25.10.07

keep on going
















Εχω τρομερά κακά νέα για όσους και όσες θεώρησαν ότι το blogging θα ήταν το μόνιμο κρυσφήγετό τους. Εχω κακά νέα για τους «ελεύθερους σκοπευτές» κατα των συνειδήσεων, αξιοπρέπειας κ.λ.π. Εχω κακά νέα για όλους κι όλες που πίστεψαν ότι πίσω από ένα nickname (δεν έχω τίποτε με τα nix) θα λογοτέχνιζαν πεζοδρομιακά, ή θα έκαναν τους γιαλαντζί δημοσιογράφους-ιστορικούς , σημαιοφόρους της ηθικής κ.λ.π.

Γραφω εδω και πολύ καιρό ότι στο internet αποκλείεται να επικρατήσει το «κρύβομαι και δεν με βρίσκεις». Αυτό υπήρξε γοητευτικό κρυφτούλι, έστω και αν μερικοί ξεχνάνε ότι το ξεκίνησαν οι πιτσιρικάδες για παιγνίδι. Η συγκεκριμένη γοητεία όμως ξέφτισε και έγινε ελαφρώς βαρετή.

Η Χ κυρία που στάζει χολή κάθε φορά που ανασαίνει.... οι αμόρφωτες που αντιγράφουν λεξικά και βιβλία... όσοι βάζουν τρικλοποδιές στην αλήθεια... θωπεύουν (βάζουν χάρι) στην σοβαρότητα και την προσωπική ηθική των άλλων... καλό είναι να κάνουν ένα αποχαιρετιστήριο e-πάρτυ. Ας προσκαλέσουν και υποσχομαι ότι θα τραγουδήσω.

Facebook.

Oσοι το μελέτησαν σε βάθος κατάλαβαν ότι οδηγεί τα πράγματα σε άλλους δρόμους. Ενα κόλπο που τα’χει όλα και το ξεκίνησαν οι φοιτητές για να βρίσκουν φίλους και γνωστούς...

Βάζεις τη φωτογραφιούλα σου, τις φωτογραφίες των φίλων σου, της μαμάς σου, των παιδιών, των διακοπών σου.... και περιμένεις να αντιδράσουν οι άλλοι που κάνουν το ίδιο. Ταυτόχρονα λές για τη διάθεση σου... στέλνεις μηνύματα σε φίλους.... είσαι ελέυθερος να κάνεις ό,τι θες... με ένα καινούργιο τρενάκι του e-Λουνα-Πάρκ. Δωρα, ποτά, posts (ναι! Posts) φωτο, βιντεο, μουσική, ενώ ταυτόχρονα ξέρεις τί κάνουν οι friends σου...Πάλι blogging (notes λέγεται)... μόνο που αυτη τη φορά είναι αξεσουάρ και όχι πιλότος.

Και πού γράφουμε;

Μμμμμμμ παντού, αλλά βασικά πουθενά.

Δυστυχώς (για όσους είναι σκαλωμένοι σ’ αυτο) το γράφειν εξαφανίζεται αργά, αλλά σταθερά. Οταν σταματήσει το γράφειν, θα σταματήσει και το διάβασμα... και πώς θα επικοινωνούν οι άνθρωποι;

Ξέρω γω;

Υποθέτω όπως οι φάλαινες...εκτός και αν πιστεέυετε ότι επικοινωνούμε μεταξύ μας καλύτερα από τις φάλαινες.

Τα blogs βασίστηκαν στο γράψιμο. Και γι’ αυτό είναι υπέροχο... αλλά σε ένα ορμητικό σουπερ-ποταμό όπως το internet είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι το νερό χύθηκε ήδη στη θάλασσα.... Ακόμα στην πηγή είμαστε....δεν έχουμε γίνει καν ποτάμι...

Μέσα σε ελάχιστες μέρες οι άνθρωποι (στην Ελλάδα) που χρησιμοποιούν (ερωτεύτηκαν) το facebook, πολλαπλασιάστηκαν(ζονται) με φοβερούς ρυθμούς. Αν δεν κάνω λάθος, ξεπέρασαν ήδη κατα πολύ τους bloggers.

Βρηκα φίλους που είχα χάσει, κάνω πάρτι με τους ήδη φίλους μου και γνωρισα καινούργιους ανθρώπους, που ξέρω από την αρχή ποιοί είναι.

Το Βατερλώ των κούτσου-κούτσου, πούτσου-πούτσου, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, «είμαι 22ετών», ο Μάνος Χατζιδάκις με έπαιζε στα γόνατά του... στείλε μου μια φωτο... να σου πάρω μια πίπα....τέρμα οι ίντριγκες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Προσωπικά έχω μεταφέρει το blog που διάβαζετε, στη σελίδα μου στο facebook…Δεν άλλαξε τίποτε στην αγαπημένη παρέα που κάνουμε τόσο καιρό...με διαβάζετε εσείς κανονικά, αλλά με διαβάζουν και άλλοι, που δεν θέλουν blogs. Αλληλο-διαβαζόμαστε χωρίς μπούρκες, μάσκες ή τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα!»... και αν θες να κάνεις τον μάγκα σου κάνω ενα report...σε πετάνε απ’ έξω και μείνε μόνη/ος να πετάς την βιοχλαπάτσα σου στα μούτρα σου.

-Α, εγώ αγαπώ τα blogs...μου είπε τις προάλλες μια blogger, που κάνει εδώ και καιρό την σουπερ-γκόμενα, ενώ είναι μπάζο του κερατά....

-Τα συγχαρητήρια μου... μοιάζεις με αυτούς που πριν απο λίγο καιρό λέγανε «α, εγώ αγαπώ το χαρτί και το μολύβι»... Σήμερα (λόγω τεχνολογίας) ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα από ό,τι χθές. Πάντα συνέβαινε αυτό... απλώς η ταχύτητες δεν ήταν τόσο υψηλές. Αν δεν έχεις φωτο... όχι μαϊμού-φωτό... αφού την επιβεβαιώνουν δεκάδες... αφού είναι το διαβατήριο σου... αν δεν έχεις λοιπόν...δεν είσαι τίποτα... Επιτρέπεται δηλαδή να είσαι... αλλά σε γράφουν στα παπάρια τους ... Η επικοινωνία δεν στμάτησε...αντιθέτως προχώρησε...

Φτιάχνω π.χ. ενα video και αυτο πάει αυτόματα σε όλους τους friends, ενώ ταυτόχρονα το βλέπουν αυτοί που αγαπούν(ή μισούν) το blog μου.. Aλλάζει η διάθεσή μου και αυτο το μαθαίνουν οι friends. Διαλέγω μουσική και την ακούνε και εκείνοι. Ποστάρω τις φωτό μου και εκείνοι (ΕΠΩΝΥΜΑ) γράφουν σχολιάκα για τις φωτό. Βρίσκω τους φίλους των φίλων μου και φίλους που’χω χάσει... Tag photos… Να σου κάνω ενα Poke? Eχω μια απορία... ποιος γουστάρει να απαντήσει; Ο ένας φέρνει τον άλλον και το πάρτι μεγαλώνει... Αυτη τη φορά όμως δεν είναι μπαλ-μασκέ, αλλά κανονικό... Και αυτο θα ξεφουσκώσει και θα έρθει ένα άλλο, που αγνοώ τί θα’ναι...

Η ανωνυμία άνοιξε δρόμους για πολλούς. Το καταλαβαίνω. Ηταν άλλωστε και η μονη ευκαιρία για να βγάλουν αυτα που έκρυβαν μέσα τους (ταλέντο, μοχθηρία, μύχειες σκέψεις, αγάπη κ.λ.π.). Οι Επαναστάσεις δεν γίνονται κατα μέτωπο, αλλά συνωμοτικά και υποχθόνεια... Αλοίμονο, αν ηταν διαφορετικά.

Η ανωνυμία φυλάκισε τους ίδιους που την χρησιμοποιούν. Οσοι bloggers βρήκαν δουλειά στα media…το πρώτο που έκαναν ήταν να βάλουν φαρδειά πλατειά το πραγματικό τους όνομα... Δεν έπεισα ούτε εναν ότι το nickname τους είναι η προίκα τους... Σε όσους/όσες λέω ότι πρέπει να υπογράψουν ως blogger, με κοιτάνε με αηδία. Δεν άλλαξα τη γνώμη ούτε ενός. Στους περισσότερους έκανε εντύπωση ότι ποστάριζα με ευκολία φωτογραφίες μου. Τους ήταν αδιανόητο. Δεν πειράζει... τα γεγονότα με δικαίωσαν.

Εννιάμιση φορές στις δέκα οι Επαναστάτες εξελίσσονται σε τυράννους... Αυτό τείνει να συμβεί και στα blogs...η τεχνολογία άλλαξε, όχι η μεθοδολογία... σιγά που θα καθόντουσαν οι πιτσιρικάδες να τους καπελώσουμε με τις ορθογραφίες μας, την (χαχαχαχα) σεξουαλική μας ανεση, τη λατρεία μας για το λαμπρό μας παρελθόν.... Μας φτύσανε... μας άφησαν μόνους να μαλακιζόμαστε... και έκαναν κάτι άλλο... το Facebook... και όταν τους σπάσουμε το τιρλιλί και εκεί... θα ξαναφύγουν... προσωπικά γουστάρω να τους ακολουθώ... είναι η πρώτη φορά που με μαγεύει αυτο... το ακολουθητό ντε...

Ελάτε... όσοι αντέχετε... θα περάσουμε καλά... σας το υπόσχομαι... Αντε ντεεεεεε....

21 σχόλια:

An-Lu είπε...

Μα δεν είναι κ@~λα το facebook!!!!!

Αναμοχλευτης είπε...

Τι μας λες βρε Μάνο τώρα...

Καλά δεν περνούν όποιοι, όσοι... αλλά εκείνοι που ξέρουν και μπορούν ν' αρπάζουν τη ζωή απ' τα μαλλιά.
Τα υποδέλοιπα είναι της μοίρας επικλήσεις, δηλαδή του κώλου τα εννιάμερα.

Ο Ίβικος είναι εδώ και μας αγκαλιάζει. Το πιό ασήμαντο η-μέηλ μας μένει στα ηλεκτρονικά κιτάπια για πέντε-δέκα χρόνια διαθέσιμο στην πρώτη ζήτηση της ασφάλειας, εθνικής, διεθνούς, διαπλανητικής, υπερπλανητικής, μεταφυσικής και βάλε. Μα χειρότερος ρουφιάνος δεν είν' ο Ίβικος αλλά οι ψευδεπαναστάτες.

Και οι επαναστάσεις, λες... «Οι επαναστάσεις δεν γίνονται κατά μέτωπο, αλλά συνωμοτικά, υποχθόνια».
Και πούστικα, Μάνο φίλε, πολύ πούστικα (καμμία σχέση με την ομοφυλοφιλία, για όσους μου την έχουν στημένη), όπως έχω υπόψη μου κάποιον «επαναστάτη», που μούκανε το φίλο κάποτε, για να με πουλήση στεγνά όταν προχώρησα να κάνω την όντως ανατροπή του μικρόκοσμού του, που τον έχει ακόμα να βαυκαλίζεται ότι έχει κι αυτός μια θέση στη ζωή. Του αρέσει βλέπεις το δήθεν, το φαύλο, γιατί φαυλεπίφαυλος κι αυτός. Οι επαναστάτες και οι «επαναστάτες».

Τα θερινά ανάκτορα παίρνονται με επίθεση κατά μέτωπο κι οι επαναστάτες χωρίς εισαγωγικά πέφτουν στο καθήκον, όπως ο Μπάαντερ και η Μάινχοφ (σωστοί ή λάθος άσχετο, μιλάμε για συνέπεια τώρα), είναι πιστοί στο χτεσινό τους λόγο και δεν ρεκάζουν στα μικρόφωνα μαλακίες για τη μάζα (μην σου περάση ούτε κατά διάνοια ότι εννοώ εσένα, αλλιώς δεν θα τα 'γραφα εδώ).

Κι όταν κόπτονται για το Διαφωτισμό, παραδέχονται τις ρίζες του και δεν...

Μα τι κάθομαι και λέω τώρα.

Εσύ φταις!..

____________
Νεφελώδης είμαι σήμερα, ε;
Στο 'πα: Εσύ φταις που με τσίγλισες, όμως φταίω κι εγώ που είμαι... χύμα στο κύμα, όπως είπε και μιά «γάτα» σε κάποια ανύπτοπτη στιγμή.

The Torch είπε...

Το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το κείμενό σου Μάνο. Όχι τόσο για το Fasebook αυτό καθ' ευατό, για το οποίο άλλωστε μου είχες πει στο τηλέφωνο. Αλλά για αυτή την καταπληκτική σου εισαγωγή. Η αρχή άλλωστε είναι το ήμιση του παντός.
Ξέρεις ότι η υπόθεση με τα nicks δεν με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο, μπαίνοντας όμως στα blog αποφάσισα να παίξω το παιχνίδι τους. Όχι απόλυτα όμως, γι αυτό και όποιος σκεφτεί λίγο ξέρει ποιος είμαι. Το έχει γράψει άλλωστε σε σχόλιό του ο Urf (αν θυμάμαι καλά το nick του) στο πρώτο post που έγραψα ποτέ.
Στο Facebook πάντως βρήκα γραμμένο και τον ξάδελφό μου που μένει στο Σαν Φρανσίσκο. Και που θα πάει θα βρω κι άλλους.

Niemandsrose είπε...

Θίγει τα χίλια μύρια όσα αυτό εδώ το κείμενο και από πού να το πιάσω. Παρατήρησα σήμερα μια επιδημία πολλών από μας να ασχοληθούμε με το φαινόμενο blogging. Πάντως εμένα το facebook δε μ'αρέσει. Πολύ ασπρουλιάρικο είναι πανάθεμά το. Και με τις φωτογραφίες και τα επώνυμα σαν προϊόντα στα ράφια του σούπερ μάρκετ. Ο μπαρμπά-Μπεν και η Λίλα Πάουζε. Και με το blogging δεν την παλεύω. Αφήστε τα. Δεν έχω πού τη κεφαλή κλίναι, διαδικτυακώς. :)

manosantonaros είπε...

Παιδιά, (φίλοι δηλαδή) όταν πρωτομπήκα στο facebook ουτε εμένα μ'αρεσε (και μεταξύ μας δεν νομίζω ότι θα μεσουρανήσειθ για πολύ)... αλλά δεν είναι αυτο το θέμα...
Οσοι από σας το δοκιμάσετε μάλλον θα το βρείτε παιδικής λογικής... όμως θέλει λίγο χρόνο για να μπεις στο πνεύμα του...
Αν μη τι άλλο σπουδαίο παιγνίδι.

Αναμοχλευτή... ευχαριστώ που συμφωνείς.

ΑΝ-λU είναι μικρή μου...είναι...
Torch: Kωσταντίνε, thnx...

Niemandrose.. την κεφαλή κλίναι? Μα αυτη ακριβώς είναι η μαγεία.. ότι το διαδίκτυο δεν είναι μαξιλάρι...

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ είπε...

'Oχι ότι δεν πιστεύω πως ο προβληματισμός αυτός είναι λογικός, αλλά άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Tο Facebook απευθύνεται με περιορισμένο τρόπο σε γνωστούς. Tο άλλο απευθύνεται στους πάντες. Tο πρώτο είναι κλειστό μαγαζί με πορτιέρη. Tο δεύτερο είναι πλατεία. Eγώ χρησιμοποιώ και τα δύο. Tο πρώτο μου δίνει άλλες δυνατότητες, αλλά δεν υποκαθιστά την ανάγκη μου να επικοινωνήσω, και επι πλέον δε προστατεύει την επιθυμία μου να γράφω χωρίς να έχω στο νου μου τη γνώμη του αφεντικού μου ή του πελάτη μου. Tώρα για τους επαναστάτες που το 'χασαν στη διαδρομή αλήθεια είναι. Eίναι δύσκολο στοίχημα. O καθένας θα κριθεί για το τι έκανε και πόσο άντεξε.

manosantonaros είπε...

ΔΕΜΑΣΑΜΕ ΡΕ. Μα το ίδιο κάνω κι εγω χρησιμοποιώ και τα δυο...

glenn είπε...

its ok, θα σου περάσει...

Rodia είπε...

Ελα τωρα.. μεταξυ μας -εντελως!- ποσα πηρες απο το φεισμπουκ για τη διαφημιση..?
:-ΡΡΡ
(αλλη μια πυλη ειναι, μη το κανουμε και μελοδραμα, ε)

manosantonaros είπε...

glenn... το ξέρω... μας δεν είπα το αντίθετο... το ερώτημα είναι, όταν μου περάσει θα πάω προς τα μπρος ή προς τα πίσω... αλλωστε δεν νομίζω ότι blogg-ικώς (sic) μετακινήθηκα.

rodia.. πωππωπω γουστάρω... να με πληρώνει μια μεγάλη πύλη για να τη διαφημίζω... τί είπες τώρα!!!!
Μελόδραμα! Γλυκειά μου, ξέρεις και ξέρω πόσοι και πόσες έχουν συνδέσει απολύτως της ζωή τους με ένα keyboard και μια οθόνη...

herinna/ είπε...

(θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής...)των μπερδεμένων λογισμών και των γυμνών μου τρόπων. Κουτσοί στραβοί αυτοί είναι. Καμιά φορά αισθάνεσαι ότι δεν έχεις να πεις. Αυτό που βράζει όμως από κάτω πρέπει να βρει τους δρόμους του. Για μερικούς αυτό είναι must. Ένα είδος λύτρωσης ανεξαρτήτως αποδέκτη. Αν κι εύχεσαι να υπάρχει έστω και ένας που αναγνωρίζει και συναισθάνεται. Κι αυτό είναι η ανάγκη της γραφής. Οκ με τους νέους. Καλά κάνουν καλά ψάχνουν καλά βρίσκουν. Εγώ μέσα σ' αυτό το κουβούκλι με τους δυο τρεις φίλους, με τα σώψυχα και τα γενικότερα χουχούλιασα. Δεν θέλω να βγω. Βγες εσύ και φέρε μας τα νέα. Φιλιά.

Lion είπε...

Καλημερα,

Ο μπλογγερ Πιτσιρικος υπεραμυνεται με μανια την ανωνυμια του. Κανεις (εκτος ελαχιστων μυημενων) δεν ξερει το πραγματικο του ονομα.
Ξερω οτι ο Πιτσιρικος ειναι αμφιλεγομενη μπλογκο-φυσιογνωμια. Δεν γραφω εδω ουτε για να τον διαφημισω ουτε για να τον δυσφημισω. Απλα φερνω το παραδειγμα ενος μπλογγερ που εξακολουθει να δουλευει αυστηρα με το νικ του, αν ειναι μαλλον ο πρωτος απο ολους που βρηκε δουλεια στα μηντια.

Το "ειμαι 22 χρονων πανεμορφη γκομενα" υπηρχε και θα υπαρχει. Οσο οι γυναικες βαφονται, οσο οι αντρες βαζουν τζελ στο μαλλι και μαυρα γυαλια, θα υπαρχει και η ωραιοποιηση της εικονας του καθενος. Με η χωρις facebook (το οποιο δεν ειναι καν η μονη πλατφορμα για κατι τετοιο).

Δεν εχω καποιο προβλημα να δειξω την μουρη μου και να πω το ονομα μου στο ιντερνετ. Αλλωστε οποιος κατεχει ελαχιστες τεχνικες γνωσεις μπορει να βρει ολα μου τα προσωπικα στοιχεια φαρδια-πλατια μεσα σε 5'.
Πιστευω ομως οτι πρεπει να μιλαμε οταν εχουμε κατι να πουμε. Το να γραψω "γεια σου, τι κανεις, η μουρη μου ειναι ετσι, σημερα νιωθω αλλιωτικα, χθες εφαγα, χορεψα και πηδηξα την ταδε" το θεωρω τελειως μπαναλ. Το facebook και τα αντιτυπα του μου προσφερουν μια γιγαντιαια, ανωνυμη μαζα ανθρωπων που κανουν ολοι πανω κατω τα ιδια πραγματα. Αν βγω βολτα στο δρομο θα τους δω ολους να περπατανε διπλα μου, γιατι να θελω να τους δω και στο 'νετ;

Προφανεστατα δεν θελω ουτε μπορω να εμποδισω κανεναν να κανει μπαναλ πραγματα. Απλα δεν θελω να τα κανω κι εγω.

Προτιμω το blogging, οχι γιατι ειναι πιο "μοντερνο", αλλα γιατι επιλεγω να διαβασω / γραψω πραγματα που εγω θεωρω σημαντικα, ξεχωριστα.

trol είπε...

Πριν ήταν το myspace για πολλούς, friendster πολύ πιο πριν, κάποιοι hi5, τώρα είναι και το imeem, και βγαίνουν ένα σωρό άλλα, μερικοί παρατούν μερικά, μερικοί έχουν accounts σε πολλά, τώρα ποιοι έφυγαν από το myspace και πήγαν στο facebook και ποιοι κράτησαν και τα 2 είναι άλλο ερώτημα,
-in the us of a, ήδη έχει γίνει η συζήτηση για links μεταξύ class divisions και choice of facebook ή myspace, καμιά σχέση με εμάς γιατί εκτός του ότι είμαστε χώρα που είμαστε όλοι ίδιοι, και κοινωνικά, (εκτός δλδ από χριστιανοί, ορθόδοξοι και έλληνες μουαχαχα, μα τι χιούμορ πρωινιάτικα!), ε συμπίπτει και το picking up του facebook, με το ότι όλο και πιο πολλοί έχουμε ίντερνετ, δλδ πολύ κόσμος είναι καινούριος στην όλη φάση και νομίζω λίγο εκστασιασμένος με την 'επικοινωνία', τώρα επώνυμα-ανώνυμα, όπως το διαχειρίζεται ο καθένας, και τα 2 μπορούν να γίνουν δίκοπο μαχαίρι, και για αυτόν που γράφει, και για αυτόν που διαβάζει, άσε που οκ μην λέμε βλακείες, και τον ανώνυμο αν θες τον βρίσκεις ποιός είναι, αλλά ποιός ασχολείται στο κάτω κάτω? όσα περισσότερα μέτρα ασφαλείας, τόσο χάνουμε σε ελευθερία και έκφραση, ε ναι και σε μερικά βρισίδια, ΙΣΩΣ.
Εδώ δεν έχουμε ξεκαθαρίσει, ή μάλλον δεν έχουμε συζητήσει ακόμη αν είναι ιδιωτικός ή όχι ο χώρος του καθενός στο ιστολόγιο του. Ε ναι, δεν χρειάζεται, dis iz cyberspace, ούτε public, ούτε private, πιο πολύ private μάλλον, αλλά όχι δικό μου και δικό σου εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, με πολύ έντονο public χαρακτήρα παράλληλα, που ίσως και αυτός δεν έχει σημασία μέσα στα τόσα πολλά, τελικά δεν αναφέρομαι στο δημόσιο χαρακτήρα, αλλά στην προβολή, λινκάρετε, θα ανεβεί η προβολή του βλογ, -και όχι το να περάσει σε άλλα media δεν το κάνει αυτόματα επιτυχημένο βλογ, ίσως είναι και ένα βήμα πίσω, και δεν μιλάω για την ποσότητα της προβολής που μπορεί έτσι να θεωρηθεί επιτυχημένη η μετάβαση αλλά για την ποιότητα επικοινωνίας.

Να ξαναγυρίσω στο facebook, εκνευριστικά εθιστικο, το 'όνειρο΄ξανά και ξανά σε επανάληψη, 1-2 φοιτητές με δικιά τους ιδεά ή ιδεά άλλων, στήνουν κάτι που μετά από ενα χρόνο ενδιαφέρεται να το αγοράσει η google, microsoft, yahoo etc for million of dollars. Μαγκιά τους, και αυτό είναι και το web 2.0, το ότι έχει τέτοιο momentum που δεν αφήνει αδιάφορο τον οικονομικό παράγοντα και καλά κάνει, άσε που πολλές φορές τους κανόνες τους βάζει η πλευρά που δεν θεωρούμε οικονομικά ισχυρή απλά πιο δυναμική. Νομίζω γίνονται 2 πράγματα ταυτόχρονα, 1. μεγαλώνει το ενδιαφέρον για social networking online, 2. όλα τα social networking sites κάνουν όλο και πιο γρήγορα τον κύκλο τους.. -MySpace? Oh that was sooo 2004, -Friendster?? Oh that was soooo 2002...και εντάξει δεν πέρασαν και τόσα χρόνια από τότε. Το ίντερνετ προσωπικά μου αρέσει, αλλά όταν κάποιος είπε 'I surfed all Internet. I am done.', it made sense. Μένει να δούμε...

Μμμμ.. Έγραψα πολλά, ανοργάνωτα και σε greenglish. Λυπάμαι, όποιος διαβάσει, ευχαριστώ για την υπομονή, όποιος καταλάβει, κατάλαβε (και να μου εξηγήσει και μενα χεχε) και αν το παρών βλογ δεν δέχεται τόσο μεγάλα σχόλια και τα βρίσκει ενοχλητικά (εγώ ας πούμε απλώς συνήθως βαριεμαι να τα διαβάζω), και τότε οκ no prob σβήστο θα ξαναγράψω καλύτερα και πιο σύντομα σε άλλη στιγμή.

Τί είπα? Ότι βαριέμαι να διαβάζω? Να πω επίσης ότι blogging is dead. Or getting there. Ουφ. Καλημέρα.

Μιλ1 είπε...

Ομολογώ ότι το blogging δεν μπορείς σε καμμία περίπτωση να το συγκρίνεις με την περίπτωση facebook.

Είμαι αρκετά φρέσκια στον κόσμο των blogs και επέλεξα να μπω γιατί απλά έχω μεγάλη λόξα με το γράψιμο. Στην πορεία με τράβηξε και το κομμάτι "επικοινωνία" με τους συνbloggers.

Στο facebook μπήκα πρόσφατα, "καλεσμένη" του αδερφού μου. Ομως ομολογώ πως δεν έχω ανακαλύψει ακόμα τον λόγο ύπαρξής του ή τη χρησιμότητά του...
Πέρα από το να λες ένα "γεια" σε ήδη φίλους και γνωστούς, έτσι, για να μην χάνεσαι εντελώς...
Υπάρχει τίποτα πιο ...μεγαλειώδες που δεν έχω καταφέρει ακόμα να ανακαλύψω;
Αναμένω διαφώτιση...

Θυμήσου πως με λένε… είπε...

@torch
Μα που είσαι στο facebook? Δε σε βρίσκω!

The Torch είπε...

@ Θυμήσου...
Είμαι πολύ ψαράς ακόμα με αυτό το πράγμα για να ξέρω να σε κατευθύνω κιόλας. Τί να σου πω. Κρυμένος πάντως δεν είμαι. Σήμερα μόλις έβαλα και μία φωτογραφία.

@ Manos
Διάβασα ότι ένα μερίδιο του Facebook το αγόρασε η Microsoft. Δεν μου άρεσε και πάρα πολύ που το διάβασα διότι όπου βάζει τα χέρια της κάτι κακό συμβαίνει.
Θυμήσου εκείνο το μότο που είχε βγει μετά από μία ταινία Star Trek που έλεγε: "We are Microsoft. Resistance is futile..."

Θυμήσου πως με λένε… είπε...

@ Torch
Δε με βοηθάς ..δε με βοηθάς... αλλά δε με πιάνεις κι όλας! Ούτε εγώ είμαι κρυμμένη!

The Torch είπε...

@ Θυμήσου

Ε λοιπόν καίτοι ψαράς σε βρήκα. Δεν ήταν δύσκολο. Έσύ απορώ γιατί προβληματίστηκες.

Θυμήσου πως με λένε… είπε...

Μα γράφεις τον όνομα σου με C και όχι με K που το ψάχνω εγώ...και πίστεψε με ...δεν έχεις σπάνιο όνομα! Ενώ εγώ...όλες και όλες οι συνονόματες 2 σελίδες είμαστε.

aeipote είπε...

Καταπληκτικές οι φωτογραφίες, ενδιαφέρον το κείμενο.

Καλό Απόγευμα

Ανώνυμος είπε...

Μα πόσο επίκαιρο!!!!!!
Μαρία Νιώτη(trikori)