21.9.07

Αννααα, δεν είναι η βροχή...


Σας έχω πει ότι θεωρώ την τηλεόραση ψιλο-πρωτόγονο μέσον;

Συγκεκριμένα κανάλια, μέτρια εικόνα και συμμετοχή του θεατή σχεδόν μηδενική. Δεν βλέπω με τί τρόπο μπορεί να επιβληθεί στο internet, αλλά για να είμαστε ειλικρινείςς το μοναδικό της προς το παρόν πλεονέκτημα, είναι η θέση της και το μεγεθός της... Την ανοίγεις στο σαλόνι και την αφήνεις να παίζει, φτιάχνεις κόκορα κρασάτο και η Ελένη Μενεγάκη σου κάνει παρέα... της μιλάς, της λές τους πόνους σου, τη μουτζώνεις, τη συγχαίρεις κ.λ.π.

Υπ’ αυτη την έννοια λοιπόν έπεσε στην αντιληψή μου η διαμάχη Λάκη Λαζόπουλου-Αννας Δρούζα. Δεν γουστάρει η Δρούζα να την σατιρίζουν... δεν γουστάρει... πώς το λένε ρε παιδί μου;

Οσο δεν γουστάρει η Αννα, τόσο γουστάρει ο Λάκης... και επειδή η εκπομπή του (βασικά) είναι σατιρική της αλλάζει τον αδόξαστο. Ετσι και εκείνη στην καινούργια της εκπομπή την έπεσε στον Λάκη... εκείνος πήρε τα πλάνα και την έκανε ρόμπα στη δική του εκπομπή... τα μεσημεράδικα άλλο που δεν ήθελαν και πάει λέγοντας....



Κάνοντας επί χρόνια τηλεοπτικό ρεπορτάζ ανακάλυψα (πολύ γρήγορα) ότι δεν υπάρχει ούτε ένας ή μία που να διασκεδάζει άμα τους σατιρίζουν... οχι μόνο οι TVstar... όχι μόνο οι πολιτικοί... όχι μόνο οι (λέμε τώρα) καλλιτέχνες.... κανείς... κανείς... υποθέτω ότι ούτε καν ο Μητσικώστας δεν γουστάρει... φυσικά ούτε κι ο Λάκης Λαζόπουλος.... ούτε εγώ... ούτε εσείς... κανείς σας λέω...

Μα αυτό ακριβώς είναι σάτιρα.

Είσαι αφελής; Σατιρίζω την αφέλεια σου... εμ, τί να σατιρίσω; Την αδελφή σου; Το χειρότερο από όλα είναι, ότι δεν υπάρχει αφελής, που να ξέρει ότι είναι αφελής... αντιθέτως όλοι νομίζουν ότι είναι τέρατα αναλυτικής σκέψης... μόλις τον σατιρίσεις λοιπόν για αφελή, θυμώνει καθώς «βλέπει» να τον αδικούν.

Ποιός γνωστός ατάλαντος μπορεί να ανεχθεί έστω και μια λέξη για την αταλεντοσύνη του... Μην το ψάχνετε... δεν υπάρχει... Πήγαινε εσύ πες τώρα στην Αντζελα Δημητρίου οι νότες είναι ελαφρώς περισσότερες από όσες νομίζει... μάλλον θα σου φέρει το prada-τσόκαρο στο κεφάλι.
Πάπαλα.Μην το ψάχνετε.

Η σάτιρα έχει στόχο. Ολοι χαίρονται, πλην του στόχου...

Αλοίμονο σ’ αυτον που σατιρίζει να πέσει σε άνετο τύπο. Να γελάει, να διασκεδάζει, να του στέλνει λουλούδια, να τον ευχαριστεί δημοσίως...να πηγαίνει κάθε μέρα στο θέατρο ή να βγαίνει στα παράθυρα και να λέει «κι άλλο....κι άλλο.....» Χαχαχαχαχαχαχαχα... τωρα που το σκέφτομαι είναι το τέλειο όπλο.

Μ’αρέσει πολύ ο Λάκης Λαζόπουλος. Οχι τώρα... σχεδόν πάντα μου άρεσε... τον έχω δει να δουλεύει το ταλέντο του και έχω εντυπωσιασθεί. Το’χει το αστείο στην κωλότσεπη και όχι μόνο το’χει, αλλά μπορεί και να το πει (παίξει) κιόλας... Πολλοί διαμαρτύρονται ότι συνεχώς επανέρχεται... μα αυτή είναι κλασσική συνταγή του χιούμορ... η επανάληψη φέρνει το γέλιο....

Στην Ελλάδα, αν κοιτάς την αλήθεια κατάματα είναι εντελώς αστείο. Αν μάλιστα την λες κιόλας, κατουριόμαστε στα γέλια. Στην τηλεόραση οι άνθρωποι δεν λένε την αλήθεια. Ούτε αυτοί που ρωτούν ούτε αυτοί που απαντούν. Ολα μοιάζουν προκάτ. Οτιδήποτε άλλο (κατα τη γνώμη τους) δεν πουλάει.  Βαρετή κουβέντα.

Λέει π.χ. ο Λάκης Λαζόπουλος: «Οσο αδυνατίζει ο Λάλας,τόσο  παχαίνει η Δρούζα!».... χαχαχαχαχα... μα είναι αλήθεια... τους είδα το καλοκαίρι στην Πάρο και ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα και δεν το σκέφτηκα μόνο εγώ, το σκέφτηκαν και οι φίλοι μου, το σκέφτηκε όλο το νησί.... Ο μόνος που δεν έπρεπε να το δει ήταν ο Λάκης Λαζόπουλος και πολύ περισσότερο να το πει...

Εμ τότε δεν θα έκανε σάτιρα, αλλά διάγγελμα...

Είναι δυνατόν να μη σατιρίσεις την κ. Βέφα, που τα’χει παίξει τόσο, που on camera εμφανίζεται με λουλουδάτο ολόσωμο μαγιώ, τίγκα στην κυταρίτιδα και στα σωσίβια στην χλιδάτη πισίνα του σπιτιού της να δηλώνει: "Ετσι διατηρώ τη σιλουέτα μου!» 

Ποιά ;

Η κ. Βέφα.
Να το δείτε, δεν θα αργήσει η μέρα που θα φτιάχνει τηλε-οομελέτες με δερμάτινο μίνο φόρεμα.

Δεν υπάρχει παρθενογένεση στη σάτιρα. Η ζωή γεννάει σάτιρα.

Ποιός σας είπε ότι ο Αριστοφάνης ήταν αρεστός στην εποχή του;

Θυμάστε τί είχε τραβήξει ο Χάρυ Κλυν (που χάθηκε από τότε που πίστεψε ότι μπορεί να γράφει ... μόνος του τα κείμενα του; )

Tον κατηγορούν τον Λαζόπουλο για πολλά. Ε, και; Ειχα τη τύχη να γνωρίσω προσωπικά μύθους του χιούμορ, της σάτιρας, της επιθεώρησης. Ελάχιστοι ήταν αυτο που λέμε «καλοί» άνθρωποι" και ακόμα πιο λίγοι είχαν χιούμορ στην προσωπική τους ζωή. Παράδειγμα: ο Σακελλάριος είχε πολύ χιούμορ, ο Φρέντι Γερμανός καθόλου... 

Η Αννα Δρούζα ούτε καν που θα’χε σκεφτεί να αντιδράσει, αν δεν ήταν στην τηλεόραση αλλά στο internet... Eτσι δεν είναι; στην τηλεόραση που ελέγχει την εκπομπή της, λέει ο,τι θέλει...  

Με συγχωρείτε, αλλά ευστοχότερη θεατρική κριτική από το ότι στο Αννα ΚαρέΝι-Να, «το τρένο έπαιζε καλύτερα από την Ντενίση» έχετε ακούσει;

Ναι, αλλά δεν αρέσει στην κ. Ντενίση. Σπυράκια βγάζει...

Μπράβο! Ακριβώς αυτο πρέπει να συμβαίνει.

...ρε το τρένο....

(φαντασθείτε να σφύριζε κιόλας...)

13 σχόλια:

industrialdaisies είπε...

Θυμάμαι μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση όταν είχα διαβάσει ότι ο Σταυρίδης ήταν σχεδόν καταθλιπτικός στην πραγματικότητα. Κι ο Μακρής πολύ αυστηρός... Δεν ξέρω γιατί τα λέω όλα αυτά, τα θυμήθηκα διαβάζοντας το κείμενο.

Ο Λαζόπουλος νομίζω κάνει καταπληκτικά αυτό που καλείται να κάνει. Και για να πω και την άσπρη μου αλήθεια δεν νομίζω ότι το κάνει κάποιος ευστοχότερα. Άσε που η στάση που έχει τηρήσει σε σοβαρά θέματα είναι πολύ εντάξει.

Για την Ντενίση πάντως έχει πει μία ακόμη καταπληκτική ατάκα... Χιχιχι, δεν σου λέω, δεν σου λέω!! :p

Καλημέρα Μάνοοοο!! :)

Μύθος είπε...

(;-)

Valisia είπε...

Proteinw na kaneis ena montaz me tis kaluteres atakes tou.
Skepsou na piasei kammia Tremh sta xeria tou...hardcore satira!xaxaxa

Αναμοχλευτης είπε...

Μάνο καλημέρα!

Η σάτιρα, μου είχαν πει, ότι έχει σκοπό να κάνη κριτική μέσω του γέλιου. Ίσως οι άνθρωποι να έκαναν και λάθος, αφού αυτό που αντικρίζουμε σήμερα είναι μια λυσσαλέα προσπάθεια ηθικής εξόντωσης ανθρώπων, με το μόνο εμφανές επιχείρημα ότι η δραστηριότητά τους δεν είναι τόσο π[χ]οιοτική όσο θέλει ο σατιρίζων ή τόσο ευφυής όσο νομίζει ότι είναι το δικό του έργο.

Ο Λαζόπουλος! Τόσο μπορεί τόσο κάνει, αλλά πάλι σκέφτομαι ότι το μόνο που μπορεί να κοροϊδέψη στο Λάλα είναι το πάχος του, γιατί, αλίμονο, το μυαλό του χρειάζεται να διανύση παρασάγγες για να το πιάση.

Ξεσκίζεται κατ' επανάληψη η κα Δημητρίου επειδή τα ελληνικά της είναι ιδιαζόντως... ειδεχθή, αλλά η ίδια προσφέρεται να σατιριστή αφού τα θέλει η αναντίρρητα καλλίγραμμος πυγή της. Άλλωστε φαίνεται ότι δεν είναι και ο... Πρύτανης του Αθήνησι (και πάλι...)

Συνεχίζω, που λες, ν' αναρωτιέμαι πόσο σάτιρα είναι να μιλάς για υποψήφια βουλευτή ακροβατώντας ηθικά (=ασχημονής) μέχρι την αναφορά του 090. Εκεί δεν κάνεις απλώς σάτιρα πια. Κάνεις αλητοπολιτική, ίδια με εκείνη της αλήστου μνήμης Αυριανής της μαύρης εποχής.

Ίσως πάλι αύριο τον δούμε να σατιρίζη την κα Αράπογλου επειδή συμβαίνει να της λείπει η ικανότητα της ακοής και του λόγου...

Η όντως σάτιρα, Μάνο φίλε μου, είναι πολύ λεπτό θέμα για να συμβαδίση με την αγριότητα των όποιων κανιβαλικών αισθημάτων, άσχετα από τι ψυχικές αβύσσους πηγάζουν.

Μέγας σατιριστής ο Σώμερσετ Μωμ είπε ότι δεν μπορείς να κάνης χιούμορ με το έργο ή την προσωπικότητα κάποιου αν δεν τον αγαπήσης σε βάθος, αλλά γι αυτό πρέπει πρώτιστα να τον γνωρίσης. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε καταφανώς με μίσος κι ανεπάρκεια. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με βαθειά συμπλέγματα ενός ανθρώπου που για να τα υπερκεράση καταφεύγει σε άσκηση εξουσίας που δεν έχει σκοπό να διορθώση τίποτα. Μόνο να εξολοθρεύση...

Μου θυμίζει ένα πολύ παλιό ντοκυμανταίρ του Αλμπέρτο Μοράβια με θέμα την αγριότητα που επικρατεί στη φύση, όπου έδειχνε έναν άνθρωπο να κατασπαράζεται από λιοντάρια.

Γι αυτό και δεν με κάνει να γελάσω, όπως έκανε η κα Βάσια Τριφύλη που την πήρε το μάτι μου στο ακροατήριο του εν λόγω τιμητή να ξεκαρδίζεται στο γέλιο με το ανελέητο «ξέσκισμα» που υφίστατο η Έφη Σαρρή.

Παρατήρησες ότι η εν λευκώ εξουσιοδότησή του Λάκη(από ποιούς;) να «σατιρίζη» πολιτικά πρόσωπα και συναδέλφους του καλλιτέχνες τον έχει κάνει να χωθή στο τέλμα; Ότι έχασε τη φαντασία του και την πρωτοτυπία που είχε π.χ. στους Μήτσους, καταφεύγοντας στο εύκολη λύση του υβρεολογίου; Βολεύτηκε στο εύκολο χειροκρότημα ενός ακροατηρίου ρωμαϊκής αρένας και χάνεται... Βουλιάζει.

Κοίτα από την άλλη το Θέμο Αναστασιάδη, π.χ., ή και τον Μητσικώστα πως προσεγγίζουν τα «θύματά» τους. Παρατήρησε ότι προκαλούν μεν το γέλιο, αλλά χωρίς ύβρεις και χωρίς τις κανιβαλιστικές διαθέσεις του Λαζόπουλου, αφήνοντας την εικόνα να μιλήση μόνη της ο ένας και ευφυώς [παρ-]έλκοντας το νοούμενο ο άλλος.

Κηλαηδόνης: «Πως γίναμ' έτσι, παιδιά...»

____________
Από μιά τέτοια αντίληψη σάτιρας ωθήθηκε και η Dalida, αν τη θυμάσαι, στην αυτοκτονία.

manosantonaros είπε...

industrialdaisies... Είδες; Εξηγείται ξέρεις... με μια από τις αγαπημένες μου φράσεις: Το χιούμορ και η Τέχνη είναι κραυγή.

Μύθος... καλησπέρα

valisia χαχαχαχαχαχαχαχα...σαν δεν ντρέπεσαι

Αναμοχλευτής.. κατ'αρχας σ'ευχαριστώ που ασχολείσαι τόσο πολύ με αυτά που γράφω. Σε διαβάζω (όχι μόνο στα comments) με μεγάλη προσοχή.
"Μέγας σατιριστής ο Σώμερσετ Μωμ είπε ότι δεν μπορείς να κάνης χιούμορ με το έργο ή την προσωπικότητα κάποιου αν δεν τον αγαπήσης σε βάθος, αλλά γι αυτό πρέπει πρώτιστα να τον γνωρίσης." Αυτό είναι "ολα τα λεφτά"...
μια φορά να το ξανακουβεντιάσουμε το θέμα...

Κωστής Γκορτζής είπε...

Μάνο, παρά το ότι αναγνωρίζω την ευαισθησία του Λυκάοντος Αναμοχλευτή, συμφωνώ με το κείμενό σου έστω κι αν πιστεύω ότι ο Λαζόπουλος ξεπερνά πολλές φορές τα όρια. Τα όρια εξ άλλου είναι τελείως υποκειμενικά οριζόμενα. Μπορεί να ξεπερνά τα δικά μου αλλά όχι τα του διπλανού μου. Είπα να μη συγκρίνω κι εγώ το 'βάρος' του μυαλού καθενός, αλλά, ως δική μου γνώμη, καταθέτω ότι η σάτιρα του Λαζόπουλου -έστω στη 'λαϊκή' έκδοση του Αλ Τσαντίρι- δεν μπορεί να συγκριθεί με το καλαμπούρι ή την πλάκα του Αναστασιάδη με το σοφτ πορνό σκηνικό (που θέλγει μεν αλλά ξεφτιλίζει κιόλας).

Και ο συμπαθέστατος Μητσικώστας έχει, κάποιες φορές, ξεπεράσει τα όρια. Αν όχι τα δικά μου, σίγουρα του Καψή τζούνιορ. :)

Μιλ1 είπε...

Μάνο,
Σίγουρα δε μπορώ να γνωρίζω αφού δεν έχω βρεθεί σε παρόμοια θέση, αλλά φαντάζομαι πως εκείνοι που πραγματικά αξίζουν και το ξέρουν, δεν ενοχλούνται με τη σάτιρα.
Πρέπει βέβαια να διαθέτεις και την κατάλληλη δόση χιούμορ!
Ο Λαζόπουλος μου αρέσει -σχεδόν πάντα- και επειδή είχα την τύχη να μιλήσω μαζί του κάποια φορά, κατά τη γνώμη μου είναι ένας πολύ γλυκός και ευαίσθητος άνθρωπος.

Φιλιά ;-)

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
The Torch είπε...

Διαβάζοντας εσένα Μάνο, σε συνδυασμό με τον Αναμοχλευτή, θα έλεγα ότι το τελευταίο διάστημα, σε σχέση με τον κύριο Λαζόπουλο με πιάνει μία πολύ ελληνική διάθεση Εξωστρακισμού - παλιό αρχαίο σύστημα για να κατέβει κανείς ξανά στη Γή. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι γελάω με πολλα απ' όσα λέει, κάποια στιγμή όμως και εγώ ενοχλούμαι. Και περισσότερο δεν ενοχλούμαι από τον χαρακτήρα "Γύφτο" τον οποίο ο Λαζόπουλος τον υπηρέτησε και παρά τις δυσκολίες τον επέβαλε, αλλά με τον ίδιο τον άνθρωπο, ο οποίος δεν αρκείται πλέον στα όρια της εκπομπής του, αλλά "απλώνει" τα πλοκάμια του σε όλον τον Alpha, προκειμένου να δίνει γραμμή στο δελτίο ειδήσεων και αλλού.
Αυτό με ενοχλεί. Για την κυρία Τριφύλλη έχω γράψει στα σχόλια του Αναμοχλευτή στο post της Σαρρή και δεν θα επανέλθω, ενώ για την κυρία Ντενίση θα σου αποκαλύψω αυτό που (νομίζω) δεν σου λέει η Industrialdasies. Ο Φασουλής λοιπόν είχε πει μετά από μία της παράσταση: "Δεν μπορεί να είναι τόσο κακή. Πλάκα μας κάνει".

glenn είπε...

"στην τηλεόραση που ελέγχει την εκπομπή της, λέει ο,τι θέλει... "

Αυτό είναι το σημείο που λατρεύω. Μικρούς δικτατορίσκους να γελιοποιούνται.

Μοιράιδα είπε...

Παν μετρον Αριστον που λέμε αν και αυτοι όλοι οι κονσερβοποιημενοι τηλεοπτικοι χαρακτηρες με τηλεκατευθυνομενα χαμογελα ειχαν μυαλο θα ειμασταν πολυ καλυτερα.Γιατι καθε ΄΄ιδεα΄΄ μολις φτασει να φγει στο γυαλι τελικα εχει κοπει και ραφτει στα μετρα τους...
με αλλους γελαω εγκαρδια,με αλλους παλι ειρωνικα..
αλλα οπως και να το κανουμε ο καθης στο ειδος του και ο λουμιδης στον καφε του

Νεφελόεσσα είπε...

Όπου υπάρχει σάτιρα υπάρχει και υπερβολή. Το ζήτημα είναι να μην υπεισέρχεται η σάτιρα στο πεδίο της χυδαιότητας και να διακρίνεται ο σατιρίζων από το σάτυρο.

Και κάτι ακόμα. Όσων η σάτιρα φιλοξενείται σε συγκεκριμένα ΜΜΕ (βλέπε τηλεοπτικά κανάλια), δυστυχώς, υποχρεούνται να χαλάνε τη συνταγή ανακατεύοντας πολιτική και κοινωνική σάτιρα με τις "κακιούλες" τις απαραίτητες για τους διαξιφισμούς των (ανταγωνιζομένων και αντιμαχομένων) καναλιών και των συνεργατών τους.

gatti είπε...

Μάνο, καλημέρα

Πολύ σημαντικό το θέμα που άνοιξες και με πολλές προεκτάσεις. Εχω την αίσθηση ότι όλοι ανεξαιρέτως,
είτε διαθέτουμε, πολύ, λίγο ή καθόλου χιούμορ θα ενοχλούμασταν αν αποτελούσαμε αντικείμενο σάτιρας
(και μάλιστα επαναλαμβανόμενης) γι΄ αυτό δεν θα πρέπει να λέμε μεγάλα λόγια "έξω από το χορό".
Από την άλλη, όλοι όσους σατιρίζει ο Λαζόπουλος είναι δημόσια πρόσωπα και ως τέτοια γνωρίζουν τους "κανόνες του παιχνιδιού" επομένως και το ενδεχόμενο να υποστούν κριτική ή σάτιρα.
Τον Λαζόπουλο τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που τον είδα, τον θεωρώ άνθρωπο εξαιρετικής ευφυίας και μεγάλο καλλιτέχνη -
αισθάνομαι τύψεις όμως όταν γελάω και με χοντροειδή αστεία του που αγγίζουν το γκροτέσκο.
Βλέπω όμως τελευταία να καταφεύγει ολοένα και περισσότερο σε μανιέρες (έλλειψη έμπνευσης, ίσως;)
χρησιμοποιώντας τις "εμμονές" του (επανάληψη που φέρνει το γέλιο, το χαρακτήρισες εσύ, επέτρεψέ μου να διαφωνήσω) κι αυτό με θλίβει επειδή γνωρίζω ότι μπορεί να κάνει πολύ καλύτερα πράγματα. Μπορεί να "σφάξει με το γάντι" και να προκαλέσει γέλιο χωρίς να ενοχλήσει, μπορεί με το πνεύμα που διαθέτει να ανεβάσει μέσα από τη σάτιρά του πολλά επίπεδα τον θεατή που τον παρακολουθεί και όχι να τον συνηθίζει στο φθηνό χιούμορ. Είναι άλλωστε από τους πραγματικά
σπουδαίους, όπως ο Λάκης, που έχεις ιδιαίτερες απαιτήσεις και όχι από τους μέτριους.