30.6.08

Καλοκαιρινή δροσερή ιστορία











Ηθελε να μάθει η φίλη μου η Κική από τη Θεσσαλονίκη, αν παίζω «ρακέτες»;

-Εγώ;

-Το’ξερα ότι έτσι θα απαντούσες.... Γιατί δεν παίζεις ρακέτες;

-Επειδή δεν είχα καιρό να ασχοληθώ... να είσαι σίγουρη πάντως ότι αν είχα ασχοληθεί θαμουν ο Φέντερερ...

-Ημουν σίγουρη ... και γιατί δεν είχες καιρό;

-Εκανα παρέα στις κοπέλες που έκαναν ηλιοθεραπεία, όταν οι φίλοι μου (τους) έπαιζαν ρακέτες... Ασε που όλοι οι φίλοι μου είχαν φέτες αντί για στομάχι, ενώ εγω το καϋμένο ήμουν 52 κιλά... και όταν έγινα 83 όπως σήμερα... η αύξηση βάρους έγινε μεγάλη σταγόνα εκεί που οι άλλοι έχουν φέτες...

-Χαχαχα κατάλαβα.... Και μου’κλεισε το τηλέφωνο. Προφανώς κέρδισε ενα στοίχημα....

Μετα το ξανασκέφτηκα.

Ναι... δεν παίζω ρακέτες... δεν κολυμπάω «πεταλούδα» μέχρι το απέναντι νησάκι... αλε ρετούρ.... αλλα μπορώ να κάτσω 3 μέρες κάτω από τον ήλιο... αρκεί να μην το θεωρήσει (η άλλη) για δεδομένο... Ποτέ δεν ευχαριστήθηκε μπάνιο γυναίκα μαζί μου... διαβαζω εφημερίδες.... τραβάω φωτογραφίες.... υποδεικνύω ωραίες γυναίκες.... και αμα τσουρουφλιστώ πάω κάτω από ομπρέλα.... και αμα κολυμπάω γουστάρω να’μαι μόνος μου... όχι στα πολυ βαθειά... να μπαίνω ΟΤΑΝ θέλω και να βγαίνω ΟΤΑΝ θέλω....

Με άλλα λόγια είμαι εντελώς αντιτουριστικός επί του συγκεκριμένου θέματος.

Ολα αυτα τα χρόνια λοιπόν παρατηρώ τους άλλους άνδρες στην παραλία... Τί διάολο διαφορετικό κάνουν; Η μεγάλη πλειοψηφία κάνει ακριβώς το ίδιο με έμένα... οι υπόλοιποι παίζουν «ρακέτα», είναι πασαλειμένοι και μελαψοί.... φέτες παντού μέχρι το μάγουλο.... πέφτουν στο νερό καθε τρις και κολυμπούν λες και τους κυνηγάει η Ορκα και οι φίλες της.... ξαπλώνουν στην άκρη της παραλίας.... κάνουνε σιχαμένα πυργάκια με γκόμενες ....και παιδιά των άλλων...

Ε;

Δίκιο δέν έχω;

Δίκιο.... Ομως όλοι αυτοί έχουν και ενα άλλο κοινό στοιχείο.

Είναι μόνοι τους... δεν φλερτάρουν.... αλλα κάνουν τον Ταρζάν χαρούμενο....

Πού θα βρεί καλε το θύμα της η γυναίκα, με τα μεϊκαπ της, τα σκέρτσα της....αχ βάλε μου λίγο στην πλάτη....το μαλλί όσο καλύτερο γίνεται... διαμαντάκι στον αφαλό.... μου δίνεις ένα τσιγάρο;.... πάμε να πιούμε τίποτα δροσερό... πού θα τα κάνει όλα αυτα; Την ώρα που της κάνεις πατητές; Ή την ώρα που προσπαθεί απεγνωσμένα να πιάσει το μπαλάκι, που της πετάς με φάλτσο.... Ε, που θα βρεί θύμα; Πάνω στην πετσέτα της την ώρα που τσιρ τσιρ καίγεται, βέβαια....

Υστερα είναι και το τάβλι... Αλλιώς τα λες στο τάβλι κι αλλιώς στην θαλασσόμπαλα.... Αστε που συνήθως οι Ποσειδώνες δεν παίζουν καλό τάβλι... είναι πνευματικόν παίγνιον βλέπετε, που μαθαίνετε στη σκιά, με τσιγάρα, ποτέ, βρισιές και πραγματική βαρβατίλα....και χάνουν... δεν είμαι σίγουρος αν κάνει καλό αυτό στο λίμπιντο των γυναικών...

Ασχετο: Κάποτε συναντήθηκα με την μαμά μιας φίλης μου σπίτι τους... Είχαν φτιάξει καναπεδάκι, αδημένια πιατάκια... η μαμά ήταν πολυυυυυυυυυυυυυ συντηρητική και πολύυυυυυυ της καλής κοινωνίας....

Κάποια στιγμή με ρώτησε αν ξέρω τάβλι....

Κοιτάξτε, μην το πάερετε πολύ φαλοκρατικό (πού είναι)... αλλά βαριέμαι αφόρητα να παίζω τάβλι με γυναίκες... είτε ξέρουν καλά, οπότε μεταμορφώνονται σε άνδρες.... πράγμα που με ξενερώνει.... είτε δεν ξέρουν... οπότε βαριέμαι το παιγνίδι....

Με την μαμά της φίλης μου, όμως τί να κάνω;

-Βεβαίως....

Εφερε ενα τάβλι με ...τσόχα.... και με κουτάκι για τα ζάρια....

Θα παίζαμε στα 7.... πλακωτό, πόρτες, φεύγα....

Επαιζε καλά, αλλά βαρετά... έτρωγα τα καναπεδάκια μου...χαμογέλαγα στην φίλη μου, που’χε μεγάλη αγωνία... και ξαφνικά βρέθηκα να χάνω 6-0...

Ε, εντάξει... μάνα είναι μόνο μία... έστω και αν είναι άλλου....

Και εκεί που κερδίζει το 6ο παιγνίδι η μητέρα, γυρνάει και μου κάνει.... κωλοδάκτυλο.

Μέσα μου ξύπνησε το Χατηκλάμπ (το ευαγές ίδρυμα όπου φοίτησα και αποφοίτησα με έπαινο) και ο Μήτσος ο φίλος μου.... ο μεγαλύτερος ταβλαδόρος που γνώρισα ποτέ... που δεν σηκωνόσουν από το τραπέζι, αν δεν κέρδισε.... 167-166... δεν έχει σημασία.... 3 μέρες μετα... επίσης δεν είχε καμμιά σημασία....

Ξύπνησε σας λέω το Χατζη-κτήνος.... Μες στο δάσος προχωρούμε κ.λ.π.

Εγραψα στα παπάρια μου τα καναπεδάκια, την φίλη μου που ψιλοανησύχησε και παίξαμε επιτέλους τάβλι.... Η μητέρα έχασε 8-6...το τί είπε ο στόμας μου, δεν περιγράφεται.... φύγανε οι πληθυντικοί.... να φέρω τη σκάφη.... αυτο το παιγνίδι ουτε οι ισοβίτες δεν το παίζουν.... να παίζω με το ενα μόνο μπας και προλάβεις; κ.λ.π.

Αποτέλεσμα;

Με συμπάθησε...

Για τους ίδιους λόγους που σας περιγράφω και για την πλαζ.

Από την άλλη το θαλασσο-αθλητικό έχει και τα τυχερά kinky του....

Aν το’χω κάνει στα βαθειά;

Καλε, όχι... ποιός είμαι; Η Μαίρη Πόπινς... Τοχω κάνει όμως στα σταθερά, όταν ο άλλος ήταν στα βαθειά....

Χαχαχαχαχαχαχα......

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άλλοι στη θάλασσα με το "Θεόφιλος" κι άλλοι στη στεριά με τον "θεοκόμματο"...
Είναι ασύγκριτα πιο απολαυστικό (και πιο ασφαλές...)!

Giannis Kafatos είπε...

κοιτα να δεις, επειδή σε τρεις μέρες φεύγω για διακοπές φορτωμένος με ποδηλατα, ποδηλατάκια, το τζουράσικ παρκ (έχει πάθος ο Αντώνης με τους δεινοσαύρους), γιογιό (προφανώς όχι αυτό που παίζεις πανω-κάτω)-ένα μπλε κι ένα ροζ- και το βασικό μου άγχος είναι πώς θα κάνω πυργάκια σε μια παραλία που έχει το ομορφότερο βοτσαλάκι του κόσμου, πες καμία ιδέα γιατί επίσης πρέπει να ξέρεις - μάλλον ξέρεις αλλά το αγνόησες στο ποστ γιατί ξέρω πόσο βαριέσαι όταν βαριέσαι- ένας μπαμπάς που ασχολειται με τα παιδιά του ή με τα παιδιά της άλλης που ο δικός της παίζει ρακέτες είναι πολλές φορές βορρά στα νύχια τους...
(με δεδομένο ότι η γυναίκα μου ακόμη και να διαβάσει το ποστ και το σχόλιο μου έχει χιουμορ ... συνεχίζω)
Εγώ μάνο μου πιστεύω στην Παναγιά τη Ρακετοπαίχτρα γιατί λειτουργεί και σαν προξενήτρα: στέλνει το μπαλάκι στη μοναξια-μου-όλα-είμαι-μόνη-και-βαριέμαι και μετά είναι στο χέρι του ... παίκτη πώς θα πορευτεί (για θυμήσου τον κοινό μας φίλο ΔΣ (πρώην γείτονα σου!
θα πιουμε καφε πριν φύγω???
σε φιλώ ηλεκτρονικώς
:)
www.u-hoo.gr/gianniskafatos

So_Far είπε...

Ρακέτες και τουρνουά ρακέτας στην παραλία...
κάποιος να μας σώσει από τους κλαρινογαμπρούς ...

Dreamer on the Poof είπε...

Αν δεν μπορείς να κάνεις :
"japanese helicopter karmasutra"
δε λέει...

diastimata είπε...

Ξέχασες τους... πολίστες και τους βολεϊμπολίστες της παραλίας! Που τρέχουν πάνω κάτω, γίνονται μούσκεμα, ρίχνουν μια βουτιά και μετά τινάζουν τα μαλλιά στο κορμί της... δίδας που συνοδεύουν. Μωρέ... τάβλι και πάλι τάβλι!

Ανώνυμος είπε...

Άμα ξαναπάω εγώ στα βαθιά να με χέσετε!

An-Lu είπε...

Μα η πλάκα είναι πως οι ρακετοπαίχτες ΟΥΤΕ καμάκι δεν κάνουν! Είναι τόσο απορροφημένοι από τις φέτες και τα μπαλάκια τους (όλων τον ειδών ;-) που δεν έχουν μυαλό και μάτια για τις παρακείμενες αιθέριες υπάρξεις!

Ανώνυμος είπε...

Σίχαμα και οι ρακέτες, σίχαμα και οι ταβλαδόροι στις παραλίες, σίχαμα και οι γκόμενες που συντροφεύουν τις άνωθεν κατηγορίες.

Heliotypon είπε...

Αν δεν πήγαινες στις κοσμοβριθείς πλαζ αλλά αναζητούσες την απομόνωση στα βραχάκια (ή και σε αμμούδες) μιάς αττικής μακρυνής και μοναχικής παραλίας (ναι, υπάρχουν) θα μπορούσες να επιδοθείς και σε άλλα, πιο ευχάριστα παιχνίδια με την συνοδό σου. Και δεν συγκρίνεται με αυτό που θα κάνεις στα στρωσίδια (έστω και υψίστης ποιότητας), αφού έχει άλλες παραμέτρους το "παιχνίδι" στη φύση!