Μια χαστούκα, παρακαλώ!

Yπάρχουν μερικά πράγματα που γίνονται ιδιωτικώς, αλλά δεν γίνεται να γίνουν δημοσίως. Και αυτό δεν έχει πλάκα.
Παράδειγμα;
Το χαστούκι!
Θυμηθείτε τί γέλιο έχουμε κάνει στην ταινία ?Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο!?? και η Βουγιουκλάκη έγινε σταρ από τα πολλά χαστούκια που 'φαγε ...
Τώρα που το σκέφτομαι, δεν θα μα χάλναγε καθόλου να γινόντουσαν μερικές-μερικές σταρ, αλλά αφού πρώτα τρωγανε τα χαστoύκια τους. Δημοσίως βέβαια, γιατί ιδιωτικώς να είστε σίγουροι ότι τα τρώνε.
Mερικές είπα;
Πωπωπωπω, Θεέ μου τί φαλοκράτης!
Σκλάτς!
Αυτοχαστουκίστηκα.
Συγγνώμη blogo-γλυκειές μου, δεν εννοούσα μόνο γυναίκες, εννοώ και άνδρες και οτιδήποτε άλλο, αλλά εξαιρούνται τα παιδιά και ηλικιωμένοι.
Πώς μου'ρθε η χαστουκολαγνεία;
Εβλεπα Κυπριακή Τηλεόραση. Ημουν μισοκοιμισμένος, όταν μια γλυκερή φωνή με επανέφερε στην πραγματικότητα. Ενας ροδαλός-ροδαλός ιερέας εκ Κύπρου, με υγρά μάτια, μιλούσε με στρογγυλή φωνή, για τα παιδιά που πεινάνε στον κόσμο. Πριν εμφανισθεί ήταν ολοφάνερο ότι είχε φάει τον αγλέουρα!
Καλά τα έλεγε ο άνθρωπος, δεν λέω, αλλά με την πρώτη ματιά μου έγινε εξαιρετικά αντιπαθής. Τότε σκέφτηκα ότι θα ένιωθα μεγάλη ανακούφιση, αν του΄χωνα μια χαστούκα. Να έμπαινα στο υπερηχητικό μου αεροπλάνο, να έφτανα στην Μεγαλόνησο, να πήγαινα στο studio και να του΄χωνα ένα χαστούκι, που να΄κανε το κόκκινο μαγουλάκι του σαν πατζάρι χωρίς την σκορδαλιά.
Μην με παρεξηγείτε: είναι πιθανότατο να τον αδικώ τον ιερέα. Προσπαθώ απλώς να σας πω ότι είναι τόσο τεντωμένα τα νεύρα μου, με αυτά που βλέπω γύρω μου, που το να χώσω μερικά χαστούκια, το βλέπω σαν την τέλεια ψυχοθεραπεία.
Ανάβεις πούρο, ενώ μέχρι πρόπερσι άλλαζες μια φορά την εβδομάδα τις κάλτσες σου; Φάε μια χαστούκα!
Για σκεφθείτε το: Αααααααααχ, τί ωραία που είναι!!! Νέκταρ γλυκαίνει τη ψυχή μου.
Παίρνεις έναν σκασμό λεφτά, νομίζεις - δηλαδή είσαι απολύτα πεπεισμένος - ότι είσαι ο Λαρρυ Κίνγκ και παρ 'όλα αυτα τα νούμερα τηλεθέασης σου είναι γύρω στο 2,3-2,4%; Φάε μια χαστούκα την ώρα που είσαι on air, να το φχαριστηθώ κι εγώ και τα εκατομμύρια ?λέμε τώρα- των τηλεθεατών σου.
Δηλώνεις μεγάλη τραγουδίστρια, ενώ σου διαφεύγουν τουλάχιστον 3 βασικές νότες στα χαμηλά και άλλες δυο στα ψηλά, φάε μια χαστούκα καθώς κρατάς το μικρόφωνο να το καταπιείς, να σε μάθω εγώ που δηλώνεις συνάδελφος με τη Δήμητρα Γαλάνη, χαμένη.
Κάποτε σε μια εκπομπή της Φωτεινής Πιπιλά καθόμουν δίπλα-δίπλά με μια επώνυμη (και το εννοώ) κυρία. Την εκτιμώ ιδιαιτέρως και γιΆ αυτο δεν σας λέω το όνομά της. Εκεί λοιπόν που αρχίζει η εκπομπή, μου καρφώνεται στο μυαλό «τί θα γίνει αμα της δώσω μια σφαλιάρα» -της καλεσμένης όχι της Φωτεινής- στην αρχή μου πέρασε ως ιδέα ... μετά μου ψιλοκόλλησε ... μετά από μισή ώρα είχαν ιδρώσει οι παλάμες μου για να μην το κάνω ... Δεν ξέρω τί έπαθα ... προφανώς μου έγινε έμμονη ιδέα ... Εκανα δυο χρόνια να ξαναπάω σε εκπομπή. Και να φαντασθείτε ότι είμαι αναφανδόν (τι λέξη κι αυτή!) κατά της βίας.
Δεν αντέχω όμως την προφανή βλακεία ... τουλάχιστον αυτό που θεωρώ εγώ (ίσως βλακωδώς) βλακεία ... πολλοί όμως συμφωνούν μαζί μου ... έχω γράψει γιΆ αυτό ... τοΆχω καταγγείλει σε εκπομπές με 60% τηλεθέαση ... τους έχω κράξει από το ραδιόφωνο ... Τίποτα ... Η βλακεία βασιλεύει....
Τώρα τελευταία μου'χει ξαναμπεί στο μυαλό η χαστούκα.
Δεν το αποφασίζω ... αν και μερικές φορές είμαι πολύ κοντά... με ξετρελλαίνει η ηδονή της στιγμής ...
Σκλααααααααατς! Πάααααρτα!
Εχω σημαδέψει έναν που κάνει τον Αρχηγό των Κηδεμόνων των μαθητών ή κάτι τέτοιο που όταν βγαίνει στην τηλεόραση λέει κάτι απίστευτα συντηρητικο-φασιστικά του 19ου αιώνα ...Το ονειρεύομαι τα βράδια στον ύπνο μου.... Σκλάτς ένα χαστούκι., που΄χεις γνώμη για τα πάντα τσόγλανε!
Νακάνει να θυμηθεί το όνομά του δυο βδομάδες....
Εδω και 2-3 εβδομάδες με τρώει το χέρι μου ... έχω παίξει όλα τα τυχερά παίγνια της επικράτειας ... τίποτε ... μάλλον για άλλον λόγο με τρώει.
Στρώστε μαγουλάκι κι έρχομαι.
Είστε μαζί μου αδέλφια;