8.1.07

Δεν ξερεις εσυ....














Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που θέλουν να αλλάξουν τη ζωή μου.
Με εκνευρίζουν αυτοί που τους έχω (δηλαδή δεν έχω…άλλα τεσπα) το ψιλο-δικαίωμα… φαντασθείτε τί παθαίνω με τους άλλους, που ούτε έχω διανοηθεί να τους το δώσω.

Πριν απο μερικές μέρες ήρθε σπίτι μου μια φίλη, που’χα χρόνια να δω.
-Γιατί δεν χτενίζεις την γάτα σου;
-Την χτενίζω καθημερινά.
-Και γιατί μοιάζει με αχτένιστη;
-Γιατί μαλλιοτραβιέται.
-Με τί χτένα την χτενίζεις;
-Με αυτην εδώ.
-Δεν είναι καλή αυτη. Να πάρεις μία έτσι κι έτσι…
-Με αυτην χτένιζα την Μινού επί 17 χρόνια…
-Με ακούς τώρα; Η μιλάω στον βρόντο;

Την άκουσα, αλλά την εγραψα στα αρχίδια μου.

Η φίλη μου η Αιμιλία Μπαντούνα, σπουδαία καλλιτπεχνις (με όλη τη σημασία της λέξης) μου’χει χαρίσει τρία χάρτινα παπουτσάκια, από μια σειρά (καταπληκτική) που έφτιαξε… Είναι σαν αέρας.
Με πολύ καμάρι λοιπόν τα έχω τοποθετήσει στο σαλόνι μου…
Στο πάτωμα κάτω απο το φωτιστικό.
Οσοι τα’χουν δει, έχουν ενθουσιασθεί.
Εκείνη την ημέρα που’ρθε η φίλη μου που’χα χρόνια κ.λ.π., ψάχνω με το βλέμμα του παπουτσάκια (δείτε τα στην φωτό) και αντιλαμβάνομαι ότι έχουν αλλάξει θέση….
-Είδες τί ωραία που τα έβαλα; ακούω μια φωνή να μου λέει.
-Μμμμμναι…
-Ετσι όπως τα’χες εσύ, χάνανε πολύ.

Το μισώ!
Το μισώ!
Το μισώ!
Κι εγώ έχω γνώμη και συχνά πυκνά τη λέω (ακόμα κι όταν δεν μου τη ζητούν)…δεν την επιβάλω όμως… και πάνω από όλα ποτέ δεν βάζω χέρι στις επιλογές του άλλου.

Εκείνο το βράδι το 90% των φράσεων της ξεκινούσαν: Δεν είναι έτσι… δεν ξέρεις εσύ… θα σου πω εγώ, πώς γίνεται… βλακεία είναι αυτο που λες… Οχι!
Είμαι γεννημένος για τέτοια αντιμετώπιση.
Ο αποκεφαλισμός με τσεκούρι γίνεται φαντασίωσή μου….
Είμαι σοφός άνθρωπος που δεν οπλοφορώ.

Αντέχω (ψιλό-δηλαδή) την κριτική.
Το ποιός και πώς θα μου την πει παίζει μεγάλο ρόλο.
Αποκλείεται να μην δω κόκκινο, άμα μου πεις πάνω από 2 φορές μέσα; σε ένα 10λεπτο “δεν ξέρεις εσύ…”
Και καλά δεν ξέρω απο νευροχειρουργική… από χτένισμα γάτας ρε πούστη, πώς ξέρεις εσύ και δεν ξέρω γω;
Mισώ τους ανθρώπους που βγαίνεις μαζί τους να φας και μόλις έρθουν οι πατάτες χωρίς να ρωτήσουν τις πλακώνουν στ’ αλάτι λέγοντας: Τηγανητές πατάτες χωρίς αλάτι, δεν λένε…

Οχι μόνο έχω παραιτηθεί από δουλειές γι’ αυτον τον λόγο… έχω κάνει κάτι ακόμα χειρότερο: δεν έχω πάει σε δουλειές γιατί ήξερα ότι θα έφευγα σε δυο βδομάδες… προτίμησα να πεινάσω, παρα να γίνω δολοφόνος… έχω φύγει απο πολύ-πολύ-πολύ αγαπημένη γιατί μου’λεγε, πότε να βγάλω φλας, πότε να κόψω τα νύχια μου, τί να ταϊζω τη γάτα μου και πάντα είχε μια διαφορετική γνώμη απ’ αυτη που’χα εγώ.
Ντίιιιιιιιιινγκ με βαράει κατακούτελα.

Κάποια στιγμή την βλέπω ανεβασμένη στον καναπέ να προσπαθεί να αλλάξει θέση στο φωτιστικό της οροφής…
Δεν ανησύχησα, γιατί ήξερα ότι δεν φτάνει…
-Εχεις σκάλα;
-Οχι!
-Καλά, σκάλα, δεν έχεις;
-Δεν έτυχε.
-Και πώς θα αλλάξω τη θέση του φωτιστικού;
-Δυστυχώς δεν έχω ούτε τραμπολίνο, που θα’τανε μια λύση…
-Δεν μου λες σε πειράζει, που σου λέω τη γνώμη μου;
-Εμένα;
-Ναι.
-Καθόλου. Αντιθέτως το εκτιμώ ιδιαίτερα.
-Ωραία! Χαίρομαι Πέρασε η ώρα…να φεύγω τώρα.
-Να ξαναρθεις…
-Ναι, βρε παιδί μου, μη χαθούμε πάλι για χρόνια…
-Ναι, μωρέ…
-Γειά σου!
-Γειά σου γλυκειά μου…

(ΕΦΥΓΕ-ΕΦΥΓΕ-ΕΦΥΓΕ-ΕΦΥΓΕ!)

Ο Σμούντα και η Σέρμπα βγήκανε επιτέλους κάτω από τον καναπέ. Και τα παπουτσάκια μου μπήκανε αμέσως στη θέση τους…
Φτού κακά!


Αν έχει γκόμενο η φίλη μου;
Καλά, μη λέμε και μαλακίες….

16 σχόλια:

Dreamer on the Poof είπε...

Χαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!
ωραίο! πολύ καλό!

ο φίλος, τω φίλω, ω φίλε...

-Και τί ανάγκη έχει η φίλη σου τον γκόμενο;
το κουμπάκι το έχει ανακαλύψει εδώ και καιρό...
Άντρα να είναι δίπλα της θα δυσκολευτεί να βρει...

-Και επειδή μου αρέσει το "ήξεις αφήξεις" με την έννοια της διτής ερμηνείας, άκου και τον αντίλογο:

Η φίλη σου δεν άνοιξε την πόρτα του σπιτιού σου,
αλλά εσύ πήγες και της κτύπησες και σε είδε φάντη μπαστούνι μπροστά της ,
με τα γατάκια σου, τα παπουτσάκια σου, τις χτέννες σου
και στρογγυλοκάθησες...
Σε γουστάρει για παρέα.
Και εσύ πήγες για να ξεφύγεις λίγο, να ξεσκάσεις...
Μόνο εσύ θα "αμπελοφιλοσοφείς" και θα λες και καμμία "μαλακία";
Η άλλη θα λέει μόνο αυτά που εσύ θεωρείς "ορθά";

Μην της κτυπάς την πόρτα
ή μην ανοίγεις την δικιά σου!

Alitovios είπε...

Ωραία όλα αυτά αλλά γιατί δεν δοκιμάζεις να λες ευθέως σε κάποιον αν σε ενοχλεί η συμπεριφορά του.

Kwlogria είπε...

Πω σοβαρά μιλάς;;; Γιατί δεν της είπες το κλασικό "Τσολιά στ' αρχίδια μας σε βάλαμε;" και να γελάσεις;; Καλά, το πως μου τη δίνουν τέτοιοι άνθρωποι, δε λέγεται!

manosantonaros είπε...

Ρε παιδιά, μεγαλώνωντας προτιμώ να το απολαμβάνω τα πράγματα, από το να τα λύνω...
Pls believe me...

Μαύρος Γάτος είπε...

Eίδες αισθητήριο τα γατιά;;;;;

Σ;))))

Ανώνυμος είπε...

Θα μπορούσες να την ρωτήσεις με το που μπήκε στο σπίτι,αν έχει γκόμενο.Πάω στοίχημα ότι θα έφευγε πιό γρήγορα και δεν θα έιχε χρόνο να πηδάει τα παπουτσάκια, τον καναπέ και την γάτα.

Αλεχάνδρο!! είπε...

Μια ακόμα λύση είναι να πας κι εσύ σπίτι της και να της αλλάξεις τη θέση του καναπέ, του τραπεζιού, της τηλεόρασης...γενικά οτιδήποτε μπορείς να μετακινήσεις...

Αν μετά το ξανακάνει τι να σου πω...βρες της άντρα γιατί τελικά μπορεί να είναι αυτό που φταίει.. Άλλωστε (όπως λέει κι ένας φίλος μου) η αγαμία από κάποια ηλικία και μετά επηρεάζει τον εγκέφαλο...

Ανώνυμος είπε...

Σε χαίρομαι βρε Αντώναρε μόνο και μόνο επειδή είσαι ασυμβίβαστος και δεν εκμεταλλεύθηκες τη θέση του Ραν-ταν-πλαν αδελφού σου για να γίνεις διευθυντοσυμβουλάτορας με παχυλότατο μισθούλη, ομιχλώδη καθήκοντα & ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ωράριο*, στηριζόμενος σε ανύπαρκτα προσόντα & ελεεινή προυπηρεσία σε τσοντοφυλλάδες...
Αν δεν είναι αυτός ο ορισμός του δεινόσαυρου, τότε πες μου κι εμένα για να καταλάβω...
Πραγματικά σε χαίρομαι. Δακρύζω...

*Ο ελεύθερος χρόνος είναι πάντα απαραίτητος για τη διαδικτυακή συγγραφή χυδαιογραφημάτων και ψευδοαντισυστημικών μπουρδολογιών...

kaltsovrako είπε...

Πλάκα κάνεις!!!!!!!!!

Ίσως μια καλή αντιμετώπιση του προβλήματος θα ήταν, αφού τελείωνε τη φράση της και καθώς θα είχε μόλις καθίσει στον καναπέ και μπροστά από τα "τακτοποιημένα" παπούτσια πλέον, να την σήκωνες ευγενικά από αυτον... και να την τοποθετούσες στο ασανσέρ, ανταποδίδοντας έτσι την εικαστική της παρέμβαση στο χώρο σου, με μια πιό λειτουργική -ζεν θα το έλεγαν κάποιοι πιο ειδικοί από εμένα- δική σου αναδιάταξη.


(το είδα το οπαδικό σου μήνυμα. Χεχεχε)

Γεωργία είπε...

Καλά, έχω ακούσει μάνα του φίλου μου να του λέει (άκουσον Κύριε) "βάλε ένα πουλοβεράκι αγόρι μου, κρυώνω"...

Αλλιώς κατά το γνωστό ρηθέν "τα δικά μου όνειρα, πάρ' τα εσύ γειτόνισσα" που λέει η δικιά μου η μάνα για κάτι άλλες μανάδες κλπ κλπ

Χαιρετισμούς από τον προσωρινό μου γριππωμένο τάφο :) (φτου-φτου μη λέμε και τέτοια...)

Μαύρος Γάτος είπε...

Στημένε ανώνυμε

Πρόσεξε από την πολλή χαρά μην πάθεις κανένα εγκεφαλικό και από την πολλή συγκίνηση να μην κατουρήσεις τα βρακιά σου. Και μην ξεχνάς, στην τουαλέτα τα κακά σου, στην τουαλέτα, όχι στα χαλάκια!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω με τον αλεχανδρο...Πηγαινε σπιτι της και κανε ακριβως αυτο που σου εκανε... Ε! αν στο ξανακανει να με χεσεις!

herinna/ είπε...

Μάνο δεν ξέρεις τι λες, δεν ξέρεις τι λες δεν ξέρεις τι λες και δεν ξέρεις και που μένω χαχαχα.
Ποπο τι μου θύμησες. Είχα γνωρίσει μια νευρωτική κοπέλα κάποτε που έβαλα στο σπίτι μου γιατί είχε ταλαιπωρηθεί πολύ να μοιράζει φυλλάδια διαφημιστικά μέσα στον ήλιο. Άρχισε να μ' επισκέπτεται αλλά σε κάθε της επίσκεψη, βολιδοσκοπούσε κάθε μου κίνηση σαν να ήταν κρυμμένο σ' αυτές το μυστικό της μαλακίας. Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή. Γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί πότισες το γλαστράκι κατευθείαν από τη βρύση; γιατί χτενίζεις τα μαλλιά σου με βούρτσα; γιατί ρίχνεις βούτυρο στα μακαρόνια; γιατί ξύνεσαι; με είχε τρελάνει. Δεν επέτρεπε σε καμιά συζήτηση να στεριώσει, δεν σου άφηνε περιθώριο να ξεκινήσεις τίποτα. Όταν της μίλαγα αυτή κοίταγε επίμονα τα πόδια μου ή τα μαλλιά μου ή ένα σημάδι στο χέρι μου ή κάτι επάνω μου έντονα όμως.
Μια μέρα που σηκώθηκε να φύγει, μου έδωσε την ευχή "Να προσέχεις" και ήξερα ότι αυτή τη μέρα δεν πρέπει να βγω έξω. Βγήκα όμως και γκρεμοτσακίστηκα με το μηχανάκι.
Για σκέψου νά' πεφτες επάνω σε μια τέτοια ψυχό. Είχε και τη μανία μόλις έμπαινε να τρέχει στο νεροχύτη μου για να μου πλύνει τα πιάτα. Κατάφερα να της ξεφύγω πριν την πνίξω.
Μάνο δεν ξέρεις τι λές δεν ξέρεις τι λες δεν ξέρεις τι λές. Και γιατί τα λες;

Κατουρημένη ποδιά είπε...

Πω πω σα παιδάκια κάνετε.. Μάνο μη της κάνεις τίποτα, μείνε σπίτι σου.

Αφού είσαι κλασικός τύπος του φενγκ σούι.

Χάρηκες περισσότερο που έφυγε αυτή ή ο παλιός o χρόνος??

it is είπε...

Και ότι ήμουν έτοιμος να σου πω: Τον καημένο τον άντρα της... Είμαι μαλάκας κι εγώ... ποιος άντρας να κάτσει μαζί της! Έλεος....

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Μετά απο αυτό το ποστ..
ανύπαντρος μου φαίνεται ο κύριος Αντώναρος..
Πολύ ανύπαντρος..

Καμμιά βαρβάτη γυναίκα σας πρέπει..

χεχεχ