Φρέσκα κατεψυγμένα!

Είμαι στο Σούνιο.
Είναι ένα μέρος που αγαπώ πολύ. Το βρήκα τυχαία (το Σούνιο) πέρισυ το καλοκαίρι και από τότε όχι μόνο το αγαπώ, αλλά το ερωτεύτηκα κι απο πάνω.
Με αυτή την ευκαιρία κατάλαβα γιατί οι αρχαίοι ημών, διάλεξαν την Αττική για να κάνουν όσα έκαναν.
Το σπιτάκι που μένω είναι μικρό, αλλά ΠΑΝΩ στην θάλασσα.
Απέναντι είναι ο Ναός του Ποσειδώνα. Ελικρινά δεν κατάλαβα πως βρέθηκα στα ξαφνικά να μένω στην Αθήνα απέναντι από την Ακρόπολη και εδώ απέναντι από τις ιερές κολώνες του Σουνίου.
Αυτό που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι ότι απέναντι (από τον Ναό του Ποσειδώνα) είναι και δυο ταβέρνες με... Eλενίτ.
Δεν γίνεται ρε παιδιά.
Αλήθεια δεν γίνεται.
Εχουν Ελενίτ οι πούστηδες σε μια από τις ωραιότερες θέες του κόσμου. Και ούτε ένας αρμόδιος, επίσημος, πολιτικός, δήμαρχος, δικτάτορας ... δεν ξέρω κι εγώ τί... δεν τους τράβηξε το αυτί.
Οσο μεγαλώνω τόσο την αγαπώ την Ελλάδα.
Ειδικά το καλοκαίρι.
Την κοιτάω και δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχουμε την απίστευτη κωλοφαρδία να μένουμε έδώ, που μένουμε.
Δεν την αγαπάμε όμως αυτη την ομορφιά.
Την φτύνουμε κατάμουτρα και εκείνη συνεχίζει να παραμένει εκθαμβωτική.
Σαν ασημικό που γυιαλίζει από το σάλιο μας.
Πού να πάω να απολαύσω την θέα;
Με κουβερτούλα πικ-νικ στην αμμουδιά;
Ε, όχι δα.
Στην μία «Ελενίτ» το φαγητό στην κυριολεξία ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ.
Τα ψάρια δεν έχουν απλώς θολά μάτια, έχουν στην κυριολεξία χυμένα μάτια. Εξοφθαλμο κατεψυχγμένη βρογχοκήλη.
Ετσι επιλέγω την άλλη.
Μόλις ο ταβερνιάρης με είδε, ενθουσιάστηκε.
-Εχω για σας συγκεκριμένα καταπληκτικό ψάρι, μου είπε. Ελάτε στην κουζίνα να σας το δείξω. Μόλις ήρθε.
Τον ακολούθησα υπερήφανος που με προτιμάει. (Τί βλάκας που είμαι μερικές φορές!).
Ανοιξε ένα πακέτο με ψάρια στον πάγο.
-Ολόφρεσκα!
(Σημειώστε ότι δεν έχω αντίρρηση να φάω κατεψυγμένο ψάρι, αλλά όταν μου λες ολόφρεσκο (χωρίς μάλιστα να στο ζητήσω) τότε γίνομαι θηρίο, αν με κοροϊδέψεις!)
Ανακατεύει τα φρέσκα ψάρια, για να διαλέξω ένα.
Κοιτάζω σαν (φρέσκος) χάνος. Και εκεί που κοιτάω βλέπω στο πακέτο: MAROCCO.
Ποιός είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε.
Ο μόνος που δεν φοβήθηκε ήταν ο ταβερνιάρης, που έχει πιασμένη την στρατηγική θέση προς το μαγευτικό τοπίο.
Αν αυτό δεν είναι φασισμός, τί είναι;
Θέλω να τον «δώσω» , αλλά δεν ξέρω πού!
Δεν υποψιάζομαι, ποιός μπορεί να χαχαχαχαχα ευαισθητοποιηθεί!
Στο Σούνιο ψάρι από το Μαρόκο!!!
Στο Σούνιο βρε!!!! Όταν δίπλα στο Λαύριο, υπάρχει μια από τις πιο γραφικές ψαραγορές της Ελλάδας με φρεσκότατο ψάρι κάθε λογής.
Κουράστηκα.
Κουράστηκα.
Μόνο ο Ναός απέναντι δεν κουράστηκε.
Ετσι νομίζω τουλάχιστον.

ΥΓ. Πώς πήγε αλήθεια το Πάσχα;