4.4.07

... είναι μόνο μία!

Μιλάγαμε με την Κωνσταντίνα στο τηλέφωνο και λέγαμε διάφορα για το αύριο κ.λ.π… καθώς τα λέγαμε λοιπόν ήρθε η κουβέντα –δεν θυμάμαι τώρα πώς- στις μαμάδες.

Ένα πράγμα που αντιπαθώ βαθειά είναι όταν συναντώ ανθρώπους που ντρέπονται για την οικογένειά τους.

Δεν το χωράει το μυαλό μου αυτό.

Ξέρω μια γυναίκα που η μάνα της ήταν από τα Τρίκαλα και εκείνη έλεγε ότι ήταν από την …Αλεξάνδρεια… παλιά Αιγυπτιώτισσα και μιαν άλλη που την έκρυβε γιατί ήταν μια απλή γυναίκα.

Πριν καμιά 15αριά χρόνια τρώγαμε νηστίσιμα σε ένα ακριβό εστιατόριο του Πειραιά με έναν φίλο μου, την αδελφή του και τον άνδρα της…

Ο φίλος μου και η αδελφή του ήταν δυο παιδιά καλοζωισμένα (κι εγώ μαζί), χωρίς να τους έχει λείψει τίποτα από την ζωή, καλά παιδιά, αλλά (βέβαια) φλούφληδες.

Ο σύζυγος ήταν ένας αυτοδημιούργητος γιατρός, πολύ γνωστός και σπουδαίος, που’χε γεννηθεί και μεγαλώσει στο Αγρίνιο και ήταν ένα από τα πολλά παιδιά μιας φτωχής οικογένειας αγροτών…

Η αδελφή του φίλου μου ήταν έγκυος σε κοριτσάκι.

Έκανα τη μαλακία και ρώτησα τι όνομα θα του δώσουν…

-Εγώ θα’θελα να τη λέγαμε Ιφιγένεια! είπε η μέλλουσα μαμά και έλιωσε το στόμα της…

-Και γιατί δεν την λέτε; συνέχισα ακάθεκτος την μαλακία.

-Γιατί θα τη λέμε Θεοπούλα! σφύριξε ανάμεσα από τα δόντια του ο γιατρός. Είναι το όνομα της μάνας μου!

-Ρε παιδί μου….στην εποχή μας Θεοπούλα; μπλέχτηκε κι ο φίλος μου… Γιατί δεν την βαφτίζετε Ιφιγένεια-Θεοπούλα…να τη λέτε Ιφιγένεια να είστε όλοι ευχαριστημένοι;

-Θε-ο-πού-λα σκέτο… ξανα-σφύριξε ο γιατρός.

Για να μην σας τα πολυλογώ εκείνη τη βραδιά είπε ο κάθένας μας το μακρύ του και το κοντό του…τρία κωλόπαιδα, εναντίον ενός αυτοδημιούργητου…

Κάποια στιγμή ο γιατρός ακουμπά το χέρι στο τραπέζι και λέει με φωνή που δεν σήκωνε πολλά.

-Ακούστε να σας πω γιατί πολλά κλαπαναριές λέτε τόση ώρα.

-Θεοπούλα λένε τη μάνα μου.
Αυτή η μάνα δουλεύει ακόμα και σήμερα στα χωράφια σκληρά. Διάλεξε ένα από τα παιδιά της –εμένανε- και μ’εστειλε στην Αθήνα να σπουδάσω. Γι’αυτό δούλεψε δυο φορές πιο σκληρά, με αποτέλεσμα να μπορώ να είμαι εδώ αυτή τη στιγμή σ’ αυτό το εστιατόριο και να μπορώ να πληρώσω ο,τι φάω… και μου λέτε να μην δώσω στην κόρη μου το όνομά της;
Βγάλτε τώρα τον σκασμό, πριν σας πάρει γεννημένους και αγέννητους ο διάολος!

Τον αγάπησα-σεβάστηκα από εκείνη τη στιγμή βαθειά.

29 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

H αγκαλιά της, η μυρωδιά της, η ζεστασιά του λόγου της είναι μοναδικά. Είναι ο μόνος άνθρωπος στη γη-στο γαλαξία-που μας δέχεται όπως ακριβώς είμαστε. Και το πιο σημαντικό. Χωρίς ανταλλάγματα. Μόνο αγάπη.
Μανούλα είναι όντως μια. Αγαπησιάρικα,συγκλονιστηκά,εκνευριστηκά....μια!

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο ρε Μάνο, το ΄πες και το ΄κανες. Άντε γιατί πολύ μου τη δίνουν οι αχάριστοι. Καρατεράστιο θέμα θίγεις.

Μαριλένα είπε...

Ιφιγένεια εν Ταύροις ή εν Αυλίδι? Εεεε, λογικό είναι να ντρέπονται οι άνθρωποι για τη μέλλουσα Θεοπούλα. Πήξαμε πια στην αρχαιοπρέπεια, καλά που δεν έχουμε ακούσει ακόμα Μήδεια και Γανιμύδη :ppp

Ανδρέας Κ είπε...

Respect στον γιατρό...

αν και είμαι από την πλευρά των καλο ζωισμένων παιδιών, πολλές φορές χρειάζεται να βαρέσεις στο τραπέζι το χέρι και να βάλεις ένα τέλος στην οχλαγωγία....
Ποιός κάνει τελικά κουμάντο σε μια παρέα;
...μα αυτός που έχει την ισχυρότερη προσωπικότητα!

o kairos είπε...

Ελενη.Απο τη Σπαρτη.Μανιατισσα.Σε φιλα.

Dreamer on the Poof είπε...

Άμα δεν βγάλεις το όνομα της μάνας (ή του πατέρα) δείχνει οτι δεν τους σέβεσαι και δεν τους εκτιμάς;
δείχνει οτι είσαι αχάριστος σε αυτά που σου έχουν προσφέρει;
και αντί να τους κάνεις δώρο την συμπεριφορά και την εκτίμηση του εαυτού σου,
τους προσφέρεις το όνομα του παιδιού σου;
οι μεγαλύτεροι μαμάκηδες είναι αυτοί οι αυταρχικοί γιατροί...

Arkin είπε...

@καιρός
Και Ελένη και Σπαρτιάτισσα; Χμ...

julia είπε...

Αφού κάνει κουμάντο ο γιατρός που πληρώνει το γεύμα επειδή η μαμά τον σπούδασε,πάω πάσο. Αλληλούια

zepos είπε...

"Τρία κωλόπαιδα..."!
Μάρεσε ο αυτοσαρκασμός σας..
Αλάνθαστο κριτήριο ποιότητας!

Tanila είπε...

Εξαρτάται. Πάντα.
Ας ντρέπεσαι για τους γονείς σου αν το αξίζουν.
Π.χ. αν ο πατέρας σου είναι μαλακας ή η μάνα σου σε παράτησε για τον γκόμενο.

An-Lu είπε...

Σωστός ο φίλος σου...τα σέβη μου ;-)

Kwlogria είπε...

Μάνα, Μητέρα, Μαμά, Μανούλα!!! > η μαμά μου!
Μαμόθρευτο!!! > εγώ!!

Φιλάκια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια σας πολλά και καλά (για αύριο). Εχετε, νομίζω, τα γενέθλια σας.

Καλό Πάσχα. Να περάσετε καλά όλοι.

christina είπε...

Κουλουβάχατα γινόμαστε με τη μάνα μου. Εγώ θέλω να αλλάξω αυτήν κι αυτή εμένα και φυσικά εγώ έχω δίκιο :Ρ
Δεν ξέρω που ακριβώς μου ξέφυγε η ανατροφή της και εξελίχτηκε ετσι :Ρ
Αλλά δεν ντρεπομαι να τη συστήνω, ίσα ίσα.

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ είπε...

"OK, Θεοπούλα, αλλά όταν μεγαλώσει και πάρει ένα πολυβόλο και φάει δέκα σε έναν δρόμο θα ξέρουμε γιατί έγινε αυτό" θα απάνταγα εγώ [εξυπνάκιας]. Tο πιθανότερο είναι πως όταν γίνει δεκαοκτώ χρονών και μιας ημέρας, θα πάει στο ληξιαρχείο και θα το αλλάξει και τη φωνάζουν Tζένη! ;-] [Eνώ αν τη λέγαν Iφιγένεια-Θεοπούλα που πρότεινες εσύ…] Kαι που να ξέρεις ο άνθρωπος πως λέγαν τη μαμά του. Πολλά νεύρα ο ντόκτορ…

Debby είπε...

Για μένα το όνομα πρέπει να έχει μια σημασία. Και στην προκειμένη περίπτωση το όνομα Ιφιγένεια, ήταν απλά ένα όνομα σαν πολλά άλλα, εύηχο και σίγουρα πιασσάρικο. Το θεοπούλα μπορει να μην ήταν τίποτα από τα δύο αλλά είχε μια "ϊστορία" πίσω του. Ηταν το όνομα της γιαγιάς του κοριτσιού.
Οταν μεγαλώσει αν δεν της αρέσει, καπως θα το περικόψει. Ισως το κάνει Θεά! Εδώ ξέρω κοπέλα που το Ελισάβετ το έκανε Ελλη!
Α! Και έξω από το μαιευτήριο την ώρα που θα γεννιόταν αυτό το κορίτσι, δεν θα ειχε καμμιά "Ιφιγένεια" απόξω να καρδιοκτυπά! Μια θεοπούλα μπορεί...

Paolo είπε...

Βαριέμαι να κάνω σχόλιο, για αυτονόητα πράγματα. Προτιμώ να μείνω στο γατούλη της φωτογραφίας. Και μια που όλοι έχουν εκστασιαστεί απ' το πνεύμα των Άγιων ημερών, ας προσέξουν λίγο και αυτά τα άμοιρα τα ζωάκια.
ΥΓ Για να μπει γάτα σε λεωφορείο, πρέπει να πάει με τις αποσκευές. Το χωράει το μυαλό σου; Θα μπω και γω με τις αποσκευές τότε, μαλάκες. Αυτό τους είπα. Σαυτή την υπέροχη χώρα ζούμε

vatraxokoritso είπε...

Το Θεοπούλα είναι γελοίο όνομα αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου την αξία της μάνας που στάθηκε και στέκεται δίπλα στα παιδιά της όπου και βρίσκεται όσες γνώσεις και αν διαθέτει, δεν θέλει θάρρος να μπορείς να παραδεχθείς την καταγωγή σου παρά μόνο ωριμότητα και συνείδηση για το ποιος είσαι, όσο πιο σίγουρος είναι κάποιος για τον εαυτό του τόσο πιο εύκολο είναι να δεχθεί την αλήθεια και να μην ντρέπεται για αυτή αλλά να είναι περήφανος.Οι περισσότεροι άνθρωποι που καταφεύγουν σε κατασκευασμένες ιστορίες για την καταγωγή τους το κάνουν από ανασφάλεια.

Αγαπημένε μου φίλε χρόνια πολλά για τα γενέθλια σου.Εύχομαι να είσαι γερός για να συνεχίσεις μαζί μας ή χώρια μας,να σκάσουν οι εχθροί σου !!!!!!
Χαίρομαι που σε γνώρισα.Χαίρομαι που είμαι η πρώτη που θα σου ευχηθεί!Μήπως είναι καιρός για ένα μεγάλο πάρτυ ρε Μάνο?

herinna/ είπε...

Μπήκα να σου ευχηθώ για τα γενεθλιά σου, επειδή θυμηθηκα περσινό σου ποστ κοντά στις μέρες αυτές και χθες το βράδυ έλεγα....ρε δεν έχει γενέθλια αυτός; Επειδή στις εννιά τα έχει ο άντρας μου και είστε πολύ κοντά, μου έμεινε. Λοιπόν χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα Μάνο μας καλοζωισμένε, δεν σου κρατάω κακία γι' αυτό.
Σκεπτόμουν ξέρεις και αυτό με τους αυτοδημιούργητους. Όχι άδικα, αλλά έχουν έναν εγωισμό συχνά που σπάει καρύδια. Βάζουν ένα μεγάλο στοίχημα στη ζωή τους που προκειμένου να το φέρουν σε πέρας χάνουν πολύ συχνά τα στοιχεία και τις ευαισθησίες τους, με εξαίρεση τις πονεμένες μνήμες των αντίξοων συνθηκών τους. Δεν φταίνε στο τόσο, αλλά σπάνια έχω δει αυτοδημιούργητο να μην κουβαλάει μέσα του αυτό τον μέχρι αλαζονείας εγωισμό. Και φυσικά είναι πολύ δυνατές προσωπικότητες αφού έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου μέχρι να φτάσουν. Όντως μεγάλο θέμα άνοιξες. Εγώ πάλι σέβομαι πολύ τους ανθρώπους που σου λένε σεμνά σεμνά.."Εγώ τα βρήκα εύκολα στη ζωή μου και δεν χρειάστηκε να αγωνιστώ ενάντια στις συνθήκες μου για να φτάσω κάπου. Οπότε δεν έχω να κοκορεύομαι για τίποτα". Όταν ακούω άνθρωπο να το λέει αυτό, ξέρω ότι μπορώ να τον εμπιστευτώ. Την τραχύτητα των αυτοδημιούργητων, ελάχιστα έχω αντέξει όμως. Ωστόσο ξέρω κι ανθρώπους που δεν ανήκουν σε καμιά από τις δυο κατηγορίες. Προτίμησαν να παραμείνουν ανόητα και αδιόρθωτα ρομαντικοί. Ανήκω σ' αυτούς.
Φιλιά, να σε χαιρόμαστε.

herinna/ είπε...

Αν κάνεις πάρτυ περιμένω πρόσκληση.

ευτραφής είπε...

Καλό Πάσχα στόν οικοδεσπότη και στους
επισκέπτες του.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Μάνο, Να ζήσεις σαν τον Όλυμπο, ν' ασπρίσεις σαν το χιόνι (ε, καλά, το μούσι εννοώ!) Με Υγεία, ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ και ισόβια νιάτα!!!! Παλιόγερε! :)

herinna/ είπε...

Καλά τώρα αυτή τη μ@@@α εσύ την κάνεις εκεί πέρα; Ρε δεν τα πλένουνε τα γατιά ρεεεεε! Οι γάτες αντιθούν το νερό σε βαθμό θανάτου. Εκτός κι αν πέσουν στον ασβέστη ολόκληρες και πρέπει να τις σώσεις...(άτιμη Μίου).
Άκου μπάνιο στο γατί! Έλα Παναϊτσα μ.

Unknown είπε...

Συγνώμη αλλά πως είναι δυνατόν κάποιος να ντρέπεται για την μάνα του??? Έλεος δηλαδή, έχουμε πήξει στους ψευτοαριστοκράτες ψευτοΑθηναίους. Αδιανόητο

manosantonaros είπε...

Ευχαριστώ για τις ευχές σας.
Για το θέμα της μάνας συμφωνώ με τον Paolo (περί αυτονόητου)....
Ααααα, ρε συ Herinna κοριτσακι μου,φχαριστώ και καλό Πάσχα, αλλά πώς την είδες ότι στην φωτό είναι η γάτα μου;

herinna/ είπε...

Καλά δεν σ' έχω για χαϊβάνι βρε πουλάκι μου, είπα η χριστιανή (από ταυτότητα), ότι όποιος το κάνει αυτό, είναι μάλαξ. Και ρώτησα δεν φαντάζομαι νά' σαι συ; Αυτό. Και ψτ, επαναπροσδιόρισες τις φιλίες σου και στα λινκ; κάτι λείπει :)
Φιλιά φιλιά φιλια μου καίγονται τα τσουρέκια μου.

Ανώνυμος είπε...

Να ΄μαι και εγώ και καλώς σας βρήκα!Δεν θα σχολιάσω τα αυτονόητα, εκτός απο ένα(αυτονόητο)
Αφού ο κύριος-φίλος γιατρός, έφθασε σε σημείο να έχει μια ζωή αρκετά άνετη, γιατί αφήνει την μητέρα του οχι απλά να εργάζεται, αλλά και σκληρά μέχρι και σήμερα?
Γιατί άλλο μια ελαφριά εργασία που μπορεί να δίνει και κάποια διέξοδο, και άλλο η αργοτική ζωή που σίγουρα είναι πολύ απαιτητική.
Καλές γιορτές εύχομαι!

Anorganwtos είπε...

Σωστός ο γιατρός! Άντε να αντιμιλήσει κανείς μετα... :)

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει η συζήτηση για το όνομα. Όπως και να έχει η διατήρηση της παράδοσης και η τιμή των γονιών έχουν κάποια σημασία. Για την δική μου κόρη (όταν και αν κάνω) πιστεύω ότι θα θέσω ως αδιαπραγμάτευτο όρο το όνομά της μάνας μου. Όχι γιατί με μεγάλωσε, αλλά γιατί το θεωρώ μοναδικό και πρωτότυπο. Την λένε Ακτή από έναν Ναυτικό όμιλο (τον Όμιλο Φίλων Ακτής)που την βάφτισε σύσσωμος (150 νονοί) καθώς τότε ο πατέρας της ήταν πρόεδρος του. Για την ώρα δεν μπορώ να φανταστώ ότι η πεθερά μου θα έχει πιο πρωτότυπο όνομα κι έτσι δεν το συζητώ καν.
Από την άλλη θυμάμαι κάποτε μία κοπέλα που ντρεπόταν τόσο για το όνομά της, ώστε δεν το έλεγε σε κανένα. Συστηνώταν πάντα Μπέτυ. Από τα επίσημα χαρτιά του σχολείου έμαθα ότι την έλεγαν Καραζαμπέτα. ΚΑΡΑΖΑΜΠΕΤΑ!!! Τί φταίει σήμερα αυτό το κορίτσι να βασανίζεται, επειδή η Ηπειρώτισα μάνα κάποιου τον έθρεψε και πιθανότατα τον έκανε γιατρό; Μου λέτε;