23.7.06

freeeeeeze


Ξαφνικά πάγωσε ο χρόνος.
Ολα άρχισαν να κινούνται διαφορετικά.
Αναγνωρίσιμα, αλλά διαφορετικά.
Σαν να μπήκε ένας ιός στον υπολογιστή και να τον αναγκάζει να έχει διαφορετικές αντιδράσεις.. Σαν να έχεις χάσει ένα ddt ή ddl... ή όπως αλλιώς την λένε αυτην την μαλακία.

Ο averel με έφερε ξανά μέχρις εδώ.
Τον διάβαζα χθες το πρωί στις 5 στο Σούνιο και έπιασα τον εαυτό μου να γελάει, όπως τότε που διάβαζα Τσιφόρο.
Το γέλιο μου σαν να κούνησε τον χρόνο.
Σαν ένα avi που είναι κολλημένο και ξαφνικά κάνει πρρρρρρ και πηγαίνει 30 frames πιο κεί.

Πάγωσε ο χρόνος.
Ολα τα ΟΝ είναι μόνιμα στο OFF.

Οι φίλοι μου με βλεπουν στεναχωρεμένο και ακροβολίζονται γύρω μου. Ξέρουν ότι είναι η εποχή που δεν θέλω να δω κανέναν. Δεν θέλω να βλέπω αγαπημένους τώρα που ο χρόνος είναι παγωμένος. Δεν καταλαβαίνω τη ζεστασιά τους, τα αστεία τους, τις προθέσεις τους.

Παραμένει κολλημένο το avi.
Πρέπει να κάνω reload.

9 σχόλια:

hardrain είπε...

ε, τότε και γω δε θα μείνω, να σε αφήσω στην ησυχία σου καλύτερα.

Απλά, να ξέρεις πως είμαι εδώ γύρω, οπότε αν θέλεις κάτι πάτα μία φωνή.

Το χειρότερο, δεν είναι να μην καταλαβαίνεις τ αστεία και τη ζεστασιά, αλλά την πρόθεση.

Λοιπόν, όπως είπαμε, φεύγω τώρα.

Φιλιά.

pascal είπε...

Καλό reload λοιπόν φίλτατε.

Ανώνυμος είπε...

ντράουζι(=νυσταγμένος) είμαι κι γω αλλά δε σκοπεύω να μείνω για πολύ. κάτσε να πατήσω το on (=αυτοχαστούκι) και μετά ποιός με πιάνει... φυσικά θα αλλάξω και ψευδώνυμο... κάτι πιo extreme!
τα λέμε

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλησπέρα, Μάνο. Γιατί ν'αγαπάμε τόσο;

NinaC είπε...

Εμένα, τώρα, γιατί αυτό μου άρεσε περισσότερο από οτιδήποτε έχω διαβάσει στο μπλογκ σου?

Ναι, κάνε επανεκκίνηση. Αλλά μην ξεχάσεις να αδειάσεις τον κάλαθο, πριν...

Νίνα είπε...

Τα παντα ειναι ενα βημα πιο περα..απλα ολοι χρειαζομαστε λιγο χρονο στο καβουκι μας..οχι για πολυ ομως!καλο ξεμπλοκαρισμα!

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ είπε...

Αγαπητέ Μάνο, θέλω να σου συστήσω να διαβάσεις κάτι που θα σε βοηθήσει. Δηλαδή χωρίς εξυπνάδες τώρα. Απλώς έπεσα επάνω του από καλή τύχη, και βόηθησε εμένα. Το ξεχνάω καμιά φορά - από ότι φαίνεται το ξεχνάει και ο συγγραφέας του, γιατί έτσι είναι η δύναμη της ζωής, αλλά στο θυμίζω, και το προτείνω και σε όσους τους διέφυγε:

http://manosantonaros.blogspot.com/2006/05/2.html

Και να μαζέψεις και τους φίλους σου "real" και "virtual" διότι "για αυτό είναι η φίλοι", όπως λένε. Και καλά λένε. Καλοκαίρι με θέα το Σούνιο; Σε παρακαλώ τώρα ...

Ανώνυμος είπε...

MANO MOY
ΜΑΝΟΥΛΙ MOY
ΔΟΚΙΜΑΣΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΣΕ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ?

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΙΩΠΕΣ ΜΑΣ

ΕΓΩ ΘΑ Σ'ΑΓΑΠΩ

Ανώνυμος είπε...

ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΕΝ ΤΗ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?
ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ?