ελαφρώς επώνυμοι

Ποιοί είμαστε εμείς;
ΑΥΤΟΙ:

Καμμιά φορά μου στέλνουν comments για παλιά μου posts.
Με συγκινεί πολύ αυτό, γιατί σημαίνει οτι οι άνθρωποι με ψάχνουν. Τo comment με πηγαίνει και μένα στο παλιό ποστ. Τις περισσότερες φορές μένω έκπληκτος για τα πόσα πολλά πράγματα έχω γράψει για τον εαυτό μου. Εννοώ πόσα πολλά προσωπικά μου πράγματα έχω εκθέσει. Ερωτες, γνωριμίες, προσωπικά, αγωνίες, θυμούς....
Φυσικά βοηθούσε η τότε στιγμή...
Ομως μαρέσει... μ’αρέσει που πολλές φορές μου λέω:
«Αυτό βρε βρήκες να γράψεις; Είσαι σπάνιος μαλάκας αγόρι μου!»
Δεν ξέρω γιατί το κάνω... υποθέτω επειδή δεν έχω μυστικά... δλδ έχω... αλλά δεν με νιάζει να τα μάθουν και οι άλλοι.... οπότε τι σκατά μυστικά είναι... βασικά όμως συμβαίνει γιατί (υποθέτω δλδ) το γράψιμο λειτούργησε πάντα ψυχοθεραπευτικά (τουλάχιστον) σε μένα... Γίνεται ψυχοθεραπεία με ψέμματα;
Πάντα ταβγαζα τα δικά στην φόρα...και στις εφημερίδες, και στα περιοδικά και στην τηλεόραση και πόσο περισσότερο στο ραδιόφωνο. Πως μπορεί ενας δημοσιογράφος να γράψει κάτι αν αυτο δεν περνάει από μέσα του... είναι σαν να γράφεις για εναν ποδοσφαιρικό αγώνα που δεν έχει δει.
Δεν είναι θέμα ειλικρίνειας ή αλήθειας... είναι πιο απλό: «Και γιατί να μην το γράψω;» Με έβρισαν αγαπημένες μου....με χώρισαν αγαπημένες μου... με αγαπησαν αγαπημένες μου.... με μούτζωσε κόσμος... δεν κόλωσα ποτε... αυτη είναι η αλήθεια μου, και όποιος την γουστάρει...και αν οι άνθρωποι αγαπούν να με διαβάζουν είναι επειδή γράφω εγω για μένα, με ελπίδα να ακουμπάω κι αυτούς.... Με φαντάζεστε με ψευδώνυμο να κάνω κάτι τέτοιο; Τι τσάμπα μαγκια θα ήταν!!!
Εχω να λέω ψέμματα στον εαυτό μου, δεν χρειάζεται να τα λέω και στο blog μου ... χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα..... είναι σαν να του φτύνω κατάμουτρα την ελευθερία που μου δίνει.
Διαβάζω, ακούω, πληροφορούμαι ότι γίνεται μια μεγάλη (λέμε τώρα) κουβέντα, για το αν πρέπει κανείς να υπογράφει στο net (στα media-blogs) ή οχι... ναι, υπογράφουμε λίγο... καλέ αφού ξέρετε ποιοί είμαστε... κου-κου-κου δεν σας λέω... να το παίξουμε κρεμάλα…. Οχι να μας πείτε.... βάλτε το ονομά σας φωτεινή επιγραφή όπως στα μπουζούκια....
Παιδιά, συγγνώμη, αλλά δεν πάτε να φτύσετε τα μπούτια σας... και σεις που φωνάζετε απ’ εξω για επωνυμία και σείς που το παίζετε Αλέκοι από μέσα.
Εδω σας λέω έχουμε βγάλει τα σωψυχά μας και σεις αναρωτιέστε ακόμα αν χρειάζεται η επωνυμία ή όχι... Με μεγάλη συγκίνηση σας ανακοινώνω ότι ανακαλύψατε την φωτιά... με λίγη υπομονή έρχεται και η σειρά του τροχού.... η πυρίτιδα είναι δώρο.
Οποιον ενδιαφέρει η πολιτική βρώμα, οι λαμογιές των δημοσιογράφων, οι δημοσκοπήσεις, τα επιτόκια και η χολή αυτων που δεν είναι στην τηλεόραση εναντίον αυτων που είναι και τούμπαλιν...ΔΕΝ είναι e-καταναλωτής, αλλά περιστασιακός χρήστης ενός υπολογιστή, την ώρα που βαριέται στο γραφείο. Μέχρι και εφημερίδα μπορεί να διαβάζει.... αμέσως μετά ρίχνει μια πασιέντζα και θεωρεί τον εαυτό του χάκερ...
Αν νομίζετε ότι υπάρχουν καθάρματα εκεί στην τηλεόραση και τις εφημερίδες, σας πληροφορώ ότι πρόκειται περί νηπιαγωγείου σε σχέση με τί κυκλοφορεί στο net.
Eβλεπα χθες τις κυριακατικες εφημερίδες. Τις έβαλα στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου για να χωρέσουν...μόνο κήλη που δεν έπαθα... Ζητημα αν όλες μαζί είχαν 15 σελίδες για το διαδίκτυο ... και αυτές άχρηστες για όσους εχουν κάποια e-εμπειρία. Αναρωτιέμαι... δεν μπορεί... είναι απίθανο... να μην έχει σκεφτεί κάποιος να δώσει 5.000 ευρώ τον μήνα σε εναν τύπο (όχι σε μένα ρε παιδιά, δεν ξέρω τέτοια) που να είναι γκουρού για το net... να αγοράζουν την εφημερίδα η πιτσιρικαρία ρε ζωντοβολλαααααααααααα.... Ποιος πιτσιρικάς (βλ. καταναλωτής) θα αγοράσει εφημερίδα επειδή έχει...ΕΛΕΟΣ... μικροπολιτικό 2σέλιδο; Τα λέτε αυτά στα meetings ή το πολύ κρουασάν επηρρεάζει τη σκέψη σας;
Οταν πήγα να γράψω στον Μάκη, ένιωσα πολύ γρήγορα ότι φεύγω από τον κόσμο των bloggers.... του net γενικότερα...και ξαναγίνομαι δημοσιογράφος.... με έκπληξη είδα ότι έπαιρνα mail με παραπονο, γιατι έχω εγκαταλείψει το blog μου και γιατί γράφω σπάνια σ’ αυτο.... μα εγω έγραφα καθημερινά, αλλά όχι στο blog μου... έγραφα ότι γουστάριζα... αλλά όχι στο blog μου... αυτο δεν άρεσε... ή μάλλον δεν ήταν αρκετό....
Ισως μερικοί απο σας (τους συναδέλφους μου εννοώ) να μην καταλαβαίνετε τί λέω... ειναι φυσικό... εδω το πράγμα έχει κανόνες, έχει σαβουαρ βιβρ που δεν έχει σχέση με το συμβατικό, έχει αόρατους φράκτες, έχει θηρία, έχει εξέδρες, έχει άρτον κ θέαμα, έχει πανω από όλα: ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ....
Και για να αντρέψεις κάτι πρέπει πρώτα από όλα να το ξέρεις.
Εχει και εδώ ψέμμα... σιγά που δεν θαχε.... έχει όμως και την πιο ικαθαρή αλήθεια που’χω συναντήσει στην καριέρα μου... πράγμα που δεν έχει ούτε κατα διάννοια η καλή δημοσιογραφία που όλοι αγαπούμε και σεβόμαστε.
Οσο και να σας φαίνεται παραξενο (στην άγνοια όλα παραξενα φαίνονται) εδω στο net η δημοσιογραφία επιστρέφει στις παλιές καλές δομές της...
Τότε που δεν έπαιζε ρόλο μόνο το όνομα... βασικά έπαιζε μόνο το τί γραφεις πάνω από το γαμημένο το όνομα.