Eλάτε μαζί μου να κατέβουμε από το Π.Ψυχικό στο Κέντρο.
Χαράματα χθές.
Εβρεχε και η κίνηση ήταν ελάχιστη.
Καθήστε δίπλα μου σαν συνοδηγός, βάλτε τη ζώνη ασφαλείας και χαλαρώστε σαν να'ναι βράδι και γυρνάτε σπίτι.
Είναιοι στιγμές που κοιτάτε τον δρόμο και σκέφτεστε τόσα πολλά,καθώς οι εικόνες τρέχουν μπροστά σας. Σαν να αδειάζετε...
Η ιδέα μ'αρέσει γιατί άνθρωποι που δε ζουν στην Αθήνα βλέπουν πράγματα που νοσταλγούν ή δεν ξέρουν... αλλά και αυτοί που ζούμε εδώ παρατηρούμε πράγματα που δεν έχουμε δει ποτέ.
Προσωπικά και πολλοί άλλοι που ξέρω, δεν χορταίνουμε να βλέπουμε τις παλιές ελληνικές ταινίες που (εκτός των άλλων) έχουν καταγράψει μια Αθήνα (Ελλάδα) που δεν υπάρχει πιά.
14 σχόλια:
καλημέρα!
καλό μήνα!
από την περιφέρεια, ένα ευχαριστώ για το "ταξίδι"... ήταν υπέροχο...
:)
EEE!Μόνο σαν συνοδηγός !!!Καλή ιδέα , γιατί αν πάρω εγώ το τιμόνι ...αχ! Πρωτοαπριλιά σήμερα εεε ;;; Δεν σ'αγαπάω καθόλου τότε !
Παλιές ελληνικές ταινίες ; Εννοείς τα βιντεάκια του βγάζεις με το μουτράκι σου ; Χα-χα-χα!!!Μουτσσσσ!
Σκέψ- Σκέψ- Σκέψ-...
Μα, εκπομπή για κυνηγούς τα ξημερώματα! Με τα τουφέκια παρά πόδα και το ραδιόφωνο στ' αυτί κοιμούνται;
(Καλό μήνα...)
Αγαπητέ, κύριε Αντώναρε:
Δεν κατάφερα ακόμα να λύσω το πρόβλημα σχετικά με την μείωση της τριχοφυίας σας. Μην ανησυχήτε βρισκόμαστε ομως σε πολύ καλο δρόμο καθώς βρέθηκε ιατρός απο την Σουηδία που ειδικεύεται σε επεμβάσεις τέτοιου τύπου. Αν έχω νεότερα θα σας ειδοποιήσω.
Καλό Πάσχα,
Dr. Φλαντζας
Κοίτα να δεις σύμπτωση... Την ίδια ώρα απολάμβανα με παρέα μία περπατάδα από το Σύνταγμα μέχρι τα Ιλίσια που είναι το σπίτι μου, χωρίς ομπρέλα... Καλό μήνα!
Καλό Μήνα Μάνο!
Κοιτούσα το video και όταν τέλειωσε συνειδητοποίησα ότι για ένα 10λεπτο περίπου ήμουν χαμένος εντελώς σε μια διαδρομή...
Εντυπωσιακό!
Μάνο μου,
Απο Λευκωσία.
Χίλια "ευχαριστώ!" που μοιράστηκες αυτή την πανέμορφη βόλτα μαζί μας.
( Γιατί στα "κόκκινα" είχα τόσο έντονη την αίσθηση της μελαγχολίας;).
ΒΑΣΙΛΗΣ Μ.
-Την προηγούμενη φορά που είχες παρέα, δεν σταμάτησες στην Βελανιδιά...
Τώρα που μάλλον ήσουνα μάνο σου, κάτι θα πήρες από τα Έβερεστ...
-Ξημέρωμα με βροχή η Αθήνα είναι υπέροχη αλλά και επικίνδυνη (γλιστράει...)
Εξαιρετικό, μπράβο.
θα μου τη μαθεις την αθηνα;
γραφεις και περιοχες κι ουτε ξερω που ειναι.
οι βενζινες δικες μου...
Και του έλεγα. "Πότε θα με πας μια βόλτα; Έχω βαρεθεί να στριμώχνομαι με όλο τον κόσμο στο λεωφορείο και το μετρό. Θέλω να με πας μια μεγάλη βόλτα, νύχτα στην Αθήνα με τα φώτα και μετά να πιούμε έναν καφέ σε ένα μαγαζί που να έχει τζαμαρία μεγάλη για να βλέπω έξω. -θα σε πάω. Σύντομα"
Πέρασαν τρία χρόνια κι ακόμα περιμένω τη βόλτα μου. Που να ζήταγα και μπουζούκια δηλαδή,ή καμιά καμιά χλιδάτη κατάσταση. Μια βόλτα η χριστιανή...και δεν την έχω. Κι όταν χώρισα το σφύριξα σαν φίδι κολοβό στ' αυτιά του. "Ούτε μια βόλτα δεν μπόρεσες να μου προσφέρεις με το αμάξι σου. Για άλλα το έχεις εσύ".
Κι εκείνος ειπε, "Αρνούμαι να χωρίσουμε γιατί σου χρωστάω μια βόλτα. Κι όσο δεν την έχεις, δεν πας πουθενά"
Κι εγώ άρχισα μετά να μη θέλω τη βόλτα. Γιατί μετά τι θα μου χρωστάει;
:)
Σ' ευχαριστώ Μάνο.
Από μια Σαλονικιά που έζησε για λίγα χρόνια στην Αθήνα, αλλα επέστρεψε στην αγκαλιά της πόλης της -με όλα τα καλά και τα στραβά της-, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την συγκίνηση, τις αναμνήσεις, την μελαγχολία, τα "κι άν..;" που χορεύουν μέσα μου(εν ώρα εργασίας... άντε να συγκεντρωθώ τώρα!). Ήσουν το δικό μου κόκκινο για σήμερα.
Μαρία.
πολύ ωραία η βολτίτσα!!!
μόνο λίγο παραπάνω προσοχή θέλει στη βροχή.καλό μήνα.
Εγώ έχω επιθυμήσει μια βόλτα στη θάλασσα.
Δημοσίευση σχολίου