Xθες το πρωί κτύπησε το τηλέφωνο και μου’παν ότι θα’θελε να μου μιλήσει ο Πρόεδρος της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών κ. Πάνος Σόμπολος.
Με περίμενε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του μικρόκοσμου μου.
Τον κ. Σόμπολο τον εκτιμώ πολύ και ως δημοσιογράφο και ως συνδικαλιστή, γιατί ακόμα και σήμερα είναι στο πεζοδρόμιο. Πολλοί το λένε ελάχιστοι το κάνουν.
-Είναι από τους τελευταίους έντιμους παραδοσιακούς δημοσιογράφους! μου’λεγε εντελώς συμπτωματικά προχθές ένας συνάδελφος.
Συμφωνησα απολύτως.
Δεν έχω ακούσει ποτέ από άνθρωπο να πει κακή κουβέντα γι’ αυτόν. Και όλοι μας καταστεναχωρεθήκαμε με την πρόσφατη απώλεια της γυναίκας του.
Δεν μπορούσα να φαντασθώ τι μπορούσε να με ήθελε.
Το πρώτο που πρόλαβα να υποθέσω ήταν, ότι μάλλον περί κάποιας έκθεσης γελοιογραφίας …και θα θέλανε σκίτσα του πατέρα μου.
Είπαμε της καλημέρες μας και αμέσως ο Πάνος Σόμπολος μπήκε στο ψητό:
-Μάνο, θα΄θελα να είσαι στο ψηφοδέλτιό μου.
Στην αρχή δεν κατάλαβα.
-Πού να είμαι;
-Στο ψηφοδέλτιο μου!
Το πρώτο που ένιωσα ήταν μεγάλη τιμή.
Ο κ. Σόμπολος ήθελε εμένα μαζί του.
Κάνω τον ετοιμόλογο, αλλά πραγματικά δεν ήξερα τι να πω.
Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί, αλλά πέρασε από το μυαλό μου μια μεγάααααααλη σκηνή διαρκείας… ο πατέρας μου να με κρατάει από το χέρι, πιτσιρικάς εγώ… και να με παίρνει μαζί του στην ΕΣΗΕΑ, όποτε ήταν να ψηφίσει…
Τα ιερά τέρατα της ελληνικής δημοσιογραφίας, όλα μαζεμένα εκεί. Και εγώ να τους φτάνω μέχρι την μέση και με τον πατέρα μου να μην με αφήνει από το χέρι…
Όταν πέρασαν τα χρόνια και έγινα κι εγώ μέλος, εκείνος είχε βγει πιά στην σύνταξη. Του τηλεφώνησα λοιπόν να περάσω να τον πάρω από το σπίτι, για να πάμε να ψηφίσουμε μαζί.
-Δεν θα πάω! μου’πε…
-Γιατί ρε πατέρα;
-Επειδή δεν είμαι της γνώμης ότι ως συνταξιούχος πρέπει να ορίζω το μέλλον σας. Να πας εσύ.
Και να τωρα, που ένας (στην κυριολεξία) σεβαστός Πρόεδρος της Ένωσης, μου τηλεφωνεί για να κατέβω στον συνδυασμό του.
-Ενταξει Πρόεδρε, του είπα, αλλά το κάνω μόνο επειδή μου το ζητάτε εσείς και μόνο υπό τον όρο, ότι αν με κάποιον τρόπο εκλεγώ θέλω να ασχοληθώ αποκλειστικά με την σοβαρή σύνδεση της ΕΣΗΕΑ με το διαδίκτυο και ο,τι άλλο νεότερο προκύψει…
Έκλεισα το τηλέφωνο και δεν είχα ιδέα ούτε τι έκανα, ούτε τι είπα, ούτε πού πάω να μπλέξω…
Μου άρεσε πολύ η ιδέα.
Όμως δεν ήταν για μένα.
Ξέρω πλέον τί είναι για μένα και τί όχι…
Μ΄αρέσει να βοηθάω ανθρώπους, αλλά σιχαίνομαι να τους αντιπροσωπεύω… εδώ καλά-καλά δυσκολεύομαι να αντιπροσωπεύσω τον εαυτό μου… πόσο μάλλον άλλους…
Είχα το κάθε πόδι σε μια διαφορετική βάρκα…
Επιτέλους η σοβαρότητα στάθηκε ακλόνητη μπροστά μου.
Κτύπησε το τηλέφωνο.
Η γραμματέας του Προέδρου.
-Θα μπορούσατε νάρθετε αύριο κατά τις 7;
-Μμμμμ ναι…
Έκλεισα το τηλέφωνο.
Σύσκεψη!
Μπρρρρρρρρρρ.
Μπρρρρρρρρρρ και ξανά μπρρρρρρρρρρ….
Δεν φαντάζεστε σε πόσες συσκέψεις έχω παραβρεθεί.
Οι Αμερικάνοι λένε ότι καμήλα, είναι το άλογο που βγήκε από σύσκεψη.
Υπήρξα πολλές φορές στη ζωή μου υπερβολικός.
Προσπάθησα τουλάχιστον να μην είμαι άτιμος.
Δεν έχω ιδέα από συνδικαλισμό.
Εδώ –λόγω του αδελφού μου- με βρίζουν που είμαι στην ΕΡΤ , σκεφθείτε τι έχουν να μου σούρουνε, αν συνδικαλιστώ κι από πάνω.
Θα πάω εγώ σε εφημερίδα που θα κλείνει και θα βγάλω πύρινο λόγο στους συναδέλφους που βρίσκονται σε επαγγελματικό αδιέξοδο….
Αποκλείεται.
Θα είμαι στο Προεδρείο της ΕΣΗΕΑ -μιλάμε για την απίθανη περίπτωση που εκλεγώ- (κλαίω από τα γέλια μόνο και που το σκέφτομαι) και θα «επιτρέψω» να γίνονται τα δελτία ειδήσεων, όπως γίνονται…
Ο Θεός ας με κάψει καλύτερα.
Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής.
Δεν πολύ-πιστεύω (με πόνο καρδιάς) στο μέλλον των Ημερησίων Εφημερίδων… άρα δεν μπορώ να εκπροσωπώ ανθρώπους που ζούν απ’ αυτό… Δεν είπα ότι δεν τις αγαπώ και ότι δεν ζηλεύω που δεν γράφω… είπα ότι δεν πιστεύω στο μέλλον τους.
Ετσι του ξανατηλέφωνησα του Προέδρου.
-Ελα Μάνο, μου είπε με την χαρακτηριστική του φωνή.
-Πρόεδρε, το ξανασκέφτηκα.
Εβαλε τα γέλια…
-Πρόεδρε, είναι σαν να ζητάς από έναν αθλητικογράφο να περιγράψει το Χρηματιστήριο την στιγμή του κραχ… συγχώρεσέ με Πρόεδρε, αλλά δεν μπορώ… Σε διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει άλλος λόγος.
-Δεν πειράζει. Καταλαβαίνω Μάνο.
-Το εύχομαι…
Δεν είναι ευχάριστο να αρνείσαι και μάλιστα σε ανθρώπους που σέβεσαι, όταν σου κάνουν τιμητικές προτάσεις.
Δεν θέλω όμως να μπλέξω με την πολιτική.
Ο συγχωρεμένος ο Γιώργος Κατσώνης, χρυσό με είχε κάνει να γίνω πολιτικός συντάκτης στα νιάτα μου. Μιλάμε για μεγάλο πρεστίζ… Χρυσό τον έκανα να μην με κάνει. Να’ναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, που πείστηκε και δεν με …έκανε…
Προφανώς όλη τη δόση πολιτικού την πήρε ο αδελφός μου.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως, αλλά εγώ δεν θα πάρω.
Πιστεύω στην e-εφημερίδα (την ονομάζω έτσι για να συνεννοηθούμε) που θα βγάλω μόνος μου…με τον pascal… ή με την λολίτα… η την Μανταλένα Παριανός…την Sillent Soul.. με κανέναν ή με όλους… να το μπουκώσουμε εικόνα και καινούργιο γράψιμο κ.λ.π….
Θα τρελλαινόμουν από την χαρά μου να κάνει η EΣΗΕΑ μια τέτοια προσπάθεια και να δείξει το πρόσωπό της στα νέα παιδιά. Να ανοίξει πραγματικά πόρτες, μόνο και με τη δυναμική παρουσία της… Έχασε το στοίχημα με την τηλεόραση… ας μην το χάσει και με το μέλλον.
Θα πήγαινα καθημερινά να στήσουμε ένα τέτοιο πράγμα.
Θα πήγαινα ακόμα για να δείξω με υπομονή στους παππούδες συναδέλφους, που πίνουν το καφεδάκι τους στην Ενωση…και αναπολούν την λινοτυπία, πώς να γράφουν ακόμα και με το χέρι τις αναμνήσεις τους (ή ό,τι άλλο θέλουν) στο διαδίκτυο…
Να ξανακάνουμε αυτούς τους ανθρώπους ενεργούς.
Έχουν ηλικία οι δημοσιογράφοι;
Αφού λοιπόν πήρα την τελική μου απόφαση, την έφερα γύρα στους φίλους μου να δω αντιδράσεις.
Ακουσα απίθανα πράγματα:
-Τους συνδικαλιστές δεν τους απολύουν.
-Σου ανοίγονται νέοι ορίζοντες.
-Δηλαδή δεν θα το κάνεις;
-Αν αλλάξεις γνώμη πρέπει να αρχίσεις δημόσιες σχέσεις με τους δημοσιογράφους… ξέχνα τις εξυπνάδες στα blogs…
-Χαχαχαχαχαχαχα… Μάρθα… έλα να σου πω τι μου λέει ο Μάνος.
Τελικά την καλύτερη απάντηση μου την έδωσε η φίλη μου η Μαρία Σταμπουλή:
-Καλά πουλάκι μου…δεν νομίζω ότι μισείς τόσο την Ένωση για να συνδικαλιστείς υπερ της…
Όχι… δεν είμαι εγώ για τέτοια Πρόεδρε.
Ειλικρινά σε ευχαριστώ που με τίμησες, έστω και που με σκέφτηκες…
Δεν σε είχα ψηφίσει ποτέ.
Τώρα θα σε ψηφίσω για να σου δείξω ότι είμαι μαζί σου.
…και σε διαβεβαιώνω ότι κάτι ήξερε ο πατέρας μου και δεν με άφηνε από το χέρι να αλωνίσω μέσα στην Ενωση Συντακτών….
23 σχόλια:
Καλά έκανες θα έπρεπε να σοβαρέψεις μετά και θα πήγαινες με την γυναίκα/δεσμό/γκόμενα σε τίποτις βραβεία και θα καθόσουν εσύ από την μέσα μεριά και θα της είχε γυρισμένη την πλάτη.. γιου νόου!
Φιλάκια .
(άμα «σοβαρέψεις» εσύ εγώ μετά με ποιον θα κάνω παρέα μου λες?)
Καλώς τον και καλημέρα :) Μας έλειψες κομμάτι... Δεν ξέρω αν γράφεις εδώ κάθε μέρα, αλλά, εξκιούζ μι, έχω βάλει adsl τον τελευταίο μήνα και είμαι συνέχεια κολλημένη εδώ με τις ώρες (πρώτου καιρού η φρίκη) και ο χρόνος μού φαίνεται εξαιρετικά συμπυκνωμένος. Έτσι λοιπόν μου φάνηκε ότι μου έλειψε να διαβάσω ένα δικό σου ποστ... Χάζευα στους greekbloggers για λαβράκια και να το...
Χαίρομαι για την απόφασή σου. Χαίρομαι πολύ. Οχι επειδή αποφάσισες να μην είσαι στο συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο, αλλά μάλλον είχε δίκιο ο μπαμπάς. Εξάλλου, είσαι πολλά χρόνια στο κουρμπέτ' κι εσύ ξέρεις καλύτερα. Κοίτα... δουλεύω σε εφημερίδα (δεν είμαι δημοσιογράφος, σοβατεπιτζού είμαι), και ξαναλέω: ΧΑΙΡΟΜΑΙ για την απόφασή σου.
Όταν εκφράζεις εσύ μια γνώμη έχει ιδιαίτερη βαρύτητα... τόσος κόσμος σε διαβάζει, σε χαίρεται και σε πιστεύει, αλλά επίτρεψέ μου σε παρακαλώ... να σου πω κι εγώ για τη δική μου ματιά, του δικού μου μικρόκοσμου, που δεν έχει και πολύ φως ή που εν πάση περιπτώσει έχει ακόμα δρόμο μπροστά του. Μιλάς για έντιμους ανθρώπους και οι αναγνώστες σου άνετα θα κάνουν τον συνειρμό με τον συμπαθή αστυνομικό ρεπόρτερ ΟΚ... Δεν ξέρουν όμως εκείνοι που είναι έξω από αυτό το χώρο, δεν ξέρουν ότι το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ (που κάποτε είχε τη δύναμη να μαμήσει τη χώρα όλη) τώρα είναι κύριοι με σακακάκια που όταν μπαίνουν σε έναν χώρο περνάνε πρώτα καμιά ωρίτσα για καφεδάκι με τους εκδότες... Μου έχει τύχει δις σε δύο διαφορετικές εφημερίδες... Και λυπήθηκα και φοβήθηκα... Είναι σαν να δουλεύεις σε εργοστάσιο πχ και να έρχονται τα συνδικαλιστικά σου όργανα, οι άλλοι εργάτες και να κάνουν πρώτα αγκαλίτσες και φιλάκια (γιατί τέτοια έκαναν και αυτοί) με τον βιομήχανο και μετά να ασχολούνται μαζί σου, αφού έχουν ασχοληθεί μαζί τους... Γιατί έτσι έγινε και τις δύο φορές και έτσι μαθαίνω πως έχει γίνει και αλλού... Δεν είμαι με κανέναν γιατί με κάνουν και φοβάμαι απέραντα. Στηρίζω μόνο τους συναδέλφους μου και όσους εργοδότες μου έχουν φερθεί έντιμα (ναι, υπάρχει ακόμα αυτό το λαχανικό).
Συγχαρητήρια για την πρόταση που σου έγινε, είναι σίγουρα τιμητική, αλλά κοίτα και λίγο πιο κάτω από το μέρος του βουνού που κατάφερες εσύ να φτάσεις...
Μη με πάρεις στραβά...
Σε ευχαριστώ για το χώρο και την ευκαιρία
Με κάθε σεβασμό
Νανά
Δεν ξερω.Πολιτικα και κοσμοθεωρητικα μας χωριζει χαος.Αλλα,δεν ξερω.
Πόσο σε καταλαβαίνω!
Εντιμότατη η συμπεριφορά σου απέναντι στον κ. Σόμπολο.
Ή τό ΄χει κάποιος να "νεκατώνεταιμε τα πίτερα" (όπως λέμε εμείς στην Κύπρο)ή δεν τό ΄χει.
Κι εσύ, Μάνο μου, ΔΕΝ τό 'χεις μωρέ -είναι ολοφάνερο. Γιατί λοιπόν να κοροϊδεύεις (και να καταπιέζεις...) τον εαυτούλη σου;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μ.
Λευκωσία.
Νομίζω πως καλά έκανες... Το να βλέπεις ότι δε μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα της δουλείας σου είναι από μόνο του δύσκολο. Το να συμμετέχεις όμως ενεργά στον καθ'ύλην αρμόδιο φορέα για τις όποιες αλλαγές και πάλι εκεί να μη μπορείς επίσης να κάνεις κάτι ουσιαστικό είναι ανυπόφορο.
Άλλη μορφή της κακοδαιμονίας μας. Οι άνθρωποι που μπορούν, να δηλώνουν ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους, γιατί λέει, τους ψάρωσαν κάτι παιδόπουλα της κλαδικής.
Άσε μας, ρε Μάνο, με τις δηλώσεις σου περί ασχετοσύνης και πάρε το δίκανο...
Αφήνω σχόλια ως ανώνυμος, αλλά δεν τα βλέπω.
Τίς...πταίει;
Τίμια πράματα..Δεν μπορείς..δεν πας..
Οχι όπως άλλοι που σκέφτονται "τους νέους ορίζοντες"..πρωτίστως!
Τα "όχι" μας, μας καθορίζουν εξίσου, αν όχι περισσότερο από τα "ναι" μας.
Ωραία!
e-φημιρίδιιις! e--φιμιριδιιις!
Πότε ξεκινάμε boss;
:D
Δεν σας αδικώ που αρνηθήκατε, πολύ βαρετό φαίνεται.
Πάντως το a camel is a horse designed by committee το είπε ο Issigonis
Σου εχω πει ποσο μου αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι;
Και να μη στο εχω πει τωρα το εμαθες ;ρ
Χαιρομαι που δεν ανακατεύτηκες.
Χαιρομαι που μετα απο καιρο μαθαμε νεα σου,αν και ειναι μονο μέρος απο οτι συμβαινει στην ζωη σου πιστευω.
Παρε ενα φιλι :* για τις ιδεες που έχεις και για αυτό που είσαι :)
Κοίτα, μέχρι να διαβάσω τα σχόλια, να ανοίξει το κουτάκι κλπ. το σκεφτόμουν και άλλαξα καμιά 75αριά γνώμες. Τώρα, κατέληξα στο ότι ένας κούκος δεν αρκεί να φέρει την άνοιξη σε μία γαμημένη μπουρδελοτσιμεντόπολη. Οπότε κάτσε στον κήπο σου, να έρθουμε κι εμείς και από τα κελαϊδίσματα, είμαι σίγουρη πως ή μόνη της θα έρθει η πόλη ή θα πέσει και θα ησυχάσουμε. Ελπίζω να ήμουν σαφής. Σας φιλώ.
Ώωωωπ, εντάξει, τώρα το βλέπω το σχόλιο που έστειλα ως ανώνυμος.
Άρα, φχαριστώ και ξέχασε το!
Δεν με ξαφνιάζει η άρνησή σου...γνωρίζοντάς σε όπως νομίζω ότι σε ξέρω, ήταν αναμενόμενη...
Πραγματικά ώρες ώρες δεν μπορώ να φανταστώ πόσο επικοινωνιακός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος!
Αυτό, σε καμία περίπτωση δεν το λέω σε μορφή κοπλιμέντου αλλά ως προσωπική διαπίστωση...
Το αν έκανες καλά ή όχι το γνωρίζεις μόνο εσυ... Κι αν και δεν σε γνωρίζω παρά μόνο από την e-φημερίδα σου, πιστεύω ότι η αυτογνωσία σου είναι ιδιαιτέρως ανεπτυγμένη...
Υ.Γ. ''...Οι Αμερικάνοι λένε ότι καμήλα, είναι το άλογο που βγήκε από σύσκεψη...''
Εύστοχο!
αν αναφερεσαι σε μανα την αυθεντικη,μοναδικη,υπεροχη,ψωναρα ενιοτε λολιτα θα δεχτω με εναν ορο:να εχω τις οικονομικες αποδοχες που εχεις και εσυ απο την ΕΡΤ...μονο που εγω δεν θα τα παιρνω απο τον ελληνικο λαο θα τα τρωω απο σενα...και πιστεψε με θα το χαιρομαι...
με απεριοριστη εκτιμηση η ΛΟΛΙΤΑ
...με εμένα;
βατραχοκόρίτσο... τί φοβήθηκες βρε χαζό; Κάνω εγώ τέτοια; Καμμιά φορά παίρνω μαζί μου στο βυθό 1-2... αλλά ολόκληρο κλάδο! Χαχαχαχαχα νισάφι. Πότε θα΄ρθεις;
αα-duck... ναι, έχεις δίκιο. Εχω την αίσθηση ότι στα χρόνια που'ρχονται τα πράγματα για τους δημοσιογράφους (με το επαγγελματικό στάτους που ξέρουμε) θα είναι πολύ δύσκολα. Φοβάμαι ότι θα'ναι ακόμα πιο δύσκολα και για τους συνδικαλιστές... Επιμένω ότι ο κ. Σόμπολος είναι ένας έντιμος και σοβαρός άνθρωπος. Εχω μια e-ιδέα για να (ξανα) δημοσιογραφήσουν οι συνταξιούχοι. Θα πάω να τους ψήσω... Τώρα που μου άνοιξαν την πόρτα... μαύρο φίδι που τους έφαγε . Χαχαχαχα
Καιρός... Κανείς δεν έχασε λέγοντας πάσο..
Δημήτρης Μ... Το να με φάνε οι κότες δεν με πειράζει... φοβάμαι απλώς να εκπροσωπώ ανθρώπους... άλλωστε όταν παρελαύνουν οι συνεπείς, εγώ είμαι στο πεζοδρόμιο και τους θαυμάζω...
vsls είναι σοφό αυτό που λες.
αναμοχλευτή μου, καλά τα λες... αλλά δεν θέλω να πιάσω κανέναν δίκανο... ή μάλλον θέλω... αλλά στο σαφάρι που εγώ θα επιλέξω...
demetri...γειά σου παραπονιάρη... να'σαι καλά που επανήλθες. Ευχαριστώ κι εγώ
anadelfos... ετσι νομίζω κι εγώ... βασικά είναι τίμιο προς εμένα... όμως επιμένω ότι μ'αρεσε πολύ η πρόταση... επειδή μου την έκανε ο συγκεκριμένος άνθρωπος...τον οποίον δεν γνωρίζω προσωπικά... που είναι ο νυν πρόεδρος... και που με έβαλε σε ένα τριπάκι για να δω αν έχω την πετριά ή όχι.... Παναγία μου, ευτυχώς δεν την έχω... φτου κακά!
mantalena parianos... θα προτιμούσα το "προφήτης" από το boss xaxaxaxaxaxaxa... αρχίζουμε όποτε γουστάρουμε ... όσοι γουστάρουμε ακόμα και αν δεν γουσταριζόμαστε αναμεταξύ μας... εδώ είναι και το όλο κόλπο... ενα νόημα αρκεί...
αντε ντε...
spiretos..ευχαριστώ για την πήροφορία. Ηταν πολύ ενδιαφέρον. Δεν το'ξερα...
silent soul... Ρε συ Ευγενία και εγω σαγαπάω... γι' αυτο που είσαι και γι' αυτό που εκπέμπεις...
Φιλάκια 53
Κωλόγρια... κι εγώ σε φίλώ... πόσες μείνανε είπαμε;
an lu... ψιτ! σταμάτα να με καρφώνεις. Kiss
pakou... ευχαριστώ πολύ!
Λολίτα..λολιτάκι μου όμορφο, μικρό και πολυχρονεμένο... αν δεν δώσω στηλή βρε σε σένανε... σε ποιόν θα δώσω;
urfurslaag φυσικα...γιατί όχι; θα σου δωσω χώρο να με βρίζεις συνεχώς... ξάρεις τί σουξε θα έχει; Αν με συμπαθήσεις... θα σε απολύσω :))
Άμα δεν έρθεις γονυπετής να ζητήσεις συγνώμη να ικετεύσεις για συγχώρεση δεν θα έρθω ποτέ ποτέ ποτέ ξανά!
Γενέθλια.Χθες.με ξέχασες.
:-(
(κλαψ μην σου πω και λυγμ...)
Επειτα απορείς γιατί σε διαβάζω κάθε πρωί με τον καφέ μου! Μια μέρα σε...έχασα και κοίτα τι έγινε! Μπορεί να είμαι σιωπηλός αναγνώστης-παρατηρητής του μπλογκ σου αλλά σήμερα νομίζω ότι έχω δικαίωμα να γράψω δύο αράδες (έστω και για χθεσινό ποστ).
Πρώτον μας στερείς την ικανοποίηση να κάνουμε επιτέλους ένα σοβαρό προεκλογικό αγώνα. Και μπλογκ ''ψηφίστε Μάνο'' θα ανοίγαμε και αφίσες (παραδοσιακοί γαρ) θα κολάγαμε για πάρτη του. Να φύγουμε από τη γνωστή...ζητιανιά των ψηφο-επαιτών συναδέλφων (''Πες μια καλή κουβέντα'' κλπ.κλπ.που τα ξέρεις). Στα σοβαρά τώρα η απόφαση σου είναι...θλιβερή! Δεν το ξανασκέφτεσαι; Να μπουν και δύο τρεις καινούργιες φωνές στη ρημάδα την Ενωση. Ούτε υποψήφιοι πολιτικάντηδες, ούτε επαγγελματίες συνδικαλιστές.
Από την άλλη όμως τώρα που τα πληκτρολογώ σκέφτομαι ότι αν έλεγε ναι δεν θα ήταν ο Μάνος που ξέρουμε! Συνεπώς σέβομαι την απόφασή σου για λόγους που και εξ αποστάσεως μπορώ να καταλάβω, σου στέλνω την αγάπη μου και πάω να αυτοτιμωρηθώ γιατί εμφανίστηκα με 24 ώρες καθυστέρηση.
Δ.Κ. (φίλος εκ του αθλητικού ρεπορτάζ και παρολίγον...ψηφοφόρος)
μάνο μου, με όλο το θάρρος, νομίζω ότι καλά έκανες. μερικοί άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι για να συμπαρατάσσονται, αλλά για να είναι ανεξάρτητοι και ελεύθεροι στην έκφρασή τους. ειδικά ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι ταγμένος στην αλήθεια και όχι οπουδήποτε αλλού.
η e-εφημερίδα είναι εξαιρετική ιδέα. θα ήθελα να συμμετάσχω αν έχετε καμιά θεσούλα για άσχετους.
σήμερα ανέβηκε και το νέο Blog:
http://www.say-no-to-violence.blogspot.com
επιφυλάσσομαι για το που θα πάει, όσοι πιστοί προσέλθετε.
άσχετο, αλλά δεν το ξέχασα... απλά το πάσχα είχα πήξει τόσο στην ασχήμια που τελικά βγήκα μόνη μου και φωτογράφισα την όμορφη πλευρά της αθήνας... κάποια άλλη φορά τα υπόλοιπα.
να είσαι καλά και να είσαι πάντα αληθινός μάνο. τίποτε άλλο.
Το έχει ο Μάνος, απλά πρέπει να το καταλάβει. Χρειάζονται άνθρωποι που να έχουν επαφή με την πραγματικότητα που αλλάζει, μήπως και ξεκολλήσουν ορισμένοι. Οι ενώσεις, αυτή τη στιγμή "κοιμούνται", όχι χωρίς σκοπιμότητες.
Μια και γράφτηκε κάτι για αθλητικογράφους...
Συντάσσομαι μάλλον με όλους εκείνους που λένε ότι καλά έκανες. Και λέω μάλλον διότι δεν έχω καταλήξει ακόμα αν μία έξυπνη φωνή θα ανανέωνε την ένωση ή θα πνιγόταν. Από την άλλη έτσι σκεπτόμαστε και τελικά στην πολιτικά καταλήγουν οι μέτριοι, αν όχι οι άχρηστοι, αφήνοντας τους καλούς έξω. Τελικά όμως είμαι πεπισμένος πως όταν κάποιος μπλέκεται με την πολιτική, απλά ανακαλύπτει ότι από μέσα είναι πολύ δύσκολες οι αλλαγές και τελικά μειώνει τους στόχους του για να είσαι ευχαριστημένος και φιλιωμένος με τον εαυτό του.
Και μόνο που σκέφτηκα την πιθανότητα να ήσουν εσύ απέναντί μου και όχι ο κύριος Σόμπολος όταν έκλεινε το 9 και μου έλεγε ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα, ανατρίχιασα. Όπότε καλύτερα να σκανάρω αν θέλεις τα χειρόγραφα των συνταξιούχων.
Τέλος να αφήσω και εγώ την καβαλίνα μου για την καμήλα. Η καμήλα λοιπόν είναι ένα άλογο ΑΓΩΝΩΝ που βγήκε από σύσκεψη. Κι αυτό διότι ο καθένας πέταγε την παπάρα του. Να αντέχει: "Βάλτης καμπούρα". Να μην διψάει: "Βάλτης νερό στο λαιμό". Να τρέχει πολύ: "Βάλτης ψηλά πόδια". Να μην γλιστράει "Βάλτης φαρδιά πέλματα" κλπ κλπ κλπ
Δημοσίευση σχολίου