19.5.06

Γενέθλια Νο.2


Σήμερα έχω γενέθλια.
Τα δεύτερα γενέθλια του έτους.
Είναι η δεύτερη φορά που τα γιορτάζω.
Σαν σήμερα ... δυο χρόνια πριν 19 Μαϊου- στις 3 το πρωί έπαθα καραμπινάτο έμφραγμα. Η ατυχία και η τύχη ήταν εκείνο το βράδυ πιασμένες χέρι-χέρι. Βρέθηκα σαν αστραπή στο Ιπποκράτειο που διανυκτέρευε. Με βοήθησε πολύ η Μαργαρίτα που κινήθηκε ψύχραιμα, με βοήθησαν τα παιδιά του 166 που λειτούργησαν άψογα, με βοήθησε η τελευταία ασπιρίνη που είχαμε σπίτι, με βοήθησαν τα γιατρουδάκια που εκείνη την νύχτα είχαν βάρδια. Οι νοσοκόμες.
Τότε πήγαμε στο Νοσοκομείο 9 άνθρωποι με το ίδιο πρόβλημα.
Πέθαναν οι 8.
Σήμερα γίνομαι 2 ετών στην καινούργια μου ζωή.
Καινούργια εντελώς γιατί άλλαξε κι εντελώς.
Eίδα τους ανθρώπους διαφορετικούς. ΅Η μάλλον τους είδα διαφορετικά. Δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια, αλλά αυτή η διαφορετικότητα που (επιτέλους) μπόρεσα και διέκρινα έγινε η μεγάλη μου δύναμη. Μια δύναμη που τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να κερδίσει.
Λέω στους φίλους γελώντας: "Σας συστήνω ένα έμφραγμα, αρκεί βέβαια να το ξεπεράσετε."
Και εκείνοι χλωμιάζουν και σβήνουν νευρικά στο τασάκι το τσιγάρο.
Ένα άλλο πράγμα που έμαθα και μου προκάλεσε έκπληξη είναι ότι σταμάτησα να φοβάμαι τον θάνατο. Οι γιατροί μου είναι ενθουσιασμένοι με αυτό και μου φωνάζουν μόνο όταν είμαι στεναχωρεμένος. Όμως και αυτό άκόμα άλλαξε:
Νιώθω την χαρά πιο έντονα, αλλά και την λύπη.
Αυτό όμως που πραγματικά μου άλλαξε την ζωή είναι ότι έβαλα τους ανθρώπους στην θέση που τους αξίζει.
Οσο ήμουν στο Νοσοκομείο ερχόντουσαν καθημερινά και μου κράταγαν παρέα φυσικά οι δικοί μου άνθρωποι, αλλά και δυό που με άφησαν έκπληκτο:
Η Τζέλα, μια φίλη μου, που σημειωτέον την είχα πρήξει και η Αρτεμις μια γνωστή μου από παλιά. Κάθε μέρα, δυο φορές την ημέρα εκεί? βράχοι.
Τις αγάπησα για πάντα. Τις λάτρεψα.
Για πάντα όμως. Τους τηλεφωνώ ή τις βλέπω από τότε τουλάχιστον 4-5 φορές την εβδομάδα. Δεν το διανοούμαι αλλιώς.
Αντιθέτως ένας κολλητός μου που έχουμε φάει ψωμί και αλάτι δεν ήρθε ποτέ. Ούτε καν τηλεφώνησε.
Μια αγαπημένη μου πετάχτηκε 2 φορές για 3 λεπτά το βράδι και βιαζόταν σαν τρελλή να φύγει γιατί μόλις είχε βρει καινούργιο γκόμενο.
Δυο άνθρωποι που δεν είχα κάνει τίποτα γιΆ αυτούς μου έδειξαν πόσο με αγαπούν και δυο άλλοι που είχα κάνει πολλά, με έγραψαν κανονικά στα αρχίδια τους. Το πιο γελοίο είναι ότι κάθε φορά που με βλέπουν μου βάζουν χέρι γιατί ... καπνίζω. Ενδιαφέρον του κώλου.
Είχα που είχα γενικώς στη ζωή μου την αχαριστία στην βιτρίνα των πραγμάτων μου μισούσα, από τότε δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε καν την ετυμολογία της λέξης.
Η ζωή όμως τελικά είναι δίκαιη ή απλούστατα αναγνώσιμη. Και οι δυό τους κυνηγούν χίμαιρες. Και οι δυό τους μισούν όσους τους αγαπούν. Kαι οι δυό τους έχουν ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ, που το μοιράζουν ανάλογα με την περίπτωση και την περίσταση. Και οι δυό τους είναι μόνοι γιατί κυνηγούν πράγματα που δεν έχουν ιδέα από παρέα.
Ο ένας μάλιστα απολύει τους ανθρώπους όπως αλλάζει πουκάμισα. Οταν καμμιά φορά τον ρωτάω: Γιατί ρε γαμώτο; μου λέει: Ετσι είναι η ζωή!
Στο μεταξύ οι άλλοι είναι κατακίτρινοι από την απόγνωση.
Σκατά στα μούτρα του!
Πάω στη δουλειά και λέω στους ανθρώπους να χαλαρώσουν. Τα media και οι τηλεθεάσεις δεν είναι τίποτα μπροστά στην ίδια την ζωή.
-Καλά! Καλά! Μου λένε και ουρλιάζουν στους υφισταμένους τους ή ανεβοκατεβαίνουν κατακόκκινοι σκάλες με πούρα στο χέρι.
Χθες το βράδι πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία ένας συνάδελφος μου. Αρχισυντάκτης, 39 μόλις ετών. Ο Πάνος Σταματόπουλος.
Αχ, Θεέ μου γιατί;
Τί δαίμονες κουβαλούσε;
Χαρείτε την ζωή όπως σας έρχεται.
Μην προγραμματίζετε πράγματα γιατί ο Θεός σας παρακολουθεί και ξελιγώνεται στα γέλια.
Εμένανε είχα την τύχη και μου τοδωσε το μήνυμα.
Και ένα άλλο, μεταφυσικό.
Αλήθεια σας λέω!
Από τότε που έπαθα το έμφραγμα ξέρω με ΚΑΘΕ λεπτομέρεια τι θα κάνουν οι γύρω μου. Όταν μάλιστα βάλω κάτι στο μυαλό μου γίνεται.
Και τα καλά και τα κακά.
Δεν το λέω αυτό γιατί δεν με πιστεύουν.
Κάντε μου ένα δώρο γιΆ αυτά τα καινούργια μου γενέθλια:
Μην αφήνετε τις καθημερινές ανοησίες να σας επηρεάζουν.
Μην αφήνετε τα καθίκια να σας στεναχωρούν.
Στη ζωή άλλωστε στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό.

PS. Πάω στη Ρώμη για να γιορτάσω. Μακάρι να ερχόσαστανη όλοι κι όλες μαζί μου!




22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χρονια πολλα φιλε, και παντα με υγεια!
Ωραιο κειμενο, μακαρι να το εμπεδωσουμε ολοι!

ornio είπε...

Aφού όπως λέτε-και το πιστεύω-έχετε αποκτήσει μια παράξενη γνώση για τον περίγυρο, μπορείτε να εικάσετε τι μέρος του λόγου είμαι εγω που σας γράφω;
Αν είστε ευστοχος θα το παραδεχτώ.
Αν δεν μπειτε στον κόπο, παλι φίλοι:-)

manosantonaros είπε...

art attack ευχαριστω πολυ. Να'σαι καλά.

ornio, οι bloggers είναι οι καινοιύργιοι μου φιλοι μόνο που είναι e-περιγυρος και δεν εχω προπονηθεί (πολύ) στο θέμα.

morpheous είπε...

τρομερο ποστ!

"Μην προγραμματίζετε πράγματα γιατί ο Θεός σας παρακολουθεί και ξελιγώνεται στα γέλια."
πόσο συμφωνούμε!

triantara είπε...

τι ωραία να κλείνεις τα δυο σου χρόνια και να το θυμάσαι.

σε αυτές τις στιγμές είναι που φαίνεται ποιοι είναι δικοί σου άνθρωποι και ποιοι είναι οι δικοί σου ξένοι...

καλώς σε βρήκα και χρόνια πολλά!

---. είπε...

Χρόνια Πολλά και να προσέχεις γλυκό μου (γαμάτη φωτογραφία - ούτε που φαίνεσαι δύο ετών)

;)

Ανώνυμος είπε...

:)
rije ena kerma sth fontana di Trevi kai gia mena ;)

Ανώνυμος είπε...

Na είσαι παντα καλά και να ειναι παντα καλά κι αυτοι που αγαπας. Να τους χαιρεσαι και να σε χαιρονται και να περασεις καλα όπου κι αν πας.Ολοψυχα στο ευχομαι. Εγώ,δε μπορω να σου κανω το δωρο που θες, πάντα θα με στεναχωρουν οι άλλοι, μεχρι να με ξεκάνουν...

Ανώνυμος είπε...

ΜΑΝΟ ΜΟΥ, Σ¶ΓΑΠΩ Σ¶ΓΑΠΩ Σ¶ΓΑΠΩ. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ. ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΩΣ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΧΕΙ ΕΠΗΡΕΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΝΑ ΣΟΥ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕΣ ΑΥΤΟ ΑΦΟΥ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠ΄ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ, ΑΡΑ ΜΙΑ ΑΠ΄ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ Σ¶ΓΑΠΩ.
ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑΑΑΑ!!!

Ανώνυμος είπε...

Μάνο εισαι πολύύύ μεγάλος.Τέραστιος, αν και 2 ετων.
Τουλάχιστον ας μάθουμε το ελάχιστο απο την εμπειρία σου, αν και δεν το νομίζω.Ξερεις στεναχωρεθηκα και για τους κολλητους σου που δεν ήταν εκει.Στεναχωρέθηκα για τους ίδιους εννοώ.Αυτοι μάλλον χάσανε εναν φίλο τότε που ξαναγεννηθηκες εσύ.Και ουτε που τον κλάψανε.
Σβετλάνα

Ανώνυμος είπε...

έχω κι εγώ να σας πω τι μου συναίβει πριν από 2 χρόνια . ναι , ναι το Μάιο του 2004 . όχι στις 19 αλλά στις 9 . σίγουρα θα το θυμάστε γιατί σας το είχα στείλει σε sms. η πολυαγαπημένη μου γιαγιά , πάντα τη θυμάμαι και βουρκώνω , μάζεψε τα πράγματα της και έφυγε ταξίδι. έλεγε καταπληκτικές ιστορίες - τρομερό σχολείο - και τα έλεγε τόσο ωραία η άτιμη . στη θέση που κάθομαι εγώ και γράφω στο pc ήταν κάποτε το κρεβάτι της . σήμερα με ευλογεί με θετική ενέργεια για να γράφω εγώ τις ιστορίες . πήρα σκυτάλη .
στα μέσα της επόμενης εβδομάδας είχατε γράψει στη στήλη σας στην espresso ένα καταπληκτικό κείμενο για τη γιαγιά μου και όλες τις γιαγιάδες του κόσμου - η τελευταία τρυφερή σχέση - μου στείλατε sms , εγώ αγόρασα την εφημερίδα και βούρκωσα και φυσικά σας ευχαρίστησα γιατί αισθάνθηκα καλύτερα .
λίγες μέρες αργότερα σας έτυχε αυτή η περιπέτεια , δεν το γνώριζα . το έμαθα πολύ αργότερα , όταν είχατε γράψει ένα χρονογράφημα στην espresso. αισθάνθηκα άσχημα που δε μπόρεσα να εκφράσω τη συμπάθεια μου όπως κάνατε εσείς .
θέλω κι εγώ να αποκτήσω γενέθλια στο τέλος αυτού του καλοκαιριού - η κάθοδος του Γιώργου - είναι πολύ σημαντικό να νικήσεις ταμπού , φοβίες , να μη σκέφτεσαι το μεσημεριανό φαγητό και τα φρεσκοπλυμένα ρούχα , να ρισκάρεις για να αισθάνεσαι ζωντανός . σε διαφορετική περίπτωση είπαμε : τούρτα ή χαστούκα.

glenn είπε...

Διδακτικότατο το ποστ. Μου άρεσε το "στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό". Είσαι ταλέντο τελικά εσύ, θα ... πας μπροστά :-)

Ανώνυμος είπε...

zαρντοz λεει:

= ευχαριστω =

οτι επιθυμεις.

Μαύρος Γάτος είπε...

Αγαπητέ μου... πεθερέ, να ζήσεις πολλά γερά χρόνια! Καλά να περάσεις στην Ρώμη.

Σ;)

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια Πολλά ωρέ Αντώναρε!
Με πολύτιμη υγεία από δω και πέρα.
Και στο μυαλό σου να κάνουν εισβολή όλα τα καλά.

ornio είπε...

Σωστά, αλλά έτσι όπως με κόβετε, θα ήταν δυνατόν ποτέ να με λένε Λόυλη και να έχω διάφανο αυτάκι;
Τι νομίζετε;

Ανώνυμος είπε...

Καλησπερα.
17-2-98 εμφραγμα και αγγειοπλαστικη
(μπαλονακι).Ημουν 42 χρονων.
19-1-04 διπλο by-pass.(αληθεια σωστα το εγραψα στα αγγλικα?)
Μανο μου αυτο που εγινε σε σενα με τη συμπεριφορα καποιων ανθρωπων ,το εφαγα και εγω στη μαπα.Νομιζω οτι στη πρωτη γυμνασιου διδαχτηκαμε το περιφημο
Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝΟΙΣ ΓΙΓΝΩΣΚΕΙ. Μαλλον το μαθαμε τωρα και βλεπουμε με ενα αλλο βλεμμα
τη ζωη και τον στενο η ευρυτερο
κοινωνικο μας περιγυρο. Νασαι καλα και να περνας ομορφα.
Χολαργος

Κωστής Γκορτζής είπε...

Το καλυτερότερό σου.
Κι όποιος πήρε αναβολή (από τον Πέτρο), δεν μπορεί παρά να συμφωνεί μαζί σου.

Sophia Choleva είπε...

Xronia Polla kai kalo taksidi;)

An-Lu είπε...

Να περάσεις τέλεια και να ρίξεις ένα νόμισμα στη Φοντάνα ντι Τρέβι για σένα!

vatraxokoritso είπε...

σημερα το ειδα δυστυχως μια που τρεχω και δεν προλαβαινω..
σιδερενιος!!!!
να περνας καλα φιλε μου μανο οπου και αν πας οπου και αν εισαι.
πολλα φιλια και την αγαπη μου!

Ανώνυμος είπε...

Best regards from NY! » »