιο ακριβώς όπλο που έχουν και οι υπόλοιποι που δεν είναι καθόλου έτσι…
Ποιο όπλο:
Το link τους…
Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά αυτό θα αλλάξει τελικά την κοινωνία δραματικά.
Αναρωτιέμαι ποιας γενιάς είναι οι γονείς των παιδιών που σφάκτηκαν προχθές ;
Εσείς ποιας λέτε;
Δεν έχω προσωπικό πρόβλημα με κανέναν .
Ούτε θέλω να κατηγορήσω κανέναν ευθέως.
Τι με νιάζει εμένανε; Στα παπάρια μου.
Δεν κουβαλάω κανέναν πίσω μου.
Ούτε κανείς περιμένει από μένα.
Πάντως…
Θεέ μου, σ’ευχαριστώ που μ’εκανες καχύποπτο.
Μπορεί να άργησες λίγο, αλλά το απολαμβανω κάργα.
Thnx God.
48 σχόλια:
Αγαπητέ Μάνο,
Κάπου με σύγχυσες...
Δηλαδή;;;
Δηλαδή κατά βάθος δεν φταίνε αυτοί οι τραμπούκοι, αυτοί οι ψυχροί δολοφόνοι;;
Εμείς ΟΙ ΑΛΛΟΙ φταίμε δηλαδή;
Λοιπόν:
Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος που πολύ ταλαιπωρήθηκε τα τελευταία χρόνια. Προδόθηκα με χίλιους δυο τρόπου, μαχαιρώθηκα πισώπλατα απο πολλούς τούς οποίους είχα ευεργετήσει, πολλές φορές δεν είχα να ταϊσω την οικογένεια μου.
Όμως....
Όμως αυτά δεν με έκαναν χούλιγκαν!
Ανατριχιάζω και στη σκέψη ότι θα ματώσω κάποιον, πόσο μάλλον να τον σκοτώσω, για να "εκδικηθώ" την κακούργα κοινωνία που, φεύ, δεν είναι δίκαιη όπως μας την ζωγράφιζαν κάποιοι για χρόνια.
Δηλαδή αυτά τα τσογλάνια, πόσο περισσότερο απο εμένα υπέφεραν, απογοητεύτηκαν, προδόθηκαν;
Και γιατί εγώ (και τόσες άλλες χιλιάδες νέοι γύρω μου και γύρω σου...)δεν έγινα τραμπούκοι και δολοφόνοι;
Και γιατί να φταίς εσύ και εγώ, επειδή αυτά τα κωλόπαιδα είναι κωλόπαιδα;;;;
Μήπως πολύ εύκολα σπεύδουμε να τους δώσουμε συγχωροχάρτι και άλλοθι;;
Με βαθειά εκτίμηση,
Βασίλης Μ.
Αγαπητέ μου Βασίλη,
Νομίζω ότι άδικα συγχήστηκες γιατί δεν βλέπω πού διαφωνούμε σ' αυτα που γράφεις.
Προφανώς και είναι τσογλάνια.
Απλως αναρωτιέμαι ποιοί φταίνε και γέμισε ο κόσμος τσογλάνια...
Δεν δίνω άλλοθι σε κανέναν... αλλά σε κανέναν όμως.
Πάντως να φταίνε τα τσογλάνια απο μόνα τους εντελώς αποκλείεται.
Υστερα δεν είναι υποχρεωτικό επειδή γράφω την γνώμη μου για τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ (μιλάω για το α' μέρος του ποστ) να υποννοώ και όλους τους άλλους που δεν είναι.
Θα μου πεις, πού βρέθηκε το αυτονόητο σ' αυτην την χώρα, για να ψωνίσω κι εγώ... και συμφωνώ πέρα για πέρα μαζί σου...
Οταν όμως ενα φαινόμενο αυξάνεται με γεωμετρική προοδο, δεν νομίζω ότι βοηθά να λέω "εγώ δεν είμαι σαν κι αυτούς" και να μην αναρωτιέμαι 1ον γιατί αυτοί που δεν είναι σαν εμένα αυξάνονται και
2ον γιατί έγιναν έτσι αυτοί οι άνθρωποι.
Ελπίζω να σε κάλυψα.
Καλημέρες!
Το θέμα είναι ότι μας έχετε κουράσει... Δεν θεωρώ ότι εκπροσωπώ την νέα γενιά που αντιστέκεται ή που πολεμάει κάθε άλλο... Αλλά μας έχετε κουράσει, ούτε λέω ότι αν είχαμε εμείς τη δύναμη θα κάναμε μπλα μπλα μπλα όχι δε θα άλλαζε κάτι. Εσείς δε θέλατε να αλλάξετε κάτι; Είχατε περάσει και πιο δύσκολες περιόδους από τις δικές μας, τι καταφέρατε; Να έχετε αυτή τη νέα γενιά. που ακόμα και εμείς που ανήκουμε σε αυτή, την βρίζουμε. Μιλάμε για ευτέλεια σε όλα τα επίπεδα, για κενό, για αδιαφορία, για σκουπίδια που μας κατακλύζουν επειδή το θέλει ο κόσμος, για αηδίες που άνθρωποι με το δικό σας επίπεδο όταν είχατε τη θέση μας δε δεχόσαστε ποτέ να βάλετε σπίτι σας.
Μετά τι απορούμε; Τι ψάχνουμε ρε γαμώτο; Αυτά και αυτά κατάφεραν να με διώξουν μακριά, γιατί τα σιχάθηκα και δεν ήθελα να γίνουν το μέλλον μου και για να είμαι ειλικρινής, δε θέλω να γυρίσω πίσω, δε θέλω να αλλάξω Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α, με κάνατε να μην με ενδιαφέρει πλέον, γιατί δεν έχω λόγο να το κάνω, έχει χαθεί αυτός ο όποιος λόγος. Όσο για τα 15χρονα... ποιός τα έχει καταντήσει πρεζάκια των κινητών τους; Που για να περάσει η μέρα πρέπει να πάρουν την δόση τους από εικονικό κόσμο; Ποιος κατήργησε την επικοινωνία όπως την ξέραμε μέχρι και πριν λίγα χρόνια και τώρα θέλουμε οικογενειακά πακέτα για να βρεθούμε να πούμε δυο κουβέντες; Από το τηλέφωνο ανατρέφετε πλέον παιδία;
Δε ξέρω ποια είναι η λύση και δε με ενδιαφέρει να την βρω. Ας αλλάξει ξανά η κοινωνία, άλλωστε και εσείς οι ίδιοι που μιλούσατε για αλλαγές ορίστε το αποτέλεσμα του όποιοι αγώνα σας, για μια ακόμα αλλαγή ποιος νοιάζεται; Απλά ακόμα μια γενιά χαμένη, η δικιά μας, και μετά πάλι εμείς να προσπαθήσουμε να σώσουμε τα δικά μας παιδιά. Φτάνει δε με πείθει τίποτα, ο καθένας στο βόλεμα του εκεί καταλήγουν όλα...
ΥΓ. Επειδή για όλα όσα μας απασχολούν ο αγαπητός μου Bruce έχει πάντα μια απάντηση παραθέτω και το ακόλουθο...
In the Bible Cain slew Abel
and East of Eden he was cast
You're born into this life paying
for the sins of somebody else's past
Daddy worked his whole life for nothing but the pain
Now he walks these empty rooms looking for something to blame
You inherit the sins, you inherit the flames
Adam raised a Cain
Μάνο, η αυριανή τρομοκρατία δεν θα ξεπηδήσει απο σκοτεινές γιάφκες, αλλά απο μπλε και ροζ παιδικά δωμάτια
Μάνο μου, νομίζω ότι η ευαισθησία σου και τα 'επαγγελματικά' σου αντανακλαστικά, μεγεθύνουν το πρόβλημα έτσι όπως το παρουσιάζεις.
Πριν σαράντα χρόνια, στην Πλατεία Αττικής, μέρα μεσημέρι, συγγενής μου κοπέλλα είδε κι έπαθε να ξεφύγει από 'συμμορία' δωδεκάχρονων που τη χούφτωναν όπου και όπως μπορείς να φανταστείς... Δεν υπήρχε πριν σαράντα χρόνια η Τηλεόραση, όμως.
Και η δικιά μας γενιά είχε τους αντίστοιχους χουλιγκάνους πιτσιρικάδες, κι εμείς εκστρατεύαμε στην κάτω γειτονιά με ξύλα και καδρόνια...
Πολύ φοβάμαι ότι η ανάλυση του διαχρονικού και διεθνούς αυτού φαινομένου είναι της αρμοδιότητας επιστημόνων στη βάση της ατομικής και μαζικής ψυχολογίας και στην συνεπακόλουθη διαχείριση μαζών, διαδικασία που οι κατέχοντες εξουσία (οικονομική - πολιτική -στρατιωτική) γνωρίζουν και εκμεταλλεύονται κατά τα συμφέροντά τους.
Εκεί είναι η καρδιά του προβλήματος και όχι στο πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Κάποιοι θέλουν να ζούμε στον τρόμο και έχουν τον τρόπο να το επιβάλλουν...
καλημέρα Μάνο
μου αρέσει που είσαι άμεσος,λές απλά,ξεκάθαρα την άποψη σου.ξεκινώντας απο το τέλος θα πώ οτι όλοι μας απο κάποια στιγμή και μετά νιώθουμε προδομένοι η απογοητευμένοι και γινόμαστε καχύποπτοι.
σκεφτόμουν να κάνω ένα post με αυτό σχετικά που έγραψες,τα φαινόμενα βίας και το θάνατο ενός νεαρού ατόμου. δεν το έκανα γιατί πιστεύω πως θα με κράζανε με τις απόψεις που έχω,θα τις θεωρούσαν ακραίες(όσοι το έβλεπαν).λοιπόν...νομίζω πως δεν πρέπει να λυπόμαστε για το χαμό του συγκεκριμένου ατόμου και κάθε τέτοιας περίπτωσης..ο άνθρωπος αυτός ήταν 25 χρωνών,ήξερε που πήγαινε και τι θα έκανε.είχε την αίσθηση του τι μπορεί να συμβεί,οτι υπάρχει μια πιθανότητα να συμβεί το μοιραίο.ο καθένας μας δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό , ούτε η αστυνομία οταν ο κάποιος βρίσκεται σε μια τέτοια "παρέα" και έχει τέτοιες ασχολίες. είναι διαφορετικό απο το χαμό πχ ενός φιλάθλου που πηγαίνει ήρεμα στο γήπεδο και δέχεται μια πέτρα η μια φωτοβολίδα από ένα κάφρο.
και τη κριτική σου στη νεολαία δεν τη βρίσκω καθόλου αυστηρή.παρόλο που δεν έχω ούτε τα μισά σου χρόνια κάπως έτσι βλέπω τα παιδιά των 15,16,17 χρωνών. έχουν ξεφύγει,αποθρασσυνθεί τελείως.
Κάποιοι πιστεύουν ότι το πολιτικό κόστος δεν επιτρέπει να εφαρμοσθούν οι νόμοι.
Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να καταλάβουμε τι σημαίνει χιλιάδες φωνές στο διαδίκτυο...
Aγαπητέ κύριε Αντώναρε,
Ο τίτλος που δώσατε στο post είναι 'τι φταίει'.
Συμφωνώ με την τοποθέτηση σας επι του καυτού αυτού θέματος. Δε δικαιολογώ με τίποτα τα όσα συνέβησαν. Είναι τραγικό το οτι ένα νέο παιδί έχασε τη ζωή του. Το τραγικότερο όλων. Πολύ φοβάμαι όμως,πως ακόμα δεν έχουμε δει ακόμα τα χείροτερα. Η κοινωνία μας βασίζεται σε γερά θεμέλια(αναφέρομαι και στο θεσμό της οικογένειας) και γι'αυτο δεν έχουμε δει ακόμα παιδιά με πολυβόλα να κρατούν ομήρους συνομιλήκους τους σε σχολεία,όπως στο εξωτερικό. Τα θεμέλια έχουν αρχίσει και τρίζουν εδώ και χρόνια. Οπότε έρχομαι στο τιτλο του post σας. Τι φταίει. Δηλώνω ανήμπορη να βρω απάντηση. Απάντηση που να με καλύπτει 100%.
Οφείλω να σας πω οτι κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί εγώ κι άλλοι βέβαια, δεν πήραμε τον ίδιο δρόμο. Δε με βοηθάει να απαντήσω όμως.
Μετά το τι φταίει,ρωτάω με μεγάλη αγωνία...Τι μπορούμε να κάνουμε? Είμαι σχετικά μικρή. Δεν έχω ακόμα παιδιά. Γι' αυτό δε λέω μεγάλες κουβέντες.
Τώρα τι κανουμε....
Πολύ χαίρομαι που ασχοληθήκατε(ξανά)με αυτό το θέμα. Με όλο το σεβασμό ,παίρνω το θάρρος να σας πω οτι περίμενω και άλλα τέτοια απο εσάς.
http://assets.in.gr/newspapers/resources/TANEA_20060928_P048.axd?qs=2b6YG2xdnynkEBqPNrnkX2mQFkHZQwsBeG/+XbfDf6mNqmgOW02m1Xg3+3o1AUSQz9/Eqdecbv3X5Atgv7S81XNoczoR6pfXHj1JQ6tH5z4=
ή
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18651&m=N48&aa=1
για να μη νομίζουμε οτι τα δολοφονικά ένστικτα είναι προνόμιο των μη σκεπτόμενων...
φταίνε οι ορμόνες και ότι χημικονευροδιαβιβαστικό συμβαίνει σε κάθε όν...
ας μην αναφέρω λύσεις γιατί θα παρεξηγηθώ...
Ξεχάστηκα...
Ας μου πει τώρα κάποιος :
" Για ποιόν χτυπά η καμπάνα ; "
Όχι άλλο ωμό please …
Την παρασκευή το μεσημέρι φεύγοντας απο την ΕΡΤ, είδα με απορία αυτό το μηχανοκίνητο κονβόι να ανεβαίνει την Λεωφόρο Μεσογείων.
Εκείνη την ώρα οι περισσότεροι δεν φορούσαν τα κράνη τους και έστεκα στο πεζοδρόμιο και τους χάζευα απορημένος είχα την ευκαιρία να τους προσέξω αρκετά καλά.
Φίλε Μάνο στην συτριπτική τους πλειοψηφία δεν ανήκαν στην ηλικιακή κατηγορία που φαντάζεσαι.
Δεκάδες από αυτούς ήταν 30+
Ουτε χαπακωμένα πιτσιρίκια
Ουτε τσαμπουκαλεμένα τσογλάνια της γειτονιάς
Ηταν κάφροι που οι περισσότεροι μόλις είχαν σχολάσει από το γραφείο και πήγαιναν στο ραντεβού του μίσους
Ετυχε να μάθω πως στο πράσινο στρατόπεδο βρισκόταν και ένας γιατρός που την πέμπτη το μεσημέρι έφυγε από το νοσοκομείο που εργάζεται και ανηφόρησε στην Παιανία να γαμήσει γαύρους.
Οι κάφροι βρίσκονται παντού, κυκλοφορούν ανάμεσά μας μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους
Βασίλη,
Από τη στιγμή που μπορείς να γράψεις ένα τέτοιο κείμενο με συνοχή και χωρίε ορθογραφικά λάθη, δεν θα μπορούσες ποτέ να γίνεις χούλιγκαν.
Και με αυτό υποννοώ ότι η συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων είναι (κυρίως) θέμα παιδείας. Αυτό που με τρομάζει σε αυτούς είναι ότι δεν μπορείς να τους αντιμετωπίσεις με τη λογική, γιατί δεν έχουν μάθει να ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ. Ακόμα και την απλούστερη αλήθεια, δεν μπρορούν να την καταλάβουν όσο κι αν τους την εξηγήσεις, αν στο μυαλό τους έχει καρφωθεί αλλιώς.
Ευθύνεται για αυτό η κατάντια των σημερινών σχολείων (όχι όλων) κυρίως στα αστικά κέντρα. Περισσότερο ευθύνονται όμως οι γονείς, που είτε αδιαφορούν είτε δεν έχουν χρόνο είτε δεν ξέρουν πώς να ασχοληθούν με τη μόρφωση των παιδιών τους και τα αφήνουν μπροστά σε μια τηλεόραση. Εκεί η ευθύνη μεταφέρεται άμεσα στους υπεύθυνους για τα τηλεοπτικά προγράμματα, που προάγουν την ωμή και ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ βία, και έμμεσα σε όλους τους πολίτες που δεν αντιδρούν σε αυτό.
Αν συνδυάσει κανείς την έλλειψη σκέψης και την αίσθηση ατιμωρησίας, με την ανωνυμία της πόλης και τη δημιουργία "κακών" παρεών, έχει έτοιμο έναν όχλο που μόλις κουνηθεί μπροστά του το κόκκινο πανί (ό,τι κι αν είναι αυτό) θα χυμήξει. Και δεν μπορεί να σταματήσει.
Καλημέρα ΜάΝΟ. Η βία είναι εγγενές φαινόμενο της κοινωνίας μας, που πάσχει από ανθρωπιστική υπανάπτυξη.
Ήρθε όμως ο καιρός
να κάνουμε κάτι!
Δώστε μου έναν καλό λόγο που αυτά τα παιδιά δεν πρέπει να μας ισοπεδώσουν και μετά το κουβεντιάζουμε.
Δεν τις μπορώ αυτές τις ενοχοποιημένες αριστερίστικες γενικεύσεις. Μπορώ να σου δώσω πενήντα λόγους για να μη γίνει αυτό αλλά θα σου πω δύο. Πρώτον γιατί οποιοσδήποτε έρθει να με ισοπεδώσει στα καλά καθούμενα θα του κόψω τον κώλο και μαζί και τη μαγκιά-καθώς όλα αυτά τα αρχιδάκια που έκαναν προχτές τις φασαρίες άμα τα πετύχεις μόνα τους είναι κότες, και δεύτερον γιατί η ζωή είναι εδώ να την κερδίσει ο οποιοσδήποτε.
Με ενοχλεί αυτό που λες γιατί υποθάλπει μια ηττοπάθεια και μια υποκρισία πως δήθεν υπάρχει μια αμέλεια εκ μέρους μας ως κοινωνία απέναντι σε κάποια συγκεκριμένα άτομα. Με ενοχλεί γιατί καλούμαι στα καλά καθούμενα να απολογηθώ για το κάθε μαλακισμένο που δεν θέλει να διεκδικήσει τη ζωή και περιμένει το μουνί στο πιάτο. Με ενοχλεί γιατί τους δίνει το ακαταλόγιστο. Γαμήστε μας και μετά θα ψάξουμε να βρούμε το γιατί και μην ανησυχείτε, εμείς φταίμε κι όχι εσείς.
Και μένα με θλίβει η κατάντια των πολιτικών. Αλλά δεν περιμένω πως άμα έρθω και κάψω το δικό σου αμάξι θα αλλάξει κάτι. Ούτε γίνεσαι ενήμερος με το φόβο. Με το φόβο μαζεύεσαι και δίνεις υπερεξουσίες στο κράτος να σε «προσέχει». Και ξυπνάς ένα πρωί κι αναρωτιέσαι που πήγε η δημοκρατία.
Λυπάμαι αλλά αυτά που λες νομιμοποιούν την αυθαιρεσία. Και στο φινάλε υπάρχει ένοχος και λέγεται οικογένεια.
Τα διάβασα όλα (post και comments)τρείς φορές.
Με το ποστ συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με τα υπόλοιπα όχι (τουλάχιστον όπως τα αντιλήφθηκα)
Έχω ένα γιο 20 μηνών και από την γυναίκα μου μία κόρη 14 χρονών και είμαι 42 έχοντας περάσει αρκετά.
Συζητώ με γονείς που έχουν 14χρονα και γονείς που έχουν βρέφη (αναγκαστικά σχολεία γιατροί κλπ κλπ) ε λοιπόν σκατά στα μούτρα τους το παιδί δεν είναι βάρος, το παιδί είναι χαρά μεγάλη, χαρά και ΖΩΗ..... δεν είναι ούτε το σκυλάκι μου, ούτε το παράσημο μου, είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος που ήρθε στην ζωή και που μου -μας ανατέθηκε να τα μεγαλώσουμε. .-
Λέω συχνά ότι οι γονείς έχουν υποχρέωση στα παιδιά τους και τα παιδιά ΚΑΜΙΆ στους γονείς και ξέρω τι λέω. Όμως οι περισσότεροι με κοιτάνε περίεργα. Όπως και μία ηλίθια καθηγήτρια της κόρης όταν της είπα ότι λέω στην κόρη να μην νοιάζεται για τους βαθμούς αλλά για να μάθει.
Τρέχουμε καθημερινά με τα άγχη μας και παρκάρουμε τα παιδιά όπου μπορούμε και ταυτόχρονα τους περνάμε και τύψεις "εμείς δεν είχαμε αυτά που έχετε εσείς σήμερα" και τέτοιες παπαριές. νυσάφι και έλεος πια. Η κόρη έχει σχολείο και φροντιστήρια 8άωρο κάθε μέρα χωρίς να υπολογίσω τον χρόνο που θέλει για να διαβάσει (φυσικά τις λέω να τα μειώσει και μου απαντάει και τι να κάνω πως θα περάσει η μέρα; !!!!!)
Προβάλλουμε την προσωπική επαγγελματική εμπειρία σαν το μέγιστο αγαθό, μεγαλώνουμε τα παιδιά σε ένα άκρος ανταγωνιστικό περιβάλλον τους μαθαίνουμε ότι τα χτυπήματα κάτω από την ζώνη επιτρέπονται μόνο αν δεν μας πιάσουν και μετά τους λέμε:'κυρίες και κύριοι αποτύχατε και επειδή ζούμε σε ανταγωνιστική κοινωνία δεν δικαιούστε ΤΙΠΟΤΑ ούτε εργασία ούτε μόρφωση ούτε σύνταξη αυτά που βλέπετε στις διαφημίσεις είναι για τους άλλους τους πετυχημένους'
Ε καλά θα κάνουν να μας γαμήσουν το κέρατο που μας γέννησε αυτό το δικαιούνται και αν κάποιοι νομίζουμε πως δεν ...... θα μας το θυμίσουν να είστε σίγουροι.
Πως να κρυφτείς απ'τα παιδιά έτσι κιαλλιώς τα ξέρουν όλα
ανοιχτό γράμμα είμαστε και όμως πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα κοροϊδέψουμε
ας γελάσω
Προς Arkin.
Γράφεις:
"Αυτό που με τρομάζει σε αυτούς είναι ότι δεν μπορείς να τους αντιμετωπίσεις με τη λογική, γιατί δεν έχουν μάθει να ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ. Ακόμα και την απλούστερη αλήθεια, δεν μπρορούν να την καταλάβουν όσο κι αν τους την εξηγήσεις, αν στο μυαλό τους έχει καρφωθεί αλλιώς".
Αυτό είναι που τελικά τρομάζει και μένα. Και με γεμίζει με ένα αίσθημα ανημπόριας και ματαιότητας...
Προς Alitovion:
Σού σφίγγω νοερά το χέρι με θέρμη για τις απόψεις σου! Έτσι ακριβώς αισθάνομαι και εγώ. RESPECT!
Βασίλης Μ.
Έλα και πάνω που προσπαθώ ν'αποβάλλω την καχυποψία μου!
Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, απλά χρειάζεται ατομική προσπάθεια, μέσα στην οικογένεια, με τον καθένα ξεχωριστά, με επικοινωνία, κατανόηση, ειλικρίνεια.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ζούμε σ'ένα καπιταλιστικό κόσμο, χωρίς πολλές κοινωνικές παροχές και είναι δύσκολο κάποιες φορές να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου.
Το ίντερνετ ίσως δίνει σε κάποιους αυτήν ακριβώς την ευκαιρία, να ζήσουν μια δεύτερη ζωή. (To "second life" άλλωστε μαθαίνω έχει μεγάλη απήχηση.) Γι'αυτό ίσως και τα φαινόμενα διπροσωπείας. Κάποιοι δεν έχουν συμβιβαστεί με την πραγματικότητά τους.
Δεν είμαστε καλά! Το παιδί μπορεί να είναι ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο ον, είναι όμως και ένα ασχημάτιστο ον, που κάποιος πρέπει να το κατευθύνει. Αν η κόρη σου δεν έχει τί να κάνει τον ελεύθερο χρόνο της, φταις εσύ που δεν τής έδωσες τα ερεθίσματα και δεν τής δημιούργησες ενδιαφέροντα.
Και δεν κατάλαβα δηλαδή, εντάξει ο κόσμος (και συγκεκριμένα η Ελλάδα) είναι ζούγκλα, αλλά αυτό σημαίνει ότι θα κάνουμε τα παιδιά μας αγρίμια; Άλλη λύση δεν υπάρχει; Ποιός μάς υποχρεώνει να μεγαλώσουμε τα παιδιά με τον τρόπο που λες, Γιάννη; Μήπως επειδή κάποιους τους ανέθρεψαν κι εκείνους έτσι; Είναι αυτό δικαιολογία;;;
Αν παρεξήγησα τον τρόπο σκέψης σου συγχώρεσέ με.
κ. Αντώναρε,
Με τη σειρά μου, επιτρέψτε μου να σχολιάσω κι εγώ το θέμα.
Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο το κείμενο όσο και τα σχόλια, πότε συμφωνώντας και πότε διαφωνώντας, ομολογώ όμως ότι τα σχόλια των vsls και γιάννη αρ ήταν αυτά που με προβλημάτησαν περισσότερο. Εξηγούμαι:
Ρωτάτε ποιος φταίει. Ίσως όλοι, στο μερίδιο που μας αναλογεί. Ψάχνω για κοινά στοιχεία ανάμεσα στους εφήβους με τις πέτρες και τους ενήλικες με τα links... και να η απάντηση: Και στις δύο περιπτώσεις τα "μαχαιρώματα" δεν είναι τίποτα άλλο από μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία, ίσως λανθασμένη αλλά θεραπευτική ή έστω κατευναστική για τους πράττοντες. Πρόκειται για μια προσπάθεια αποβολής της πίεσης που μας ασκεί ο σύγχρονος (παλιότερα ίσως να τον ονομάζαμε και καπιταλιστικό, τώρα όμως είναι Ο σύγχρονος) τρόπος ζωής, ο οποίος μας "υποχρεώνει" να πετύχουμε, να κερδίζουμε, να υπερτερούμε... Είναι ακόμα η τακτική που μάθαμε στο στρατό -λούφαξε, κλέψε, ρίχ' τα σε άλλους, αρκεί να μη σε πιάσουν για να τη βγάλεις καθαρή- και που μεταφέρουμε από γενιά σε γενιά όπως εύγλωττα παρατηρεί και ο γιάννης αρ. Ένα ακόμα κοινό στοιχείο που έχει το γήπεδο με το διαδίκτυο είναι η ανωνυμία και η (ψευδ)αίσθηση της ασφάλειας του όχλου. Είναι η ασφάλεια το ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις. Είναι η ασφάλεια που χρησιμοποιήθηκε ως αντίστοιχο όπλο του πολιτικού κόσμου (και όχι μόνο του πολιτικού), αρχικά ως πρόσχημα και αργότερα ως εργαλείο εκφοβισμού και επιβολής. Θυμηθείτε τους πολέμους και τις βιαιοπραγίες που έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται στο όνομα της "ασφάλειας" και που ουσιαστικά δεν είναι τίποτα παραπάνω από καλλιέργεια τρόμου. Του τρόμου που (σε μικρότερη ίσως κλίμακα) ομολογείτε πως αισθάνεστε κι εσείς απέναντι στις πράξεις των προαναφερθέντων ομάδων ανθώπων.
Το δυσάρεστο είναι ότι μόλις κάποιος αντιληφθεί την αδυναμία ή έστω την τεράστια δυσκολία ανατροπής του παρόντος κλίματος, η μόνη λογική αντίδραση που του απομένει είναι η αδιαφορία (στην οποία αναφέρεται και ο vsls). Όχι τόσο ως υπεκφυγή όσο ως αντίδραση.
Με την επίγνωση πως τα όσα αναφέρω μπορεί να είναι εντελώς λανθασμένα, αλλά και με την πιθανότητα να ισχύουν έστω και μερικώς...
May the Force b with u,
papet...
Κάτι για τον τίτλο...
Έχω παρατηρήσει πως όταν είμαστε μπερδεμένοι όσον αφορά στην απάντηση ενός ερωτήματος, στην προκείμενη το "ποιος φταίει?", είναι γιατί η απάντηση δεν είναι μονολεκτική ή προφανής. π.χ. Ο Γιωργάκης με χτύπησε, ο Γιωργάκης φταίει.
Για την παρούσα κρίση συντρέχουν χιλιάδες λόγοι, μικροπράγματα της καθημερινότητας και διαβρωτικές λεπτομέρειες*, που ούτε παίρνουμε χαμπάρι πότε μας αλλάζουν τη ζωή και το μυαλό. Μέχρι να συμβεί η κρίση φυσικά, οπότε αναρωτιόμαστε ποιος φταίει και χρήζουμε θύτες τα πιο εύκολα θύματα.
*βλέπε σχόλιο arkin
Το 1954 ο Ουίλιαμ Γκόλντινγκ δημοσίευσε το περίφημο βιβλίο Lord of the Flies. Θα ήταν ατυχές υποθέτω να το μεταφράσω αυτολεξί στα ελληνικά και ας με συγχωρήσουν οι αναγνώστες σου αλλά δεν έχω ιδέα πώς μεταφράστηκε ο τίτλος στην ελληνική έκδοση. Για όσους βαριούνται να διαβάζουν -και είμαι σίγουρη ότι είναι πολλοί- το βιβλίο γυρίστηκε και σε -μια συμπαθητική θα έλεγα- ταινία το 1990.
Λοιπόν, τι μας λέει ο Γκόλντινγκ και γιατί το βιβλίο του είναι "περίφημο"; Μας διηγείται τι συμβαίνει σε μια ομάδα 12χρονων και 13χρονων αγοριών όταν μένουν μόνα τους -χωρίς μεγάλους δηλαδή- σε ένα ερημονήσι του Ειρηνικου μετά από ένα ναυάγιο. Αναζητήστε το, παρακαλώ, και αν δεν ανατριχιάσετε με το πόσο συναφές είναι με όσα συζητάμε, να μη με λένε Max. Έτσι κι αλλιώς, με αυτά που βλέπω και ακούω, κοντεύει να μείνει μόνο το Mad.
Ξεχνάς πάντως Αντώναρε ότι πέρα από πλάκα, πάνε χρόνια που έχει γίνει η σχετική διαπίστωση: Ο Mad Max είναι εδώ, και δεν μιλάω για μένα φυσικά...
Μ.Δ.
Και για να μην το ξεχάσω, σε κανέναν δεν έκανε εντύπωση το ότι όλα αυτά έγιναν στο... βόλεϊ γυναικών; Σόρι αλλά είναι απόλυτα διασφτροφικό και φυσικά ευφυές. Είναι τρομακτικό διότι είναι random. Τυχαίο, σαν την τρομοκρατία. Δεν ξέρεις πλέον που και πότε θα χτυπήσει και δεν είσαι πουθενά ασφαλής. Και βέβαια, είναι ο απόλυτα σίγουρος τρόπος για να διαλυθεί κάθε φίλαθλος έννοια. Απόδειξη: Πώς αντέδρασε η πολιτεία; Έκοψε τα σπορ για 15 μέρες, όχι τον κόλο αυτών των γελοίων για πάντα...
1ον. Κάτι έγινε με το πλαίσιο των comment σου και για να διαβάσω ένα σχόλιο πρέπει να μετακινώ τη μπάρα από δεξιά αριστερά και ξαναπάλι.
2ον. Αυτοί που λες τρομάζουν κι εμένα αρχίζω και δεν νιώθω καλά όταν παίρνω θετικό σχόλιο από ανθρώπους που ανακαλύπτουν το μπλογκ μου, πέρα από τους γνωστούς που έχω ξεχωρίσει. Λένε κάτι αθώο φαινομενικά, συμφωνείς ανυποψίαστος με αυτό, και βρίσκεσαι να έχεις πάρει θέση υπέρ της λογικής μιας ομάδας μπλογκερς που εξαπολύει μύδρους εναντίον της άλλης. Όταν εγώ έλεγα για γκέτο, ο Πασχαλ βιάστηκε να μου θυμίσει πως μιλάμε για οκτώ χιλιάδες κόσμο. Λες και μέσα σ' αυτόν δεν μπορούν δημιουργηθούν αυτά.
3ον. Το θέμα υποκρισία. Δεν σε παραξενεύει επί τόσο καιρό να υπάρχει ένα ποσοστό από τους τακτικούς θαμώνες σου που πάντα σου λένε αχ τι καλά, α ρε μάνο μπράβο, α ρε Μάνο μεγάλος είσαι πες κι άλλα, α ρε Μάνο γουστάρω τους κώλους, τι φωτο σου, τις απόψεις σου, και να μη βλέπεις μια φορά έναν από αυτούς τους τακτικούς να εξανίσταται, να σου λέει κάτσε ρε φίλε δηλαδή, τι είναι τώρα αυτό; Να σου λέει Μάνο με όλη την εκτίμηση που σου έχω, εδώ είπες ή έκανες μαλακία...Πως δηλαδή σε πήραν σαν δεδομένο κι ότι λες ή κάνεις καλώς καμωμένο; Δεν σου βρωμάει κάτι;
Αυτά επειδή πρώτος έθιξες το θέμα.
Ααα! Και όταν είναι να πάρουν θέση ξεκάθαρη να κάνουν τις πάπιες πολλοί;
Για να μη ξεφεύγω όμως από το κυρίως θέμα. Ναι. Δέχομαι ότι όλοι φέρομε ένα ποσοστό ευθύνης για την αγριότητα μέρους της νεολαίας μας σήμερα. Στη διπλανή πόρτα από εμάς ένας πατέρας παρακολουθεί τσόντα παρέα με το εξάχρονο αγοράκι του, να μη του βγει λέει πούστης να ξέρει τι θα πει αυτό κι εκείνο, το ίδιο κάνει και τα έργα και τις σκηνές βίας, πυροβολισμοί αίματα κλπ.
Αν υποθέσουμε ότι αυτός ο πατέρας είναι μια εξαίρεση που πράττει έτσι, το να μη μιλάς με το παιδί σου δεν είναι εξαίρεση. Το σκάσε μιλάω εγώ, επίσης δεν είναι εξαίρεση αλλά το ανάποδο είναι. Το να λες το παιδί σου άχρηστο γιατι αντί για 19 σου έφερε 15, πάλι δεν είναι εξαίρεση. Το να μη του προσφέρεις μια ευκαιρία να ασχοληθεί με αυτό που αγαπάει, είτε λέγεται μουσική, είτε ποδόσφαιρο, είτε ζωγραφική είτε χορός, από διάφορες προκαταλήψεις και ταμπού, όσο κι αν σε παραξενεύει πάλι δεν είναι εξαίρεση. Λένε πχ μουσική οι μεγάλοι και εννοούν ωδεία και πιάνα και κιθάρες άντε κανένα μαντολίνο και κανένα σολφέζ, άστον κυρά μου να πάει να βγάλει τα λυσσακά του με μια ντραμς, άστον να κάνει συναυλία με τα ποτήρια σου στο σπίτι! άστον να πάει να κυλιστεί στη λάσπη, να γίνει γουρούνι που μου τον θέλεις ατσαλάκωτο μη σε πουν κακονοικοκυρά, και μάθε τον να βάζει κι ένα ρημάδι πληντύριο. Ξέρω τα λέω πολλά. Είναι χίλια δυο τόσα. Από αυτή την άποψη φέρομε βεβαίως ευθύνη. Και για τις επιλογές μας ακόμα. Τι βλέπουμε, τι ακούμε, τι δεχόμαστε σαν ωραίο και τι σαν άσχημο και βαρετό. Που εστιάζουμε τις αξίες μας. Ποιοί είναι οι φίλοι μας. Πόσο του περνάμε του παιδιού μας τα κριτήρια της επιλογής μας. Μπλα μπλα. Αλλά όπως πολύ σωστά είπες, δεν είναι τα παιδιά μόνο των φτωχών οικογενειών. Είναι τα αγνοημένα παιδιά των οικογενειών. Είναι και τα ζόμπι του τηλεοπτικού μοντέλου, μπάτσοι ήρωες, ληστές ήρωες, βιαστές ήρωες, τραμπούκοι παλικάρια. Πάει μακριά η βαλίτσα.
το "Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω" του ποιητή, δεν αφορά μόνο τις πόρνες. Δημιουργήσαμε τόσους πολλούς αποδιοπομπαίους τράγους δε, που γίνανε αυτοί οι ίδιοι η κοινωνία. Ας τους φάμε τώρα. Ή, ας βρούμε τον τρόπο να σταματήσουμε το κακό στη ρίζα του. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να γεννάνε ....
Και ναι η γενιά μας έβγαλε αυτά τα παιδιά. Είναι νομίζω η γενιά του Σταλόνε, του Σβαρτζενέγκερ και του όποιου μαλάκα έκανε θεό;
Vsls Eμ… απλώς εσύ τα λες καλύτερα από εμένα γιατί ανήκεις στα θύματα κι όχι στους θύτες.
Ευχαριστω για τον Bruce…
Ιon… να σου πώ τι είναι αυτό που με φοβίζει; Ότι αρκετοί θα μείνουν μόνο στο χιούμορ σου… Η βία φίλε μου, δεν ξεχωρίζει γιάφκες από παιδικά δωμάτια… από μορφωμένους και αμόρφωτους…
Νάυαρχε, συμφωνώ αλλά δεν είσαι καλό παράδειγμα για να μιλάς. Κρίνεις από την δική σου ζωή και τον τρόπο που μεγάλωσες τα παιδιά σου… Θυμήσου γιατί δεν τους είπες την δική σου ιστορία.
Ναυαρχε, προσπαθώ να πω, ότι δεν μπορούμε να κοιτάμε ένα μέρος του κόσμου να αντιδρά βίαια και απλώς να λέμε ότι είναι τσογλάνια. ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ… αλλά τι έγινε και εμφανίζονται σαν τα μανιτάρια…. Αυτό θέλω να μάθω…
Trelogiatros… Όχι δεν συμφωνώ ότι δεν τρέχει τίποτα που σκοτώθηκε ενας ενήλικος νέος άνδρας. Τρέχει και παρατρέχει… πρώτον για τον αυτονόητο λόγο και 2ον γιατί αν δεν είχε σκοτωθεί ο καβγάς θα είχε περάσει στα ψιλά.
Νομίζω, ότι για να αποθρασυνθεί κάποιος (σε οποιονδήποτε τομέα) από κάπου αντλεί κα αρχας το θράσσος…
Παράφωνος… δυστυχώς δεν είναι ακόμα αρκετές οι φωνές. Είμαι σίγουρος ότι θα πληθύνουν… αυτό που δεν είμαι καθόλου σίγουρος, είναι αν ο απόηχος του e-πλήθους θα είναι διαφορετικός.
Mind the gap… Κι εμένα μ’αρεσε που ασχολήθηκα, γιατί εδώ η διαφορετικότητα της γνώμης είναι γόνιμη … δεν μπορείς να θυμώσεις επειδή κάποιος έχει άλλη γνώμη ούτε να συγκινηθείς επειδή κάποιος σ άλλος συμφωνεί… Φοβάμαι αρκετοί ότι έχουμε (κι εγώ ανάμεσα) ξεχάσει, τι είναι blog… Αλλωστε mind the gab, δεν έχει σημασία γιατί «εσύ» δεν το έκανες… ε;…σημασία έχει γιατί το κάνουν αυτοί…
Michelan πάντα ενημερώμενος και to the point. Δεν νομίζεις ότι είναι ωρα από επισκπέτης να γίνεις και λίγο οικοδεσπότης; Για ποιόν καλέ κτυπάει η καμπάνα;
Sophie-jamaica..medium rare ίσως;
Dirtyjazz… Σέβομαι την μεγάλη σου ικανότητα ως ρεπόρτερ. Νομίζω ότι αυτό που λες κάνει το θέμα που γράφω ακόμα πιο μπερδεμένο και του δίνει άλλες προεκτάσεις… νομίζω όμως ότι δεν το ακυρώνει… Σου είπα ότι έχεις φοβερό blog; Πάντα το ήξερα ότι ήσουν τζαζ… αλλά δεν φανταζόμουν τόσο χαχαχαχαχα
Αrkin συμφωνώ σχεδόν σε όλα… διαφωνώ (σε φιλοσοφικό επίπεδο, με το «δεν έχουν μάθει να ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ».
Mαυρος Γάτος. Γατούλη, προφανώς…
Αlitovios… Ξέρεις ότι δεν θέλω πολύ για να τα μαζέψω όταν έχεις δίκιο και να μην κάνω πίσω αμα δεν έχεις… Στην προκειμένη περίπτωση είσαι στο ενδιάμεσο. Θέλω να σου πω ότι προφανώς όλοι μας θα ισοπεδώσουμε όποιο αρχίδι έρθει να μας ισοπεδώσει… αμα το πετύχουμε μόνο του… μόνο που όπως βλέπεις δεν τα πετυχαίνεις μόνα τους… και αφού δεν είναι μόνα τους κάτι σημαίνει αυτό. Είναι αλήθεια επίσης ότι (αρκετά) θέλουν την ζωή μουνί στο πιάτο… εμείς πάντως δεν τους δίνουμε το πιάτο… (αστεάκι ήταν… αλλά και πολύ αληθινό)
Νομιμοποιώ την αυθαιρεσία;
Λυπάμαι, αν το πήρες έτσι και μάλλον είναι δικό μου λάθος. Απλώς υποστηρίζω ότι ακόμα και η «αυθαιρεσία» έχει διάολε κάποια εξήγηση.
Ασε για λίγο στην άκρη τους συγκεκριμένους τσαμπουκάδες και πάμε για λίγο στις μελέτες που λένε ότι παιδιά 10-12 ετών έχουν έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Όχι τα παιδιά των δρόμων ήτων ιδρυμάτων…
Κάτι συμβαίνει, που φίλος μου καθηγητής μου λέει ότι ΦΟΒΑΤΑΙ να υψώσει την φωνή στην τάξη.
Μη με παγιδεύεις στο συγκεκριμένο συμβάν, γιατί ποιος δεν συμφωνεί; Όμως αν το συμβάν αυτό, μπορούσες να με διαβεβαιώσεις ότι θα’ναι το τελευταίο… τότε η ανάλυση σου είναι απολύτως αποδεκτή.
Και κάτι άλλο…
Βρε αθεόφοβε alitovie., πώς σου’ρθε αυτό το «ενοχοποιημένες αριστερίστικες γενικεύσεις»; Για να είναι ενοχοποιημένες δεν έπρεπε στο νιάτο μου να ήμουν ολίγον αριστεριστής; Από την άλλη εσύ είσαι ο αποδέλτης της σκέψης μου, καλά κάνεις και βγάζεις συμπεράσματα. Χαχαχαχα πολύ μου αρεσε….
Γιαννης Αρ. Ευχαριστώ που το γράφεις γιατί δίνεις τη διάσταση που έγω δεν μπορώ. Το ότι έχεις παιδιά έχει μεγάλη σημασία. Παρ όλα αυτά ας κάνουμε υπόθεση…για να επεκτείνουμε την κουβέντα. Αν –παρ’ελπίδα- μάθεις αύριο ότι η 14χρον η κόρη σου σπάει παρ μπριζ αυτοκινήτων… τι θα πεις;
Ποιος φταίει;
Θέλω να πω ότι όλοι εδώ μέσα λίγο-πολύ δίκιο έχουμε… μιλάμε για κάτι που έχει παραμέτρους πολλές και εντελώς διαφορετικές.
Βασίλη Μ. Εγω πάλι διακρίνω ότι όλοι είμαστε σοβαρά προβληματισμένοι… και αυτό από όποια μεριά και να το δεις θετικό είναι… το χειρότερο θα ήταν να είμασταν αδιάφοροι.
Elisavet… Ναι μωρέ.. ελισάβετ… ναι…μωρέ… ασε που με πιάνεις σε δύσκολη στιγμή στα περί καχυποψίας… πάντως θα συμφωνείς ότι η χαρά του καχύποπτου είναι όταν επιβεβαιώνεται πλήρως… Μιλάμε για την τέλεια ηδονή…
Μαύρος Γάτος…Καλησπέρα… Κανείς δεν μαθαίνει από μόνος του τίποτα. Καθως μεγάλωνα αναγνωριζα τα ελαττωματα μου… αναγνωριζα ότι ήταν τα ίδια με αυτά που μισούσα, επειδή τα είχαν οι γονείς μου… Τα βλέπω και σήμερα και τα μισώ ακόμα περισσότερο, αλλά δεν μπορώ να τα ξεκαρφώσω, γιατί είναι ενστικτώδικα. Και τα καλά και τα κακά.
Papet… δεν υπάρχουν λανθασμένες οπτικές γωνίες για ένα κοινό θέμα… ακόμα κι αν όλοι μεγαλώσουμε στο ίδιο δωμάτιο. Γι αυτό και η ζωή είναι υπέροχη. Σας διάβασα με μεγάλη προσοχή . Ευχαριστώ που από την αρχή είδατε την σχέση links+πέτρες. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα links τα χρησιμοποιούν ενήλικες (πολύ ενήλικες) και τις πέτρες τα παιδιά και οι νεότεροι.
MaD… για να σε ικανοποιήσω θέλω να σου πω, ότι είμαι χρόνια μέλος της «ομάδας» Ο Mad Max είναι εδώ. Πρέπει να’ναι τρομερό βιβλίο… θα το ψάξω.
Herinna… γεια χειμαρέ μου… ναι ρε γαμώτο… κάτι πάθανε τα comments… θα το κοιτάξω… αν και δεν καταλαβα… Θα σου πω μια μικρή ιστορία. Ισως να θυμάστε το»Ερωτοδικείο» … Πλάκα έ; Το’βλεπε και ένα; Παιδάκι… και κάνανε γέλια με την οικογένεια…
Κάποια στιγμή η μαμά του του’πε ότι θα πάνε σε ένα γαμο. Το παιδ΄πακι δεν είχε ξαναπάει. Όταν γυρισαν σπίτι ρώτησε τη μαμά του:
-Μαμά γιατί ή νύφη ήταν γυναίκα;
Μα τους μόνους γάμους που’χε δει ήταν οι «γάμοι» των τραβεστί στο «Ερωτοδικείο»…
Εχεις υποψιασθεί γλυκειά μου, πόσες άλλες ερωτήσεις έχει αυτό το παιδί, και δεν τις έκανε ποτέ γιατί θεώρησε (θεωρεί) δεδομένες τις απαντήσεις;
Είστε απόλυτα σίγουροι ότι αυτό το παιδί δεν κρατάει μπαστούνι του μπέιζμπολ;
-Ερώτηση αγανάκτησης ήταν, με τελικό αποδέκτη τον Χέμινγουει...
Πόσες καμπάνες αλλωνών έπρεπε να ακούσει, μέχρι να ακούσει και την εσωτερική την δική του,
για να μας την μεταφέρει και να γίνει και παιδαγωγός;
-μέχρι εκει που φτάνει το χέρι μου,ούτε χιλιοστό παραπάνω :):):)
Φτιάχτο ρε Μάνο, με στράβωσες λέμε!
Herinna αν πατήσεις στο 'Ανακοίνωση σχολίου' μπορείς να τα διαβάζεις σωστά και μένα με στράβωσε ....
Θα ήθελα να συμπληρώσω, για να είμαι ποιο κατανοητός, τα εξής.
Έχω κάνει διάφορες δουλειές στην ζωή μου και μία από αυτές ήταν ιδιαίτερα μαθήματα. (Μαθηματικά -φυσική χημεία). Μου έλεγαν όλοι ότι τα πάω πολύ καλά και το ένοιωθα και εγώ. Πάντα είχα και έχω πολύ καλή επικοινωνία με τις νεώτερες γενιές. (αν θέλετε με πιστεύεται) Αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί συνέβαινε αυτό, η μία άποψη ήταν πως ήταν έμφυτο ταλέντο αλλά αυτό δεν μου αρκούσε σαν εξήγηση. Το έψαξα περισσότερο και συνειδητοποίησα ότι η ουσιώδης διαφορά ήταν στο ότι άκουγα τους άλλους. Πραγματικά άκουγα και θέλω να πιστεύω ότι ακούω ακόμα. Πάντα προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στην θέση του συνομιλητή μου. Προσπάθησα να θυμηθώ τους λίγους , δυστυχώς, δασκάλους που ήταν ΔΑΣΚΑΛΟΙ και αναγνώρισα και ότι αυτοί άκουγαν.
Έρχομαι τώρα στο σημερινό θέμα και αναρωτιέμαι ο κόσμος γύρω ακούει; η απάντηση είναι σαφώς πως οι περισσότεροι δεν ακούνε. Θα το προχωρήσω λίγο παραπέρα και θα υποστηρίξω ότι δεν ακούνε ούτε τον εαυτό τους.
Οι νέοι όμως που είναι υγιείς όταν γεννιούνται (αυτό το πιστεύω αυθαίρετα) δεν αντέχουν να μην τους ακούνε τα ινδάλματα τους (οι μεγάλοι για τους νέους είναι ινδάλματα)
Δεν καταλαβαίνουν γιατί τους απορρίπτουν και όταν δουν ότι αυτά τα ινδάλματα δεν αξίζουν αλλά και ότι προσπαθούν να τους επιβάλλουν ότι αξίζουν έεε τρελαίνονται
Ποιός φταίει; νοιώθω πως το λιγότερο φταίξιμο είναι το δικό τους......
Μαύρε γάτε σίγουρα εγώ φταίω, το ξέρω και προσπαθώ να επανορθώσω.
Είμαι σίγουρος ότι κάπου μέσα στην καθημερινότητα μου κάτι δεν άκουσα καλά.
Χοντρο θεμα,θα συμφωνησω σε γενικες γραμμες με τον Καπεταν ημιαιμο.Και με τη βρωμα εδω μεσα θα συμφωνησω,που μερικες φορες μπορει να ειναι και θεμα ποινικο.Εμεις πηγαιναμε με ραβασακι,το κολαγαμε πανω στην εκκλησια μιας ενοριας και προκαλουσαμε την τοπικη γειτονια σε πολεμο στην ταδε αλανα.Με πετρες,σκουπιδοκαπακια αλουμινενια για ασπιδες,καδρονια με πηχακια για σπαθια και σφεντονες με χοντρα διπροκα,που σου βγαζανε το ματι στο πι και φι.Μιλαμε για αιμα.Απο 8 μεχρι 14 χρονω!Οι πιο μεγαλοι μαχαιρωνοντουσαν με ραντεβου στη Φωκιωνος Νεγρη!Μετα μαχαιρωνομασταν εμεις στη Ρεγγινα και στη Βικτωρια.Για πλακα.Για το αντριλικι.Μεγαλωσαμε εκει;Αλλοι ναι,αλλοι οχι.Θα θελα να μου πει ο καπεταν ημιαιμος και οι αλλοι αλανιαρηδες.Χοντρο θεμα.Και δεν κανει να σεντονιαζω εδω.
Εδω σε θέλω κάβουρα...
Medium rare ...xA-XA!Ε ναι , τεσπά όπως και να το ψήσεις το θέλω από τρελή αγελάδα ...
Medium rare ...xA-XA!Ε ναι , τεσπά όπως και να το ψήσεις το θέλω από τρελή αγελάδα ...
α ρε Γιάννη, μπράβο, μας είχαν βγει τα μάτια...
(τα παρακάτω αποτελούν καλόπιστη κριτική. Ειλικρινά μιλάω).
Αυτό που διαπίστωσα στο ποστ και πολύ περισσότερο στα σχόλια που ακολούθησαν είναι η εγκατάλειψη του κοινωνικού διαλόγου και η αντικατάστασή του είτε με ιδέες moral panic είτε με αντιλήψεις που ανήκουν στη σφαίρα της pop sociology. Όπως γράφει και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο,
What people hear from their neighbors, see in a bad made-for-TV film on Lifetime, imagine from glances and whispers, extrapolate from one spectacular case, becomes sociological truth proclaimed as Moses proclaimed the Ten Commandments.
Οπότε αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να επιστρέψουμε ξανά σε δύο πράγματα που δεν ανθίζουν πια στη Φαιδρά Πορτοκαλέα:
τη σκέψη (ΣΚΕ-ΨΗ) και το διάλογο (ΔΙΑ-ΛΟ-ΓΟ). Αλλά με τις εξής προϋποθέσεις: η σκέψη να διαθέτει ραχοκοκαλιά, και να μην είναι ένα συνοθύλευμα σκέψεων (μετάφραση: διαβάστε επιτέλους!), ιδεών και αντιδράσεων, και ο διάλογος να μην είναι μια προσπάθεια αλληλοεντυπωσιασμού και φαύλης ρητορικής.
Γιατί και αυτό έχει σημασία.
http://weblogs.swarthmore.edu/burke/?p=169
(το άρθρο από όπου το απόσπασμα)
http://piefight.typepad.com/piefight/these_kids_today/index.html
(η ιστοσελίδα απ'όπου το βρήκα)
[δεν είμαι ειδικός, αλλά με λίγη αναζήτηση πάνω σε ένα θέμα που έχει ενδιαφέρον, δεν μπορείς να μη βρεις κείμενα που εμβαθύνουν]
Καλημερα,
[προβοκατορικο υφος on] Μανο, σε λιγο θα μας πεις, οτι φταιει η μπλογκοσφαιρα για την βια στους δρομους ;-) [προβοκατορικο υφος off]
Τσουβαλιαζεις κατα την γνωμη μου πολλα πραγματα μαζι. Το οτι υπαρχουν ιντριγκες και υποκριτες στην μπλογοσφαιρα δεν δημιουργει βιαιους νεολαιους. Ο Ημιαιμος και ο Καιρος σου επεσημαναν ηδη (και το επιβεβαιωνω κι εγω) οτι η βια στους δρομους υπηρχε και πριν 30-40 χρονια.
Υπαρχουν πολλα βιβλια κοινωνιολογιας που πρεπει να διαβασουμε ολοι, πριν μπορεσουμε να εξηγησουμε πληρως το φαινομενο. Η δικια μου - ελλειπης - εξηγηση ειναι η εξης:
α) η βια ειναι συναρτηση των πορων που υπαρχουν. Οσο υπαρχει φαγητο, στεγη, εξασφαλιση, σεξουαλικη ικανοποιηση για ολους, κανενας δεν χρησιμοποιει βια (εκτος απο τελειως ψυχοπαθεις δολοφονους).Υποχρεωσε 5 "πολιτισμενους" να μεινουν κλεισμενοι σε ενα ασανσερ (ελλειψη χωρου) για μερικες ωρες και θα βγαλει ο ενας τα ματια του αλλου.
β) Ταση για βια υπαρχει στον ανθρωπο και αυτο ειναι καλο (για λογους αμυνας). Ο ανθρωπος δεν εχει μονο ενστικτα, εχει και κοινωνικη παιδεια. Οσο πιο ισχυρη η κοινωνικη παιδεια (δηλαδη το να σεβεται ο καθε ενας τον συνανθρωπο του και ολοι μαζι τους νομους), τοσο λιγοτερη βια υπαρχει.
Ειναι θεμα ισορροπιας. Η κοινωνικη σου ανατροφη σε αποτρεπει απο την βια, η ελλειψη πορων σε ωθει στην βια.
Στην Ελλαδα η κοινωνικη ανατροφη (αλληλοσεβασμος και τηρηση νομων) εχει καταστραφει απο ενα τεραστιο τσουναμι φτηνιαρικου λαϊκισμου και νεοπλουτισμου. Παραλληλα η πιεση απο την ελλειψη πορων εχει αυξηθει.
Η βια λοιπον ειναι αναμενομενη :-(
Συγνωμη για το μακρυ σχολιο.
"Ανθρωποι με χίλια πρόσωπα… ναυάγια… αλλοτριωμένοι… χαμένοι… απελπισμένοι…
Πλέγματα, συμπλέγματα, άφθονη δυστυχία, ψυχασθένεια, εκμετάλλευση και όλα αυτά κρυμμένα πίσω από όμορφες προτάσεις, γλυκά κομμεντς… και προσωπικό ενδιαφέρον."
ΑΥΤΟΙ οι άνθρωποι Μάνο,όπως ακριβώς τους περιγράφεις εδώ ,εκτός των άλλων είναι και γονείς.... μεγαλώνουν παιδιά......
Πού ψάχνεις λοιπον το φταίχτη;
Συγνώμη για το σεντόνι.
Νοικιάσαμε κάποτε σπίτι στα Βριλήσσια. Ο γιός 7 χρονών, η κόρη 4. Στην πολυκατοικία υπήρχαν άλλα δύο αγόρια (7 και 5) και τρία κορίτσια λίγο μικρότερα.
Πυλωτή. Για ένα μήνα ομηρικοί καβγάδες και ψιλοαρπάγματα μεταξύ των δύο εφτάχρονων. Μετά ο ένας από τους δύο ήταν αυτός που αποφάσιζε τι θα παίξουν και πώς θα χωριστούν σε ομάδες. Μετά από λίγο καιρό η 'ομάδα' για να συνεχίσει να είναι ομάδα, έπρεπε να αποκτήσει 'εχθρό'. Τα πιτσιρίκια της διπλανής πολυκατοικίας έγιναν το κόκκινο πανί! Στήθηκαν σύνορα και οδοφράγματα. Και ο πόλεμος καλά κρατούσε....
Ξέρω, θα μου πείτε για τη γενιά των Ράμπο. Αλλά τα ίδια έκανα κι εγώ. Που στις Σαράντα Εκκλησιές που μεγάλωσα τη δεκαετία 50-60, το μόνο θέαμα που ήξερα στα μικράτα μου ήταν ο ...Καραγκιόζης.
Αυτή είναι η ΦΥΣΗ του ανθρώπου. Του αγελώου.
Το πώς χρησιμοποιούν θεσμικοί, και μη φορείς, τη φύση αυτή είναι το μεγάλο θέμα του ποστ αυτού. Πώς τη διαχειρίζονται.
Ναι, Καιρέ, 'μεγαλώσαμε' στις αλάνες. Και απλά ήμασταν τυχεροί που δεν βρεθήκαμε σε τόπους και χρόνους που θα μπορούσαν να μας βάλουν στο λούκι της 'χειραγώγησης της μάζας'... (εγώ τα ψιλοέζησα αυτά τα επιστημονικά για το πώς 'ομαδοποιείσαι' και στην Βασσάνειο Σχολή (άκου όνομα η ΣΝΔ) που φοίτησα)
μάνο, σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό που έγραψες, αν και θα προτιμούσα να μην δημοσιοποιούσες την πρόσκληση.
την προσωπική μου άποψη, αν και κάπως ελλιπή, την έχω καταθέσει από την παρασκευή στο μπλογκ μου.
Εγώ αυτά που αναφέρει ο Καιρός και ο Ημίαιμος τα γνώρισα μόνο μέσα από δύο βιβλίο, τα Ξύλινα Σπαθιά, και Το Μεγάλο Παιχνίδι του Ούγγρου Φέρεντς Μόλναρ, όπου απαξιώνονταν άγρια... Είχα την τύχη να γενηθώ την εποχή των Παιδιών των Λουλουδιών και να ανατραφώ ειρηνικά, με περιοδικά όπως το Αγόρι και το Μπλεκ (που τα διάβαζα κι αυτά ανελλιπως ) να επισκιάζονται από το Ρόδι, το Γειά Χαρά, τον Αστερίξ και τον Τεν Τεν να κατατροπώνουν τον Κόναν τον Βάρβαρο.
Από την εποχή που ήμουν παιδί το ανθρώπινοι πνέυμα μάλλον έχει κάνει κάποια οπισθοδρόμηση, είναι αλήθεια. Αλλα΄αυτό δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο, παρά το ότι παίρνει φόρα για να πάει ακόμα πιό μπροστά...
Σ;)))
Κανένα χιούμορ αγαπητέ, μιλάω πολύ σοβαρά. Όσοι είδαν χιούμορ, νομίζω πως θα είναι και τα πρώτα θύματα αυτής της τρομοκρατίας.
Μάνο μου, οι γονείς φταίνε. Κοίτα τους γύρω σου και πες μου πόσοι από αυτούς σου φαίνονται πραγματικοί γονείς. Κοίτα.
αντιδράσεις ίδιες, διαστάσεις διαφορετικές.
μεγαλύτερες.
είμαστε όλοι μεγάλοι πιά.
τρεχάτε ποδαράκια μου.
στο τι φταίει είναι απλή η απάντηση νομίζω.Όλοι μας,πρώτα από όλα το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον που είναι η οικογένεια και μετά η κοινωνία γενικότερα.Θα μπορούσε το κράτος να προσέξει περισσότερο αυτά τα άτομο,να τους προσφέρει μια εργασία, έστω ιμιαπασχόληση.Έτσι θα νιώσουν οτι αξίζουν κάτι και αυτοί,θα προσπαθήσουν να γίνουν μέρος της κοινωνίας.
Μανια να πατε απο το μερικο στο γενικο εχετε κ.Αντωναρε...500 ολοι και ολοι ειναι και ετυχε μεσα στις τοσες συμπλοκες να σκοτωθει καποιος...παιδια εμεις καναμε χειροτερα.....τον ΚΟΚ εκει βρισκετε η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ αλητεια!!!!Οπου καθε μερα σκοτωνονται οχι μονο ενας !!!!!
Δημοσίευση σχολίου