2.7.07

σσσσσσσσςςςς….












Μου'χαν κάνει εντύπωση οι γέροι από τότε που ήμουν παιδί. Δεν μιλούσαν. Σε κοιτούσαν, χαμογελούσαν και συνήθως έγνεφαν καταφατικά.

Τι στο διάολο έχουν πάθει όλοι τους; αναρωτιόμουν.

Απάντηση δεν μπορούσα να πάρω. Και αυτοί συνέχιζαν… σε μια πολυθρόνα…. με το καφεδάκι…ή το τσιγαράκι…. να αναγναντεύουν είτε το απέναντι μπαλκόνι είτε το πέλαγο… Οι περισσότεροι γέροι ήταν ψιλο-μουγκοί… τουλάχιστον έτσι το'βλεπα εγώ…

-Πώς το κάνουνε; ρώτησα τον πατέρα μου…

-Εχουν προπονηθεί από την κρεββατομουρμούρα… μου είπε

-Ελα άσε τα αστεία….

-Πρέπει να μεγαλώσεις για να καταλάβεις….(πάντα με εκνεύριζε αυτή η απάντηση)

Μια φορά ρώτησα ευθέως έναν παππού:

-Γιατί δεν μιλάτε;

-Μιλάω…

-Εννοώ γιατί μιλάτε σπάνια…

-Δεν μιλάω σπάνια…

-Μάλιστα.


Ε, μεγάλωσα…

Και δυστυχώς κατάλαβα.

Προσωπικώς δεν βάζω γλώσσα μέσα… αλλά βασικά ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ.

Και ξαφνικά ζω τον εφιάλτη της σιωπής… μόνο που αυτή τη φορά τον ζω από την ανάποδη.

Εχω αλλάξει 45 δουλειές, έχω παντρευτεί 2 φορές και έχω χωρίσει άλλες τόσες, έχω συζήσει, έχω ζήσει με τοξικομανή, είχα συμμαθητή τραβεστί μέχρι συμμαθητή ακαδημαϊκό, έχω πεινάσει και έχουν περάσει από τα χέρια μου πολλά λεφτά, έχω ταξιδέψει, έχω διοικήσει και με έχουν διοικήσει, έχω αλλάξει 9 σπίτια σε 25 χρόνια, έχω κάνει τηλεόραση, ραδιόφωνο και έχω δει το ονοματάκι μου δημοσιευμένο…λόγω δουλειάς έχω συναντήσει κάθε λογής άνθρωπο... και από πάνω είμαι 51… δεν γίνεται ρε παιδιά… όλο κάτι θα ξέρω κι εγώ… ξέρω…ξέρω… γηράσκω αεί και εν οίδα… παρ' όλα αυτά ο πούστης μια τόσο δα αποψούλα για τη ζωή την κατέχω κι εγώ…


Ε, δεν θέλει κανείς και καμμία να ακούσει.

Προσπάθησα μία… προσπάθησα δύο… είμαστε δυό… είμαστε τρεις…είμαστε 1.013…βαρέθηκα… αλήθεια σας το λέω…

(Διαλέγω ένα εύκολο παράδειγμα)

Ερχεται μια γυναίκα και σου λέει:

-Είμαι έτσι (κατηγορηματικά).

Εσύ εν τω μεταξύ έχεις συναντήσει στη ζωή σου άλλες 32 που σου'χουν πει ότι «είναι έτσι…»με την ίδια φωνή, την ίδια στιγμή, υπό τις ίδιες συνθήκες… Της το λες ευγενικά… και πώς αμα δεν την πείραζε θα προτιμούσες να κρατάς μικρότερα καλάθια…

Γίνεται έξαλλη…

-Και τι με νιάζει εμένανε που σου έχει συμβεί 32 φορές ; Εγω το πιστεύω…. Σ'αρέσει να με συγκρίνεις… όλα τα ξέρεις πιά΄΄

Προσπαθείς να της πεις ότι και οι υπόλοιπες 31 σου είχαν πει ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο πράγμα, αλλά δεν το λες…

Σιωπάς…

Καταλάβατε;

Θα μου πείτε: και γιατί δεν το λες;

Επειδή μετά από 31 φορές που το'χεις πει ανακαλύπτεις ένα πρωινό, ότι οι άλλοι έχουν κάθε δικαίωμα να ζήσουν τη διαδρομή τους…

Αυτό έκανα κι εγώ και τώρα με πειράζει που βλέπω άλλους να το κάνουν.

(Γι' αυτό τηλεφωνιέμαι συχνά-πυκνά με τον Δημήτρη Λιμπερόπουλο, που είναι 30 χρόνια μεγαλύτερός μου και την ισορροπεί την βάρκα μου)


Από την άλλη σιγά τα καινούργια που σας γράφω.

Δεν το γράφω λοιπόν για το αυτονόητο… το γράφω γιατί έτσι η όποια εμπειρία πάει χαμένη. Σαν να την κλειδώνεις μέσα σου… Το ξέρεις και το πολεμάς… αλλά κάθε φορά που κάνεις μια δειλή προσπάθεια να πεις μια λέξη… έρχεται ένα χέρι και της δίνει μια και στην ξαναστέλνει στον ισοφάγο.

Ο Θεός να με κάψει, αν δεν προσυπογράψω και με τα δυό μου χέρια, την επιθυμία κάθε ανθρώπου να ζήσει την δική του διαδρομή… αλοίμονο…

Μόνο που ενώ καταλαβαίνω την επιθυμία του άλλου να ζήσει με τον δικό του ρυθμό… έχω την απάντηση κάτω από τη γλώσσα;

-Δάγκωσε τη γλώσσα σου.

-Μάλιστα! Αυτό (προσπαθώ να) κάνω. Συχνά-πυκνά το πετυχαίνω… Πώς το πετυχαίνω;

Μα όπως ακριβώς μου προτείνατε:

Δαγκώνωντας την γλώσσα μου.

Με άλλα λόγια σιωπώντας.

Σιωπώντας…σιωπή… νατονε τον παππού στη γωνιά του να αγναντεύει και ο,τι και να τους λες εκείνος σου χαμογελάει και γνέφει καταφατικά…

Γιατί καταφατικά;

Επειδή έτσι κι αλλιώς δεν άκουσε τι τους είπες…

Αγαπώ το blogging, επειδή μπορώ να γράψω αυτά που σκέφτομαι… προφανώς και οι άνθρωποι συνεχίζουν να διαφωνούν ή να μην ενδιαφέρονται… εγώ όμως τα γράφω και ξελαμπικάρω… το ότι συμφωνείτε ή όχι… δεν αλλάζει το ξελαμπικάρισμα μου… αστε που (ντρέπομαι που το λέω) όσο μεγαλώνω τόσο εκτιμώ τον μονόλογο… και στον μονόλογο δεν χρειάζεται να μιλάς δυνατά… μπορείς να τα λες και από μέσα σου…


Αttachment: Oι εξυπνότεροι άνθρωποι που συνάντησα μιλούσαν λίγο. Ναι, το ξέρω ότι δεν είμαι έξυπνος.

attachment2: Διαμαρτύρονται αι αναγνώστριαι οτι δεν φωτογραφίζω άνδρες. Λάθος! Μερικές φορές κάνω και πράγματα που με πλήττουν ::ΡΡΡ

Καλή εβδομάδα!!!


22 σχόλια:

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλή εβδομάδα, εξαιρετικό το κείμενο με την κατσαρίδα...

Σ;ο)

An-Lu είπε...

Καλή εβδομάδα και μη σωπαίνεις!
;-)

The Torch είπε...

Την ημέρα που θα σιωπήσεις, στείλε μου sms να το ξέρω :)

vatraxokoritso είπε...

Την ημέρα που θα σιωπήσω εγώ θα το γράψουν οι εφημερίδες....

industrialdaisies είπε...

Κάποιες φορές φοβάμαι, αγχώνομαι ότι έχω να πω τόσα αλλά κανείς δεν θέλει να ακούσει κι έτσι θα ξεχαστούν... Κι έτσι γράφω ή όπου βρω μιλάω. Άλλες φορές ακούω. Η σιωπή πάντως δεν είναι τρομακτική όταν είμαστε αρκετά ώριμοι να καταλάβουμε τι κρύβεται από πίσω.

Απλά, Μάνο, σκέψου... Σε ετούτο τον πολιτισμό μόνο να μιλάμε μας έμαθαν...

Νίνα είπε...

πρεπει να καταλαβω κατι ε..?

Παραειμαι αφελης και μου ξεφευγει..!

Νίνα είπε...

Κι οντως οι ανδρες που φωτογραφιζεις ειναι χαλια..!!! Στις γυναικες τα πας καλυτερα ;)!

Γιάννης Αρ είπε...

Συνέχισε να γράφεις εσύ, να σου απαντάμε εμείς και που ξέρεις μπορεί έτσι, να κατορθώσουμε όλοι μας να λέμε μόνο αυτά που πρέπει εκεί που πρέπει .....
Καλό μήνα

Ανώνυμος είπε...

Καλο μηνα.Συμφωνω μαζι σου για τη σοφια αυτων που σιωπουν ΟΤΑΝ πρεπει. Μακαρι να το καταφερω καποια στιγμη. Τωρα για τους ανδρες που φωτογραφιζεις ελεοςςς,
σκεψου οτι υπαρχουν αρκετες γυναικες που σε διαβαζουμε.θα ηταν μεγαλυτερη χαρα αν συνοδευονταν τα κειμενα σου, απο φωτογραφιες ΩΡΑΙΩΝ ΑΝΔΡΩΝ!!!
Περιμενουμε...

Maria είπε...

Σιγουρα κανεις την αυτοκριτικη σου και περνας (ή περασες προσφατα) κριση μεσης ηλικιας.Παντως μη νομιζεις , υπαρχουν και μικροτεροι απο σενα που επειδη εχουν πιασει το νοημα της ζωης(δυστυχως για αυτους) σε πολυ μικροτερη ηλικια, σιωπουν απο τα 30 τους, και βλεπουν τους αλλους γυρω τους να τρεχουν, να αγχονονται,να προσπαθουν να ξεχωρισουν.
Ποτε μην απορριπτεις ομως την εκπληξη , σιγουρα καπου υπαρχει , ειναι εκει εξω

manosantonaros είπε...

Mαυρος Γάτος. Ευχαριστώ γατούλη!

an lu... μη σε νιάζει μικρή μου, δεν σωπαίνω δημοσίως... αν και τώρα που το λες ενα μουγγο ποστ, θα'χε ενδιαφέρον

the Torch.. χαχαχαχαχαχαχα

vatraxokoritso... θα σε κάνουμε banner

nina.. Λάθος! Δεν έχει κρυφό μήνυμα. Συμφωνώ μαζί σου περί ανδρικών φωτο.

γιαννης αρ... ναι βρε γιάννη... για την real life μιλούσα στο ποστ...

λένα...Λενάκι μου, πώς να ξεχωρίσω εγώ ποιοί είναι οι ΩΡΑΙΟΙ άνδρες; Ολους το ίδιο τους βλέπω... :::ΡΡΡ

manosantonaros είπε...

maria maria ... προπφανώς κάτι τέτοιοι συμβαίνει... όμως έχω την αίσθηση ότι μπερδεύεις την επιφυλακτικότητα με την σιωπή.

Maria είπε...

επιφυλακτικος θα ησουν αν δεν ειχαν προυπηρχαν πχ. οι ...31 φορες και αντι για 31 ηταν μονο 10 για παραδειγμα.Η σιωπη εχει να κανει με τον αριθμο 32,εκει που αρχιζεις να λες οτι ξερεις τον κοσμο απο τη καλη και την αναποδη,και δεν υπαρχει τιποτε το διαφορετικο ...που θα σου κανει κλικ.
Οι μεγαλυτερες εκπληξεις , γινονται στον καθενα μας οταν ανατρεπεται αυτο που θεωρουμε κατεστημενο.Ποτε δεν ξερεις, ισως βρεθει μπροστα σου η εκπληξη ,που στην ουσια θα ειναι και η εξαιρεση του κανονα.
ΥΓ.εισαι πεσμενος , φαινεται και προσπαθω να σε ανεβασω με λογικα επιχειρηματα.Ωραιο το μπολοκ σου, διαφορετικο

------ είπε...

σα να μου φαίνεται ότι χρειάζεσαι καμια 20σαρια μέρες άδεια.....
στη δίνουν εκεί στην ΕΡΤ που δουλεύεις ή σε τυρανάνε με τα κολπάκια του τύπου "μα δε γίνεται...κι εδώ μόνο 2 βδομαδες προβλέπει ο ΓΚΠ....και άσε και θα δούμε...κ.λ.π. κ.λ.π.";;;;
χιχιχιχιχιχι!!!!!!

Sophia Choleva είπε...

Η σιωπή είναι χρυσός ... Βάσανο πάντως. Πήγα κι εγώ να το παίξω γκόμενα , πήγα και μου φτιάξανε "νυχούμπα" και τώρα ούτε να γράψω στο πληκτρολόγιο μπορώ , ούτε να παιζω κιθάρα ούτε τίποτα ... Τουλάχιστον τώρα ξύνω καλύτερα...

Ανώνυμος είπε...

kala tin ptori fotografia pos tin travixes?

telika alithevei oti eheis toso megala heria pou ftanoun mehri kai ta tria metra?

tiramola mou esy;;;

pados , itan uperoho

pados , ksereis na fotografizeis adres
poso mallon an oi foto sinodevodai me uperoha pitsirikia

vre ta pitsirikia den ta eide kaneis? ei?

Ανδρέας Κ είπε...

[...]οι άλλοι έχουν κάθε δικαίωμα να ζήσουν τη διαδρομή τους…

Αν είσαι σε άλλο στάδιο της ζωής και κατέχεις την εμπειρία, έχεις δύο δρόμους να διαλέξεις. Είτε προσπαθείς να πείσεις μεταφέροντας την εμπειρία και την άποψη σου ή απλώς προσπερνάς ελπίζοντας ότι ο/η απέναντί σου θα έχει την τύχη να αποκτήσει την εμπειρία ή γνώση που έχεις.
Η σοφία βρίσκεται ακριβώς τη στιγμή που έρχεται και σχηματίζεται το χαμόγελο στα χείλη. Κάπου εκεί αρχίζει και γέρνει η πλάστιγγα προς τη μια ή την άλλη επιλογή. Σοφός είναι αυτός που κάνει την σωστή επιλογή. Μόνο που αυτό αποδεικνύεται πολύ πολύ αργότερα...
Καλό βράδυ!

diastimata είπε...

Και γιατί να σωπάσεις; Γιατί να σωπάσουμε όλοι μας; Ούτως ή άλλως, βαδίζουμε προς τη σιωπή. Ας χαρούμε την κουβέντα, τη φασαρία, τη μουσική, όσο είναι καιρός.
Βάλε τέρμα το Volume!

SilentSoul είπε...

Γεια σου Μανο μου με τα ωραια κειμενα σου.Σε μια ωρα δινω Συστηματα Υποστηριξης Αποφασεων και ειπα να μπω στο ημερολογιο σου για να παρω τα πανω μου.Τα καταφερα.
Ξερω το feeling του να "σιωπας" και χαρηκα που το ανάπτυξες εδω αν και πιστευω θελει μεγαλη συζητηση αυτο το θεμα.Παντως τα λιγα ειναι και καλα καμια φορα.
Αναζητω πολλες φορες τις σκεψεις σου γιατι μου αρεσουν.
Φιλια

Μαριλένα είπε...

Καλημέρα :) Αν σωπαίναμε περισσότερο, θα ήταν καλύτερα. Για ολους και για μας.

Ανώνυμος είπε...

χαχαχαχαχα...
Πριν 2-3 μέρες έγραψα ένα post με αντίστοιχο θέμα. Και ηλικιακά δεν είμαι ούτε 30. Μπας και γερνάω πρόωρα;

Σοβαρά τώρα. Νομίζω πως μιλάμε επειδή έχουμε την ανάγκη να μας ακούσουν. Δεν είναι φιλαρέσκεια, αλλά ανάγκη επιβεβαίωσης της ικανότητάς μας για επικοινωνία.

Όσο για το γέροντα με το αμυδρό χαμόγελο, νομίζω κι εγώ πως δεν άκουει τι λέμε, νιώθω όμως ότι ο κύριος λόγος της "κώφωσης" κρύβεται στην "ταχύτητα". Στην εποχή του, τα πληροφοριακά ερεθίσματα ήταν πολύ πιο αραιά και έτσι τώρα δεν προλαβαίνει ή δε θέλει να προλάβει τους νέους, αυξημένους ρυθμούς. Του αρέσει όμως να παρατηρεί, να επιλέγει και να χάνεται στους δικούς του συλλογισμούς.

Το χαμόγελο πάλι καθώς και η κατάφαση είναι... της κερκίδας. Του πατέρα δηλαδή που βλέπει το παιδί του να παίζει στο γήπεδο...

(Η παραπάνω ερμηνεία δεν είναι εντελώς αυθαίρετη. Βασίζεται σε πολύωρη επαφή μου με ηλικιωμένους -τους βοηθούσα να μάθουν να χρησιμοποιούν υπολογιστές σε ένα ΚΑΠΗ-)

May the Force b with u...
papet

ΥΓ. Συμφωνώ με τα... αυτονόητα περί προσωπικής διαδρομής κλπ. Αλίμονο, καραδοκούν οι ψυχοθεραπευτές στη γωνία με δυνατά επιχειρήματα αν υποστηρίξουμε το αντίθετο...

Ανώνυμος είπε...

«Έτσι λοιπόν κατάλαβες Ιθάκες τι σημαίνουν»...