13.2.07

aNyNew?





Πριν από καμμιά 20αριά χρόνια πήγαμε στην Βουδαπέστη.

Ουγγαρία πριν από τις μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη.

Ο Κώστας, η Τάση, η Κίττυ (καλή τους ώρα) κι εγώ…

Πολύ όμορφη πόλη…

Πολύ φτωχή –εκείνη την εποχή- αλλά πράσινη και ήσυχη.

Αμα σου μιλήσουνε ουγγρικά δεν καταλαβαίνεις Χριστό.

Μιλάμε ούτε λέξη…

Δεν μιλούσαν κι αυτή καμμιά άλλη γλώσσα….

Μύλος.

Με τα πολλά εμφανίστηκε ένας Ρωμιός που έμενε εκεί.

Πολιτικός πρόσφυγας, που’χε κάνει οικογένεια με μια Ουγγαρέζα, παιδιά κ.λ.π…. και έβλεπε Ελληνα και του έτρεχαν τα σάλια.. από την χαρά και τη νοσταλγία.

(Νομίζω ότι η νοσταλγία και ο έρωτας είναι ισοπεδωτικά πράγματα!)

Μου έκανε εντύπωση που κουβαλούσε ένα τάβλι.

Κάποια στιγμή με ξεμονάχιασε.

-Παίζεις τάβλι;

-Παίζω….

(Εχω παίξει ατέλειωτες ώρες… το ξέρω το άθλημα… αλλά δεν το αγαπάω… και δεν είμαι σα και πρωταθλητής Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής…

-Παίζουμε;

Το τελευταίο που ήθελα ήταν να παίξω τάβλι… αλλά τι να κάνω με το πατριώτη….

Αρχίζουμε με πόρτες.

Χάνω.

Συνεχίζουμε με πλακωτό…

Με έχει τσακίσει…

Κάποια στιγμή κλείνει το τάβλι.

Τον κοιτάω με απορία…

-Τι έγινε ρε μπάρμπα; Φαντάσου να κέρδιζα κιόλας…

-Εμ τέτοιο τάβλι, παίζω και με τους Ούγγρους. Ελεγα μπας και ήξερες κανένα καινούργιο κόλπο… μου είπε απέραντα απογοητευμένος…

Toν θυμήθηκα πρόσφατα τον πατριώτη….

Τι να σου πει ο άλλος άμα δεν έχει κάτι καινούργιο;

…αφού δεν έχεις νέα να μας πεις/καλύτερα να μην μας πεις κανένα! είπε ο σοφός Νιόνιος και έκανε καριέρα….

Εχω πολύ καιρό να ακούσω καινούργιο πράγμα…

Εννοώ στην καθημερινότητά μου…

Το μεγαλύτερο ταλέντο που΄χω συναντήσει τα τελευταία χρόνια στο γράψιμο, μου’πε ότι θέλει να πιάσει δουλειά στο … Δημόσιο…

Φτού!... εννοώ φτού κακά…κακά…

Στην τηλεόραση βλέπω πράγματα που μου είχαν δείξει το 1990.

Κάθε χρόνο κόβουν και λίγο από την έμπνευση μέχρι να πάθει ακράτεια η αγελάδα του Γρηγόρη…

Ονομάζουν «κυρία» την γυναίκα στην ιστορία του Γιάννη Βαρθολομαίου…και διακρίνεις στο στόμα τους ότι εννοούν που-τά-να. Το γυναικείο ακροατήριο παρακολουθεί, αλλά δεν αντιδρά…

Δεν αντιδρά είτε γιατί έτσι έχει μάθει…

Είτε γιατί συναινεί.

Ε, λυπάμαι, αλλά δεν είναι καινούργια πράγματα αυτά.

Είναι πολύ παλιά…. Δηλαδή πολύ διδακτικά… αλλά αδελφέ μου απίστευτα πληκτικά.

Ο,τι σκατά φτιάξαμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες έγιναν παλιά μέσα σε 2 μόλις χρόνια.

Ούτε ένας δεν είχε από τότε ούτε μια καινούργια ιδέα…

Κάθε μέρα γίνονται κάτω από το σπίτι μου πορείες….

Καλά κάνουν και διαμαρτύρονται…

Τραγουδάνε κιόλας…

Θεοδωράκη….

Τον λατρεύω τον μεγάλο συνθέτη μας…

Πραγματικά τον λατρεύω…λιώνω…. αλλά πριν από καιρό αναρωτήθηκα… Όλα αυτά τα χρόνια μετά την μεταπολίτευση…δεν βρέθηκε ούτε ένας άλλος να βάλει τα τραγούδια του στο στόμα των διαδηλωτών;

Σύμφωνοι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι πάντα επίκαιρος… και ο Ελβις επίσης… αλλά δεν σταμάτησε το ροκ επειδή σταμάτησε τραγουδάει…Βγήκαν κι άλλοι…

Τι άλλοι;

Καινούργιοι….

Δεν θέλω το ίδιο ακόμα και αν είναι τέλειο…

Θέλω καινούργιο.

Και-νού-ργιο!

Και επειδή βαρέθηκα να μου βάζετε τα comments σας σε άλλο blog και πιο πολύ βαρεθήκατε εσείς...… τα ξανανοίγω εδώ… αν χρειασθεί… το ξέρω το κόλπο… παλιά (καινούργια) μου τέχνη κόσκινο…Σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο….

21 σχόλια:

allmylife είπε...

κοίτα,
τώρα πιά γράφεται και νού ρΙο,
αλλά η νοσταλγία είναι ισοπεδωτική...

ΦώΤΗΣ είπε...

Το να βρεις κάτι καινούργιο προϋποθέτει και την ικανότητα να το διακρίνεις…
Ψάξε κι άλλο…

Sophia Choleva είπε...

Χμ… Γνώριμη μυρωδιά … Βαριέμαι όλα τα πράγματα συνήθως πιο γρήγορα και από το γρήγορα .. Γνώριμο συναίσθημα … Μόνο που δεν έχω χρόνο ούτε καν να κάτσω να σκεφτώ , να κλάψω , να νοσταλγήσω , για όλα αυτά που έφαγα στη μάπα , για όλα αυτά που τρώω ξαναζεσταμένα , όλο τα ίδια και τα ίδια , γι αυτό τρέχω , τρέχω ψάχνοντας το καινούργιο και μαρέσει που τρέχω … Κάποτε είχα γράψει κάτι για χρώματα , δεν ξέρω αν θυμάσαι , ίδιο συναίσθημα με το δικό σου τώρα …
Έλα δεν θέλω τέτοια …

Sophia Choleva είπε...

Να’ξερες τι μου θυμίζει το τραγουδάκι …. Αχ… ;)

Ανώνυμος είπε...

μια γλυκια γλυκια καλημερα...

------ είπε...

Καλημερα!
Ξέρεις καμια φορά υπάρχει κατι το καινούργιο αλλά, επειδη έχουμε αποβλακωθεί τελείως, δε μπορούμε να το δούμε...να το διακρίνουμε...να το ξεχωρίσουμε από τη σαβούρα....και είναι μπροστά μας...μπροστά στα μούτρα μας.....κι εμείς κοιτάμε αλλού ....
Μάλλον θέλουμε εκπαίδευση ξανα από την αρχή.
Εκπαίδευση να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το καινούργιο από την παλιάτσα...
Λέω εγώ τώρα.....

Kwlogria είπε...

Θα σου κόψω τον κώλο:)

margarita είπε...

περνάω την ίδια φάση μέ σένα κάθε 2 μήνες.
ξέρω πόσο αποπνικτικό είναι το συναίσθημα
εχω βγάλει και 1-2 συμπεράσματα
1. υπάρχουν ΕΛΑΧΙΣΤΑ καινούρια πράγματα.Δυστυχώς.Αλλά υπάρχουν ένα σωρό νέα περιτυλίγματα.
2. κάποια στιγμή ξυπνάς και ένα καινουριο πράγμα σε έχει ρουφήξει και ούτε που το έχεις καταλάβει !
καλή τρίτη και 13

manosantonaros είπε...

allmylife...ναι είναι άσχημο πράγμα η νοσταλγία.

Φωτης... ρε Φωτη δεν λέω γι' αυτά που θέλουν ψάξιμο... λέω γι' αυτα που τσαπ! εμφανίζονται.

Sphie_jamaica... τραγουδΑΚΙ;

Lolita, καλημέρα!

NanaTsouma... ναι, σωστό.. εκπαίδευση από την αρχή... φυσικά και υπάρχει το καινούργιο, μόνο που είναι σκεπασμένο από τόσους σκουπίδια... Πάντα υπάρχει καινούργιο.

kwlogria... Γιατί καλε; Χαχαχαχαχα... να προσέχεις άλλη φορά....

margarita... με το 2. συμφωνώ απόλυτα.

An-Lu είπε...

Κι εγώ βαριέμαι....που πουλάνε φρεσκάδες;;;;;

Sofogreg είπε...

Κι έρχεται μια στιγμή, που η αναζήτηση του ντε και καλά καινούριου δίνει τη θέση της στην ανάγκη για ποιότητα, αλήθεια, αξία, ήθος, σε κάθε επίπεδο. Νομίζω.
Και ύστερα είναι και το άλλο που σκέφτομαι - κυρίως για τον εαυτό μου: μήπως όταν νομίζεις πως τίποτα καινούριο δεν υπάρχει πια, έχασες απλώς την ικανότητα να το αναγνωρίζεις;

So_Far είπε...

Ακούγοντας την "Αθανασία" του Χατζηδάκη και με μια διάθεση τόσο μελαγχολική για όλα, συμφωνώντας απόλυτα με τον sofogreg δεν έχω παρά να προσυπογράψω....
Μη μιλάς λοιπόν γι' αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά....

Sophia Choleva είπε...

Εντάξει τραγουδάρα , αρκετά ψυχοπλακώθηκα … Τσάγια …

allmylife είπε...

όχι κακό...
τι θα πεί κακό;
καταλυτικό.
και αν την χειριστείς σωστά,
αφετηρία.

MaRia είπε...

Δεν διαφωνω καθολου για καθε τι καινουργιο αλλα δεν κρυβω και τη χαρα μου που μας ξαναδεχτηκες στο "σπιτικο" σου , εδω στο στεκι το ..παλιο..

diastimata είπε...

Κατ΄αρχήν καλώς... επιστρέψατε!
Κατά τέλος, ο Μανώλης Ρασούλης είχε γράψει:

...όλα τριγύρω αλλάζουνε
κι όλα τα ίδια μένουν.
Κι εμένα τα χεράκια σου
με λύνουν και με δένουν.

Κάτι ήξερε ο ποιητής!

Pastaflora είπε...

συνήθως το βόλεμα γεννάει και την αδράνεια. ενώ οι στενάχωρες εποχές σηματοδοτούν το καινούργιο. και σε τέτοιες εποχές ίσως τελικά είναι καλό να βλέπουμε το παλιό με άλλο μάτι. κάτι σαν ν' ακούς τα παλιά αγαπημένα σου τραγούδια σε remix.

ion είπε...

"ΦώΤΗΣ said...

Το να βρεις κάτι καινούργιο προϋποθέτει και την ικανότητα να το διακρίνεις…
Ψάξε κι άλλο…"

Το λυπηρό είναι πως κανείς σας (μας) δεν έχει πια την θέληση να ψάξει ή τη διάθεση να δώσει μια ευκαιρία στο καινούργιο..

Το καινούργιο υπάρχει.Μα κανείς δεν το βλέπει.

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΑΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΨΥΧΗ

Λύσιππος είπε...

Μάνο, ο Αγιος Βαλεντίνος μου έστειλε αυτό. Μεγάλη η χάρη του!

Ανώνυμος είπε...

Που τη θυμηθηκες τη Βουδαπεστη Μανο μου;

Μαύρος Γάτος είπε...

Ανανέωση βλέπω κ μού αρέσει

Σ;))))))