αφιερωμένο σε όσους έχουν παραδεχθεί τα λάθη τους!
Ο πόλεμος στο Ιράκ είναι στο φόρτε του.
Κάνω ραδιόφωνο στον Alpha. Δίπλα μου έχω ένα 20χρονο κορίτσι. Παλιά μου μαθήτρια στον ΑΝΤ1.
Με το πού πήγα για πρώτη φορά στον σταθμό την είδα στην αίθουσα των δημοσιογράφων…. Αμισθη… υπο δοκιμή δηλαδή… απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου… κι όχι μόνο τη δική μου, αλλά δυστυχώς όχι όλων.
Στη σχολή τους έλεγα να μην κολώνουν κι όταν θέλουν μια δουλειά να τη διεκδικούν.
-Τι κάνεις εσύ εδώ; τη ρώτησα μισο-αστεία μισό-σοβαρά.
-Κάθομαι κ. Αντώναρε.
Ομορφη κοπέλα. Με καταπληκτικά μάτια. Την θυμόμουν από την τάξη, που ήταν όλο διαφωνίες….
Πήγα στον διευθυντή που ήταν γνωστός μου και του είπα ότι αυτή την μικρή θα την πάρω στην εκπομπή μου για να με βοηθάει… (Θέλω να σας πω ότι ποτέ στην ζωή μου δεν είχα βοηθό…γιατί βασικά τους ξεχνάω… είμαι μοναχικός λύκος.)
Μου χαμογελασε πονηρά και μου είπε:
-Πάρ'την…
Πήγα στην αίθουσα και της είπα:
-Μπρος, πάμε….
-Πού;
-Να κάνουμε εκπομπή!
(Το κορίτσι πρασίνισε. 1ον δεν ήταν προετοιμασμένο (καλό αυτό) και 2ον (παρ΄όλη την ηλικία της) κρατούσε μικρά καλάθια. Κάτι θα΄ξερε…
-Και τι θα λέω;
-Θα λες τα τηλέφωνα… την ώρα… και την πάσα για τις διαφημίσεις… πετάχτηκε μια συνάδελφος από δίπλα.
Η κοπέλα με κοίταξε διστακτικά.
-Ναι, πάμε μόνο… γιατί δεν έχουμε χρόνο.
Μπήκαμε στο studio . Πρώτη φορά εγώ πρώτη κι εκείνη γενικώς….
Της έβαλα με το ζόρι τα ακουστικά και αρχισα….
-Καλημέρα σας κυρίες και κύριοι στο μικρόφωνο ο Μμμμμάνος Αντώναρος και μαζί του η…. (δεν λέω το ονομά της γιατί μπορεί να μην θέλει)….
(Τραγούδι)
Το κορίτσι…δεν πίστευε στ' αυτιά του…
-Είπατε το ονομά μου;
-Φυσικά… τι να έλεγα της μαμάς σου;
-Χαχαχαχαχα…
-Ραδιόφωνο δεν ήρθες να κάνεις; Ε, ραδιόφωνο θα κάνουμε….
(Τελειώνει το τραγούδι)
Την παρακαλώ να πει τα τηλέφωνα…
Κάνει δυο σαρδάμ… της λέω ένα αστειάκι…κάνει άλλα τρία… τραγούδι…. Μόλις είχε πάρει το βάπτισμα του πυρός…
-Ευχαριστώ πολύ…. μου λέει όταν τελειώσαμε μετά από μία ώρα.
-Περικαλώ… να θυμάσαι ότι η ζωή είναι απλή.
Δεύτερη μέρα….
Ούτε ένα σαρδαμ στα τηλέφωνα…. Είπε και δυο λογάκια….
Την τέταρτη μέρα… την ρώτησα αιφνιδιαστικά:
-Πώς το βλέπεις το μέλλον με αυτά που γίνονται στο Ιράκ….
-Το μόνο που ξέρω είναι καλό θατανε να αγοράσει κανείς αυτή την εποχή κανένα οικοπεδάκι εξω από τη Βαγδάτη, είπε και με άφησε μαλάκα.
Τι μας είπε αυτή η κοπέλα;
Τι μας είπε αυτό το παιδί που για δυό χρόνια θα'πρεπε (υπο κανονικάς συνθήκας) να λέει τα τηλέφωνα και να φέρνει καφέδες….Τί μας είπε;
Μας είπε την φρέσκια ιδέα του φρέσκου μυαλού, που βλέπει φρέσκα το παρόν και φυσικά το μέλλον. Προφανώς και σε λίγα χρόνια αυτή η περιοχή θα'ναι χρυσάφι κι όχι μόνο λόγω του πετρελαίου….
Δεκάδες αναλύτες πέρασαν από τα μικρόφωνα και τις κάμερες… ούτε ενας δεν σκέφτηκε ότι το αύριο, αποκλείεται να είναι όπως το σήμερα…. Δείτε αν δεν με πιστεύετε την βασανισμένη πρώην Γιουγκοσλαβία….
Από την επόμενη μέρα της έδινα όλο και περισσότερο ρόλο… Με εκνευρίζουν εκείνοι που δίνουν μισά δώρα. Είπε και τις βλακιούλες της, έβαλε και τη μουσική της… την κοπάνισε 2-3 φορές για τον γκόμενο κ.λ.π. όλα φυσιολογικά δηλαδή….
Η χαρά όμως που έκανε όταν την άκουγε η μάνα της ή οι φίλοι της ήταν απερίγραπτη…μαζί και η δική μου….
Μετα από κανέναν 3μηνο ήρθε με κατεβασμένα τα μούτρα….
-Φεύγω κ. Αντώναρε… βρήκα μια υποτροφία στην Αγγλία…. και εδώ δεν βλέπω φως….
-Να πας στο καλό και να θυμάσαι ότι η ζωή είναι απλή.
Πήγε… μιλούσαμε αραιά και πού με e-mail… ξαναγύρησε… πήγε και σε άλλη σχολή… άλλο πτυχίο… την είδα τυχαία τις προάλλες στον δρόμο και χαρήκαμε πολύ…. έδινε εξετάσεις….
Πέρασαν 4-5 χρόνια και αντί να εργάζεται σπουδάζει…. για να επιστρέψει και να λέει τα τηλέφωνα και την ώρα….
Ρε γαμώ την πουτάνα μου… τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά για να αποδείξουν σε μας τους ημιμαθείς ότι αξίζουν; Πόσες ξένες γλώσσες να μιλούν; Πόσα πτυχία; Πόσα «ναι» που δεν θέλουν, πρέπει να πούν;
Όχι, δεν θέλουν την ευκαιρία τους στα 30 τους… στα 22 τους την θέλουν… δεν μιλάω για τα τσογλάνια (που στο φινάλε καλά κάνουν), μιλάω για εκείνα τα παιδιά, που βλέπουν γύρω τους πράγματα να γίνονται, ξέρουν ότι ξέρουν καλύτερα από άλλους και όμως δεν τους δίνει κανείς σημασία.
Και μετα βγαίνετε εσείς στα comments και αρχίζετε:
-Ναι δίκιο έχεις…
-Αχ, τι καλός άνθρωπος που είσαι….
-Αυτή η χώρα δεν θα πάει μπροστά γιατί τα νιάτα…..
Αρχίδια.
Αρχίδια μάντολες….
Δεν είμαι εγώ καλός… Αυτοί είναι κακοί. Δεν είμαι εγώ τρελλός…. Αυτοί είναι μαλθακοί και παρτάκηδες. Προφανώς και έχω δίκιο… μόνο που το δίκιο μου περιορίζεται στην ελευθερία μου να το γράφω ΕΔΩ και σε σας που το διαβάζετε…. Μετα το δίκιο γυρνάει προς το μέρος μου και μου κάνει ασεμνες χειρονομίες….
Θέλετε να σας πω για τον Μάρκελο, ετών 25 προγραμματιστή σε ένα κανάλι, που τον σουτάρανε μόλις έγιναν οι πρώτες «περικοπές»…. Πού είναι ο Μάρκελος τώρα; Στο Σιάτλ μεσοτοιχία με τον με τον Μπίλ Γκέιτς….
Πότε νομίζετε ότι θα τον φωναζε ο Γκέϊτς;
Στα 45του;
Τι προτείνω;
Μην περίμένετε να αρπάξετε την ευκαιρία. Δεν είναι σίγουρο ούτε ότι θαρθει, αλλά ούτε ότι θα την δείτε, αν έρθει….
Δημιουργείστε την ευκαιρία.
Δηλαδή: εχετε μια δουλειά… κάντε την καλά και βάλτε το διαφορετικό, χωρίς να τους ρωτήσετε…. Αν ρωτήσετε , χαθήκατε… και επειδή θα τους αρέσει… πείστε τους ότι δεν ήταν δική σας ιδέα, αλλά δική τους…
Ο ουρανός θα'χει ανοίξει….
Α, και μην γίνετε ποτέ γρανάζια.
Ποτέ των ποτών, που΄λεγε κι ο Τσιφόρος, πού ήταν και μάγκας και κύριος και σοφός.
21 σχόλια:
Καλημέρα
Όπως τα λέτε θα έπρεπε να είναι αλλά, δεν είναι. Και χάνουμε όλοι και κυρίως οι νέοι. . .
Σα να περιγράφεις (και) τη δική μου ιστορία είναι...Ναι συμβιβάστηκα κάνοντας κάτι άλλο, το οποίο μού δίνει την ευκαιρία να ζήω εκτός ελλαδιστάν για 4-14 χρόνια...
Είμαι ρίψασπις; Ίσως, αλλά έχω κουραστεί να βαράω κλειστές πόρτες. Προτιμώ την ψυχική μου ισορροπία, έστω και με συμβιβασμούς.
Καλή σου μέρα!
Και, λέγοντας όλα αυτά τόσα χρόνια άσπρισαν τα μουστάκια σου...
σαφως ολα αρχιδια μαντολες!! παντως δινεις γενναιοδωρα τη συμβουλη σου. εγω πρωτα διαβαζω το κειμενο και υστερα βλεπω το βιντεο. ακου φαση! με το κειμενο πορωθηκα, γελασα και σε καποιο σημειο, το βιντεο ομως? αυτο ηταν μια οπτασια συναισθηματος.
aeipote... θα είναι κάποτε... αρκεί να το θυμηθούν οι νέοι, όταν μεγαλώσουν
An Lu, το ξέρω γλυκειά μου... το ξέρω...
MariaDesoussi... δίκιο που'χις Μαράκι... πού είσαι ρε? αν είσαι αθήνα κανε ενα call
una mama... o συνδυασμός συναισθημάτων και αληθειών είναι μαγεία, μαμά...
Πόσοι δεν βλέπουν σε αυτή σου την ιστορία, την δική τους ιστορία; Πόσοι άλλοι θα εύχονταν να τους είχε τύχει κάτι τέτοιο; Πόσοι και πόσες δεν έχουν αποφασίσει ότι θα τα καταφέρουν ανεξαρτήτως κόστους, πατώντας επι πτωμάτων, ή πέφτοντας στα γόνατα πολύ πριν μπουν στο στούντιο; Πόσους δεν ξέρασε το σύστημα για αυτή τους την επιλογή, και πόσους άλλους τους ανέβασε στα ουράνια κάνοντας άλλους να ζηλεύουν; Πόσους και πόσους άραγε
Σας διαβάζω εδώ και λίγο καιρό. Πριν λίγες ημέρες διαβάζοντας θυμήθηκα τα γενέθλια σας. Εντελώς τυχαία και χωρίς να σας γνωρίζω τότε, είχα μάθει για την περιπέτεια με την υγεία σας.
Σήμερα βλέποντας το βίντεο παρατήρησα το τσιγάρο. Χρησιμοποιώντας τα λόγια σας "μισώ να συμβουλεύω ανθρώπους", δεν το κάνω, μιας και το ίδιο μισώ κι' εγώ.
Χρόνια σας πολλά και καλά, έστω και καθυστερημένα.
Για όλα τα παραπάνω έχετε απόλυτο δίκιο και έτσι θα έπρεπε να είναι... αλλά δυστυχώς δεν είναι...
Μου άρεσε το βίντεο.
Καλή σας ημέρα!
Μαριλίτα
Είναι δύσκολο να βρεις ποιητές Μάνο.
Κι αν δεν είναι ποιητής ο άλλος αυτά δεν τα καταλαβαίνει πια...
Εγώ σηκώθηκα κι έφυγα. Έκανα τα παραπάνω, εισέπραξα κάτι μπράβο μαλακίες και μετά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν εκεί η ζωή μου. Τώρα κάνω το μεταπτυχιακό μου και τρώω από αυτά που έχω βάλει στην άκρη. Μέχρι να ξεμείνω, τότε πάλι βλέπουμε...
Καλημέρα, με μελαγχόλησες, να το ξέρεις αυτό αλλά δεν σου κρατώ κακία! :)
Χα χα χα! Ο Μάνος Αντώναρος (μπρδόμ που έλεγε κι ο Μητσικώστας επί 9,84) γνωρίζει ξανθούς πρώην εικοσιπεντάχρονους που πέρασαν από τη σκοτεινή πλευρά της δύναμης! :)
Το μισό είναι να υπάρχουν οι ευκαιρίες, το άλλο μισό είναι ο σωστός χρονισμός, πράγματι. Ένας γνωστός μου, για παράδειγμα, είχε (διπλή κιόλας) ευκαιρία να δουλέψει στον επερχόμενο άρχοντα του σκότους, το Google. Έφαγε μούτζα από τους φίλους, αλλά δεν το έκανε, αφού πια έχει κάνει οικογένεια εδώ και δεν ήθελε να την ξεκληρίσει έστω και στο Δουβλίνο αντί του Mountain View.
Δυστυχώς (παραμένοντας στα πλαίσια της καφενειακής συζήτησης αφού δεν έχω να προσφέρω ουσιαστική και πρακτική λύση) και η αξιοκρατία αποτυγχάνει του τεστ «τι εισόδημα θα μου φέρει και πόσο γρήγορα;» Αυτό το κλάσμα (έσοδα προς χρονικό διάστημα) κυριαρχεί.
Από τη μεριά μου, συμφωνώ στη θεωρία αλλά οι πράξεις μου δε συμβαδίζουν πλήρως. Δηλαδή, αρνούμαι να πατήσω επί πτωμάτων ή να πράττω χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες στους άλλους, αλλά ως εκεί. Κοιτάω τη δουλειά μου, όπως έμαθα στο στρατό, και απλά ως μπόνους φροντίζω να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη. Δεν είμαι αισιόδοξος, και δεν κάνω κάτι για να αλλάξουν τα πράγματα. Είμαι κι εγώ συνένοχος.
Γράφεις_:
...μην γίνετε ποτέ γρανάζια!
.
.
.Διαβάζω_:
...να γίνετε όσο πιο μεγάλα γρανάζια μπορείτε.
Μεγάλα γρανάζια όχι με μικρά δόντια.
Μεγάλα γρανάζια με μεγάλα δόντια.
Για να εξαρτάται η κίνηση από εσάς και όχι από τους άλλους.
Για να κινούν τα δικά σας γρανάζια την μηχανή.
Για να χώνετε τα δόντια και η φωνή να μπορεί να ακουστεί.
.
.
ΥΓ.πρέπει όμως και από κατάλληλο υλικό να έχουν κατασκευαστεί.
και μενα δε με περναν οι αθλητικες εφημεριδες και τωρα βγαζω το ψωνιο μου στο ενναλακτικο αθλητικο πορταλ μου! Σε λιγα χρονια θα το μετανοιωσουν με την αναγνωσιμοτητα που θα εχω.... γκρρρρ!!! (συγνωμη για την μικρη εκρηξη ματαιοδοξιας)
Ναι, μπορούμε να δημιουργούμε τις ευκαιρίες. Και ναι, μπορούμε να τους πείθουμε πως η ιδέα ήταν δική τους. Το έκανα στα είκοσί μου, εξακολουθώ ασφαλώς να το κάνω στα τριανταπέντε μου. Το να μην σπάσω την πόρτα αλλά να φεύγω περιμένοντας να μου την ανοίξου, το θεωρούσα "κοπάνα". Και δεν μπορείς να την κοπανάς μονίμως , με την δικαιολογία ότι δεν βλέπεις φως. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να μας δείξει το φως εάν δεν παλέψουμε εμείς να το δούμε. Τί μου έμεινε από όλο αυτό? Δίνω πιά ευκαιρίες. Και ικανοποιούμε όταν βλέπω άτομα που προσπαθούν να με πείσουν ότι η ιδέα τους ήταν δική μου ιδέα. Δείχνει ότι έχουν τσαγανό, θέληση.
οπου πορταλ στο προυγουμενο σχολιο μου βαλτε μπλογκ!
Απο την ιστοσελίδα liberopoulos.gr
θα με τρελάνει ο βενιαμίν γιός του φίλου μου Αρχέλαου με τη πιανίστριά του… καθώς εκείνη χορεύει με τα πλήκτρα, εκείνος μας θωρεί ακίνητος (που τρέχει ο λογισμός του;) κάνοντας που και που μια ανεπαίσθητη μούτα, βγάζοντας ένα γρυλισμό ανάμεσα στο δάσος με τα κοφτερά δόντια… Θυμίζει λιοντάρι που΄ χασε τη λιονταρίνα του, αγριοπερίστερο που ζητάει περιστέρα, γεράκι που επεσήμανε το θύμα του, αλλά και τροβαδούρο του ίντερνετ που βγήγκε βόλτα στο διαδίκτυο... ίσως και τον βάτραχο Κέρμιτ (πόσο πίσω βρίσκομαι σημειολογικά) που φλερτάρει τη γουρουνίτσα του... βρε μπας και μας κογιονάρει απαξάπαντες, όπως ο πατέρας του άλλοτε με το πενάκι του; μπορεί όμως και να΄ ναι πληγωμένο πετούμενο που δεν βρίσκει γιατριά στη γη και κελαιδάει; κράζει; (μόνο αυτός ξέρει) εκεί ψηλά αχ ουρανέ μου…
Είναι προς τιμήν σας πάντως ότι δίνετε ευκαιρίες, ανοίγετε πόρτες. Γιατί το σημαντικότερο είναι να μπορέσουμε να ανοίξουμε μια πόρτα. Το αν θα τολμήσουμε να μπούμε ή το πόσο χώρο θα πιάσουμε αφού μπούμε, είναι θέμα του καθενός.
Σας διαβάζω κάποιο καιρό. Γράφετε με πάθος, παρουσιάζεστε όπως είστε. Έτσι και σε αυτό το ωραίο ποστ-βίντεο. Συγχαρητήρια και συνεχίστε έτσι!
Ίσως το πιο τραγικό στο εν λόγω καθεστώς είναι πως άνθρωποι με ένα υποτιθέμενο προοδευτικό credit σε αντιμετωπίζουν άκρως ανέντιμα, διαιωνίζοντας μια κατάσταση που ενδεχομένως να καυτηρίαζαν παλαιότερα.Η ατάκα "η ευελιξία είναι ατού όταν συνοδεύεται από αξιοπρέπεια":κοινώς, οφείλεις να δικαιολογήσεις στον εαυτό σου το οτιδήποτε άνευ όρων- είναι απ'τα καλύτερα κλισέ του είδους.
Καλή συνέχεια!
κουκου...
ξαναγύρισα :)
πάλι καλά τα λες, αλλά σαν να μυρίζω απωθημένο με την κοπελίτσα εδώ... ;)
φιλούμπες
εγώ γιατί νομίζετε πως περιμένω να γίνω 40??? Για να είμαι ίση με 2 εικοσάρες????
Χαίρετε κε Μάνο και συγχαρητήρια για την εκπομπή σας!
Πως μας το είπατε αυτό, κάτσε να δης...
"Δημιουργείστε την ευκαιρία.
Δηλαδή: εχετε μια δουλειά… κάντε την καλά και βάλτε το διαφορετικό, χωρίς να τους ρωτήσετε…. Αν ρωτήσετε, χαθήκατε… και επειδή θα τους αρέσει… πείστε τους ότι δεν ήταν δική σας ιδέα, αλλά δική τους…"
Δηλαδή τώρα αυτό είναι πανάκεια κατά πάσης νόσου και πάσης μαλακίας που μαστίζει το κάθε δοβλέτι των ημιμαθών σουλτάνων κι αμαθών βεζύρηδων;
Αυτό γιατί στο λέω τώρα... Στο λέω επειδή συνέβη έτσι ακριβώς όπως το λες, πριν κάμποσα χρόνια. Έφυγε ο ερίφης, που λες, 33 χρόνων από τη χώρα του και πήγε να δουλέψει, λέει, σε μεγάλο πολιτικό οργανισμό. Εθεωρείτο πως ήταν ήδη σχετικά μεγάλος μεν σε ηλικία, αλλά έσερνε πίσω του προϋπηρεσία βαρβάτη, πέρα απ' τις σπουδές του στη δουλειά και τις δύο συγγραφές σχετικές με το αντικείμενό του, κι έχοντας μαθητεύσει κοντά σε καλούς δασκάλους. Πήγε, που λες, και με το που μπήκε ανακάλυψε ότι το όλο σύστημα δουλειάς εκεί ήταν κάπως παλιότερο από μεσαιωνικό. Φτου κι απ' την αρχή τα πάντα. Εισηγήθηκε αλλαγές σε εξοπλισμό, μεθόδους εργασίας, προγραμματισμό και συντονισμό προσωπικού και πάει... λέωντας.
Και ιδού το θαύμα συνετελέσθη! Σε ένα χρόνο τα πάντα είχαν αλλάξει. Όλα πια δούλευαν σε άλλο ρυθμό, η παραγωγικότητα τριπλασιάστηκε έχοντας μειωθεί ο απαιτούμενος χρόνος αντίστοιχα. Δεν χρειάστηκε δε να πείση κανένα τους ότι οι ιδέες ήταν δικές τους. Ανέλαβαν αυτοί να τις οικειοποιηθούν, όπως συνηθίζεται πάντα.
Και όπως είναι φυσικό επήλθαν και οι ανταμοιβές. Προαγωγές, εύφημες μνείες και συμπαρομαρτούντα. Με μία μόνο διαφορά. Όχι στον ίδιο που τα εισηγήθηκε και τα οργάνωσε, αλλά στους συμπατριώτες του διευθυντού.
Ο ίδιος; Σ' αυτόν, τον "μαλάκα με τις ιδέες" δηλαδή, φορτώθηκαν δύο τερατώδη λάθη που διέπραξαν οι προαχθέντες συμπατριώτες του διευθυντή και μάλιστα κατά την απουσία του, όπου τραβιόταν να ξεκαθαρίση τις διοικητικές ευθύνες που του καταλογίσθηκαν επί ένα χρόνο μιλώντας σε ώτα μη ακουόντων και γράφοντας απολογητικές αναφορές που δεν λάμβανε κανένας υπ' όψιν. Αυτό είναι τακτική παλιά γνωστή εις τας αποικιοκρατικάς Ευρώπας.
Αποτέλεσμα. Όλοι οι υφιστάμενοί του έγιναν προϊστάμενοί του αφού ο ίδιος με το έτσι γουστάρω έμεινε στάσιμος επί 9 χρόνια παίρνοντας εκθέσεις ποιότητος κάτω από το μέτριο...
Αν ρωτάς για την τύχη του, υπάρχει ακόμα εκεί αραχτός, αφήνοντας πια τους άλλους να βγάζουν το φίδι απ' τη τρύπα, και τραγουδάει το γνωστό ημιρεμπέτικο: "Αυτά που λες εγώ τ' ακούω βερεσέεεε"...
Συμπάθα με, δεν φταίω εγώ. Η ζωή η ίδια σε διαψεύδει.
Άκου λέει: " πείστε τους ότι δεν ήταν δική σας ιδέα, αλλά δική τους…" Σιγά μη χρειάζεται να τους πείσης. Αυτοί γεννήθηκαν πεπεισμένοι!
----------
Όχι τίποτ' άλλο, να τα λέμε αυτά για να τα μαθαίνουν κάποιοι που απαξιούν την πατρίδα τους ονομάζοντάς την Ελλαδιστάν, χωρίς καν να έχουν σημεία σύγκρισης να αντιπαραθέσουν με τους "πεπολιτισμένους", τους οποίους προφανώς θαυμάζουν έχοντας ως γνώμονα τη σύγχρονη μυθολογία, που θέλει τη χώρα μας κόλαση σε σχέση με τις άλλες.
Καταπληκτικό που ξέρεις το Μάρκελλο!!
Δούλεψα "υπο τα διαταγάς του" στο κανάλι που λες... Φοβερός τύπος.
Τώρα είναι Διευθυντης του προϊόντος Internet Explorer (yes!), ΠΑ-ΓΚΟ-ΣΜΙ-ΩΣ.!!
Το έμαθες ότι παντρεύεται 1 Σεπτ??
tromero tragoydaki manoo to brika kai ego.. eisai arxontas otan kaneis nixterini voltra me to amaksi me pairneis sto stathmo na to balo kateytheian.. kai volta kai tragoydi.. eisai protos.. xagiate edo.
Δημοσίευση σχολίου