Μαμάδες + κόρες

Θα 'χα τελειώσει 1-2 χρόνια το σχολείο, όταν προσπαθούσα να συστήσω (ήταν η εποχή των αηδιών) την κοπέλα μου στην κολλητή μου.
Η μία δεν πήγαινε την άλληνε με τίποτε.
Πολύ είχα στεναχωρεθεί. (Είπαμε: ήταν η εποχή των αηδιών).
Ξαφνικά μια φορά σε μια από τις συναντήσεις τους η μία είπε την μαγική λέξη: «Η μαμά μου ...»
Η άλλη, που δεν ήθελε ούτε να την νιώθει δίπλα της, τσίμπησε αμέσως.
-Και η δική μου ...
-Αλήθεια; Και η δικιά μου μου είπε χθες ...
-Ελα !!! Η μαμά μου, όταν...
-Ακριβώς το ίδιο!
Τις παρατηρούσα έκπλήκτος. (Μικρός ήμουν σας λέω!)
Λες και κάτι θεϊκό είχε συμβεί και όλη η αντιπάθεια τους εξατμίσθηκε.
Γίνανε κολλητές.
Μιλούσαν ατέλειωτα στο τηλέφωνο και το βασικό θέμα ήταν οι μαμάδες τους. Όταν μιλούσαν για τις μητέρες τους εγώ (κι όχι μόνο εγώ) γινόμουνα αόρατος. Για να μην σας πω ότι μετά από χρόνια γίνανε κουμπαρες. ( Οι μαμάδες τους δεν γνωρίστηκαν ποτέ!)
Δεν την ψυλιάστηκα τη δουλειά.
Το θεώρησα σύμπτωση.
Μπήκα στο Πανεπιστήμιο. Εκεί είχα δυο αγαπημένες συμφοιτήτριες. Την Ευανθία (Πανσπουδαστική) και την Κέλυ (Ρήγας Φεραίος).
Γάματα.
Μιλάμε για τα μέσα της δεκαετίας του Ά70.
Οσοι ζήσανε αυτην την εποχή ξέρουν πολύ καλά, τί λέω. Η μία δεν ήθελε την άλλη με τίποτα.
Μια μέρα στο αμφιθέατρο που γινότανε της τρελλής η Κέλυ είπε κάτι στην Ευανθία για την τσάντα, που της έδωσε με το ζόρι να κρατάει η μάνα της.
Η Κέλυ την κοίταξε με λατρεία.
Ποια Πανσπουδαστική και ποιος Ρήγας;
Ποια αιτήματα και ποια (χαχαχαχαχαχαχα!) ... αποχουντοποίηση (κοιτάξτε, τι θυμήθηκα τώρα!) ... χαχαχαχαχαχα!
Πήρανε με τα ταγάρια έξω από το αμφιθέατρο και άρχισαν μετά μανίας να συμφωνούν ΑΠΟΛΥΤΑ για τις μανάδες τους.
Μέχρι εκείνη την εποχή ο ανόητος νέος (εγώ δηλαδή) είχα ακούσει μόνο για κάποιο Οιδιπόδειο. Οι μαμάδες και τα αγοράκια τους κ.λ.π.
Την σχέση μαμάς-κόρης ούτε που την είχα υποψιασθεί. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να κερδίσω (πρώτον) την εύνοια της κόρης και αμέσως μετά (δεύτερον) την εύνοια της μαμάς, ώστε να μπορώ να κουτουπώνω την κόρη. Για τον μπαμπά, ούτε καν που το κουβέντιαζα. Αργότερα κατάλαβα ότι ούτε οι κόρες (αλλά ούτε και οι μαμάδες) το κουβέντιαζαν.
Πέρασαν τα χρόνια και έκανα 100% κτήμα μου, ότι το πρώτο και σημαντικότερο κοινό που έχουν οι κόρες αναμεταξύ τους, είναι οι μαμάδες τους.
¶λυτη σχέση.
Από ο,τι μαθαίνω ρωτώντας (χαχαχά) ειδικούς είναι ότι ακόμα και η επιστήμη σηκώνει ψηλα τα χέρια.
Δεν έχω ακούσει ποτέ μάνα να κάνει κοπλιμέντο στην κόρη της. (Τι χάλια μπλούζα είναι αυτή! - Σαν να πήρες 4 κίλα από το περαμένο Σάββατο. Eχεις άδικο! - Εχεις άδικο! Εχεις άδικο! - Εσύ φταίς! - Εσύ φταίς! - Εσύ φταίς! - Εσύ φταίς! - Εσύ φταίς! - Πάλι λάθος επιλογή έκανες! -Είδες που στα 'λεγα; - Θα μείνεις γεροντοκόρη, βρε ζωον! - Μια ζωή βλάκας ήσουν! - Μπράβο, αλλά θα μπορούσες και καλύτερα! κ.λ.π. )
Τσακώνονται για τα πάντα.
Για το νυφικό, για το αν θα μείνει μόνη, για τις πιστωτικές κάρτες, για τα ρούχα, για τον γκόμενο, για τα παπούτσια, για το μέλλον, για το super market, για την διαίτα...
Για να σας είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να σας πω τα topics, γιατί ομολογουμένως δεν τα έχω εμπεδώσει αρκούντως.
Όταν μπήκα στο κόλπο, κατάλαβα (επιτέλους) ότι ακόμα και στην οικογένεια μου, ότι δράμα έχει συμβεί, ΠΑΝΤΑ από πίσω κρυβότανε η σχέση μανάς-κόρης. (Μεταξύ μας: το γράφω χαλαρά γιατί η δική μου μάνα, δεν είχε κόρη.)
-Αν τις αγαπάνε;
-Ποιες; Οι μανάδες τις κόρες τους;
-Φυσικά!
-Τότε;
-Δεν έχει «τότε». Δεν ξέρω να σας πω.
Εχω μάλιστα την αίσθηση ότι όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο η σχέση τους γίνεται ακόμα πιο κομπλικέ.
Το αποκρουστικότερο που έχω ακούσει είναι το κλισέ:
-Εγώ με την κόρη μου είμαστε φίλες!
(Δηλαδή σου λέει για το πισοκολλητό που΄κανε χθες το απόγευμα με τον άνδρα της συναδέλφου της;)
(Αυτοκριτική του κώλου: Τι φαλλοκράτης, Θεέ μου!)
Δηλαδή κυρία μου, αν είσαι φίλη με την κόρη σου, η φίλη της Ελενίτσα, τι της είναι; Μαμά της;
Τα νέα κορίτσια λόγω της ... χαχαχαχαχαχα ... απελευθέρωσης των σύγχρονων μανάδων, τραβάνε στο δεκαπλάσιο το διάολο τους και ώ του θαύματος, τόσο πιο κολλημένες είναι στις μαμάδες τους.

Κάποτε ήμουν αρχισυντάκτης ενός section σε μια εφημερίδα.
Είχα 4 δημοσιογραφίνες στο γραφείο. Εξαιρετικές. Γράφανε τα ρεπορτάζ τους με μεγάλη συνέπεια. Λίγο πριν μου τα παραδώσουν πέρνανε κάποιον στο τηλέφωνο. Δεν κατάλαβα στην αρχή. Φαντάσθηκα ότι το διασταυρώνανε με άλλες συναδέλφους από άλλες εφημερίδες. ΠαρΆ όλα αυτά μου έκανε εντύπωση.
Γρήγορα κατάλαβα ότι μιλούσανε με τις μαμάδες τους.
Κρυφάκουσα.
... τους διαβάζανε τα ρεπορτάζ και ζητούσαν την ... έγκρισή τους.
Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε.
Οι φωνές μου ακούστηκαν 3 τετράγωνα πιο κάτω.
Αποτέλεσμα:
Δεν ίδρωσε το αυτί καμμιάς.
Με γράψανε και συνέχισαν κα-νο-νι-κό-τα-τα.

Ένα τεράστιο ποσοστό των φιλενάδων μου μιλούσαν ανα μισάωρο με τις μαμάδες τους στα κινητά. Το υπόλοιπο (μικρό) ποσοστό, έκανε το ίδιο, αλλά στα κρυφά.

Μια άλλη - φιλαράκι μου αυτή- που ήταν από την Θεσσαλονίκη με παρουσιάζε στη μαμά της για μέλλοντα γαμπρό, επί 3ετία για να μπορεί να έχει την πολυτέλεια ... να μην έχει γκόμενο.

Οι περισσότεροι φίλοι μου (όταν δούλευα στον ΑΝΤ1) με παράκάλαγαν να τους πάρω μαζί μου στα Καλλιστεία. Τους εξηγούσα ότι αυτό που αξίζει, είναι να τους πάρω μια φορά στα ...προκριματικά. Εκεί που τις φέρνουνε (βασικά) οι μαμάδες τους.
Μιλάμε για το τέλειο θέατρο του παραλόγου.
99 στις 100 περιπτώσεις η μαμά ;ήθελε η κόρη της να κάνει αυτό που δεν έκανε η ίδια. Νομίζω (μόνο νομίζω) ότι αυτό ακριβώς (σε διαφορετικό θέμα) είναι και η βάση της παράξενης αυτής σχέσης.

Εχω δεκάδες ιστορίες να σας πω και αν δεν με πιστεύετε εσείς οι bloggers, ρίξτε μια προσεκτική ματιά σΆ αυτά που γράφουν οι blog-φίλες μας: Η παρουσία της μαμάς είναι καταλυτική.

Τι γίνεται με αυτή τη σχέση;
Α, δεν ξέρω να σας πω με λεπτομέρειες.
Προφανώς είναι σχέση μίσους και αγάπης. Αλλοτε επικρατεί το μίσος και άλλοτε η αγάπη. Και τα δυο στην υπερβολική τους μορφή.

Μια φίλη μου εξαιρετική ψυχολόγος, η Τίνα Σ., μου έχει πει ότι σχεδόν όλες οι πελάτισες της πηγαίνουν σε αυτην , για να λύσουν το πρόβλημα της σχέσης τους με τις μαμάδες τους. Προβλήματα που επηρεάζουν την ζωή τους. Η ίδια μάλιστα -όταν την ρωτάω για τη δική της μαμά- μου τα μασάει εμφανώς.

-Και το Οιδιπόδειο;
-Το ποιο;
-Το Οιδιπόδειο, παιδί μου! Μίλα μας και λίγο για τη σχέση μαμάς-γιόκα-κανακάρη.
-Α, δεν ξέρω απ 'αυτά. Ας γράψει γι 'αυτό κάποια θηλυκιά blogger που ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα έχει ... εμπεριστατωμένη ραμένη στο πετσί της - άποψη.
Εμένα πάντως η μανούλα μου είναι ΥΠΕΡΟΧΗ. Xεχεχεχε!

ΥΓ. Υποθέτω, ο βλαξ, ότι θα συμφωνήσουν οι γυναίκες, που πιθανώς θα με διαβάσουν. Τί αιθεροβάμονας!!! (τί να κάνει άραγε ο Κύριος Σαρτζετάκης;) ... άφου έτσι κι αλλιώς θαΆναι είτε μαμάδες είτε κόρες...