21.5.07

be happy,ρε!

Μη ρωτάτε πώς...απλώς κάν'τε το!



Το Σάββατο, που μας πέρασε, είχα γενέθλια.

Εγινα 3 ετών.

Τρία χρόνια πέρασαν από τη νύχτα της 19ης Μαϊου, που δεν έφυγα από τη ζωή. Το νήμα μου τέντωσε για ένα δευτερόλεπτο πιο πολύ από όσο κανονικά αντεχε, αλλά –ω του θαύματος- τελικά άντεξε. Δεν ξέρω πώς και γιατί… αλλά άντεξε… και από τότε είμαι ευγνώμων για κάθε αναπνοή και κάθε εκπνοή μου….

Εγραψα και πέρισυ γι’ αυτην την ευχάριστη επέτειο… αλλά όσο περνάει ο καιρός τόσο γίνομαι ξανά ο Μάνος που ήμουν και πριν.

Καταρχάς θέλω να διαβεβαιώσω όσους ανησυχούν για μένα (αλλά βασικά για τον εαυτό τους) ότι αφού απέφυγα το μοιραίο (τι είναι άραγε «μοιραίο» σ’αυτή τη ζωή;) νιώθω καλύτερα από ποτέ. Κάτι σαν το αυτοκίνητο σας μετα το σέρβις των 50.000 χλμ.

Θέλω να σας πω ότι δεν ξεχνώ και δεν θα ξεχάσω ποτέ τους ανθρώπους που μου έσωσαν την ζωή, που στάθηκαν δίπλα μου, που ανησύχησαν, που μου έδωσαν θάρρος.

Να προσέχετε να μην στεναχωριέστε.

Η στεναχώρια (+μερικά άλλα) φέρνουν το έμφραγμα.

Να κάνετε μόνο πράγματα που επιλέγετε και όχι αυτά που επιλέγουν οι άλλοι ή το «κοινωνικό πρέπει».

Aν άλλαξα;

Βασικά είμαι ο ίδιος μαλάκας που ήμουν και πριν… όμως, έγινα μέσα μου πιο στρογγυλός. Αγνοώ αν το καταλαβαίνουν οι γύρω μου, αλλά το καταλαβαίνω εγώ.

Ξέρετε, η καρδιά, η σπλήνα, η χολή, το μάτι… είναι όργανα… όταν αυτά τα όργανα δουλεύουν καλά, τότε συνεχίζουμε τη ζωή μας κανονικά, όπως την ξέραμε (βλ. όπως μας εκπαίδευσαν)… η άψογη λειτουργία τους, μας κάνει να νιώθουμε άτρωτοι….

Αν όμως κάτι βασικό χαλάσει… και διορθωθεί… τότε η επόμενη μέρα είναι διαφορετική… έχει αλλάξει η χημεία… ο ρυθμός… η οπτική γωνία… Ταυτόχρονα καβατζάρισα τα 50 και φυσικά η ζωή έγινε ακόμα πιο απλή… ή μάλλον πιο ευδιάκριτη και πολύ λιγώτερο με πιάνει (πια) εξ απρόοπτου.

Ο συνδυασμός με έκανε να πονώ ή να χαίρομαι μόνο με το μυαλό και πολύ λίγο με την καρδιά. Δεν το λέω σαν υποχρεωτικά καλό… αλλά πιστέψτε με είναι απίθανο φάρμακο και απροσπέλαστο φρούριο.

Η αλήθεια είναι ότι δεν γεύομαι την χαρά ολοκληρωτικά, αλλά μετά από μισό αιώνα (με την ζωή καλή μαζί μου) προτιμώ την ντρίπλα μου στον πόνο , από την ολοκληρωτική χαρά.

Μια πιτσιρίκα φίλη μου, μου έστειλε ένα SMS: «O ουρανός είναι φίλος μακρινός». Χαμογέλασα με την δροσιά της σκέψης της… Πώς να πεις σε έναν ανυποψιάστο άνθρωπο, που χοροπηδά μέσα του το είναι του, ότι ο ουρανός δεν είναι ούτε ψηλά, ούτε μακρυά… Είμαστε απλώς μέρος του ουρανού και στη ζωή το μόνο που παίζει ρόλο είναι ο χρόνος… όχι αυτός που έχουμε στα ρολόγια μας… αλλά η στιγμή που το μήκος της (ναι! μήκος της….) είναι διαφορετικό στο μυαλό του καθενός μας….

Πας να το πεις και το βουλώνεις….Διάολε, η διαδρομή αξίζει…

Πολλοί με ρωτούν όλα αυτά τα χρόνια:

-Τι έκανες ρε παιδί μου, και έπαθες αυτό το πράγμα (δεν το ονοματίζουν); Κάπνιζες έ; (και αμέσως σβήνει το τσιγάρο του) … να πά να γαμηθεί, το γαμημένο….

-Ετρωγες τηγανητά;

-Καθιστική ζωή ε;

Βασικά δεν έχω τι να τους απαντήσω…. Δηλαδή, έχω και παρα-έχω… αλλά δεν είναι η απάντηση που (;) θέλουν.

Ναι, και κάπνιζα (τώρα πια καπνίζω ελάχιστα), και κακή διάτροφή έκανα και μπροστά στον υπολογιστή ξημερωνοβραδιαζόμουν… τσααααααακ… έμφραγμα….

Ε, λοιπόν προσωπικά δεν πιστεύω ότι έφταιγαν μόνο αυτά (που έφταιγαν), αλλά βασικά ένας έρωτας , που με πίεσε αφάνταστα…. και που διέγραψε (μέχρι τότε) ότι άλλο είχα πιστέψει σαν έρωτα.

Ενας έρωτας κρυφός… δεν τον ήξερε κανείς… ούτε κανείς τον έμαθε ποτέ… καλλητοί μου φίλοι τον αγνοούν… Πιέστηκα λοιπόν, κάπνιζα, έτρωγα, διασκέδαζα, καθόμουν…. πάρ’τον κάτω….

Επαιξα τη ζωή μου κορώνα και το νόμισμα στάθηκε όρθιο… και όταν έφυγε το πούμπλικο…το κέρμα τρεμόπαιξε και έπεσε…γράμματα.

Δεν πειράζει… γι’ αυτό η ζωή έχει χρώματα….

Η καρδιά μου έδωσε λάθος δρόμο… η καρδιά αρρώστησε…

Το μυαλό ούτε που το ρώτησε κανείς.

Ε, είναι η ώρα του να πάρει το τιμόνι…

Οι στατιστικές λένε ότι αμα πάθεις έμφραγμα, δεν είναι πιθανό το εγκεφαλικό…. Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!

Γι’ αυτό σας λεω: Μη στεναχωριέστε πολύ… ακόμα και για πράγματα που δεν διορθώνονται…

25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τί χωρητικότητας σκληρό δίσκο χρειάζομαι για να κάνω save τη ζωή μου πριν πάθω εγκεφαλικό?

Kwlogria είπε...

Έλα ρε Μάνο... Δε διάβασα καλά και νόμιζα ότι έπαθες κάτι.. Αλλά είσαι δυνατός σαν ταύρος.. Πόσο χαίρομαι!! Μάκια σου:)))))))))))))))))))))))))))

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

H δικιά σου νίκη είναι στα μάτια σου, λέγεται επιθυμία για ζωή. Καμία καλή μάρκα για να τ' αγοράσεις αυτό δεν υπάρχει...
Να είσαι πάντα γερός... Όπου θες εσύ.
Κι επειδή είχες γενέθλια, τι άλλο να ευχηθώ;
Χρόνια καλά!

Manya Maratou είπε...

έβαλα μία ιστορία στη σαύρα για σας. για το χάππυ μπέρθ-ντέι ντέι.
γιατί τη θυμάμαι κάθε φορά που διαβάζω τα δικά σας εδώ, παλιά ή καινούργια. σήμερα όμως έπρεπε.
καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

διαβασα και το παλιο post...κραταω αυτο με το ποιοι ειναι φιλοι και ποιοι οχι...στο σημερινο post εντυπωσιαστηκα απο την καταθεση με τον ανομολογητο ερωτα...τωρα πια που το λες μαλλον αρχιζει το τελος αυτης της ψυχοφθορας και οχι μονο καταστασης. τα αλλα ολα ειναι λοτο και τυχη. βγηκες απ αυτο και εισαι καλυτερος...να σαι παντα καλα! αυτο με το μεταφυσικο που αναφερεις ισχυει ...πιστευω ειναι υπερανεπτυγμενο ενστικτο και ευαισθησια.

Θεριό Ανήμερο είπε...

Τα είπες όλα. Όλα όμως.
Εβίβα!

SilentSoul είπε...

Οταν λέω το "be happy" με λενε υπερβολικα ρομαντική και εξω απο τον κοσμο που ζω όταν τους ζητάω να χαμογελουν.

Ελπιζω και εύχομαι να πάρουν από σένα το μήνυμα.

Πάρε μια αγκαλιά και ένα φιλί στο κούτελο (χιχιχ)

Ανώνυμος είπε...

Σου εύχομαι να πάθεις ακόμα ένα στα 110.
Και να τη σκαπουλάρεις και τότε

Μαύρος Γάτος είπε...

Αχ, δάσκαλε Μάνο, που δίδασκες...

Μαριλένα είπε...

Αυτό με το μυαλό, πως το 'κανες? Χρόνια το παλεύω αλλά δε μου κάθεται!

vatraxokoritso είπε...

Εγώ που ήξερα και δεν ξέχασα το Σάββατο δεν περίμενα να γράψεις ποστ για να σου ευχηθώ-υπάρχουν και τα τηλέφωνα.
Ξέρεις τι είναι αυτό που μου αρέσει?
Όταν πριν δυο μήνες μου έλεγες εκείνη την φοβερή ιστορία που είχε σαν αποτέλεσμα το έμφραγμα και τότε με το μυαλό μιλούσες και όχι με την καρδιά.
Η ιστορία έχει αποδείξει πως στον στίβο της ζωής αυτοί που κερδίζουν διαθέτουν γυμνασμένα μυαλά και όχι κορμιά.
Να είσαι πάντα καλά να σε χαιρόμαστε.

Manya Maratou είπε...

το χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
καλοοοοο
για μυαλά και καρδιές ακούω μου φαίνεται όμως ότι για ψυχούλα μιλάμε τελικά. όπως ....η ψυχούλα μου το ξέρει....
μμμμμ
έτσι, το βλέπω τώρα. σε αυτό το μέρος (μπλογκ)το μμμμμμμμμ είναι το σχόλιο που μου βγαίνεικαι κει καταλήγει πάντα, είτε στο πληκτρολόγιο είτε στα χείλη
λοιπόν,
μμμμμμμμερσί
μμμμμμμάνο

herinna/ είπε...

Είχες δουλειά να κάνεις κι εσύ. Να φωτογραφίζεις ανθρώπους κι όχι μόνο. Όταν ξαναπεράσει, γέρος πολύ θα τον περιμένεις στην πόρτα. Και θα τα έχεις ζήσει όλα με το μυαλό και την καρδιά. Και όλα θα έχουν ισορροπήσει σε απολαυές και στερήσεις. Και τότε μόνο θα είσαι έτοιμος. Στο μεταξύ γνώρισες βλέπω τη φίλη μου savra και χαίρομαι. Πως πάει το πόδι σου;

Ανώνυμος είπε...

Σε διαβάζω εδω και λίγο καιρό...
Κατι είχα ψιλοκαταλάβει οτι είσαι ευαισθητούλης αλλα σήμερα με τον ανομολόγητο έρωτα που εγραψες, το επιβεβαιωσες.
Να είσαι πάντα καλά και επειδη και εγω εχω μαντικές ικανότητες... προβλέπω για σένα έρωτα στο άμεσο μέλλον αμοιβαίο και με διάρκεια.
Θα πέσω μέσα και να μου το θυμηθείς!!! Και βέβαια περιμένω οταν συμβει να το μοιραστεις μαζι μας...
Black magic woman

Vsls είπε...

Χρόνια Πολλά και να τα εκατοστήσεις (τα δεύτερα γενέθλια σου!)

Dark_Maiden είπε...

Μια κουβέντα είναι, να το λες..
Αααχ..
Ποιος δεν στεναχωριέται; Ποιος μπορεί, να το ελέγξει;
Ακόμα κι εσύ που το λες, το εφαρμόζεις;
Αμφιβάλλω.. Επίτρεψέ μου.
Πάντως, αν βρει κανείς το φάρμακο κατά της στεναχώριας, ας μου το στείλει και θα τον ευγνωμονώ αιωνίως!
Χρόνια καλά, Μάνο!

spiretos72 είπε...

Χρόνια πολλά λοιπόν!
και τα τηγανιτά με μέτρο :-)

Pan είπε...

Ελπίζω πάντως τα δύο σουβλάκια από τον Θανάση να μην ονομάζονται υγιεινή διατροφή...

o kairos είπε...

Μετα φαινεται ποιος ειχε καρδια και πριν.

gademissa είπε...

Σοφές κουβέντες είπες Μάνο.

"Στην υγειά σου" λοιπόν και στην υγειά όλων μας...

Ανώνυμος είπε...

κατι σαν την τερήδόνα και την ουλίτιδα δηλαδή! ποτέ δεν εμφανίζονται ταυτόχρονα!

έχω την τύχη να γνωρίζω ανθρώπους που επέζησαν απο καρδιακά επεισόδια,συνήθως νέους σε ηλικία.
όμως πραγματικά δεν γνωρίζω κανένα που να πήρε τόσα πολλά μαθήματα απο μια ......αρρυθμία

να είσαστε πάντα γερός

Ανώνυμος είπε...

Εκει που παω για jogging υπαρχουν δυο ειδη ανθρωπων: Οι Π.Ε. και οι Μ.Ε. (Προ και Μετα Εμφραγματος αντιστοιχα)
Δεν πας καμια βολτα προς τα κει καλου κακου?

Προσεχουμε για να εχουμε...

Manya Maratou είπε...

μία ερώτηση : λέει onblogger since 2000. στα αρχεία είναι από το Φεβρουάριο 2006- πού είναι τ' άλλα;έχουμε πρόσβαση; θα μου άρεσε να τα χαζέψω, αν δεν έχετε αντίρρηση.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου ρε Μανο! να είσαι πάντα γερός ρε φίλε!

o kairos είπε...

Αν δεν εχεις διαβασει το κειμενο της Σαυρας για τον ζωγραφο δεν εχεις διαβασει τιποτε