24.2.06

Η Ξανθή!!!

Η φίλη μου η Ξανθή είναι από τις αγαπημένες μου.
Είναι καινούργια φίλη μου και γιΆ αυτό είναι περίεργο που είναι από τις αγαπημένες μου.
Eντελώς refreshing όμως.
Κάθε μέρα που πάω στην δουλειά βάζω το κεφάλι μου στο γιαλί δίπλα από την πόρτα του γραφείου της και της κάνω νόημα «καλημέρα».
Η Ξανθή είναι ο άνθρωπος του διευθυντή προς τον έξω κόσμο.
Είναι γελαστή, είναι πολύ όμορφη, αλλά πάνω από όλα είναι δροσερή και ποοοοοοοολύ ευγενική.
Δεν μ' αρέσουν τα γραφεία γιατί μοιάζουν με φυλακή.
Στην δουλειά πηγαίνω μόνο για τους ανθρώπους και εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια, αρνούμαι να έχω γραφείο. Το καλό είναι ότι το ξέρουν και οι υπόλοιποι και δεν με υπολογίζουν όταν μοιράζουν γραφεία.

-Πού είναι ο Αντώναρος;
-Κάπου εδώ. Τον είδα προ ολίγου.
Μιλάμε για την απόλυτη ελευθερία?. Ενώ αν είχα γραφείο θα καθόντουσαν μπάστακες να με περιμένουν μέχρι να επιστρέψω? και διάολε, εμένα δεν μΆ αρέσουν ούτε οι μπάστακες και πολύ περισσότερο οι επιστροφές.
Όταν έχω κέφι φτιάχνω στην Ξανθή σκιτσάκια, που πάντα έχουν ηρωίδα την ίδια και εκείνη -ώ του θαύματος- τα κολλάει στο παράθυρο δίπλα της.
Μιλάμε για απίστευτη τιμή προς τον? (ψωνάρα) καλλιτέχνη.
Διαβάζει το blog μου, της λέω ιστορίες και αμπελοφιλοσοφίες, με ακούει προσεκτικά και μου δίνει νερό, όταν φτάνει η ώρα να πάρω το χάπι μου και δεν υπάρχουν πλαστικά ποτηράκια στην αίθουσα. Αστε που όταν έκανε (πολύ αποτελεσματική) δίαιτα δεν την έψησα να φάει ούτε ένα τόσο δα γλυκουλάκι.
Τώρα ετοιμάζεται να παντρευτεί.
Μπήκα λοιπόν προχθές στο γραφείο της και της είπα σοβαρά-σοβαρά:
-Ακου να δεις! Θα παντρευθείς είτε για έναν χρόνο είτε για πενήντα.
Με κοίταξε έκπληκτη:
-Γιατί το λέτε; ( Ο πληθυντικός της μοιάζει με γάργαρο ενικό φίλου)
-Επειδή δεν κατάλαβα ποτέ τους ανθρώπους που χωρίζουν μετά από π.χ. 15 χρόνια. Αυτά τα πράγματα ή διαρκούν λίγο ή για πάντα? οι μεσοβέζικες καταστάσεις προκαλούν μόνο στεναχώρια και δυστυχία.
-Δεν το' χα σκεφτεί. Μου φαίνεται ότι έχετε δίκιο.
Tην ζύγισα, αν θέλει να μου φέρει στο κεφάλι το πλήκτρολόγιο. Δεν ήθελε.
Ευτυχώς δηλαδή, γιατί θα έπρεπε να πηγαίνω στη δουλειά με παγούρι.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικο το σκιτσάκι!

manosantonaros είπε...

xaxaxaxa ευχαριστω και τα δικα σου είναι πολυ ωραία!

Ανώνυμος είπε...

Νιωθω πααααρα πολύ αμηχανία αλλά και μια περίεργη "έξαψη".Δεν γράφει κάθε μέρα κείμενο για σένα ο κος Αντώναρος.Τιμή μου.Και καμάρι μου!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ξανθή

manosantonaros είπε...

Xωρίς απαντήσεις, τί θα κάναμε σ' αυτη τη ζωή Δημητρα;