12.3.08

αμφιθεατρικά

Την Πέμπτη που μας πέρασε ήμουν στη Νομική Σχολή Αθηνών, όπου μίλησα στους φοιτητές του πολιτικού για τη γυναίκα και τη διάφημιση (τελικά δεν είπαμε λέξη ...και καλά κάναμε) και για το anorexia nervosa



Δίπλα μου κάθισε η κ. Ελενα Κουντουρά....η οποία, παιδιά...είναι πιο όμορφη απο κοντά... δεν το κουβεντιάζω... εχει ένα εντελώς βελούδινο approach, που καλό είναι να το λέμε και αύρα... το ίδιο είναι και το βλέμμα της ...( μα τα μοντέλα βασικά για το βλέμμα κάνουν καριέρα και μαλιστα διεθνή...) και οι κινήσεις της... δεν θες ακριβώς να την φλεφρτάρεις, αλλά στεναχωριέσαι όταν φεύγει απο δίπλα σου... με μια λέξη ωραία γυναίκα... μου έκανε εντύπωση που ηρθε με πολύ καλά τακτοποιημένες σημειώσεις, αλλά τελικά είπε αυτα που πίστευε χωρίς να τους ρίξει ούτε μια ματιά.

Από την άλλη μεριά μια φίλη μου, η Χρύσα Σαλαβράκου... Εντονα πολιτικοποιημένη, νομικός, με άμεσες σχέσεις με τα media (ΕΣΗΕΑ), σύζυγος, μητέρα, γυναίκα με κοινωνική συνείδηση, μαχητικές θέσεις και από εκείνες που ποοοοοοοοοοολύ δύσκολα κάνουν πίσω... Γίναμε φίλοι γιατί μια μέρα μου είπε ότι της άρεσαν αυτα που έγραφα για τις γυναίκες... γιατί άλλο άραγε μπορεί να σε αγαπήσει ένας δημοσιογράφος, κύριοι μεγαλο-δημοσιογράφοι μου; Ε;

Μου έκανε εντύπωση που μίλησε σαν μάνα όλων των παιδιών... η αλήθεια είναι οτι δεν το περίμενα...

Πιο δίπλα η Ζέτα Δούκα. Είχα πάντα τη γνώμη ότι ήταν περίεργο τρένο. Κατα καιρούς έχει κάνει κάτι ψιλο-ποπ που μου την έσπαγαν... αλλα βασικά μου άρεσε γιατί ήταν ροκ. Ροκ ήταν και η εντύπωση που έδωσε στο πάνελ... Τόσο ροκ που φοβάμαι ότι δεν της έχουν δείξει αρκετά το φεγγάρι, μαλλον γιατί την φοβούνται... Λάθος... μόλις σου χαμογελάσει σε κάνει δικό της... Μου άρεσε, που ακούει...Το παλεύει το θέμα με την anorexia nervosa (και τα συναφή και γουστάρω που δεν μασάει. Ελπίζω να μην το παρεξηγήσει, αμα το διαβάσει, αλλά είναι αυτό που λέμε: ωραία γκόμενα!

Και δίπλα της η Μάρα Δαμουρσλή. Οταν την είδα, είπα μέσα μου: Τρομερή γυναίκα. Πολύ σέξυ. Μόλις μου απηύθυνε τον λόγο και με κοίταξε συνέβη αυτο που συνέβη και με την Ελενα Κουντουρά. Πολύ βελούδινη. Και ενώ όλοι μας είπαμε και μερικα παραπάνω, εκείνη είπε μόνο αυτά που χρειαζόν τουσαν...

Με άλλα λόγια ήμουν εξαιρετικά ευτυχής σε τούτο το πάνελ... Σπάνια πάω... είτε γιατί είναι μαραθώνια.... είτε γιατί είναι με κοινό που δεν με ενδιαφέρει.... Εδώ όμως σηκώνωντας τα μάτια βλέπεις ένα αμφιθέατρο τίγκα σε νεαρά άτομα να περιμένουν να σε ακούσουν....

Φοιτητές.

Μπήκα στο Πανεπιστήμιο (Πάντειο) το καλοκαίρι του 1974... Λίγες μέρες αφότου είχε πέσει η δικτατορία. Στα αμφιθέατρα της Νομικής μπαίναμε για να δώσουμε μάχες... μην τα ξαναλέμε αυτα γιατί γινόμαστε γραφικοί... όμως εγώ ξανάμπαινα τόσα χρόνια μετά για να μιλήσω για την anorexia nervosa… Μπήκα πρώτος στο αμφιθέατρο και κοίταζα τα παιδιά. Προσπαθούσα να καταλάβω τί είχε γίνει. Ωστε αυτό ήταν το αποτέλεσμα ε; Μου άρεσε ή δεν μου άρεσε; Δεν μπορούσα να αποφασίσω. Σήκωσα τη μηχανή μου και άρχισα να τους φωτογραφίζω... το ίδιο κάνανε και αυτοί με τα mobiles τους...

Μπλα-μπλα-μπλα.... μμμμμ ωραίο είναι.....μπλα-μπλα-μπλα-μπλα... υπέροχο είναι... δεν θέλω να τους πώ για πράγματα που έμαθα διαβάζοντας, αλλά για πράγματα που τα έζησα...για πράγματα που πραγματικά ξέρω. Και ήταν εκεί για να ακούσουν... και άκουσαν... και γαμώτο μόλις είχα ζεσταθεί, τελειώσαμε...

Μερικά παιδιά με έκαναν το ίδιο βράδι add στο Facebook…. Και η φίλη μου η Δώρα... μόνο που δεν με e-κατσάδιασε που δεν την είχα ειδοποίησει να είναι εκεί.... αφού και εκείνη είναι στην ίδια σχολή.... το’χε όμως πληροφορηθεί από τους συμφοιτητές της... 34 χρόνια πριν στο ίδιο (;) αμφιθέατρο, όσο και να φώναζα κανείς δεν μάκουγε... και εγώ δεν άκουγα τους άλλους και πάει λέγοντας.... 34 χρόνια μετά δεν χρειάστηκα καν το μικρόφωνο... loud and clear…. και μια πιτσιρίκα e-φίλη μου στεναχωριέται που δεν ήταν εκεί να κουβεντιάσουμε....

Τί διάολο άλλο μπορεί να με κάνει χαρούμενο;

Ενας καλός μισθός;

Μια καλή γκόμενα;

Ενα ταξίδι;

Μια θέση;

Αρχίδια-μύδια....

Το να κινήσω την περίεργεια ενός πιτσιρικά για οποιονδήποτε λόγο και υπό οποιοεσδήποτε συνθήκες με κάνει να νιώθω το οξυγόνο πιο καλά στα πνευμόνια μου....

Αναρωτιούνται πολλοί παπάρες στις μέρες μας τί είναι blog. Tί άλλο να’ναι από την ελευθερία, που νιώθω(θετε) να γράφω(φετε) τις αλήθειες μου (σας);

Στους φοιτητές και τις φοιτήτριες τους εύχομαι να τον αλλάξουν τον κόσμο.

Τους εύχομαι να καταλάβουν οτι όλα όσα μαθαίνουν είναι παλιά, άρα έχουν την υποχρέωση να κάνουν καινούργια.

Τους εύχομαι να αλλάξουν τον κόσμο με το μυαλό και να χαρούν τη ζωή τους με την καρδιά.

Τους ευχαριστώ πολύ.

Attachment: Το θέμα της anorexia nervosa δεν το ξέρω. Καταλαβα όμως από αυτά που άκουσα ότι είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα και πάσχουν απ’ αυτο και τα συναφή του, πολλοί άνθρωποι...Οι κυρίες Δούκα και Δαμουρσλή μιλήσανε για την ΑΝΑΣΑ με πάθος...δείτε αυτό.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ε δεν έχεις τον θεό σου! Πήγες σε πάνελ και τραβούσες φωτογραφίες;

Η ανορεξία πάντως, μεγάλο κακό. Θερίζει κορίτσια στον δυτικό κόσμο.

industrialdaisies είπε...

Κι εγώ γουστάρω τρελλά που είμαι φοιτήτρια. Πρώτα νιώθω φοιτήτρια και δευτερευόντως επαγγελματίας. Και πάντα ένιωθα ωραία που είμαι στο πανεπιστήμιο. Νιώθεις έναν αέρα να σε σιγοντάρει να ψάχνεις και να ψάχνεις ελεύθερα.

Μετά από αυτά τα 6 χρόνια σε διαφορετικές σχολές, εντούτοις, κατάλαβα το εξής. Η μεγαλύτερη ελπίδα είναι όντως στα νέα άτομα που το παλεύουν όπως μπορούν. Και η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι στα νέα άτομα που βιάζονται να μοιάσουν στους "μεγάλους"... Και αυτές οι 2 κατηγορίες βρίσκονται στο ίδιο μέρος. Επιβιώνουν και οι δύο όμως;

drowsy george είπε...

kalhspera sto panel!

otan hmoun k egw PitsirikaS hr8e sto dromo mou o k AntwnaroS kai ais8anomai polu tuxeros, akoma tuxeroteros giati hmoun PitsirikaS

to ti elege O stomas tou, agaphta bloggakia, apistefta pragmata, oloi ton agapousan etsi opws ta eleege... MegalO SxolieO

Twra pou plhsiazw ta 30, xa xa xa, nai re manouli 30 kai oxi psemata, ola auta pou elege- ma8hmata KakhS suberiforas sthn ka8ws prepei koinwnia- vlepw oti vgainoun alh8ina

auto pou egrapses:Το να κινήσω την περίεργεια ενός πιτσιρικά για οποιονδήποτε λόγο και υπό οποιοεσδήποτε συνθήκες με κάνει να νιώθω το οξυγόνο πιο καλά στα πνευμόνια μου....einai polu alh8ino

re sy pws ta kataferneis k eisai pada anamesa se toso wraies gunaikes...

etsi opws ta grafeis edw to poso gohtefthkes htan autes , borei kai autes na lene stis files tous h stis mamades tous gia sena. xaxaxa

ade arketa se livanisa shmera, apo aurio ta binelikia kai gia fai fakes ...na me 8umasai otan tis trws kai polu perissotero otan aerizesai

eseis pou eisaste PitsirikadeS blogger , na ton diavazetai ton mano kai na to trwte olo to fai sas

filia sth zeta alla thn protimw me to platine malli

david santos είπε...

Ello may friend i am to pass to desire a good weekend i love greece i love bouzouki

Ανώνυμος είπε...

Μάνο σε παρακαλώ τοποθετήσου για την απεργία των δημοσιογράφων. Το ταμείο τελικά παραμένει ως έχει; Ο Σόμπολος γιατί καταθέτει τα όπλα;
Στην ΕΣΗΕΑ σφάζονται.
Οι τεχνικοί ραδιοφωνίας και τηλεοράσεως πρέπει να είναι μέσα στο ταμείο ή όχι;

Νομίζω ότι κάποιοι "εργατοπατέρες" πάνε να μας ξεγελάσουν για μια ακόμη φορά και να παραδώσουν τον κλάδο αμαχητί...

Ένας απ' τα παλιά.

Effie είπε...

χεχεχεχεεεεε!!!
Ώστε λοιπόν τριγυρνάτε ακόμη στα facebook μεσιέ! Και γιατί παρακαλώ δεν μας θέλετε στους φίλους σας πια? Εεεεε? Αλλά εγώ φταίω,που κάνω add αγνώστους κατ' εξαίρεση λόγω φωτογραφικού και blogικού ταλάντου -αααααχ....
;>>>>
(Ανορεξία; Ποιά ανορεξία καλέ; Καμιά καλή δίαιτα θέλουμε, έρχεται και καλοκαιράκι!!!!)