11.1.07

"Διευθυντριες"







Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που το “ελάττωμα” του άλλου , μας έφερε -κατα κάποιο τρόπο- ψωμί.
Εξηγούμαι:
Γελοιογράφος ήταν ο πατέρας μου, άρα η μεγάλη μύτη του πολιτικού, το περίεργο χτένισμα της ηθοποιού, τα στραβά πόδια του ποδοσφαιριστή κ.λ.π. ήταν βούτυρο στο ψωμί της έμπνευσης του…
Ισως να’ναι λίγο μπερδεμένο, αλλά στο σπίτι μας ποτέ δεν κοροϊδεψαμε άνθρωπο με κάποιο φυσικό ή όχι πρόβλημα.
Πήγαινα σε ένα σχολείο που κάναμε τρομερά άγαρμπες πλάκες για την εποχή.
Εχω κάνει καθηγήτρια να κλαίει με λυγμούς στην έδρα.
Εχω κάνει γυμναστή να ανέβει στην τάξη να παρακαλέσει να κάνουμε ησυχία για να κάνουν οι άλλοι γυμναστική…. Έχουν φέρει την αστυνομία για μένα κλ.π.
Ποτέ μου δεν πείραξα συμμαθητή μου ή άλλο παιδί που ήταν χοντρουλό, κοντό, με γυαλάκια, κουτό ή οτι,δήποτε άλλο.
Η πλάκα έχει κανόνες.
Το’ξερα εξ ενστίκτου από τότε.
Οποιος κτυπά κάτω από τηγ ζώνη πίσω από την πλάτη δεν κάνει πλάκα, αλλά είναι τσόγλανος. Οποιος βαράει τον αδύνατο, είναι για τ’αρχίδια μου.
Και για να μπορείς να το κάνεις αυτο πρέπει να έχεις προπονηθεί με τον εαυτό σου.
Νομίζω ότι ο Φρέντι Γερμανός το’χε θέσει πολύ καλά:
-Το χιούμορ είναι σαν το κτύπημα του σκορπιού, που πρίν δαγκώσει, δαγκωνει τον εαυτό του.

Φαλάκρα με ανεβάζουν, φαλάκρα με κατεβάζουν οι “ανώνυμοι” εχθροί μου στο Internet. Κάθε φορά που το γράφουνε το παίρνω για κοπλιμέντο…. Αφού ούτε ένας βλάκας απ’αυτούς δεν έχει μπει στον κόπο να σκεφτεί, ότι αμα με πείραζε δεν θα’χα μοστράρει Χ3 την πλατεία που έχω για κεφάλι. Αγνοεί ότι το περισσότερο μέρος της ζωής μου το’χω περάσει χωρίς το άγχος του χτενίσματος.
Το γράφει λοιπόν και καβλώνει (άλλος το πετυχαίνει έτσι… άλλος αλλιώς… είναι θέμα έμπνευσης!)
Το γράφει γιατί είναι σίγουρος ότι άμα του το γράφανε αυτουνού θα πάθαινε κολπαντάρι.
-Τώρα για τους θυμώνεις προβοκάτορα του ευατού σου;
-Εχω τρία 6 στο χέρι, παίζουμε μαμούθ και το πρώτο φύλλο που σκάει είναι 6…
-Δεν ξέρω πόκα…
-Δεν πειράζει! Αστο…


Οι άνθρωποι εδω στα blogs χρησιμοποιούν πολύ εύκολα χαρακτηρισμούς και προσβλήτικούς επιθετικούς προσδιορισμούς. Το κάνουνε στα comments και άμα έρθεις λίγο πιο κοντά τους (μια γειτονίτσα είμαστε) το κάνουνε με περισσή ευκολία στα SMS και ακόμα πιο εύκολα στα e-mail τους.
Η τάδε είναι τσουλάκι, εκείνος έχει μικρό πουλί, η καημένη είναι πάνχοντρη, είναι αλλοίθωρη, την γαμάει ο τάδε, που μου είπε ότι έχει πεσμένο κώλο.
Η ανωνυμία και τα nicknames είναι φυσικά ένα γαμημένο πρόσχημα. Μόλις πέσουν οι μάσκες ο κάθε κατεργάρης επιστρέφει στον μίζερο μικρόκοσμό του.
Οσο μιλάει εξ άμβωνος (πού το θυμήθηκα!!!) είναι άτρωτος.

Μικρό-νοες, μικρο-ψυχοι, μικρο-πουτσοι, βρήκαν πιλοτήριο και αρχίσανε τις κόντρες. Αγάμητες, χαροκαμένες και ανόητες βρήκαν πασαρέλα και άρχισαν τα κουνήματα.
Φιλίες του κώλου.
Μαγκιές της φάπας.
Και όλα αυτά επειδή 5, 10, 100 αφήνουν comments σ’ αυτα που ψευδο-γράφουν. Πολλές φορές αφήνουν και οι ίδιοι στον εαυτό τους… για να κάνουν σεφτέ ή τζερτζελέ.
Μόνο στο θέατρο συνάντησα τέτοια ζήλεια και φθόνο μεταξύ των πρωταγωνιστών. Στη δημοσιογραφία αηδίασα από άνδρες που ισοπέδωναν νεαρούς από φόβο μην πετύχουν (οι νεαροί) και προωθούσαν νεαρές μπας και γαμήσουν.
Μου’χε κάνει εντύπωση πριν από καμμιά 20αριά χρόνια αυτό το περιστατικό. Είμασταν μια μεγάλη παρέα που δουλεύαμε μαζί σε ένα έντυπο στην Κύθνο, σε μια παραλία. Μαζί μας και μια γυναίκα-διευθύντρια. Τρομερά δραστήρια και γοητευτική γυναίκα γύρω στα 45…με καλοδιατηρημένο κορμί.
Εκεί που γελούσαμε, κάναμε μαλακίες, φλερτάραμε, ηλιοκαιγόμασταν κ.λ.π. εμφανίσθηκε εντελώς τυχαία μια νεαρή δημοσιογράφος του έντυπου, που ήταν στην Κύθνο για το Σαββατοκύριακο. Μόλις μας είδε το κορίτσι πλησίασε να μας πει “γειά”. Μιλάμε για άγαλμα. Τρομερή μουνίτσα. Πολύ δροσερό παιδί, γελαστό και κοινωνικό. Ολοι οι αρσενικοί έστρεψαν τις κεραίες τους…Γύρισα για μια στιγμή και κοίταξα τη διευθύντρια. Τα χείλη της είχαν γίνει σαν του φιδιού. Την Τρίτη το πρωί την απέλυσε με συνοπτικές διαδικασίες.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά τα blogs είναι τιγκαρισμένα από τέτοιες διευθύντριες.
Εμφανίζονται ναρκσιστικά σαν (μασκαρεμένς) e-μπέμπεκες…δεν λένε τα πράγματα, αλλά το υποννοούν…. τους ξεφεύγει λιγάκι ο Τζάρτζανος…. Αλατίζουν με γούτσου-γούτσου-κούτσου-κούτσου-πουτσου-πούτσου … ή άν είναι άνδρες προσθέτουν μια τζούρα από την εμπειρία στο πεζοδρόμιο της ζωής…. Και αμέσως μετα φτύνουν τα νιάτα κατα πρόσωπο.
Μιλάμε για ροχάλα.

Λάθος τους!
Αυτη τη φορά το μόνο που καταφέρνουν να φτύσουν είναι η οθόνη τους…
Δηλαδή τα μούτρα τους!


Ισως πολλοί να μην έχουν παρατηρήσει ότι 10-20 είναι αυτοί που συμμετέχουν στην comennto-κουβέντα, η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών απλώς παρακολουθεί. Καλό είναι λοιπόν οι πριμαντόνες να σκεφτούν ότι δεν παίζουν για πάρτη τους, αλλά για το κοινό.
Προσωπικά λατρεύω να γράφω για τους πολλούς χρησιμοποιώντας τους λίγους. Το λένε και δημοσιογραφία. (αμα γραφεις για εναν φόνο χρησιμοποιείς τον δολοφόνο για να ενημερωθεί το κοινό. Ετσι το εννοώ!)
Εδώ διαβάζω αυτούς που έχουν κάτι φρέσκο να πουν. Αγαπώ τις εκδρομές της Silent Soul, τα ρέγκε κείμενα της Sophie-jamaica, τις ανησυχίες του Φωτης, τα λογοτεχνικο-ταξιδιωτικά της Eroviana, την σκέψη του Crazy-Monkey, τις ροκιές της M-13… Mέσω αυτων των πιτσιρικάδων-νεαρών παρακολουθώ καλύτερα τον κόσμο του σήμερα. Θυμώνω μαζί τους, γελάω, αρπάζομαι, εκπλήσσομαι, καμαρώνω κ.λ.π. Αλλες φορές ηρεμώ με τη σκέψη του Ημίαιμου και μαθαίνω από τις ερευνες της doll…γελάω με τον Καιρό που blogo-πατινάρει… τρελλαίνομαι με το στυλ του sofogreg.
Αλοίμονο στο σήμερα που κοιτάει το χθες και συγκινείται… το πολύ-πολύ που μπορεί να κάνει είναι να λοξοκοιτάει προς το αύριο. Και το άυριο γλυκειές μου δεν είναι η Πηνελόπη Δέλτα… αλλά η ολοκάθερη τζάμι σκέψη και βλέμμα της Αλεχάντρο.

Οι σημερινές φωτό είναι αφιερωμένες στις “διευθύντριες”.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΤΑ ΜΩΡΑ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟ... ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΤΥΠΗΤΑ..! ΜΑ...ΠΟΥ ΤΙΣ ΒΡΙΣΚΕΙΣ..? ;-)

Zaphod είπε...

Για μένα τίποτα ε; :-(

Πλάκα κάνω, καλό πόστ. Η νοοτροπία του λέουρα θα μας φάει στο τέλος.
Πάντως έχει πλάκα να πηγαίνω σε blogs και να βλέπω hit counters η/και 200 ανώνυμα σχόλια... Ρε πως κάνετε έτσι ρε παιδιά!!

Το blog σου το ανακάλυψα μέσω του καιρού, που τον βρήκα να σχολιάζει σε άνα άλλο blog, που το βρήκα.....κτλ

Ωραία είναι λέω να ξανάρθω. Συμφωνώ με τον ανώνυμο φίλο...τρομερά τα μωρά!!!

Να προσθέσω κάτι για την πλάκα. Την διαφορά μεταξύ χιούμορ και ειρωνίας. Ο άνθρωπος που έχει χιούμορ, πρώτα απ' όλους κοροϊδεύει τον εαυτό του και τις ιδέες του και μετά τον άλλο. Ο είρωνας τον εαυτούλη του δεν θα τον ακουμπήσει παρά μόνο για να πει "τι να σου λέω εγώ για μένα"

ΦώΤΗΣ είπε...

Εγώ πάντως με την δικιά μου ‘διευθύντρια’ είμαι φουλ ερωτευμένος

(http://fotaras.blogspot.com/2006/12/sexy_22.html)

Ανώνυμος είπε...

Έχω πάγια αρχή να μην ανακατεύομαι σε συζητήσεις ενδοσκοπικού χαρακτήρα για τα blog γιατί αυτό μου θυμίζει τη τηλεόραση όπου σε κάθε εκπομπή ο ένας άνθρωπος της της τηλεόρασης κατηγορεί τον άλλον ενώ όλοι τους απολούν μέρος του ίδιου συστήματος. Αυτό τους κάνει ίδιους? Όχι, αλλά τείνει να τους κάνει όμοιους και αυτό προσπαθώ να αποφύγω. Ας μείνουμε όσο το δυνατόν απ' έξω από αυτό το γαίτανάκι. Τους χαιρετισμούς μου Μάνο.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Έχω μια ...ήρεμη σκέψη βλέποντας τις διευθύντριες, τι να σου λέω, λέμε!
Γειά σου ρε Μάνο!
:))

Ανώνυμος είπε...

Σε χαίρομαι βρε Αντώναρε μόνο και μόνο επειδή είσαι ασυμβίβαστος και δεν εκμεταλλεύθηκες τη θέση του Ραν-ταν-πλαν αδελφού σου για να γίνεις διευθυντοσυμβουλάτορας με παχυλότατο μισθούλη, ομιχλώδη καθήκοντα & ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ωράριο*, στηριζόμενος σε ανύπαρκτα προσόντα & ελεεινή προυπηρεσία σε τσοντοφυλλάδες...
Αν δεν είναι αυτός ο ορισμός του δεινόσαυρου, τότε πες μου κι εμένα για να καταλάβω...
Πραγματικά σε χαίρομαι. Δακρύζω...

*Ο ελεύθερος χρόνος είναι πάντα απαραίτητος για τη διαδικτυακή συγγραφή χυδαιογραφημάτων και ψευδοαντισυστημικών μπουρδολογιών...

Σβήνε, σβήνε...δημοκρατική καράφλα...

manosantonaros είπε...

88.218.5.... είσαι τόσο ηλίθι οσο δείχνεις;

Φασιστοειδές Κουμούνι είπε...

έχεις ακουστά το anonymous surfing, βλάκα άσχετε καράφλα; τράβα βρες με, που κόπτεσαι και για την ελευθερία του Λόγου, μιας και εσύ είσαι ξύπνιος...μπούφε ολκής..
εσύ, ένας κολοσσός της αντιεξουσιαστικής σκέψης απειλείς τους κακούς ανώνυμους με δόσιμο; Αλήθεια, που θα μας δώσεις, μεγάλε τιμονιέρη της επανάστασης της Εσπρέσσο;
Και για να μη ξεχνιόμαστε...
Σε χαίρομαι βρε Αντώναρε μόνο και μόνο επειδή είσαι ασυμβίβαστος και δεν εκμεταλλεύθηκες τη θέση του Ραν-ταν-πλαν αδελφού σου για να γίνεις διευθυντοσυμβουλάτορας με παχυλότατο μισθούλη, ομιχλώδη καθήκοντα & ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ωράριο*, στηριζόμενος σε ανύπαρκτα προσόντα & ελεεινή προυπηρεσία σε τσοντοφυλλάδες...
Αν δεν είναι αυτός ο ορισμός του δεινόσαυρου, τότε πες μου κι εμένα για να καταλάβω...
Πραγματικά σε χαίρομαι. Δακρύζω...

*Ο ελεύθερος χρόνος είναι πάντα απαραίτητος για τη διαδικτυακή συγγραφή χυδαιογραφημάτων και ψευδοαντισυστημικών μπουρδολογιών...

The Orange time is: 17:08

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Εχω την εντύπωση ότι επισκεύθηκε κιόλας ένας διευθυντής το ποστ. Και συγκινήθηκε τόσο μάλιστα που δακρύζει κιόλας. Τεσπά δεν είχα σκοπό να σχολιάσω το πόσο "χαίρεται και δακρύζει" αλλά τόση χαρά σε προκαλεί μμτ. Απίθανο ποστ :)

Eroviana είπε...

Κι εγώ συγκινήθηκα ρε γαμώτο:PPP

pascal είπε...

Μωρέ τι μαλάκας είναι αυτός ρε. Ρε φ.σ, σάλτα και πηδήξου ρε πουρδομπούκωμα.

Φασιστοειδές Κουμούνι είπε...

πασχαλίτσα,

τράβα γράψε ρε αγάμητε καμιά μαλακία στο τσοντομαξ μπας και βγάλεις λεφτά για κανένα ταξίδι στον πολιτισμό

μαλάκα μικροτσούτσουνε έβγαλες κι εσύ γλώσσα

Παράφωνος... είπε...

Πω πω φασαρία...
καλά έκανες και έκλεισες το παράθυρο...

An-Lu είπε...

Η αλήθεια είναι πως αυτή η χώρα έχει υπερπαραγωγή θρασύδειλων...ούτε οι χωματερές κλανουν τίποτα στην περίπτωσή τους δυστυχώς....

Ανώνυμος είπε...

O αγάμητος linuxας σε έναν ακόμη λίβελο βλακείας (δείτε και το μπλογκ του...) χύνει και πάλι χολή. Από τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται (άκου irl φίλοι!!!) δε χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερη προσπάθεια να καταλάβει ότι η τελευταία φορά που μίλησε σε γυναίκα ήταν στο κυλικείο του δημοτικού για να παραγγείλει σοκοφρέτα, συγγνώμη εννοούσα skfrt. Συνέχισε να προτείνεις σε e-γκόμενες (είσαι τραγικός...) να βγείτε (to know us better...) και ίσως στο ΑΠΩΤΑΤΟ μέλλον κάποια δεχθεί να σε συναντήσει, κακομοίρη. Ως τότε...
O αγάμητος linuxας απειλεί να μας κόψει το internet. Όταν κόψει τη μαλακία ο ίδιος, μπορεί να βγάλουμε κι εμείς το τροφοδοτικό από την πρίζα...Ως τότε...
Ο αγάμητος ουτε καν linuxας πληρώνει για να συνδέεται στο Internet. Θα έχει πολύ καλή δουλειά στη χαβουζοαθήνα...Όταν βρει κωλοδουλειά, θα του πληρώνουν κι εκείνου το σερφάρισμα. Ως τότε...
Με κουράζει και που του αφιέρωσα 3 παραγράφους. Πολύ κακό για τέτοια λιμά...τέρμα με τα πιονάκια.
Μία ακόμη παρένθεση για τις φίλες του Αντώναρου που με οικτίρουν για το επίπεδο μου. Μου θυμίζουν ΤΗΝ Αθήναιο που έλεγε πρώτα "τσόκαρο" και μετά "ω, μα δεν είναι του επιπέδου μου...". Κυρίες μου, δε φταίω εγώ αν πενηνταρίσατε και τα μόνα αρσενικά που σας πλησιάζουν είναι τα ευνουχισμένα γατόσκυλα που τρέφετε. Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος έχει κατατάξει τις "σκυλούδες" εκεί που πρέπει..
Ως ήδη πατέρας ενός παιδιού, θα σας πρότεινα αντί να τρέφετε τετράποδα να υιοθετούσατε ένα παιδάκι. Αλλά σε ποιες μιλάω, στις αγράμματες επίδοξες ποιήτριες του κώλου...

Και πάμε τώρα Αντώναρε σε εσένα, τον μεγάλο διευθυνταρά της ERT Sat.
O Παναγόπουλος λέει τα εξής ομιχλώδη:
«Το Προσωπικό Ειδικών Θέσεων (ΠΕΘ) προβλέπεται στο άρθρο 7 παρ.1α του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού της ΕΡΤ-ΑΕ και προσλαμβάνεται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου διάρκειας ενός έτους και δυνατότητα παράτασης ενός έτους κάθε φορά. Το εν λόγω προσωπικό είναι πρόσωπα καταξιωμένα στο χώρο του αντικειμένου τους και έχουν τα απαραίτητα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα τα οποία διασφαλίζουν την άριστη άσκηση των καθηκόντων τους.
Στο προσωπικό αυτό ανατίθενται καθήκοντα Προϊσταμένου σε ορισμένες περιορισμένες αριθμητικά – υπηρεσιακές μονάδες ...που δεν δύνανται να καλυφθούν από το ήδη υπηρετούν προσωπικό.
....Στο πλαίσιο της ως άνω διαδικασίας το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ-ΑΕ, στις 14.4.2005 αποφάσισε την πρόσληψη του κ.Εμμανουήλ Αντώναρου, ως Προσωπικό Ειδικών Θέσεων για τη θέση του Συντονιστή Προγράμματος της ΕΡΤ-SAT της Γενικής Δ/νσης Τηλεόρασης με σύμβαση εργασίας διάρκειας ενός έτους (η οποία ανανεώθηκε για ένα έτος ακόμα). Με την ίδια απόφαση καθορίζονται οι όροι παροχής των υπηρεσιών του στην εταιρία.»

Κι εμείς, Αντώναρε, ρωτάμε εσένα...
1) Ποια είναι τα «τυπικά και ουσιαστικά προσόντα» που διαθέτεις προκειμένου να αναλάβει τη θέσης του Συντονιστή Προγράμματος της ΕΡΤ-SAT, τα οποία σε καθιστούν «καταξιωμένο πρόσωπο στο χώρο του αντικειμένου σου»; Η θητεία στις τσοντοφυλλάδες και τη Ζούγκλα; H' TO "AKOMH TO ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΥΡΝΟ" πτυχίο της Παντείου Σχολής (σιγά το Παν/μιο) που δεσμεύθηκες να καταθέσεις ως δικαιολογητικό της πρόσληψης σου και ακόμη το περιμένουμε; Δεδομένης της αξιοπιστίας του Π.Π., δε μου φαίνεται παράξενο να πωλούν πτυχία έναντι αδράς αμοιβής. Έστω κι έτσι, που είναι ρε το πτυχίο σου, απατεώνα ολκής;
2) Ποιο είναι το ύψος του μισθού σου και ποια επακριβώς τα καθήκοντα σου και οι υποχρεώσεις σου απέναντι στην ΕΡΤ; Τι εννοείς όταν λες ότι αρνήθηκες τετραπλάσιο μισθό (χαχαχαχα) και ποιος σου τον πρότεινε; Γιατί καταδέχθηκες την ταπεινή αργομισθία του Δημοσίου αντί να πας στα ιδιωτικά κανάλια που είναι κιμπάρηδες άνθρωποι και εσύ είσαι περιζήτητος εκεί;xaxaxaxaxaxa
Τι ακριβώς εννοείς ότι παίρνεις όσα προβλέπουν τα χρόνια υπηρεσίας σου; Αν έχεις γράψει 30 χρόνια σε τσοντοφυλλάδα πρέπει να σε θεωρούμε έμπειρο στέλεχος του BBC;

Ανώνυμος είπε...

Φ.Κ. δεν έχεις ιδέα πώς κάνουν ρεπορτάζ, γιατί δεν έχεις κάνει ποτέ. Για ψάξε καλύτερα βλάκα.
Το μόνο που με ανησυχεί είναι οτι εχεις και ενα παιδί.