Αι πίπαι εις την σημερινήν εποχήν

Μου την πέφτουνε κατα καιρούς διάφοροι τύποι και μου λένε:
-Εσείς κ. Αντώναρε, γιατί δεν γράφετε τη γνώμη σας περί τα πολιτικά;
-Επειδή δεν μ’αρέσει η πολιτική. Βασικά την απεχθάνομαι.
-Α, δεν έχετε δίκιο. Εμείς περιμένουμε να σας διαβάσουμε.
Κάτι σαν τον μάγειρα τον φίλο μου τον κ. Στάθη, που περνάω κάθε μέρα και τον ρωτάω: «Σήμερα έχουμε στιφάδο;»
Το Σάββατο το βράδι το είδα λοιπόν πολιτικά, αφού όλες μου οι φίλες και οι φίλοι, οι γνωστοί και ημι-άγνωστοι με ρωτούσανε να τους αναλύσω την υπόθεση Ζαχόπουλου. Το κακό είναι ότι κανείς δεν με ρωτάει για την υπόθεση Πασχάλη, που έχω και άποψη...
Δούλευα στον υπολογιστή μου ενα υπερόχο 3d, όταν κοόταξα το ρολόϊ μου και ήταν 7 το πρωί.
-Δεν πετάγομαι για εφημερίδες; Σκέφτηκα.
Εβαλα το μπουφανάκι μου, και πήγα μέχρι το Σύνταγμα.
Ολες οι κυριακάτικες στη θέση τους πλήν του «Πρώτο Θέμα».
-Τί έγινε; ρώτησα το φιλαράκι μου τον περιπτερά.
-Πανικός! Εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά από το βράδι.
-Γιατί;
-Είχε φωτογραφίες του Ζαχόπουλου και της κυρίας.
(Αυτο το «η κυρία» με τσαντίζει πάρα πολύ που το λενε στην τηλεόραση. Μένω έκπληκτος όταν μάλιστα το ξεστομίζουν σαν βρισιά γυναίκες. Ο κ.Ζαχόπουλος και η Κκκκκκυρία... Ο δε Τράγκας το πιπιλάει πριν το πεί... Ο αντιφεμινισμός στο έπακρο. Ας την λένε «η κατηγρουμένη», η «39χρονη» , η «προφυλακισμένη»... αλλά αυτο το «Κκκκκυρία», όλο κάτι άλλο μου θυμίζει. ) Αλλά είπαμε όχι άλλο δημοσιογραφικό σαβοθάρ βιβρ (sic)... αλλά πολιτικά.
Πήγα και στο άλλο περίπτερο... τα ίδια... και σε άλλο... πάλι τα ίδια.
Tί διάολο... αφού όλοι λένε... ότι αν το θέμα είναι ροζ... δεν τους αφορά καθόλου. Θεέ μου, τί υποκρισία... και πού είναι τότε το «πρώτο Θέμα» στις 7 το πρωί της Κυριακής. Μέχρι όπισθεν στην Πανεπιστήμιου έκανα στο χαλαρό... αλλά οι φωτοι παντού.
Τελικά πέτυχα το τελευταίο αντίτυπο σε ειδικά περίπτερο που πρέπει να είσαι της γειτονιάς για να το ξέρεις.
Πήρα κρουασανάκια, ωραίο καφέ και πήγα σπίτι.
Αραξα στον καναπέ και άπλωσα τις εφημερίδες. Τσακώθηκα με τις σακούλες και τα ένθετα διαφημιστικά και επιτέλους άνοιξα το «Πρώτο θέμα»...
Είχε φωτό από την αστυνομία.
Δυο άνθρωποι ΕΝΤΕΛΩΣ ρόμπες.
Δεν κατάλαβα ποτέ σε τί επηρρέασε τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας η πίπα που πήρε η θρυλική Μόνικα στον Κλίντον...
Δεν έχω ιδέα αν έκανε ή όχι οικονομικά σκάνδαλα ο κ. Ζαχόπουλος... δεν έχω ιδέα αν η γυναίκα είναι ένοχη ή ερωτευμένη (ούτε ενας πούστης δεν το σκέφτηκε αυτό)... δεν έχω ιδέα αν η σύζυγος του κ. Ζαχόπουλου είναι στα όρια της παράκρουσης (και πώς να μην είναι η γυναίκα)...δεν έχω ιδέα πώς κοιμούνται τα βράδια οι γονείς της 39χρονης.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι η εξουσία διαφθείρει. Νόμιζα ότι διαφθείρει η αναγνωρισιμότητα... ανακάλυψα όμως ότι μπροστά στην εξουσία είναι παρθένα μοναχή.
Κάποτε θέλοντας να εκφράσω την πολιτική μουάποψη έβαζα στα πόστ μου όμορφους κώλους. Ποτέ πορνό. Αρεσε πολύ... μέχρι που οι εφημερίδες και μια εισαγγελεύς αναρωτήθηκαν περί του πορνογραφικού υλικού...
Μέτρησα το πράγμα και αποφάσισα ότι έχω κι άλλα πράγματα να κάνω εδώ, από το να κτυπάω το χέρι μου σε κοτρώνια... Και σταμάτησα τις φωτό...
Αφου έκλεισα την εφημερίδα και γέλασα με την καρδιά μου με το πεφωτισμένο γράψιμο του Αντώνη Πανούτσου, σκέφτηκα ότι ήταν ώρα να πάρω θέση...
Τα πάντα είναι πολιτική έλεγαν οι αρχαίοι ημών ... (μην τους πιστεύετε πάντα... έχουν πει και αρχοντο-μαλακίες κατα καιρούς)... σας παραπέμπω λοιπόν σ αυτο εδώ το ποστ μου.
Καλή Κυριακή.