windows '95

Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα (κι έχω) ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο. Με συναρπάζει... έπαιζα κάποτε... όχι τίποτα σπουδαία πράγματα και έχω φάει τα νιάτα μου στις κερκίδες της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Βάζελος με μεγάλη συμπάθεια στον ΜΠΑΟΚ... Οποιος δεν έχει πάει στην Τούμπα, δεν έχει ιδέα, τί σημαίνει πάθος για την ομάδα. Αντίθετα όταν βλέπεις ΠΑΟ, μπορείς κατα τη διάρκεια να πιείς τσάι, να πλέξεις κάτι στα γρήγορα να κάνεις γνωριμίες.

Τέλος πάντων... εδω και μέρες θέλω να γράψω για το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα... πάντα με έπιανε και έτρεχα και παρακαλούσα συναδέλφλους μου αθλητικογράφους να μου δώσουνε λίγο χώρο στις σελίδες τους. Πάντοτε τζάμπα... και μετά βαριόμουνα και ξαναγύρναγα στον Μάνο...

Οταν ήμουν πρόσφατα στην Σαλονίκη έπινα καφέ στην πλατεία Αριστοτέλους στο «Sorbe»... θαύμαζα τη θέα της υπέροχης αυτης πλατείας με τη θάλασσα στα πόδια της...όταν ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι κάτι με ενοχλούσε ηχητικά... Τί διάολο ήταν...αυτο το επαναλαμβανόμενο υπόκωφο πράγμα; Σήκωσα τα μάτια... το καφενείο ήταν γεμάτο από ανθρώπους ανω των 40... δίπλα μου ήταν μια παρέα από 3 άνδρες... μιλούσαν συνεχώς διαβάζοντας αθλητικές εφημερίδες. Χωρίς κανένα παλμό στην φωνή, αλλά συνεχώς... ένας έδινε τις πάσες και οι άλλοι δυό έπαιζαν τον ρυθμό.

Ενας 60άρης, ένας 40άρης και ενας 55άρης ο αρχηγός...και οι 3 τους παλιάς κοπής... μιλούσαν τόσο δυνατά ώστε να τα ακούω όλα... ΟΚ! Λοιπόν... αφου δεν τους ένιαζε ας μην τους χαλούσα το χατήρι. (Είναι απίστευτο πόσα πράγματα λένε οι άνθρωποι δυνατά σε δημόσιο χώρο, χωρίς να ανησυχούν ότι κάποιοι τους ακούνε!)

Πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι ο αρχηγός ήταν πρόεδρος μιας (ιστορικής) ομάδας της Β’ Εθνικής. Πολύ ιστορικής. Ο άλλος ο 60άρης ήταν κάτι σαν τον Γενικό Αρχηγό της Ομάδας και ο άλλος μου φάνηκε κάτι σαν κολλητός του Προέδρου και αρμόδιος σε θέματα μεταγγραφών.

Οπως σας είπα στην αρχή έχω φάει τα νιάτα μου στα γήπεδα, έχω γράψει σε αθλητικές εφημερίδες, μέχρι ημιτελιικό κυπέλλου Ιταλίας έχω περιγράψει... παρακολουθώ διεθνές ποδόσφαιρο... και πάνω από όλα: Δεν είμαι στο κύκλωμα.... Με άλλα λόγια, κάτι διάολε σκαμπάζω.

Αυτοί οι 3 τύποι έλεγαν τουλάχιστον επί 2ωρο, όλα όσα σιχαίνομαι στο ποδόσφαιρο. Μιλούσαν για παίχτες που ήθελαν να κάνουνε μεταγγραφή, οι οποίοι παίκτες δεν κάνουνε ούτε για να κουρέβουνε το γκαζόν του γηπέδου... μιλάμε για παίκτες που ποδοσφαιρικά ονομάζονται «παλτό» με πατέντα γνησιότητας... μιλάμε για παίκτες που έχουν αρθριτικά λόγω ηλικίας... μιλάμε για παίκτες που δεν είχαν δει ποτέ να παίζουν, αλλά τους «πρότειναν» οι στήλες τοπικών αθλητικών εντύπων... Να μην σας πω τί έλεγαν για τους δημοσιογράφους, γιατί θα με εκτελέσει στην πλατεία Αριστοτέλους η Ενωση Συντακτών Θεσσαλονίκης. Μη σας βάλω σε λεπτομέρειες, γιατί θα βαρεθείτε....

Τους κοίταξα καλύτερα. Δεν είμαι (πλέον) της γνώμης ότι η εξωτερική εμφάνιση κάνει τον άνθρωπο, αλλά είναι μια κάποια ένδειξη. Ο 60χρονος (που ήταν ενα είδος γκουρού) φορούσε μουσταρδί κουστούμι, μιλούσε έντονα θεσσαλονικο-ποντιακά και έβλεπε το ποδόσφαιρο, γιούργια πέτα μου την μπάλα μπροστά και κανονίζω εγώ μετά. Από τους τύπους που λένε: Πλάκα με κάνεις; εγώ έφερα τον Γκάλη στην Ελλάδα!...χθες που έτρωγα με τον Γιώργο τον Κούδα στην Καλαμαριά, με είπε....» Ο Πρόεδρος τον ρωτούσε π.χ. τη γνώμη του για τον Ουγκαντο-κογκολέζο Χαραματούμπα και εκείνος έλεγε: «Καλό παλικάρι! Εχει 8 μήνες να παίξει, αλλά αν δουλέψει, θα αφήσει εποχή!»

-Για κοίτα το, έλεγε ο Πρόεδρος στον 45άρη, που ήταν μπούλης, κάτι σαν αυτούς που διάβασαν πολύ στη ζωή τους, αλλά δεν σπούδασαν τίποτα... Απ’ αυτούς που όταν ηταν παιδιά και τους πλησίαζε μια μπάλα, σήκωναν το πόδι να την κοντρολάρουν και αυτη ( η μπάλα) περνούσε πάντα από κάτω. Απ’ αυτούς που θέλει τουλάχιστον 10 λεπτά για να συνειδητοποίησει ποια είναι η ομάδα του, αν στο συγκεκριμένο μάτς φοράει καινούργιες φανέλες...

-Θα το κοιτάξω Πρόεδρε... ωραίο κρουασάν.

-Μια μέρα θα σε πάω σ’ έναν δικό μου, πουχει φούρνο στην Θέρμη. Με τις καινούργιες εμφανίσεις , τί εγινε;

-Το,χει αναλάβει η Κική.

-Ωραία. Ωραία γκόμενα!

-Τρομερό κώλο.

-Ξέρω, ρε μαλάκα, τον έκοψε ο Πρόεδρος που ήταν μοδάτος, ψιλο-κάζουαλ, με ακριβά ρούχα, αλλά με φανερό προβληματισμό στα χρώματα στον συνδυασμό τους και στην επιλογή....

-Με προπονητή, τί θα κάνουμε Πρόεδρε, αναρωτήθηκε ο Μουσταρδης, που διαβαζε συνεχώς τα μικρά των εφημερίδων...

-Θα σου πω την άλλη εβδομάδα... Εχω κάτι μεγάλο στο μυαλό. Μεγάλο και φτηνό.

-Ωραία. Τον Παπαδόπουλο θα τον πάρουμε πίσω ή θα τον αφήσουμε ακόμα καμμιά χρονιά δανεικό.

-Αστονα ακόμα ενα χρονάκι, να κάνει το αγροτικό του και μετα θα τον πουλήσουμε στην Αρσενάλ... ε Γιάννη;

-Αλοίμονο Πρόεδρβρβρε... μπουκωμένος ο Μπούλης.

Για δυο ώρες η κουβέντα πήγε έτσι... Ακουσα αποκλειστικά για τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, τον Βαρδινογιάννη, τον Κόκαλη, τον Βγενόπουλο, τον Ντέμη, την Ρεάλ Μαδρίτης, τον Μουρίνιο, τον Αμπράμοβιτς κ.λ.π.

Είπα να τους ρίξω μερικά μπινελίκια, αλλά μετά σκέφτηκα ότι δεν είναι ακριβηώς η δουλειά μου και σε ελέυθερη χώρα ζούμε, κι ότι θέλουμε μπρούμε να λέμε.

Αν πάει χάλια η ομάδα τους;

Οχι! Αντιθέτως! Σκίζει. Πετάει.

Αλήθεια σας το λέω... έχει την καλύτερη πορεία των τελευταίων ετών.

Αρα οι τύποι έχουνε δίκιο κι όχι εγώ.

Εδώ ακριβώς είναι και το μεγάλο πρόβλημα του ποδοσφαίρου. Της Ελλάδας γενικότερα. Αντε να πείσεις εσύ τον Αυτιά, ότι κάνει λάθος. Αφού η πραγματικότητα τον δικαιώνει... Αντε να πείσεις εσύ τον Πρόεδρο της ομάδας που σας έλεγα ότι έχει λάθος... αφού σκίζει... Αντε να πείσεις τον Βαρδινογιάννη, τον Κόκαλη, τον Ντέμη ότι το πράγμα δεν πάει... πώς δεν πάει ρε μαλάκα; Αφού είμαστε στην πρώτη γραμμή....

Ναι, αλλά το ποδόσφαιρο έπαψε να είναι πλέον σπορ ιθαγενών.

Σιγά που είμαι Παναθηναϊκός. ΟΚ. Οταν παίζει η Πανάθα είμαι μαζί της... αλλά βασικά πλέον είμαι Ρεάλ που την αγαπούσα από παιδί και την βλέπω 3 φορές την εβδομάδα να παίζει live... τί θέλετε δηλαδη να με συναρπάζει; Ο Γκούμας... με ποιόν να τον συγκρίνω; Με τον Φέρντιναντ ; Ή ο Μόρις που από τότε που ο κλαπανάρας ο προπονητής του στη Ν.Αφρική, ότι ειναι ο «μαύρος Μπέκενμπάουερ» τό πίστεψε και από την απολύ άνεση κατέστρεψε και την Εθνική του, αλλά και τον Παναθηναϊκό; Η με τον Παπαδόπουλο, που του’πανε οτι είναι γρήγορος και αυτός νομισε οτι ο Βέγγος είναι θέση στο ποδόσφαιρο.

(οσες και οσοι δεν καταλαβαίνετε, μην σκιάζεστε! Μπινελίκια ρίχνω!)

Προφανώς και το ελληνικό σύστημα δουλευει υπέροχα και βολεύει όλους αυτούς που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο.

Δεν μπορεί! Ολο και κάτι θαχετε ακούσει για τον Ριβάλντο. Μεγάλος παίκτης. Μ ετην Μπατσελόνα και την Εθνική Βραζιλίας)... Τόοοοτε οχι σημερα... Να φαντασθείτε ότι πριν από 5-6 χρόνια πήγε στη Μίλαν (του Μπερλουσκόνι ντε) και δεν ακούμπησε τη μπάλα... μετα έκανε μια μικρή περιπλάνηση...κάμπινγκ, ιχθυοκαλλιέργειες....και ήρθε στον Ολυμπιακό και έσκισε... μας πήδηξε κανονικά εμάς τους βάζελους... μείναμε με ανοικτό το στόμα... Μάγος... και μετά πήγε στην ΑΕΚ και έκανε και το σήμα «τεσσάρα» στην παλιά του ομάδα... και ξαναέσκισε...

Αυτό είναι πρώτη ανάγνωση. Η σωστή ανάγνωση λέει ότι ο παίκτης αυτός δεν θα έπαιζε σε καμμιά (εννοώ από τις μικρο-μεσαίες) ομάδες της Ευρώπης. Ούτε καν τις καλές της δεύτερης επιλογής. Και όμως εδω ήταν Θεός. Γιατί; Επειδή αυτοί με τους οποίους έπαιζε είναι μετριο-καλοί.

Ο Ολυμπιακός πήρε τον Κοβασεβιτς, που είχε τελειώσει οριστικά εδώ και 3ετία από το (οχι μόνο) Ισπανικό πρωτάθλημα που διέπρεψε... και βγήκε πρώτος σκόρερ στο Πρωτάθλημα, έπαιξε σπουδαία μπάλα και είχε και δυνάμεις για την Ευρώπη... Γιατί; Τί έγινε και αναστήθηκε; Τίποτε απολύτως! Απλώς εδω τα πράγματα είναι πιο χαλαρά... πιο ξεκούραστα. Κάτι σαν σπα.

Αν δείτε προσεκτικά εναν αγωνα ευρωπαϊκου πρωταθλάηματος και εναν ελληνικού, δεν θα αργήσετε να διαπιστώσετε, ότι ο ελληνικός αγωνας παίζεται σε slow motion και βασικά με τους παίκτες ξαπλωμένους στο χορτάρι.

Οταν ο Ολυμπιακός έπαιξε με τον Ατρόμητο Αθηνών... αποθεώθηκε ο Ανατολάκης από τους οπαδούς του Ολυμπιακού, για την προσφορά του στην ομάδα. Ελεος! Αντί να τον γιαουρτώνουν από την φισούνα τον αποθέωσαν. Τον άνθρωπο που δεν τους αφησε να προχωρήσουν στην Ευρώπη (αν δε με πιστεύετε δείτε τα βίντεο και το ποσοστό συμμετοχής στα εν σειρά αμυντικά καταστροφικά λάθη του Αποστολάκη)... μόλις έφυγε ο Ολυμπιακός προχώρησε επιτέλους. Δεν έφταιγε η ατυχία του. Ο Ανατολάκης έφταιγε... Υπερβολικός είμαι;

....πήγε λοιπόν το παλικάρι στον Ατρόμητο. Το μεγάλο σεντερμπακ με την πείρα του. Τρομαξα για τον Ατρόμητο, επειδή μου είναι συμπαθης ομάδα... έλεγα να το γράψω, αλλα είπα να μην το γκαντεμιάσω... ομως ο Ανατολάκης τον οδήγησε στον υποβιβασμό... Οχι; Ααααα δείτε τα βιντεο είπαμε... μεχρι και στο τελευταίο και κρίσιμο μάτς με τον Πανιωνιο... αποβλήθηκε την πιο κρίσιμη στιγμή...

Ο Καραγκούνης. Μεγάλο ταλέντο. Συμφωνοι. Για τα ‘90ς όμως... Γιατί άραγε πέρασε και δεν ακούμπησε στην Ιντερ και αργότερα στην Μπενφίκα; Γιατί; Μα επειδή παίζει περίπου όπως ο Ελευθεράκης στα ‘70ς... (Και καλό είναι να μην συγκρίνουμε τα ασύγκριτα)...μόνο που ο Ελευθεράκης διέφερε στο εξής: Ηταν winner και έφευγε από το γήπεδο με σιδερωμένο και καθαρό το σορτσάκι του, επειδή απλούστατα κανείς δεν μπορούσε να τον ρίξει κάτω... Οι μεγάλοι παίκτες παίζουν όρθιοι... όπως οι quarter back στο αμερικάνικο ποδόσφαιρο, όπως λέει και ο Θεός, Δημήτρης Καρύδας. (Ναι, έχω φίλους-Θεούς στο είδος τους)... Ο Καραγκούνης λοιπόν όλο κάτω είναι και κλαίει για το φάουλ που δεν του έδωσαν... αμα πάλι έχει την μπάλα και θέλει να στρίψει...ο αντίπαλος προλαβαίνει να κόψει τα νύχια του....

Καλε, τί απέγιναν όλοι αυτοί που έκαναν το μεγαλύτερο ποδισφαιρικό θαύμα της ιστορίας; Εκείνοι που πηρανε το ευρωπαϊκό.... Ο Γιαννακόπουλος συχνότερα κανει τον σχολιαστή παρα παίζει στην Μπόλτον, ο Δέλας βελτιώνει το παίζω αργαααααααααα στην ΑΕΚ, ο Χαριστέας παίζει στην (ποια;) την Νυρεμβέργη... ο Μπασινάς στην Μαγιόρκα... ο Ντέμης είναι Πρόεδρος.... ο Καραγκούνης είπαμε... ο Νικοπολίδης εκανε μετακόμιση στον Ολυμπιακό... ο Γιούρκας πήρε φράγκα, αλλά παίζει καθόλου;... ο Καψής... τί να λέμε τώρα... ο Ζησης φόρεσε κουστούμι μετά από ατυχέστατο φινάλε στον ΠΑΟΚ...

Τι λεω;

Λέω ότι ως λαός αγαπάμε το τόπι , την βαβούρα, το συναίσθημα, την ντρίπλα, αλλά για το άθλημα ελάχιστα ξέρουμε.

Τσαντίστηκα πολύ εκείνο το μεσημέρι στην πλατεία Αριστοτέλους με τους ψιλατζήδες που οδηγούν το ελληνικό ποδόσφαιρο... ένιωσα σαν να με βάλεις σε κουβέντα με ανθρώπους που χρησιμοποιούν Windows ’95… και να καμαρώνουν που είναι μέσα στην τεχνολογία...

Εβρεχε κιόλας... γαματα.