Μακάρι να μου είχε αφήσει κι εμένα ο πατέρας μου το δικαίωμα να του αφιερώνω σκέψεις. Απλά καμιά φορά μας γκρεμίζουνε πράγματα που δεν ανήκουν σε κανέναν.
ποτε σε αυτο το τραγουδι δεν καταλαβα αν οι θαμωνες βλεπουν στον πιανιστα τα χαμενα τους ονειρα η αν ο πιανιστας σκορπαει τα ονειρα του στο μπαρ! μπορει και τα δυο. κατι μυστηριο γενικα τρεχει με τα piano bars. μου ερχεται στο μυαλο κι ο woody allen που ξεδινει στο μπαρακι του παιζοντας τη μουσικη που θελει...στην κοσμαρα του σε αποσταση αναπνοης απο τους θαμωνες.
Πρέπει να έχεις τόνους αυτοσαρκασμού για να φτιάξεις τέτοι "video" για αυτό το κομμάτι! Εμένα πάντως ο τρόπος που παίζεις πιάνο μου θύμισε Θάνο Μικρούτσικο (ειδικά όταν παίζεις με τα πόδια με κάνεις να σκέφτομαι ότι είσαι ίδιος ο Μικρούτσικος στο παίξιμο απλά με λίγο περισσότερο ευλυγισία!) Και δεν με πείθεις ότι δεν είναι playback! (Αυτή η ρημάδα η φυσαρμόνικα που ακούγεται και τα drums γιατί δεν φαίνονται πουθενά,ε;) Και κόβω τις μλκ$%$%^% γιατί είναι υπέροχο το να σκέφτεσαι τον πατέρα σου έτσι. (το είδα και στο προηγούμενο post αλλά δεν ήθελα να εισβάλω) Καλημέρα Μάνο! (παίζεις υπέροχα :pppppppp)
Στο τραγούδι, όπως το βλέπω εγώ, ο πιανίστας απλά έχει γνώση των ονείρων των άλλων, όπως έχει γνώση των δικών του (και μαζί του και μερικοί από τους πελάτες).
Αυτό που πάντα έλειπε στο κομμάτι, ήταν τα ηχητικά εφέ, «ζβιιιιν», ο ήχος που κάνουν τα όνειρα όπως σε περνάνε ενώ εσύ απλώς ζης… τον περισσότερο καιρό.
Εισαι τρελλος καλλιτεχνης.Τα σκιτσα και οι γελειογραφιες του πατερα σου, που εχω εδω,στο σπιτι,χορευουν.Μηπως εχεις αργησει να δεις,οτι εχεις το δρομο του και το ταλεντο του μεσα σου;Και να τα ακολουθησεις;Ναι,τωρα.
Και να 'ξερες πόσο οικείος, πόσο "δικός μας" υπήρξε ο πατέρας σου.
Πόσο τα σκίτσα του μιλούσαν και έλεγαν αυτά που βλέπαμε και ζούσαμε.
Τρεις ή τέσσερεις υπήρξαν: Αρχέλαος στο κοινωνικό, Φώκος (Δημητριάδης) στο καθαρά πολιτικό σχόλιο και ο Μποστ, άλλος ογκόλιθος πολύπλευρου ταλέντου. Να προσθέσω και τον Ορνεράκη για το καταπληκτικό του σχέδιο. Υπήρχαν βέβαια κι άλλοι, και μετά ήρθαν κι άλλοι, κι άλλοι, που φάνταζαν όμως σα βοτσαλάκια δίπλα στο βράχο.
Θα είναι υπερβολικό να σου πω πόσο μας λείπουν σήμερα που η "φτήνια τρώει τον παρά", που το πηγαίο όντως πνευματώδες χιούμορ τους αντικαταστάθηκε από τη χυδαία καλαμπούρα, που το σκίτσο τους και η δύναμη στην έκφραση, μπορούσαν και εξέφραζαν γεγονότα και ιδέες έτσι που πιο εύγλωττα δεν γίνεται;
Μη σου φανεί παράξενο αν σου πω ότι είμαστε πολλοί που τον αγαπήσαμε, πέρα και μακριά από σταριλίκια (= μασκαριλίκια) και εύκολους θαυμασμούς.
Πολύ καλά έκανες που μας τον θύμισες και σε παρακαλώ να μας τον θυμίζης συχνότερα.
σε παρακαλώ γράψε εκείνη την όμορφη ιστορία για το πατέρα σου που έλεγες στην Ελπίδα (στο τηλ) όταν ήμουν στο σπίτι σου.. πολύ γλύκο το βίντεο Μάνο μου.
Καλά είναι σίγουρο, εμένα με έχουν τάξει... Στον δικό μου υπολογιστή δε μπορώ να δω τα βιντεάκια γιατί σέρνεται. Ήρθα σε άλλο, και δεν έχει ήχο. Εντάξει, τι να πω;;;;;
Είναι πανέμορφο. Σα να λες στον πατέρα σου 'κοίτα τι έφτιαξα. Εσύ σκίτσαρες με το μολύβι κι εγώ τώρα το πήγα ένα βήμα παραπέρα'. Σιγουρα θα το γούσταρε πολύ. Τα σκίτσα του στο χαρτί είναι όνειρο. Το ίδιο και τα δικά σου εδώ. Εκείνος μιλούσε στο μολύβι του κι εσύ χαιδεύεις τα πλήκτρα του υπολογιστή σου. Μ'αρέσει αυτό.
Αφιέρωση ψυχής. . . Μπράβο ! ! ! . . ΥΓ1.Γράψε μας τον τίτλο του τραγουδιού . ΥΓ2. @ kwlogria κατεβάζεις πρώτα το You tube grabber και μετά το FLV Player και το απολαμβάνεις όποτε θες χωρίς καμμία διακοπή. . .
18 σχόλια:
Καταπληκτικό...
Μακάρι να μου είχε αφήσει κι εμένα ο πατέρας μου το δικαίωμα να του αφιερώνω σκέψεις. Απλά καμιά φορά μας γκρεμίζουνε πράγματα που δεν ανήκουν σε κανέναν.
Καλημέρα, πολύ ωραίο post πραγματικά :)
Α! Ξέχασα το πιο βασικό:
"Eye to Eye" από Scorpions :)
Κάτι μου λέει ότι ταιριάζει στην περίσταση...
ποτε σε αυτο το τραγουδι δεν καταλαβα αν οι θαμωνες βλεπουν στον πιανιστα τα χαμενα τους ονειρα η αν ο πιανιστας σκορπαει τα ονειρα του στο μπαρ! μπορει και τα δυο. κατι μυστηριο γενικα τρεχει με τα piano bars. μου ερχεται στο μυαλο κι ο woody allen που ξεδινει στο μπαρακι του παιζοντας τη μουσικη που θελει...στην κοσμαρα του σε αποσταση αναπνοης απο τους θαμωνες.
Πρέπει να έχεις τόνους αυτοσαρκασμού για να φτιάξεις τέτοι "video" για αυτό το κομμάτι!
Εμένα πάντως ο τρόπος που παίζεις πιάνο μου θύμισε Θάνο Μικρούτσικο (ειδικά όταν παίζεις με τα πόδια με κάνεις να σκέφτομαι ότι είσαι ίδιος ο Μικρούτσικος στο παίξιμο απλά με λίγο περισσότερο ευλυγισία!)
Και δεν με πείθεις ότι δεν είναι playback! (Αυτή η ρημάδα η φυσαρμόνικα που ακούγεται και τα drums γιατί δεν φαίνονται πουθενά,ε;)
Και κόβω τις μλκ$%$%^% γιατί είναι υπέροχο το να σκέφτεσαι τον πατέρα σου έτσι. (το είδα και στο προηγούμενο post αλλά δεν ήθελα να εισβάλω)
Καλημέρα Μάνο!
(παίζεις υπέροχα :pppppppp)
Στο τραγούδι, όπως το βλέπω εγώ, ο πιανίστας απλά έχει γνώση των ονείρων των άλλων, όπως έχει γνώση των δικών του (και μαζί του και μερικοί από τους πελάτες).
Αυτό που πάντα έλειπε στο κομμάτι, ήταν τα ηχητικά εφέ, «ζβιιιιν», ο ήχος που κάνουν τα όνειρα όπως σε περνάνε ενώ εσύ απλώς ζης… τον περισσότερο καιρό.
Εισαι τρελλος καλλιτεχνης.Τα σκιτσα και οι γελειογραφιες του πατερα σου, που εχω εδω,στο σπιτι,χορευουν.Μηπως εχεις αργησει να δεις,οτι εχεις το δρομο του και το ταλεντο του μεσα σου;Και να τα ακολουθησεις;Ναι,τωρα.
Και να 'ξερες πόσο οικείος, πόσο "δικός μας" υπήρξε ο πατέρας σου.
Πόσο τα σκίτσα του μιλούσαν και έλεγαν αυτά που βλέπαμε και ζούσαμε.
Τρεις ή τέσσερεις υπήρξαν: Αρχέλαος στο κοινωνικό, Φώκος (Δημητριάδης) στο καθαρά πολιτικό σχόλιο και ο Μποστ, άλλος ογκόλιθος πολύπλευρου ταλέντου. Να προσθέσω και τον Ορνεράκη για το καταπληκτικό του σχέδιο. Υπήρχαν βέβαια κι άλλοι, και μετά ήρθαν κι άλλοι, κι άλλοι, που φάνταζαν όμως σα βοτσαλάκια δίπλα στο βράχο.
Θα είναι υπερβολικό να σου πω πόσο μας λείπουν σήμερα που η "φτήνια τρώει τον παρά", που το πηγαίο όντως πνευματώδες χιούμορ τους αντικαταστάθηκε από τη χυδαία καλαμπούρα, που το σκίτσο τους και η δύναμη στην έκφραση, μπορούσαν και εξέφραζαν γεγονότα και ιδέες έτσι που πιο εύγλωττα δεν γίνεται;
Μη σου φανεί παράξενο αν σου πω ότι είμαστε πολλοί που τον αγαπήσαμε, πέρα και μακριά από σταριλίκια (= μασκαριλίκια) και εύκολους θαυμασμούς.
Πολύ καλά έκανες που μας τον θύμισες και σε παρακαλώ να μας τον θυμίζης συχνότερα.
Πάρα πολύ γλυκό. :')
Σου λείπει καλό μου. Νά' σαι πάντα καλά να τον θυμάσαι και μαζί με σένα και μεις. Ωραίο το βιντεάκι, το διασκέδασα.
απίθανο
σε παρακαλώ γράψε εκείνη την όμορφη ιστορία για το πατέρα σου που έλεγες στην Ελπίδα (στο τηλ) όταν ήμουν στο σπίτι σου..
πολύ γλύκο το βίντεο Μάνο μου.
Καλά είναι σίγουρο, εμένα με έχουν τάξει... Στον δικό μου υπολογιστή δε μπορώ να δω τα βιντεάκια γιατί σέρνεται. Ήρθα σε άλλο, και δεν έχει ήχο. Εντάξει, τι να πω;;;;;
Είμαι σίγουρος ότι από κάποια απροσπέλαστη διάσταση αυτήν τη στιγμή σούχαμογελάει κάτω από τα μουστάκια του....
Είναι πανέμορφο. Σα να λες στον πατέρα σου 'κοίτα τι έφτιαξα. Εσύ σκίτσαρες με το μολύβι κι εγώ τώρα το πήγα ένα βήμα παραπέρα'. Σιγουρα θα το γούσταρε πολύ.
Τα σκίτσα του στο χαρτί είναι όνειρο. Το ίδιο και τα δικά σου εδώ.
Εκείνος μιλούσε στο μολύβι του κι εσύ χαιδεύεις τα πλήκτρα του υπολογιστή σου.
Μ'αρέσει αυτό.
Αφιέρωση ψυχής. . . Μπράβο ! ! !
.
.
ΥΓ1.Γράψε μας τον τίτλο του τραγουδιού
.
ΥΓ2. @ kwlogria
κατεβάζεις πρώτα το You tube grabber
και μετά το FLV Player
και το απολαμβάνεις όποτε θες χωρίς καμμία διακοπή. . .
Dirty Harry
θεωρώ πως έκανες την πιο πετυχημένη παρατήρηση. Με βρίσκει πολύ σύμφωνη αυτό που γράφεις.
ως συνήθως άργησα να το δώ μα τώρα που το είδα θα το ρίξω το σχόλιο:
και μην τολμήσει κανένας και πυροβολήσει τον πιανίστα γιατί θα έχει να κάνει με το dirty παραμάγαζο
Βρε Μάνο, γράψε εκείνη την ιστορία που λέει πιο πάνω το βατραχοκόριτσο, σε παρακαλώ.
Δημοσίευση σχολίου