Oι γιατροί μου μου έχουν συστήσει να προχωράω κάθε μέρα.
Το διάβασμα και η γυμναστική είτε τα αγαπάς από μικρός, είτε δεν τα’αγαπάς ποτέ.
Οσο και να το’χω ξεχάσει κοντά στην εφηβεία έκανα πολύ αθλητισμό.
Αμέσως μετα την εφηβεία ήλθαν τα «ξενύχτια-τα ποτά-και τα τσιγάρα» και δεν ήθελα πολύ για να πεισθώ ότι τα προτιμούσα από τον αθλητισμό.
Όταν μου’πανε λοιπόν ότι πρέπει να προχωράω, μου φάνηκε βουνό. Εκανα κάτι προσπάθειες,αλλά πότε ένας καναπές, καμμιά αιώρα κ.λ.π. μου ανέστειλαν την διάθεση…
Μέχρι που αγόρασα –ως τρομερός γκατζετάκιας- την camera .
Eίχα κόλλημα με το video, μέχρι που ανακάλυψα τον έρωτα για την φωτογραφία.
Την αρπαξα, έβαλα στην τσέπη μου ένα ζευγάρι φορτισμένες μπαταρίες και μια ακόμα μνήμη και βγήκα να δω πώς λειτουργεί το μηχάνημα.
Τότε είδα μια Αθήνα που δεν είχα δει ποτέ.
Κάθε μέρα και περισσότερες λεπτομέρειες.
Ομορφιές και ασχήμιες.
Να σας πω και ένα περίεργο;
Μέσα από τις φωτό αγάπησα περισσότερο τους Ελληνες.
Μαλακίες λένε, όσοι λένε ότι δεν είμαστε όμορφος λαός.
Οι φάτσες που βλέπω εγώ στον ομφαλό αυτής της χώρας είναι πολύ όμορφες. Και ενδιαφέρουσες… μπορεί να μην είναι όλοι ιθαγενείς… αλλά οι γειτονιές πλέον έτσι θα΄ναι… και προσωπικά μ’αρέσει παρα πολύ.
Φωτογραφίζοντας λοιπόν είδα με μεγάλη χαρά ότι ανυπομονώ κάθε μέρα για το πότε θα βγω για το περπάτημα…
Σήμερα ή μέρα ήταν υπέροχη… ξύπνησα νωρίς… τέλειωσα την δουλειά μου και κατά τις 3 ανέβηκα την Κυδαθηναίων, πήγα στο Μοναστηράκι, στην Αδριανού, ξανά πίσω, όλη την Ερμού, βόλτα στην Πανεπιστημίου, γύρω-γύρω την πλατεία Συντάγματος.. και ξανά πίσω στο σπίτι…
Αν θέλετε, ελάτε μαζί μου σ’ αυτή την βόλτα…
Δείτε μερικά απ’ αυτά που είδα και θυμώστε με το σίχαμα που είναι ακριβώς απέναντι από την Στοά του Αττάλου… φάτσα με τον Παρθενώνα…
Φτού! (από το φτύνω!)
23 σχόλια:
Δε λες στο γιατρό σου να μου γράψει κι εμένα αυτή τη συνταγούλα για να έχω άλλοθι να βολτάρω; Γαμώτο, ζηλεύω. Μια μέρα, θα αφήσουμε τον Καλτσό σε κάνα καφέ και θα ψοφήσουμε στον ποδαρόδρομο. πρόμισ.
:)
Είναι αλήθεια αυτό με τη γυμναστική και το διάβασμα... Πάντως το περπάτημα ποτέ δε μ'άρεσε και ακόμα δε μου αρέσει ειδικά αν είναι άσκοπο. Όσο για το διάβασμα δε ξέρω αν περνάω μια μακροχρόνια κάμψη γιατί ενώ παλαιώθεν κατανάλωνα βιβλία επί βιβλίων τώρα αν περάσουν 4-5 το χρόνο ζήτημα... Το ίδιο και με τη φωτογραφία κάποτε πήγαινα κάπου και κουβαλούσα 2-3 φιλμς το λιγότερο πλέον σε κανένα μου ταξίδι (ποσο μάλλον καθημερινά) δε βγάζω τπτ ενώ δεν έχω βέβαια καν ψηφιακή... Μήπως όλα και ειδικά οι φωτογραφίες είναι απλά δικαιολογίες να γεμίζουμε τον κενό χρόνο απραξίας που όλοι έχουμε? Κατά πόσο όσοι κουβαλούν την μηχανή έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν/δείξουν...
Ζηλεύωωωωω!
Πάω να λιώσω τις κόρες μου στο περπάτημα ;-)
Το περπάτημα είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη μετά τον ύπνο. Κάνω οκτώ χιλιόμετρα περπάτημα καθημερινά και είναι μακράν η πιο ενδιαφέρουσα δραστηριότητα στη ζωή μου.
''...ανέβηκα την Κυδαθηναίων, πήγα στο Μοναστηράκι, στην Αδριανού, ξανά πίσω, όλη την Ερμού, βόλτα στην Πανεπιστημίου, γύρω-γύρω την πλατεία Συντάγματος..''
Νομίζω ότι μέσα από τα posts σου σιγά σιγά γνωρίζουμε την Αθήνα και τους δρόμους της...
Mano
keep walking!!
Ρε συ, μπας και είσαι αλήθεια ερωτευμένος και τα βλέπεις όλα όμορφα; :)
Xpislikatzoy…αγαπούλα μου, αφού το ξέρεις…δεν είναι θέμα συνταγής γιατρού… είναι να μην γίνεις ΓΡΑΝΑΖΙ… αν το καταφέρεις αυτό, θα κόβεις όσες βόλτες θές… όσο για το προμις, περιμένω εεεε;
Vsls … Χαίρομαι που συμφωνείς για το διαβασμα-περπάτημα. Εσυ π.χ. τα’χεις και τα δυο, απλώς τα’φησες… Άλλο πράγμα οι παλιές μηχανές με το φίλμ (τρομερή εποχή δημιουργίας)… και άλλο οι σημερινές που κάνεις κλικ όσες φορές γουστάρεις… Δεν ξέρω να σου πω για άλλους, αλλά προσωπικά τις φωτό τις βλέπω υπό άλλο πρίσμα. Ισως μια μέρα γράψω γι’ αυτό. Η αλήθεια είναι ότι μου πρόσθεσες μερικές σκέψεις.
Αn-Lou… Καλέ, πρόσεξε μη μισήσουν τα παιδιά την βόλτα ;-)
Αlitovios… Ποτέ οι διαδρομές δεν είναι ίδιες , ε;
Pakou.. Η αλήθεια είναι ότι αυτό έχω στο μυαλό μου… Καλημέρες.
Ημίαιμος.. Nαύαρχε… άμα σου κολλήσει κάτι αδελφέ μου, χρειάζεται εγχείρηση για να στο βγάλουμε από το μυαλό. Respect για το τελευταίο σου post.
με τόσο περπάτημα θα δίψασες ε;
Το σίχαμα . . . . . . .
θα ήθελαν να το είχαν οι μισοί Έλληνες .......
Ελπίζω όχι τόσο δύσκολη όσο αυτή για να βγεί το 'μ'νί' απ' το μυαλό του Μαστοράκη!!! :))))
Θέλω να χαμογελάς, γι αυτό στα γράφω!
καλημερα μανο αντωναρε
Αυτή την αηδία την είχα προσέξει κι εγώ περπατώντας την Αδριανού. Είναι περίπου πίσω από το La Kuzina (που είσαι Αθήναιε;;;;) και πραγματικά έχει την καλύτερη θέα στην πόλη.
Αλλά το κτίριο είναι τέτοιο που αν το βομβαρδίσεις θα αναβαθμιστεί!!!
Καλημέρες Μάνο.
παρακλιση να φωτογραφιζεις περισσοτερους αντρες , σκεψου λιγο και το γυναικειο κοινο σου.
Γεια σου Λολίτα.
Ημίαιμε, τί μου θύμησες τώρα. Μαστοράκης! Πρέπει να γράψω μια φορά για τις συναντήσεις μας. Εχω ανάμεικτα συναισθήματα.
mpampakis... Ρε γαμώτο, απίστευτο δεν είναι... για κοιτλαξτε τί έχει στο μπαλκόνι... λυπάμαι που το λέω αλλά αυτη η θέα δεν είναι μόνο η καλύτερη της πολης, αλλά μια από τις καλύτερες στον κόσμο... γαμώ την τουριστική μας πολιτική.
Θα μπορούσε να γίνει γκαλερί...
Αιθουσα Τέχνης...
Ακόμα και... ξενοδοχείο...
Πω ρε νεύρα!
Σοφία... έχεις δίκιο γλυκειά μου... αλλά πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι... όπως και νάχει... έχω ένα ολόκληρο folder με τίτλος Αndres-Athens... Mόλις τους ποστάρω, θα΄ναι όλοι αφιερωμένοι σε σένα... Χαχαχαχαχα φιλιά.
Γιατί χρυσέ μου άνθρωπε έχεις βαλθεί να μου διαλύσεις το νευρικό σύστημα;;;;;;;;; Ξέρεις τι θα κάνω για εκδίκηση;;; Θα πάρω το πολεμικό μου άρμα, θα ρίξω αυτό το σκατοκτίριο και θα βάλω τα κομματάκια στον κώλο των όμορφων Αθηναίων!!!!!!
δεν ξέρω αν η Αθήνα είναι η πιο όμορφη πόλη...
δείχνει ιδιαίτερα άσχημη κάποιες στιγμές, αυτή είναι η αλήθεια.
αν ξέρεις να εντρυφήσεις μέσα της όμως την αγαπάς...
δουλεύω σε ένα από τα πιο άσχημα σημεία της, πάραυτα την λατρεύω και δεν θα την άλλαζα με τίποτα πια, είναι δικιά μου και είμαι δικιά της.
μοιάζει συχνά με γριά πόρνη, πρέπει να τη δεις νύχτα και να την περπατήσεις για να τη γνωρίσεις και να την καταλάβεις, να την αγαπήσεις βαθιά...
η Αθήνα είναι μια πόλη που πάντα θα κρύβει μαγεία μέσα της και μυστήριο, που σε κάθε γωνιά της θα ξεπροβάλει συνεχώς και κάτι καινούριο και διαφορετικό...
κάποιες μέρες που ο ήλιος λάμπει τόσο που με προκαλεί, δεν αντέχω.... βάζω λουκέτο στο γραφείο και κατεβαίνω για καφέ, συνήθως Ψυρρή που είναι κοντά, τώρα τελευταία επεκτείνομαι και παρά πέρα... ούτως ή άλλως περπατάω σαν μανιακή.
Υ.Γ. Από τότε που γνώρισα και τον Ηρακλή περπαταμε τουλάχιστο 3 φορές το γύρο της Αθήνας για να πιούμε έναν καφέ... Το τερπνόν μετά του ωφελίμου...
οι φάτσες που βλέπω εγώ στον ομφαλό αυτής της χώρας...
Ομφαλός της χώρας η Αθήνα...
Μάλιστα...
Μάνο χαίρομαι αν κατάφερα να σου προσθέσω κάποιες σκέψεις! Όσον αφορά τις παλιές (φιλμ) με τις νέες (ψηφιακές) μηχανές και την σχέση τους με το κλικ θα ασπαστώ την άποψη του Νίκου Οικονομόπουλου (φωτογράφος και μέλος του Magnum για τους μη γνωρίζοντες), ο οποίος είχε πει ότι προτιμά το φιλμ γιατί πολυ απλά έχει έναν πεπερασμένο αριθμό κλικ που μπορεί να κάνει όταν πηγαίνει κάπου ενώ με την ψηφιακή έχει ένα θεωριτικό άπειρο αριθμό κλικ μιάς και ότι δε σου αρέσει το σβήνεις και το ξανατραβάς. Αποτέλεσμα; Όταν κάνεις άπειρα κλικ δεν έχεις την αίσθηση του μέτρου-αξίας της στιγμής έτσι από 100 φωτογραφίες στο τέλος μπορεί να μην αξίζει ουσιαστικά καμία μιάς και ήσουν ασύδοτος ενώ με το φιλμ τα ποσοστά συνήθως είναι υψηλότερα. Όταν μάθουμε να πειθαρχούμε με την ψηφιακή (όχι μόνο τις φωτογραφικές!) και να έχουμε την αυστηρότητα που είχαμε με τα παλιά μας "παραδοσιακά" εργαλεία τότε θα έχουμε περάσει σε μία νέα περίοδο στη φωτογραφία (και όχι μόνο) ως έργο και όχι ως παιχνίδι εφήβων με κινητά.
ΥΓ για να μην πέσετε να με φάτε, είμαι gadgetάκιας και έχω ζήσει (και ακόμη ζω) όλη την τεχνολογική επανάσταση καθόλη την εξελιξή της! Αυτά για να μη κατηγορηθώ περί ρετρολαγνείας!
Καλημέρα
Γιατί δεν βάζεις και στο zozzz τις φωτογραφίες από τα 2 τελευταία ποστ;
Όχι σαν slide show όμως... Αυτό το στριφογύρισμα προκαλεί ναυτία.
:-)
Όντως οι διαδρομές δεν είναι ποτέ ίδιες. Αλλά η πιο σωστή κουβέντα που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό είναι πως οι φάτσες που βλέπεις είναι όμορφες. Είμαστε πολύ όμορφος λαός και στην εμφάνιση και στην ψυχή και δυστυχώς διάφοροι ανέραστοι προσπαθούν να μας μιζεριάζουν καθημερινά.
και να ήταν μόνο αυτο το σίχαμα...πήγαινε παρακάτω να δεις άλλα να σε πιάσει αναγούλα...
Εγω συγχίζομαι τόσο...μου ανεβαίνει το αιμα στο κεφάλι...μούρχεται να μπω μέσα και να τους πλακώσω στο ξύλο..
Σα να έχουν φτύσει πανω σε ένα μεταξωτό ρούχο...που να πάρει και να σηκώσει!!!!
Την τσαντισμένη καλημερα μου Μάνο!!!
Το περπάτημα είναι για τις ώρες που είμαι σκασμένος και έχω ενέργεια αλλά δεν ξέρω που να τις δώσω. Απαιτεί χρόνο αλλά και κόπο μερικές φορές...
Τελευταία ανακάλυψα το ποδήλατο, μια παλιά αγάπη, ενα αποθημένο των παιδικών χρόνων. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ωραία είναι η διαδρομή πύλη λιμανιού - μέγαρο μουσικής (στη Θεσσαλονίκη βέβαια) όταν έχει λιακάδα και όλος ο κόσμος είναι έξω. Πόση χαρά και ευτυχία υπάρχει διάσπαρτη! και δεν μπορεί να χωρέσει στους περιορισμούς της καθημερινότητας...
Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η διαδρομή, μπορείς να μάθεις γειτονιές και σοκάκια της πόλης που διαφορετικά δεν θα περνούσες ποτέ! Το απόγευμα για παράδειγμα έκανα τη διαδρομή 12όροφες - βαρδάρι παλιός Σταθμός - νεάπολη.... όσο παρακμιακές και αν είναι αυτές οι περιοχές, υπάρχουν πράγματα για να δεις και να επεξεργαστείς...από σιχάματα βέβαια άλλο τίποτα...
Εμένα πάλι το σίχαμα μου αρέσει. Το ξέρω, είμαι ένας ανώμαλα ακαλαίσθητος με οπτικο-μαζοχιστικές τάσεις.Όμως μου θυμίζει όμως κάτι από αρχιτεκτονική Κωνσταντινίδη αυτή η φυσική του γύμνια, που σαφώς και δεν είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού αλλά δουλειάς που την άφησαν στη μέση.
Δημοσίευση σχολίου