Γενέθλια Νο.2

Σήμερα έχω γενέθλια.
Τα δεύτερα γενέθλια του έτους.
Είναι η δεύτερη φορά που τα γιορτάζω.
Σαν σήμερα ... δυο χρόνια πριν 19 Μαϊου- στις 3 το πρωί έπαθα καραμπινάτο έμφραγμα. Η ατυχία και η τύχη ήταν εκείνο το βράδυ πιασμένες χέρι-χέρι. Βρέθηκα σαν αστραπή στο Ιπποκράτειο που διανυκτέρευε. Με βοήθησε πολύ η Μαργαρίτα που κινήθηκε ψύχραιμα, με βοήθησαν τα παιδιά του 166 που λειτούργησαν άψογα, με βοήθησε η τελευταία ασπιρίνη που είχαμε σπίτι, με βοήθησαν τα γιατρουδάκια που εκείνη την νύχτα είχαν βάρδια. Οι νοσοκόμες.
Τότε πήγαμε στο Νοσοκομείο 9 άνθρωποι με το ίδιο πρόβλημα.
Πέθαναν οι 8.
Σήμερα γίνομαι 2 ετών στην καινούργια μου ζωή.
Καινούργια εντελώς γιατί άλλαξε κι εντελώς.
Eίδα τους ανθρώπους διαφορετικούς. ΅Η μάλλον τους είδα διαφορετικά. Δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια, αλλά αυτή η διαφορετικότητα που (επιτέλους) μπόρεσα και διέκρινα έγινε η μεγάλη μου δύναμη. Μια δύναμη που τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να κερδίσει.
Λέω στους φίλους γελώντας: "Σας συστήνω ένα έμφραγμα, αρκεί βέβαια να το ξεπεράσετε."
Και εκείνοι χλωμιάζουν και σβήνουν νευρικά στο τασάκι το τσιγάρο.
Ένα άλλο πράγμα που έμαθα και μου προκάλεσε έκπληξη είναι ότι σταμάτησα να φοβάμαι τον θάνατο. Οι γιατροί μου είναι ενθουσιασμένοι με αυτό και μου φωνάζουν μόνο όταν είμαι στεναχωρεμένος. Όμως και αυτό άκόμα άλλαξε:
Νιώθω την χαρά πιο έντονα, αλλά και την λύπη.
Αυτό όμως που πραγματικά μου άλλαξε την ζωή είναι ότι έβαλα τους ανθρώπους στην θέση που τους αξίζει.
Οσο ήμουν στο Νοσοκομείο ερχόντουσαν καθημερινά και μου κράταγαν παρέα φυσικά οι δικοί μου άνθρωποι, αλλά και δυό που με άφησαν έκπληκτο:
Η Τζέλα, μια φίλη μου, που σημειωτέον την είχα πρήξει και η Αρτεμις μια γνωστή μου από παλιά. Κάθε μέρα, δυο φορές την ημέρα εκεί? βράχοι.
Τις αγάπησα για πάντα. Τις λάτρεψα.
Για πάντα όμως. Τους τηλεφωνώ ή τις βλέπω από τότε τουλάχιστον 4-5 φορές την εβδομάδα. Δεν το διανοούμαι αλλιώς.
Αντιθέτως ένας κολλητός μου που έχουμε φάει ψωμί και αλάτι δεν ήρθε ποτέ. Ούτε καν τηλεφώνησε.
Μια αγαπημένη μου πετάχτηκε 2 φορές για 3 λεπτά το βράδι και βιαζόταν σαν τρελλή να φύγει γιατί μόλις είχε βρει καινούργιο γκόμενο.
Δυο άνθρωποι που δεν είχα κάνει τίποτα γιΆ αυτούς μου έδειξαν πόσο με αγαπούν και δυο άλλοι που είχα κάνει πολλά, με έγραψαν κανονικά στα αρχίδια τους. Το πιο γελοίο είναι ότι κάθε φορά που με βλέπουν μου βάζουν χέρι γιατί ... καπνίζω. Ενδιαφέρον του κώλου.
Είχα που είχα γενικώς στη ζωή μου την αχαριστία στην βιτρίνα των πραγμάτων μου μισούσα, από τότε δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε καν την ετυμολογία της λέξης.
Η ζωή όμως τελικά είναι δίκαιη ή απλούστατα αναγνώσιμη. Και οι δυό τους κυνηγούν χίμαιρες. Και οι δυό τους μισούν όσους τους αγαπούν. Kαι οι δυό τους έχουν ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ, που το μοιράζουν ανάλογα με την περίπτωση και την περίσταση. Και οι δυό τους είναι μόνοι γιατί κυνηγούν πράγματα που δεν έχουν ιδέα από παρέα.

Ο ένας μάλιστα απολύει τους ανθρώπους όπως αλλάζει πουκάμισα. Οταν καμμιά φορά τον ρωτάω: Γιατί ρε γαμώτο; μου λέει: Ετσι είναι η ζωή!

Στο μεταξύ οι άλλοι είναι κατακίτρινοι από την απόγνωση.

Σκατά στα μούτρα του!
Πάω στη δουλειά και λέω στους ανθρώπους να χαλαρώσουν. Τα media και οι τηλεθεάσεις δεν είναι τίποτα μπροστά στην ίδια την ζωή.
-Καλά! Καλά! Μου λένε και ουρλιάζουν στους υφισταμένους τους ή ανεβοκατεβαίνουν κατακόκκινοι σκάλες με πούρα στο χέρι.
Χθες το βράδι πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία ένας συνάδελφος μου. Αρχισυντάκτης, 39 μόλις ετών. Ο Πάνος Σταματόπουλος.
Αχ, Θεέ μου γιατί;
Τί δαίμονες κουβαλούσε;
Χαρείτε την ζωή όπως σας έρχεται.
Μην προγραμματίζετε πράγματα γιατί ο Θεός σας παρακολουθεί και ξελιγώνεται στα γέλια.
Εμένανε είχα την τύχη και μου τοδωσε το μήνυμα.
Και ένα άλλο, μεταφυσικό.
Αλήθεια σας λέω!
Από τότε που έπαθα το έμφραγμα ξέρω με ΚΑΘΕ λεπτομέρεια τι θα κάνουν οι γύρω μου. Όταν μάλιστα βάλω κάτι στο μυαλό μου γίνεται.
Και τα καλά και τα κακά.
Δεν το λέω αυτό γιατί δεν με πιστεύουν.
Κάντε μου ένα δώρο γιΆ αυτά τα καινούργια μου γενέθλια:
Μην αφήνετε τις καθημερινές ανοησίες να σας επηρεάζουν.

Μην αφήνετε τα καθίκια να σας στεναχωρούν.
Στη ζωή άλλωστε στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό.

PS. Πάω στη Ρώμη για να γιορτάσω. Μακάρι να ερχόσαστανη όλοι κι όλες μαζί μου!