Περί γονέων+ναρκωτικών (2)

(Γονείς) Θα ήθελα να σας παρακαλέσω κάτι:
Όταν διαβάζετε αυτό το post μην αρχίσετε τα «τστστστς»... τα «δεν είναι δυνατόν».... «στη δική μας εποχή δεν γινόντουσαν τέτοια»....
Διαβαστε αυτό το post ως δεδομένο... θα ήθελα πολύ να δούμε το πρόβλημα και όχι να το λύσουμε. ΣΆ αυτή τη χώρα έχουμε -βλέπετε- ακριβώς αυτό το κουσούρι: Πρώτα θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα και μετά να δούμε ποιο είναι.
Τις προάλλες ήμουν σε ένα σπίτι φίλων και γνωστών... και όπως γίνεται συνήθως μετα από κάποια ώρα πιάσαμε κουβέντα για τα παιδιά τους, που των περισσοτέρων είναι γύρω στα 16. Όταν μου λένε για παιδιά το μυαλό μου εστιάζεται αμέσως στα ναρκωτικά. Και για έναν περίεργο λόγο είναι ένα θέμα που οι γονείς το κάνουν γαργάρα, ενώ λατρεύουν το θέμα του ... σεξ (τις δικές τους εμπειρίες).
-Ο Γιάννης μου δε τρώει τίποτα, αλλά δεν καπνίζει ούτε τσιγάρο!
-Ο Μενέλαος μου είναι ερωτευμένος αυτή την εποχή... είναι με τις ωρες στο κινητό... βγαίνει μόνο τα Σάββατα και την υπολοιπη βδομάδα είναι κλεισμένος στο δωμάτιο του... Ούτε εμας δεν βλέπει? μεγάλη καψούρα σου λέω... Ετσι δεν είναι αγάπη μου;
-Ελα μωρέ, πώς κάνεις έτσι, αντε να καπνίσουνε καμμιά μαριχουάνα. Κι εγώ στην Περούτζια είχα καπνίσει με μια Πορτογαλίδα και το μόνο που θυμάμαι είναι ότι κοιμηθηκα με τα ρούχα στον καναπέ της.... Υπερβολικός όπως πάντα είσαι αδελφέ μου...
-Εμένα οι κόρες μου είναι φίλες μου... θα μου τοΆχανε πει...
Σιώπησα.
Είναι τόσο ισχυρές αλήθειες αυτές μέσα τους, που ό,τι και να πεις θα σβήσει πριν φτάσει τα αυτιά τους.
Δεν μαθαίνουν με τίποτε όλοι αυτοί (εσείς δηλαδή) επειδή δεν θέλουν να ακούσουν, αφού είναι σίγουροι ότι ξέρουν... Η λύση «μακρυά από μας» είναι η καλύτερη.
Την προηγούμενη μέρα είχα παραβρεθεί σε μια κουβέντα ανθρώπων, που πραγματικά ξέρουν.
Ποιο είναι το ναρκωτικό που είναι σήμερα πολύ της μόδας;
Δυό-τρείς σταγόνες από το υλικο που είναι φτιαγμένα τα προϊόντα στεγνού καθαρίσματος σε ένα ποτήρι με χυμό, κοκακόλα, ή νερό και είσαι θεός. Αν το πιείς με αλκοόλ είναι πολύ επικίνδυνο. Τι κάνει στον οργανισμό; Θα δείξει... Ηρθε πριν από λίγο καιρό από το Λονδίνο.
Ερχεται το παιδί σας κάθιδρο στις 5 το πρωί... και επειδή εσείς είστε η γενιά του Γούντστοκ, ή του Πολυτεχνείου και είστε τάχα μου άνετοι και προχωρημένοι.... ούτε καν σηκώνεστε από το κρεββάτι σας.... και την άλλη μέρα το αφήνετε να κοιμηθεί μέχρι τις 3 το μεσημέρι και του πάτε στο κρεββατάκι του φρυγανίτσες με μαρμελάδα, που ούτε να δει και να ακούσει δεν θέλει... και παίρνετε τα ρουχαλάκια του, να τα πλύνετε για να αστράφτουν.
«Πολύ χορεύετε στο χοροπηδάδικα που πάτε βρε παιδάκι μου? Ακόμα μούσκεμα είναι και μυρίζουν. Ετσι σε έμαθα εγώ βρε;»
Σε ποιόν τα λέει η μάνα;
Στο πιο αγαπημένο πλάσμα που έχει σΆ αυτή τη ζωή... στον γυιό της ή την κόρη της... Το μόνο που αγνοεί, είναι ότι αυτά τα παιδιά είναι σχεδόν ζόμπι.
Πίνουν «στεγνό καθάρισμα»! Το χωράει ο νούς σας; ή επειδή δεν το χωράει, το αποκλείετε; Και δεν έχετε αποφασίσει (λες και σας ρώτησαν) αν πρέπει να υπάρχει ο διαχωρισμός "μαλακά-σκληρά", επειδή κάποτε στη γειτονιά σας πέθανε από πρέζα ο γυιός του θυρωρού της απέναντι πολυκατοικίας?
Εχω δει με τα ίδια μου τα ματια νεαρά παιδιά να σνιφάρουν διεγερτικά για άλογα ιπποδρόμου (μην μπούμε στην ονοματολογία)... τώρα εξελίχθηκε σε "στεγνο καθάρισμα".
Αν τους τα είπα αυτά τα πράγματα εκεινη τη βραδιά;
Όχι! Δεν έχει νόημα.
Δεν λέω μαντάμ, ότι ο Τάκης σας παίρνει τέτοιου ειδους ναρωτικά, απλώς λέω ότι δεν κόβω το κεφάλι μου, ότι δεν παίρνει.
Τι να κάνετε;
Δεν έχω ιδέα.
Εχω όμως να προτείνω κάτι:
Αρχικά αποδεχθείτε το πρόβλημα.
Αφήστε στην άκρη τα ταμπού και τα «ξέρω γω»...
Γιατί δεν κάνει κάτι το κράτος η η τηλεόραση;
Λοιπόν, μέχρι τώρα νόμιζα ότι ήταν σοβαρό το επίπεδο της κουβέντας μας. παρακαλώ πολύ ας το κρατήσουμε σΆ αυτό το επίπεδο.

ΥΓ. Γιατί επιμένω; Πώς το λέγανε στην εποχή του Γούντστοκ; Επανάληψις μήτηρ... ε, δεν θυμάμαι κιόλας.