Ερχομαι μωρο μου!

Ερχεται κάθε Πέμπτη βράδι γκαβλωμένος.
Τον υποδέχεται με ζαρτιέρες, στρίνγκ, κορμάκι, γόβες και απο πάνω ρόμπα νοσοκόμας ή σχολική ποδιά. Χαλάουα, μπικίνι, βαμμένα νύχια και άρωμα που’χει φέρει από το Μαρόκο, που της το’φτιαξε βεδουίνος για χάρη της.
Δεν την πάει ποτέ την εκδρομή που της υποσχέθηκε.
Δεν την γνωρίζει στους φίλους του.
Της κάνει πολλά δώρα.
Δεν την πάει ποτέ σινεμά ή σε ταβέρνα.
Φλερτάρει ασύστολα τις φίλες της και της κάνει υπονοούμενα για καμμιά παρτούζα.
Δεν τρώει ποτέ το φαγητό που του μαγείρεψε, γιατί «μετα» βιάζεται.
Το επόμενο 3μηνο θα χωρίσει για πάρτη της.
Δεν χύνει ποτέ μέσα της.

Και μετά βγαίνει στα blog η (κακο)γαμημένη και αρχίζει τα ρομαντικά. Συνήθως ποστάρουν στίχους από τραγούδια της Χαρούλας.

Απόψε θέλω να πιω/
θέλω να ξεφύγω απο τα όρια μου/
μέσα στον καπνο να εξομολογηθώ/
για τα χαμένα όνειρά μου
(Κουπλέ)
Θα ανάβω με τσιγάρα/
θα σβήνω με ποτά/
τώρα που πήρα τη λαχτάρα/
στάχτη να γίνουν όλα πιά.

Δεν τις λυπάμαι καθόλου. Ειδικά εκείνες τις Πέμπτες που τελευταία στιγμή του αρσενικού τους, του’τυχε κάτι και δεν θα’ρθει. (ή βαριέται ή γαμάει κάποια άλλη).
Και τί να τα κάνει τώρα τα γαμημένα τα φιλετάκια με τα σπαράγγια;


Σταμάτα μωρέ.
Την άλλη Πέμπτη πάλι (πιθανότατα) γκαβλωμένος θα’ναι.

Αυτος ο άνθρωπος θα σε καταδιώκειειειειει/
σαν ενοχή που δεν ξεπλήρωσες ποτέεεεεε/
και αν στην επόμενη ζωή του πεις το όχι/
πάλι μπροστά σου θα τον βρεις θες δεν θεεεεεες

Να το κάνει τελικά εκείνο το piercing στον αφαλό, που της είπε ότι του άρεσε;