6.12.06

Φτου!!!


Ο πατέρας μου, ο Αρχέλαος, χαλάλισε την καριέρα του στην πολιτική γελοιογραφία, γιατί δεν θέλησε να “πουλήσει” τον άνθρωπο που τον ανέδειξε.
Πάμε την ιστορία…γιατί αυτη την εποχή τα’χω πάρει πολύ άσχημα με μερικές χοντρο-μαλακίες που μου λένε μερικοί πολύαγαπημένοι μου φίλοι.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 για να μπεις στη δημοσιογραφία ήταν κάτι τρομερά δύσκολο… και φυσικά ήταν ακόμα πιο δύσκολο να γίνεις ο γελοιογράφος της εφημερίδας, που εκείνες τις εποχές (οι εφημερίδες) πραγματικά ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις.
Οι γελοιογραφίες λοιπόν ήταν ένα μεγάλο όπλο.
Σχεδόν δεν υπήρχαν τηλε-φωτογραφίες, φωτογραφίες γενικώς, παρα μόνο (δεν κυριολεκτώ) κείμενα-σεντόνια, ρεπορτάζ, σχόλια, ειδήσεις..
Εκείνη την εποχή λοιπόν ο εκδότης της ‘Αθηναϊκής” (τρομερά μεγάλη εφημερίδα), ο μακαρίτης ο Γιάννης Παπαγεωργίου , προσέλαβε τον πατέρα μου και τον Βασίλη Χριστοδούλου για γελοιογραφους της εφημερίδας.

(TIP: Ο Βασίλης Χριστοδούλου, είναι σήμερα πολύ μεγάλος (πρέπει να’ναι πάνω από 90) … κοτσονάτος-κοτσονάτος… και συνεχίζει να γελοιογραφεί καθημερινά… Είναι ο γηραιότερος active γελοιογράφος του πλανήτη. Και όμως ούτε ένας βλάκας συνάδελφος μου στην τηλεόραση (ψιτ ΕΡΤ! Ου-ου-ου!) δεν έχει σκεφθεί να του κάνει ένα αφιέρωμα … Φαντάζεστε τί έχει να πει… Να σας πω και κάτι άλλο: Ο Τράγκας έχει 1.000.000 ελαττώματα… παρ’ όλα αυτά του βγάζω το καπέλο που τρέφει σεβασμό στον Βασίλη Χριστοδούλου (από την εποχή της Βραδυνής) και πάντα τον παίρνει στην δουλειά του. RESPECT, ρε μαλάκα Τράγκα!!)

Οι δυό τους λοιπόν έφτιαχναν καθημερινά κάτω από τον τίτλο της εφημερίδας 3 γελοιογραφίες έγχρωμες (!!!) που έπιαναν ένα δωδεκάστηλο. Φοβερή επανάσταση, Φοβερή προβολή. Φοβερή εξουσία.
Δίκες επί Παπάγου (μάλιστα σ’ αυτη τη χώρα έχουν καταδικάσει την πολιτική γελοιογραφία σε δικαστήριο σε περίοδο Δημοκρατίας)… μισθοί πείνας… διατακτικές αντί μισθού… και ο εκδότης Γιάννης Παπαγεωργίου (ένας μάλλον άξεστος, αλλά πανέξυπνος άνθρωπος) τους έβγαζε την Παναγία… αφού τους έφερνε στο εξοχικό του (νομίζω) στον Αγιο Ανδρέα να δει (εγκρίνει) τις γελοιογραφίες τους… και για να μην πηγαινοέρχονται φτιάχνανε καμμιά…. 10αριά ο καθένας τους για να είναι (;) σίγουροι…
Πολύ δύσκολος εργοδότης.
Παρ’ όλα αυτα το εγχείρημα είχε μεγάλο σουξε.
Οι γελοιογραφίες τότε είχαν την δύναμη (ας πούμε) που έχουν σήμερα οι βασικοί σχολιαστές στα παραθυρα των ειδήσεων.

Ολα αυτα μέχρι τις 21 Απριλίου 1967.
Οταν ήρθε η χούντα ο Παπαγεωργίου έκλεισε την εφημερίδα. Και επειδή την έκλεισε και δεν του την κλείσανε, πολλοί συντάκτες ζήτησαν αποζημίωση… δεν τους έδινε… τον πήγαν στα δικαστήρια και τελικά του τα πήραν.
Οχι, ο πατέρας μου.
Ηταν πολλά τα λεφτά και το μέλλον καθόλου ευοίωνο.
Τον πίεζαν φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι να κάνει μήνυση στον Γιάννη Παπαγεωργίου και εκείνου του σηκωνότανε η τρίχα μόνο και που του το λέγανε.
Τον θυμάμαι σαν τώρα να λέει:
-Τί λέτε μωρέ; Αν δεν ήταν ο μπαρμπά-Γιάννης σήμερα θα ήμουν γκαρσόνι. Θα τα είχα εγκαταλείψει…. Και να τον πάω στα δικαστήρια… Καλύτερα να με κάψει ο Θεός… παρατατε με στην ησυχία μου.

Δεν ξαναδούλεψε σε πολιτική εφημερίδα. Δεν γουστάριζε επί χούντας, έστω κι αν είχε πολλές προτάσεις… Η γνώμη μου είναι ότι ήταν συναισθηματικά δεμένος με την “Αθηναϊκή”. Αφωσιώθηκε στην κοινωνική γελοιογραφία και στα περιοδικά. Πέταξε όμως μια παράλληλη καριέρα στα σκουπίδια…. Βέβαια και είμαι υπερήφανος γι’ αυτο.

Ισως να φαντάζεστε ότι η ιστορία τελειώνει εδώ… αλλά δεν είναι έτσι.
Μετά από 7 χρόνια έπεσε η χούντα.
Η “Αθηναϊκή” κυκλοφόρησε τις επόμενες μέρες.
Ο πατέρας μου περίμενε ένα τηλεφωνημα, που δεν ήρθε ποτέ.
Αντιθέτως όλοι εκείνοι που είχαν σούρει τον Παπαγεωργίου στα δικαστήρια, έλαβαν το τηλεφωνημα τους κι έβγαλαν την εφημερίδα.
Δεν νομίζω ότι το ξεπέρασε ποτέ ο πατέρας μου…
Αχαριστία στην ευγνωμοσύνη , στον σεβασμό.
Γαμιέται μερικές φορές η ζωή. Ετσι;
Σκεφθείτε επίσης πόσο ασφυκτιούσε ένας γελοιογράφος εκείνη (συγκεκριμένα) την εποχή, όταν δεν είχε που να δημοσιεύσει τις γελοιογραφίες του.

Εδώ τελειώνει η ιστορία;
Οχι, δα!
Μετά από μερικά χρόνια ο μεγάλος εκδότης Γιάννης Παπαγεωργίου πέθανε. Ο πατέρας μου πήγε στην κηδεία του (όπου δεν πήγαν πολλοί άλλοι) και έκλαιγε σαν μικρό παιδί πάνω από τον τάφο του. Μιλάμε για θρήνο.

Πικράθηκε, θύμωσε, αλλά δεν επέτρεψε ούτε για ένα δευτερόλεπτο να ξεχάσει ότι ο Παπαγεωργίου, του’χε ανοίξει τον φεγγίτη, την ώρα που’τοχε ανάγκη.
Ενας φεγγίτης που φώτισε τη διαδρομή του.
Το τί συνέβη μετά ήταν για τον πατέρα μου, απλώς λεπτομέρειες.

Εδώ τελειώνει η ιστορία.

Μεγάλωσα με αυτή τη λογική.
Οπως άλλοι μεγάλωσαν με ξύλο, εγώ μεγάλωσα ότι δεν θα ξεχάσεις ποτέ τον άνθρωπο, που στη δύσκολη στιγμή σε ευγεργέτησε, βόηθησε, στάθηκε… είτε αυτο είναι μικρό, είτε μεγάλο.
Λυπάμαι, αλλά είναι βιδωμένο στο μέσα μου.
Πολύ βιδωμένο και από πάνω τσιμενταρισμένο.
Και γαμώ τη μάνα, όποιου τολμήσει να μου το ακουμπήσει… και επειδή μπορεί να μη συνεννοηθήκαμε: του ΓΑΜΩ ΤΗ ΜΑΝΑ!

Με την πρώην γυναίκα μου, αφού χωρίσαμε, είναι προφανές ότι θα’χαμε κάποιες διαφορές. Δεν πρόκειται να τις συζητήσω με κανέναν, δεν πρόκειται να επιτρέψω ποτέ στον εαυτό μου να ξεπεράσει τα όρια, και μέχρι να πεθάνω, θα τη θυμάμαι… Γιατί; Επειδή κάποτε μου έσωσε στη κυριολεξία τη ζωή.
Εχω ακούσει δεκάδες βλακείες:
-Αν δεν ήταν εκείνη, θα ήταν κάποια άλλη.,..
-Ο οποιοσδήποτε το ίδιο θα’κανε…
Βρε άντε φτύσ’ τα μπόυτια σου.,.. η ζωή δεν γράφτηκε με άν…. Μονο το μέλλον έχει “αν”… ποτέ των ποτών το παρελθόν.

Εχω έναν φίλο, που σήμερα είναι πολύ ισχυρός.
Πριν από καμμιά 10αριά χρόνια ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Χωρίς δουλειά, χωρίς μία (στη κυριολεξία) και άσχημα συναισθηματικά….
Τον πέτυχα στην Βουκουρεστίου ενα μεσημεράκι… είχα να τον δω κανέναν μήνα…
-Τί γίνεται;
-Ετσι κι έτσι (είμαστε πολύ φίλοι)….
Πήγαμε να φάμε… Μιλήσαμε…
Φεύγοντας μου είπε:
“Σε δυο ώρες φεύγω για δουλειά στη Ρώμη… θα γυρίσω σε μία εβδομάδα… πάρε την ΑΤΜ μου, ο κωδικός μου είναι αυτός… θα μου την επιστρέψεις όταν έρθω… πρόσεχε να μ’ αφήσεις τουλάχιστον να έχω να πληρώσω το νοίκι…. Χαχαχαχαχαχαχα… γειά σου τώρα….”
ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ ΠΟΤΕ!
Μην φαντασθείτε ότι ήταν κανένας λεφτάς…
Απλώς ήταν, είναι ΦΙΛΟΣ….
Τωρα κάθε φορά που βρίσκομαι με παρέα και συζητούν γι’ αυτον και τον κρίνουν είτε δικαίως είτε αδίκως… λεω: εμένα να με συγχωρείτε, είναι φίλος μου… και δεν κουβεντιάζω γιά τους φίλους μου… πείτε τα εσείς.,.. εγώ πάω στο pc, να γράψω (καλή ώρα) κανένα post.

Δηλαδή πώς να τους μετρήσω τους ανθρώπους;
Τι ζυγαριά να χρησιμοποιήσω; Αν είναι έξυπνος, δεξιός ή αριστερός, ταλαντούχος ή ατάλαντος, πλούσιος ή φτωχός… δικτυωμένος ή καλαμιά στον κάμπο;


Οταν έχεις ευεργετηθεί δεν χωράνε δεύτερες σκέψεις…
Punkt Aus! Tελεία και πάυλα.
Δεν μπορεί το οψιμο παρόν να διαγραφει το τετελεσμένο παρελθόν.
Δεν με νιάζει αν είσαι ερωτευμένη ή ξε-ερωτευμένη, δεν με νιάζει αν δεν έχεις συμφέρον, δεν με νιάζει που τα’φερε η ζωή έτσι… δεν με νιάζει ακόμα και αν φταίει η πουτάνα η τύχη… φίλος ή εχθρός…μεγάλος η μικρός...
Στα αρχίδια μου όλα….

Η ζωή είναι γεμάτη ηδονές…τσίλι… τσίλι-ηδονές.
Επιτρέπω στον οποιονδήποτε να δοκιμάσει οποια γουστάρει, Ακόμα και εις βάρος μου… Πλήν της ηδονής της αχαριστίας.

Ξέχασες;
Τη γάμησες!
Το κατάλαβες;
Τη γάμησες!
Ναι, σε σένα λέω…

PS. Για όλα τα άλλα sυμφωνώ απολυτα με τη xpsilikatzoy, και τη θεωρία της περί “δεγαμιέται!”. Μου υποσχέθηκε ότι τα Χριστούγεννα θα μου κάνει δώρο ένα μαξιλάρι “δεγαμιέται”

Α, και ενα ηθικό δίδαγμα:
Τελικά δεν την χρειάστηκε τη πολιτική γελοιογραφία.
Το ταλέντο του, χρειαζόταν απλώς την ψυχική ισορροπία , μετά η ζωή πήγε μόνη της.

29 σχόλια:

Misirlou Oubliez είπε...

Κατεβαινα γραμμη τη γραμμη το κειμενο και παρακαλουσα να μην τελειωσει.

Σε μια δυσκολη νυχτα οπως αυτη,
Ευχαριστω.

(Η τελευταια προταση μοιαζει ασυνδετη, αλλα εγω καταλαβα.)

Ανώνυμος είπε...

Einai mia maimou exo apo to parathyro mas sto dasos tis vroxis...filia apo tin malaisia
na prosexis file mas
filakia
Des-Kanel

kai filia apo tin maimou episis hihihi

manosantonaros είπε...

misirlou Σε ευχαριστώ γλυκειά μου.
Εχεις δίκιο για την τελευταία πρόταση. Νομίζω ότι την διόρθωσα.

manosantonaros είπε...

anonymous...Τί ωραίο που είναι αυτο που γράφεις... Θα προσέχω να προσέχετε και σεις...

allmylife είπε...

Το φουστανάκι του blog μου, ήταν δώρο της Νίνας...
βιάζεσαι - βιάζεσαι - βιάζεσαι
και αδικείς.

allmylife είπε...

"δεν θα ξεχάσεις ποτέ τον άνθρωπο που στη δύσκολη στιγμή...."

γι' αυτό ακριβώς
και γιά άλλα πολλά
Σ'αγαπώ πολύ!
και σε θυμάμαι - πολύ!

απλώς,
τώρα λείπω σε "διακοπές".

(νερό!!!!!)

Ανώνυμος είπε...

Τί ωραία που γράφεις ρε συ! Τελικά αρχίζω να πιστεύω ότι πρέπει να ήταν πολύ γαμάτος ο πατέρας σου.

Αυτό που θα κρατήσω είναι ότι το παρελθόν δεν έχει "αν". Πωωωωωωωωω τί είπες!

(και μαξιλάρι, και κουνιστή πολυθρόνα και ηλεκτρική καρέκλα άμα λάχει) :)

Ανώνυμος είπε...

ποσο πολυ με εκφραζεις και ποσο πολυ συμφωνω με αυτα που εγραψες σε αυτο το ποστ ... δεν λεγεται,περασε ενα τεταρτο για να μπορεσω να σταματησω το κλαμα και να αφησω αυτο το σχολιο. ημουν για 6 μηνες στο κρεββατικαι πριν μια εβδομαδα μπηκα χειρουργειο η "καλυτερη μου "φιλη ουτε ενα τηλεφωνο και καποιες αλλες που θεωρουσα απλα γνωστες μεχρι και τηλεφωνα σε γιατρους περνανε,και φυσικα ο πολυαγαπημενος μου αντρας που ηταν συνεχως διπλα μου.απο αυτα κρινεις τους ανθρωπους απο αυτα.

Sophia Choleva είπε...

Ευτυχώς που υπάρχεις , ευτυχώς που σκέφτεσαι έτσι όπως σκέφτεσαι και με κάνεις να νιώθω καλύτερα . Πόσες φορές προσπάθησαν να μου αλλάξουν γνώμη .
Ναι τα φέρνει έτσι η ζωή και οι ίδιοι άνθρωποι που σου στάθηκαν , σε ευεργέτησαν , σε βοήθησαν ,να έρθει μια μέρα που να σου κάνουν και τη στραβή ,να πάρουν κάποιο δρόμο που ίσως να μην εγκρίνεις και πολύ , να χαθούνε , ε και ;
Ούτε εγώ ξεχνάω . Ποτέ μου δεν ξέχασα εύκολα , πολλές φορές μου λέγανε μα καλά συνεχίζεις και σέβεσαι και εκτιμάς αυτούς τους ανθρώπους που σου κάνανε ετούτο και το άλλο , μα τους έλεγα αυτοί οι άνθρωποί ότι κι αν έγινε τότε εκείνη τη δύσκολη στιγμή ήταν εκεί . Δεν διαγράφονται έτσι εύκολα οι αναμνήσεις και τα αισθήματα . Τότε που τους είχα ανάγκη και με βοήθησαν ήταν καλοί και τους αγαπούσα , και τώρα που δεν τους έχω ανάγκη και κάνανε τη στραβή τους διαγράφω ; Δεν είναι έτσι τα πράγματα , κι όμως μια ζωή συναντάω ανθρώπους που μου λένε συνεχώς το ίδιο και κακά τα ψέματα άρχισα να νομίζω πως ίσως είμαι εγώ η λάθος . Χαίρομαι που βλέπω πως δεν είμαι η μόνη που σκέφτομαι έτσι !

SilentSoul είπε...

Καμαρι μου,κατι τετοια κειμενα με κανουν να νιωθω τυχερη που σε γνωρισα εστω και απο εδω,υπερηφανη για την διαισθηση μου που δεν με προδωσε.
Θελω να μου προσεχεις,αν και ξερω πως το κανεις.

Φιλια

Κωστής Γκορτζής είπε...

Να μας πείς το μυστικό. Τις έχεις τρελλάνει τις φίλες μας ρε μπαγάσα...

Υ.Γ. Τον πατέρα σου και κάτι σαν κι αυτόν μακαρίζω για τη γωνία που μας πρότειναν να κοιτάμε τη ζωή. Και τον εαυτό μας.

Ανώνυμος είπε...

ειμαι μια απο τα ιδια με τον πατερα σου αλλα εχω φαει τοσεσ στραβεσ το τελευταιο εξαμηνο που ειμαι στο τσακ να το γυρισω στη γαιδουρια και την αχαριστια ομωσ δεν μου βγαινει ρε γαμωτο πρεπει να πιεστω πολυ για να το κανω και ισωσ να μην αξιζει εσυ τι λεσ

kyriayf είπε...

αγαπητέ Μάνο! λαμβάνω το θάρρος του e- ενικού, και ντρέπομαι που δεν απάντησα στο μέιλ που μου έστειλες σχετικά με το Ρομάντζο και το ποστ μου! συγγνώμη! αλλά να! από τη μαύρη πόλη που έρχομαι! φοβόμαστε και τον ίσκιο μας! και για τον ενικό με αποενοχοποίησε ο Λιάς ο Παπαδημητρακόπουλος κολλητός του μακαρίτη θείου μου Στάθη- αεροπόρου (και στη μνήμη του φέρω στην πραγματικότητα το θηλυκο του ονόματος του, το λατρεμένο βαφτιστήρι του Στάθη του Καρέλια, του ιδρυτή της γνωστής ΑΕ) που αναφέρει στο διήγημα του "τελευταίος επιζών", και από την πόλη μου έρχεται και ο "ναυτίλος", που ο πατέρας του μας έφερνε καύσιμα με το μοναδικό βυτίο
στην περιοχή, στο μαγαζί μας... και όλοι εμείς μάθαμε χίλια και άλλα χίλια από τον κο Αρχέλαο και πρέπει να μας λες και να μας λες για το ήθος του να μαθαίνουμε να πορεύομαστε!!!ευχαριστώ!!!

Liontas είπε...

... ton teleutaio kairo, logw kai proswpikwn empeiriwn kai katastasewn, eniwtha oti h tsipa kai h mpesa stous anthrwpous exei xathei... to sygkekrimeno post sas me syngkinise idiaitera, dioti mila gia kati allo ektos apo thn "arpakth"...

ayta kai sas eyxaristw.

S

manosantonaros είπε...

πωπωπωπω σας ευχαριστώ όλους κι όλες.
Το εννοώ!
Ξέρετε ποιό είναι πιο πιο αστείο από όλα;
Ο,τι αυτοί που έπρεπε, δεν πήραν το μήνυμα.
προφανώς και δεν αναγνωρισαν τον εαυτό τους.
χαχαχαχαχαχαχαχα!
Οσοι λοιπόν συμφωνείτε με τις σκέψεις μου μπορεί κάποια στιγμή να θυμώσατε (όπως λέει η sophie_jamaica) να στεναχωρηθήκατε, αλλά είναι σίγουρο ότι το βράδι το μαξιλάρι σας είναι δροσερό και φιλόξενο.
Δίνω ενα φιλί στον καθένα και στη καθεμιά σας.

manosantonaros είπε...

Allmylife. Δεν χρειάζεται να μου λες τα αυτονόητα. Κι εγώ σ’αγαπώ! Οσο για του φουστανάκι…. Χαχαχαχα… πλάκα σου κάνω.

Xpsilikatzoy. Ναι, ήταν γαμάτος όπως όλοι πατεράδες μικρή μου.
Πίστεψε με, όταν το έγραφα αυτο με το “αν του παρελθόντος” ήμουν σίγουρος ότι θα σε ακούμπαγε.
Και είχα δίκιο.

Titi το ίδιο ακριβώς έχω ζήσει κι εγώ. ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ.

Sophie_jamaica. Keep on going. Ακούς?

Silent soul Kι εγώ είμαι τυχερός που σε γνώρισα ραδιοφωνατζού μου!

Ημιαιμε. Τους λέω την αλήθεια Ναυαρχε… ακριβώς όπως κμανεις και συ! Αφού ξέρεις… τί ρωτάς; Σε φιλώ

Gelly Mην το κάνεις,. Αν το’χες κανει αυτο το ποστ θα σε είχε κάνει ράκος. Μπράβο… γράφτους και συνέχισε.

Kyriayf Mην ντρέπεσαι καθόλου… κι εγώ μερικές φορές μου ξεφεύγει κάποια απάντηση σε e-mail. Λεπτομέρειες. Το θέμα είναι ότι είσαι εδώ. Ματς!

Liontas Μάλιστα! Τσίπα… ήταν η λέξη που μου διέφυγε.

Alitovios είπε...

Δεν έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο που να έχει να πει κάτι στραβό για τον πατέρα σου. Αυτό νομίζω τα λέει όλα (ειδικά σε μια χώρα σαν τη δική μας που οι μισοί βρίζουν τους άλλους μισούς).

Λείπουν πολύ από την εποχή μας άνθρωποι με ακεραιότητα στο χαρακτήρα.

manosantonaros είπε...

alitovios δεν νομίζω ότι ηταν ο μόνος...στη γενιά του υπήρχαν πολλοί. Σ' ευχαριστώ γι' αυτο που αναφέρεις γιατίο όπως και να το κάνουμε η δική μου γνώμη είναι καρα-υποκειμενική....

manosantonaros είπε...

alitovios δεν νομίζω ότι ηταν ο μόνος...στη γενιά του υπήρχαν πολλοί. Σ' ευχαριστώ γι' αυτο που αναφέρεις γιατίο όπως και να το κάνουμε η δική μου γνώμη είναι καρα-υποκειμενική....

Sophia Choleva είπε...

Ακούω ;)

Unknown είπε...

καταπληκτικό κείμενο..ανθρώπινο...συμπάσχω..

An-Lu είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
herinna/ είπε...

Μένω στο ότι "αυτοί που έπρεπε, δεν το πήραν το μήνυμα"
Ποτέ δεν το παίρνουν δυστυχώς. Πάντα κάνουν τους Κινέζους και τους κουφούς.
Τι πάει να πει καταπληκτικό κείμενο;
Είσαι εσύ, έτσι όπως σε περιμένω.
Μείνε έτσι, ευτυχώς γερνάμε και γρήγορα :)
Ο μπαμπάς σου...έκανε καλή δουλειά μαζί σου. Αλλά και μαζί μας...
Φιλιά.

An-Lu είπε...

Σωστό. Αυτοί που μας έχουν φερθεί σωστά, άσχετα με τη γνώμη του κόσμου, στο προσωπικό μας εικονοστάσι, είναι ΙΕΡΟΙ. Έτσι. Απλά...

Ανώνυμος είπε...

Mano, ti na pw...
psaxnw na vrw pws tha to ekfrasw na to katalaveis...
to lega kai stin kwnstantina, einai megalo pragma, axiwma, na aggizeis ton allon me to mialo sou, me tis idees sou...xwris na deixneis kolo -oxi ton diko sou toulaxiston!- kai einai xarisma megalo na mporeis na grafeis. Den to xoun oloi...
EINAI XRISAFI.

Me sigineis aperiorista.
me pernoun zoumia milame...
Exw enan sevasmo aperioristo gia tin pisw genia, kai oti tin afora... Thavmazw tis axies sou...
Tha sou stelna belgikes Godiva re gamwto alla den xerw pou! :-)

Ανώνυμος είπε...

μου αρεσειμ αυτο για το φιλοξενο και δροσερο μαξιλαρι επειδη αυτεs τιs μερεs απο τιsπολλεs σφαλιαρεs που εχω φαει εχω χασει τον υπνο μου οταν με πιανουν αυτεs οι βασανιστικεsαυπνιεs θα σκεφτομαι τα λογια σου μηπωs και το μαξιλαρι γινει πιο συμπονετικο και φιλοξενο και με αποκοιμησει-ανακουφισει.Αν πιασει θα σε ευγνωμονω.Καλο απογευμα σε ολουs, παω για δουλεια

Unknown είπε...

Δεν ξέρω εάν θα είμαι παραφωνία μέσα στην συν-φωνία αλλά εγώ δεν αισθάνομαι έτσι. Δεν θα πω "ελπίζω να μην παρεξηγήσετε" διότι δεν νομίζω πως θα το πράξετε.

Πολλοί "ευεργέτησαν" ανθρώπους, πολλοί "έδωσαν" δουλειές και χρήματα. Σημασία για εμένα έχει τι κάνεις σε όλα τα επίπεδα της ζωής σου. Σημασία δεν έχει πως συμπεριφέρεσαι στους φίλους σου μόνο. Εάν ένας φίλος πολιτικός είναι τέλειος μαζί μου και ταυτοχρόνως λαμβάνει μέτρα τα οποία πλήττουν χιλιάδες ανθρώπους, εάν εμένα με χρυσώνει και αφήνει τον διπλανό του στην ανέχεια, εάν με "ευεργετεί" επειδή αυτόν τον συμφέρει τότε δεν χαίρει της εκτίμησής μου. Αυτή η λογική έχει κάτι από χειραγώγηση και υποδούλωση για μένα. Ξέρετε πόσοι δούλοι ήταν ευγνώμονες που οι ιδιοκτήτες τους, τούς κρατούσαν ζωντανούς και τους έδιναν ένα κομμάτι ψωμί; Δεν λέω να είμαστε αχάριστοι, το κάθε άλλο. Απλώς προτείνω αντί να ανταποδίδουμε το καλό που μας κάνουν καλύτερα να το επιδίδουμε σε κάποιον άλλον....ο κόσμος μας θα γίνει πολύ καλύτερος έτσι

manosantonaros είπε...

Forum, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση σου και δεν θα΄λεγα ότι δεν συμφωνώ.
προσυπογράφω τη φράση σου: "απλώς προτείνω αντί να ανταποδίδουμε το καλό που μας κάνουν καλύτερα να το επιδίδουμε σε κάποιον άλλον....ο κόσμος μας θα γίνει πολύ καλύτερος έτσι"
Εχεις ΠΟΛΥ δίκιο... ελπίζω η σκέψη μου να μην ακυρώνει τη δικιά σου...

Unknown είπε...

Μάνο καθόλου, καταλαβαίνω τι εννοείς...απλώς πολύ συχνά παγιδευόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο επιλέκτων όπου ο ένας ανταποδίδει στον άλλον κι έτσι όλο και περισσότερο αυτοί που μπορούν να ευεργετήσουν ο ένας τον άλλον γίνονται ολοένα και πιο ευεργετούμενοι.

Προσωπικώς, επειδή είμαι ήδη (μάλλον όλοι όσοι μιλάμε εδώ είμαστε) στην πολύ τυχερή μειονότητα του πλανήτη που έχουμε την τύχη να έχουμε την δυνατότητα να ευεργετούμε, θα προτιμούσα όταν βοηθίσω κάποιον συνάνθρωπό μου, αυτός με την σειρά του όταν ορθοποδήσει να μην μου είναι υπόχρεος αλλά απλώς να προσπαθήσει να κάνει το ίδιο για κάποιον άλλον που έχει ανάγκη.

Καλή συνέχεια