Δεν αλλάζω, είπαμε!

Έφυγα τρέχοντας από ανθρώπους που προσπάθησαν σώνει και καλά να με αλλάξουν. Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω νιώσει πιο φυλακισμένος από εκείνες τις στιγμές. Προσπαθείς να με βάλεις σε καλούπι σου και αυτόματα κάτι κόκκινο σκεπάζει τη ματιά μου. Υποθέτω ότι προέρχεται από την ανάφλεξη του μυαλού μου που παίζει τάβλι με την έκρηξη. Προσπάθησα για χρόνια να πείσω τους γύρω μου, ότι δεν αλλάζω γιατί βασικά δεν θέλω. Μεγαλώνοντας ανακάλυψα (με έκπληξη) ότι όχι μόνο δεν θέλω ?πού στο κάτω-κάτω είναι δημιουργικά εγωιστικό του κερατά- αλλά και δεν μπορώ. Λατρεύω του δημιουργικούς και αγνοώ τους τεχνοκράτες και τους γραφειοκράτες. Δεν αντιλαμβάνομαι, τι σημαίνει «χρόνος» και για να επιβιώσω αναγκάστηκα να προσαρμόσω τη δουλειά μου εκεί που ο χρόνος δεν έχει καμμία σημασία: Τη νύχτα όταν οι χρονομέτρες κοιμούνται. Εδωσα ομηρικές μάχες με πολυαγαπημένες μου για να τις πείσω ότι όταν κάτι αφεθώ να με απορροφήσει, δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο που θα μπορέσει να με ξε-απορροφήσει απΆ αυτό. Φυσικά δεν κέρδισα ούτε μία μάχη. Κέρδισα όμως πάντα τον πολεμο.
Οι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν ότι μεγάλωσαν διαφορετικά. Εκπαιιδεύθηκαν διαφορετικά. Αλλος γεννήθηκε στο Μπάγκιχαμ, άλλος στην Ουγκάντα, άλλος έβλεπε τους γονείς του να παίζουν ξύλο, άλλος ήταν φτωχός, άλλος ήταν πλούσιος, άλλος είδε τους δικούς του ερωτευμένους, άλλον τον σάπιζαν στο ξύλο, άλλου του έξηγούσαν και για κάποιον άλλον αδιαφορούσαν παντελώς.
Πώς νομίζετε ότι μπορούν να συνεννοηθούν αυτοί οι άνθρωποι; Θέλετε μια γρήγορη απάντηση: Δεν μπορούν. Μόνο να συναντηθούν μπορούν, όχι όμως και να συνεννοηθούν.
Κάποτε είχα μια φίλη, που έκανε απέλπιδες προσπάθειες να παντρευθεί για να κάνει ένα παιδί. Κατάφερε να παντρευθεί κάποιον που έρχόταν από έναν άλλον κόσμο. Εκείνη προερχόταν από μια μεσοαστική οικογένεια με γονείς χαριτωμένους και πολύ γενναιόδωρους και εκείνος ήταν ένας «πεινασμένος» νεαρός, που έψαχνε μια θέση στον ήλιο. «Θα τον αλλάξω!» μου είπε με αυτοπεποίθηση η φίλη μου. Ευτυχώς ήμασταν στο τηλέφωνο και δεν είδε την έκφραση της φάτσας μου. Πραγματικά τον άλλαξε: Του άμβλυνε τις γωνίες, τον στήριξε επαγγελματικά, τουΆμαθε πράγματα... και μια μέρα έμεινε επιτέλους έγκυος. Του το ανήγγειλε με χαρά και έγινε της Κορέας, που έλεγε κι ο παππούς μου. «Αποκλείεται!» της είπε.. «έχω στο πρόγραμμα να αγοράσω αυτοκίνητο!» Bingo! (που έλεγε και ο Μαστοράκης) Καλύτερα να μην μάθετε τι απέγινε με τη φίλη μου...
Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι κυρίες και κύριοι. Μόνο αν υπήρχε η μηχανή του χρόνου, που θα μας ξανα-πήγαινε στην παιδική μας ηλικία, θα μπορούσε (ίσως) να γίνει κάτι τέτοιο.
ΤοΆχω ψάξει το πράγμα: Οσοι θέλουν να αλλάξουν τους άλλους στην πραγματικότητα θέλουν να τους κάνουν σαν τους εαυτούς τους. Δηλαδή είναι σίγουροι ότι είναι πρότυπα. Σε θέλουν μαθητή της προσωπικότητάς τους... Θεός φυλάξοι! Με άλλα λόγια σου λένε: «Θέλω να γίνεις σαν και μένα!»
Πριτς! ...και γιατί δεν γίνεσαι εσύ σαν εμένα;
Καταλάβατε; Δεν είναι τόσο απλό το πράγμα.
-Γιατί καπνίζεις! Από αύριο έρχεσαι μαζί μου στο γυμναστήριο.
Τιμή και δόξα σε όλους τους γυμασμένους ανθρώπους. Τους ζηλεύω φρικτά. Μαύρη ώρα που μπήκε η νικοτίνη μέσα μου... αλλά αδέλφια, εγώ το διάλεξα: Αντι να παίζω μπάσκετ με τον παλιό φίλο μου τον Νίκο Σισμανίδη, καπνίζα «Καρελάκια» βλέποντας λάθρα από ταράτσα την «Ωραία της Ημέρας» με τον φίλο μου τον Νάσο. Πώς να το κάνουμε τώρα;
Εγώ κάνω τη δουλειά μου από το σπίτι μου στις 4 το πρωί και εσύ ξυπνάς στις 7 το πρωί για να πας τη δουλειά σου. Τρελλαίνομαι να λέω τη γνώμη μου δημοσίως και εσύ ξε-τρελλαίνεσαι να λες μυστικά με τις φίλες σου στο τηλέφωνο... Πώς μπορείς να με αλλάξεις ή να σε αλλάξω...αφού και οι δυό τρελλαινόμαστε με αυτό που κάνουμε.
ΓιΆ αυτό σας λέω: Χαλαρώστε και αφήστε τους γύρω σας να κάνουν αυτό που τους αρέσει. Ξέρω, εσάς όμως σας αρέσει να αλλάζετε τους γύρω σας... Μόλις δείτε τον Εαυτό σας σαν Γύρω σας... θα λυθεί αμέσως το πρόβλημα... Δεν τον βλέπετε ε;
Μμμμμ! Ούτε κι εγώ!