Δέκα χρόνια
μετά το έμφραγμα!
Πέρασαν 10 χρόνια
από τότε που έπαθα έμφραγμα.
Πέρασαν 10 χρόνια
από τότε που το ασθενοφόρο του 166 με πήγε
στο Ιπποκράτειο που εφημέρευε.
Εκεί που μου
σώσανε τη ζωή.
Δεν θα ξεχάσω
ποτέ τους ανθρώπους που με βοήθησαν.
Μπορεί να μην θυμάμαι (ξέρω) τα ονόματα
όλων,αλλά τα πρόσωπα τους γραφτηκαν για
πάντα μέσα μου.
Η ευγνωμοσύνη
που νιώθω είναι πάνω από όλα.
Η ευγνωμοσύνη
τρέφει την καρδιά και η καρδιά μου ήθελε
(θέλει) σωστή τροφή.
Οταν μετα από
2-3 εβδομάδες βγήκα από το νοσοκομείο
ανανεωμένος και δυνατός γυρισα το βλέμμα
μου για μια στιγμή προς τα πίσω και είδα
τις φτέρνες μου ναναι ενα εκατοστό
μπροστά από μια νοητή γραμμή...
Μια γραμμή που
διαχωριζε το χθες από το αύριο.
Δεν την πάτησα
ποτέ αυτή τη γραμμή.
Κοίταξα μόνο
μπροστά.
Η ζωή δεν μου
χαρίστηκε για να κλαίγομαι γι' αυτά που
συνέβησαν, αλλά για να απολαύσω αυτά
που (θα) ερχόντουσαν.
Αν άλλαξα;
Μα ναι!
Αλλωστε οι
άνθρωποι αλλάζουν μόνο μετά από ένα
γερό στραπάτσο. Οχι πάντα... κι όχι
όλοι... αλλά σε εμένα έτσι συνέβη.
Προς το καλύτερο;
Μμμμμ δεν ξέρω...
δεν είμαι εγω αυτός που θα το κρίνει.
Το μόνο που ξέρω
στα σίγουρα είναι ότι άλλαξα όσον αφορά
στη διεκδίκηση.
Τίποτα στον
κόσμο δεν μπορεί να με κάνει να πατήσω
τη γραμμή που είναι πίσω από τις φτέρνες
μου.
Το “κοιτάζω
μπροστά” μου φανέρωσε (έφερε) καταρχάς
την Ολίβια (με πίστεψε και με στηριξε)
και μετά οι δυο μας χέρι-χέρι φέραμε
την Αθηνά και τον Αρχέλαο.
Λίγο νωρίτερα
μου΄'χε φέρει την απόφαση μου να (ξε)φύγω
από τον στενό χώρο της τηλε-δημοσιογραφίας
και την παρέα των τρελλαμένων στάρ, που
δεν συμπάθησα ποτέ.
Σήμερα έχω
γενέθλια -όπως συνηθίζω να λέω τέτοια
μέρα όλα αυτα τα χρόνια.
Γνωρισα ξανά
τους ανθρώπους που νομιζα ότι ήξερα.
Γνωρισα υπό
άλλες συνθήκες καινούργιους ανθρώπους
Χάρηκα με μικρά
πράγματα και θύμωσα με πράγματα που
ξεπερνούσα.
Είναι ωραίο να
ζεις... και είναι ακόμα ωραιότερο να το
συνειδητοποιείς.
Σας ευχαριστώ
όλους/όλες που μου κάνετε παρέα όλα αυτα
τα χρόνια.
(Οποιος θέλει
να διαβάσει λεπτομέρειες δεν έχει παρά
να διαβάσει ένα από τα εννιά (9) προηγούμενα
κείμενα μου με θέμα την περιπέτεια μου
στο παλιό μου blog (από όπου
και ξεκίνησε το e-ταξίδι)
www.manosantonaros.blogspot.com.
To χρησιμοποιώ πια μόνο μια φορά το
χρόνο, για να γράψω το ίδιο θέμα!)
