24.3.08

σκιτσάκια






















Πριν από πολλά χρόνια η φίλη μου Ηλέκτρα Τεγοπούλου, μου’χε πει:

-Κοίτα να μιλήσεις με τον πατέρα σου, πριν είναι αργά και το μετανιώσεις πικρά στην ζωή σου που δεν το΄κανες. Να’σαι σίγουρος ότι έχει τα κλειδιά για πολλά από τα προβλήματά σου... μη χάσεις την ευκαιρία.

Οι φίλοι μου έχουν την εντύπωση ότι γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια τις συμβουλές τους. Προφανώς φταίει το (τάχα) αδιάφορο ύφος μου. Κάνουν όμως λάθος. Μέγα λάθος. Από μικρός άκουγα πολύ προσεκτικά αυτα που λέγανε τρίτοι ... απλώς κανείς δεν το καταλάβαινε.

Ετσι ακολούθησα πιστά τη συμβουλή της.

Βγήκαμε οι δυο μας με τον πατέρα μου και μου είπε πολλά. Μικρά-μικρά, αδιάφορα για κάποιον που θα μας άκουγε, αλλά εμένα μετά απ’ αυτές τις συναντήσεις πατέρα-γιού, τρώγωντας μεζεδάκια και πίνοντας μπυρίτσες, φωτίστηκαν μερικά από τα σκοτεινά μου παράθυρα.

Μετα από λίγα χρόνια έφυγε ο πατέρας μου και τότε συνειδητοποίησα πόσο πολύ είχε βοηθήσει η συμβουλή της Ηλέκτρας. Αρκετές από τις απορίες μου δεν έμειναν απορίες. Σπουδαίο πράγμα.

Από τότε το συστήνω και γω με τη σειρά μου σε νεότερους ανθρώπους. Δυστυχώς δεν με ακούνε. Αλλοι μου λένε: «ααααα εγώ με τον πατέρα μου τα λέμε στο ημίχρονο όταν βλεπουμε ματς...» ... «εγω με τη μάνα μου είμαστε φίλες»... και άλλες τέτοιες παπαριές...

Εσεις λοιπόν που με διαβάζετε και δεν έχετε την πολυτέλεια (χαχαχαχα) να μου φέρνετε αντιρρήσεις κάντε το... στην αρχή ο πατέρας (ή η μάνα, αν και είναι το δύσκολο project ειδικά με τις κόρες) θα ανησυχήσει ό, τι κάτι έχετε, ή κάτι θέλετε... την πρώτη φορά θα είναι μαγκωμένος... μετά όμως θα χαλαρώσει και θα σας πει αυτα που δεν σας λέει στο ημίχρονο, ή όταν η μητέρα από την κουζίνα φωνάζει: «Τί λέτε εσείς οι δυό;... Ερχομαι...»...

Κάντε το... κάποτε θα μου το οφείλετε.

Μια μέρα θα σας πω για την Ηλέκτρα, τον αγαπημένο μου άνδρα της τον Πάνο, που’φυγε κι αυτός πριν μερικά χρόνια, και το σαλόνι της, από όπου πέρασαν και περνούν οι πιο ισχυροί, οι πιο ταλαντούχοι, οι πιο περίεργοι, οι πιο ό,τι μπορείτε να φαντασθείτε... Δεν είναι η ώρα του όμως... καλά νάμαστε και θα σας πω... για πρόσωπα και πράγματα που σήμερα κάνουν τους καμπόσους.

Πριν απο 2-3 μήνες μου τηλεφώνησε η Ηλέκτρα .... φυσικά στις 4... το πρωί.

-Μανούκο (έτσι με λέει) θα φτιάξω για την ΕΡΤ μια σειρά ντοκυμανταιρ για τους Ελληνες γελοιογράφους και λέω να ξεκινήσω με τον Αρχέλαο. Μπορούμε να πάμε στο πατρικό σου να κάνουμε γυρισμα;

Φυσικά. Πήγανε, ηρθανε, τραβήξανε γελοιογραφίες με την καμερα, μάθανε λεπτομέρειες....

Δεν με συγκινεί πλέον η τηλεόραση γιατί την βρίσκω ψιλο-πρωτόγονη... όμως την περασμένη Τρίτη, που είδα το αφιερωμα στον πατέρα μου, μου άρεσε πολύ. Οχι μόνο για συναισθηματικούς λόγους (που είναι φυσικό), αλλά και για επαγγελματικούς. Ηταν με μεγάλο μεράκι, με ρεπορτάζ, με ψάξιμο, με σπουδαία και συγχρονη σκηνοθεσία που εδενε άνετα το σήμερα με την κλασσική παλιά ομορφιά της Δημόσιας Τηλεόρασης... τέλειος φωτισμός...χαρηκα πολύ που είδα τον Βασίλη Χριστοδούλου που είναι σε τέλεια φόρμα.... ίσως να είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία μάχιμος γελοιογράφος του πλανήτη....

Χαμογέλασα καθώς το έβλεπα μετά στον υπολογιστή μου. Δεν ήταν δυνατόν να μην είναι καλό. Η κ. Τεγοπούλου είναι μεγάλη ζωγράφος... τοσο μεγάλη που σχεδόν το κρύβει.... όπως (βασικά) όλοι οι μεγάλοι.

Μερικά χρόνια πριν η Ηλέκτρα μου΄δωσε μια χρυσή συμβουλή.

Σήμερα μου –ως παραγωγός- ανακάτεψε και τις αναμνήσεις.

Της στέλνω ενα φιλί.

















attachment: τις φωτο τις τράβηξαν η Βίλη κ η Γιώτα.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μάνο καλημέρα
Είσαι ένα πολύ αγαπητό πρόσωπο και νομίζω, ότι ήλθε η στιγμή να σου κάνω ένα δώρο, εγώ ένα άτομο, που η σχέση του με την δημοσιογραφία είναι όπως της κατσίκας με τον ταραμά, θέλω να σου προσφέρω μια συνέντευξη, που μου έδωσε ο Αρχέλαος ένα πρωί καθισμένος στον καναπέ μπροστά από το παράθυρο.
Όσο για την συμβουλή, που δίνεις, ξέρεις πολύ καλά, ότι συμφωνώ και επαυξάνω, παίζοντας τώρα πια τον άλλο ρόλο του ντουέτου.
Παρμενίδης

TzoutziMantzourani είπε...

Αγαπημένε μου φίλε, οπως πάντα, καθε φορά που μιλάμε έχεις δίκιο, και έχεις δίκιο και σ'αυτό. Είμαι τυχερή, γιατί πρόλαβα να μιλήσω με τον πατ'ερα μου, αν και τώρα που έχει φύγει, συνειδητοποιώ πως, είχαμε ακόμα πολλά να πούμε, που δεν προλάβαμε. Αλλα θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, γιατί, μου έκανε η ζωή το δώρο, του να μείνω κοντά του τις τελευταίες του στιγμές, και να μπορέσω να τον κρατάω αγκαλιά, να του ψυθιρίσω "καλό ταξείδι". και να του κλείσω εγώ τα μάτια με το φιλί μου.Ισως αυτό, να είναι για μένα το μεγαλύτερο εφόδιο που έχω στην ζωή μου.

drowsy george είπε...

mano kalhspera kai xronia polla gia aurio, ta eida ola ta video, opws lene oti to efaga olo to faghto mou.. sumfwnw oti h thleorash einai ligo-ews polu prwtogonh- den borei dustuxws na mas metadwsei th mageia pou ais8anodan oi anagnwstes otan epeftan epanw se ena apo ta skitsa tou patera sou... oso gia ton an borw na milhsw me ton patera mou... stis xazomares eimaste prwtoi xe xe, otan uparxei duskolo 8ema, oi kwloi sfigkoun

polu omorfa egrapses oti oi filoi sou nomizoun oti eisai adiaforos otan sou miloun, to idio sumvainei kai me mena. Poso etwn eisai? me rwtoun kai egw den apadw... meta apo kamia evdomada , tous dinw thn apadhsh

otan eixes prwtoftiaksei to blog , mou eixes steilei mnm , mh xasw o malakas, ... ekeinh thn wra evlepa dvd my brother kai egw. htan h prwth fora pou enthousiasthke o aderfos mou , me tainia pou eixa epileksei gt sunh8ws kotsanes tis anevaze, kotsanes tis katevaze

asxeto alla twra to 8umh8hka

exw 2 glastroules sto balkoni kai tis potizw taktika gia na mhn kserathoune, oi efkaluptoi milane me agnwsta futa?

herinna/ είπε...

Έχεις δίκιο. Πέραν των άλλων δεν καταχάρηκα τα βίντεο, μόνο τα σκιτσάκια του Αρχέλαου μπαμπά. Δυστυχώς θα πρέπει να τα ξαναδώ γιατί είχα κλείσει τα σπίκερς επειδή ο πληθυσμός του σπιτιού κοιμόταν, ήρθα σπίτι αργά. Το δίκιο το έχεις σε ότι αφορά το να μιλήσει κανείς με τον γονιό του όταν η σκόνη από τις αντάρες των διαφωνιών έχει κατακαθίσει. Θα προσπαθήσω να το ξανακάνω το Πάσχα που θα πάω να τους δω στο νησί. Την προηγούμενη φορά έφαγα μια χιλόπιτα ξεγυρισμένη. Ίδωμεν. Εκείνο που κρατάω από όλα όσα είπες είναι το ότι δείχνεις πως δεν παίρνεις υπόψη σου τι σου λένε οι φίλοι σου. Πάει να πει μπορώ να συνεχίσω να γκρινιάζω.

Κατερίνα Προκοπίου / Katerina Prokopiou είπε...

επιτέλους το έκανες! Αναρωτιόμουν τι περιμένετε, για να μιλήσετε για τον πατέρα σας. Νομίζω ότι πρέπει να κάνετε και κάτι περισσότερο, το χρωστάτε τόσο σ' εκείνον όσο και σε μας.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου φίλε Μάνο, Αλέξανδρος εδώ που τα λέμε για την ομάδα μας.

Ήθελα και εγώ να σου πω ότι χαζεύοντας τα σκίτσα του Αρχέλαου, συνειδητοποίησα βλέποντας τους ΒΕΡΟΛΟΦΡΩΝΕΣ, ότι πριν από 23-24 χρόνια όταν ήμουνα 4-5 χρονών, ένα ανθολόγιο με ΒΑΡΕΛΟΦΡΩΝΕΣ που είχε ο παππούς μου ήταν το πρώτο κόμικ book που είδα στη ζωή μου. Θυμάμαι ακόμα που τον ρώτησα τι σημαίνει ΒΑΡΕΛΟΦΡΩΝΕΣ. Κρίμα που δεν το έχω πια.
Θα τα πούμε ελπίζω σύντομα και από κοντά.

Αλέξανδρος Μάντικας