Υψηλαί Τεχνολογίαι

Δεν έχω μεγαλύτερη χαρά από το να συναντώ παλιούς μου μαθητές. Η χαρά μου είναι διπλή όταν έχουν κάνει και τα όνειρά τους πραγματικότητα.

Εχω μια γραμμή της TELAS.

Δυστυχώς στην Ελλάδα οι επικοινωνίες είναι ταμπού. Ολο και κάποιο πρόβλημα παρουσιάζεται… είτε στο σέρβις… είτε στην συνέπεια… είτε στον ΟΤΕ… είτε στις εταιρίες… στο 2007 αν θες να λες ότι ανήκεις στον πολιτισμένο κόσμο, δεν υπάρχει περίπτωση να θες μια τηλεφωνική γραμμή υψηλής τεχνολογίας και να περιμένεις παραπάνω από μερικές ώρες…

Στην Ελλάδα η επικοινωνία είναι σαν τον έρωτα.

Όταν φτάνει να κορυφωθεί, όλο και κάποια μαλακία γίνεται.

Στη μαλακία πάνω συνήθως αγριεύω. Και επειδή όλο και κάτι σκαμπάζω από ρεπορτάζ βρέθηκα με το τηλέφωνο της υπέυθυνης επικοινωνίας της TELAS.

Η κ. Βάσια Στασινοπούλου.

Μμμμμμ… υπεύθυνη επικοινωνίας… το αγαπημένο μου.

Παίρνω το νούμερο…

Απαντά η κ.Στασινοπούλου.

Της λέω το όνομά μου… και είμαι έτοιμος να πώ όλα αυτά που έχω σκεφθεί, την ώρα που περιμένω στο αργό downloading.

-Σας ξέρω…

(Ωχ, δεν ξεκινήσαμε καλά…)

-Σας είχα καθηγητή στην Σχολή Δημοσιογραφίας…

(Τα μπινελίκια μπήκανε αυτομάτως στο συρτάρι! Η σχέση δάσκαλου-μαθητή οφείλει να είναι ΠΑΝΤΑ τρυφερή!)

Φυσικά και μου'λυσε το πρόβλημα.

Όμως το θέμα δεν ήταν αυτό. Το θέμα ήταν ότι το'λυσε πάραυτα, με πολύ επαγγελματισμό και ταυτόχρονα με φιλική διάθεση.

Μετά από χρόνια ξέρω να ξεχωρίζω γιατί με εξυπηρετούν. Άλλες φορές επειδή δεν θέλουν να μπλέξουν με δημοσιογράφο, άλλες επειδή υποθέτουν ότι θα τους καρφώσω στον πρωθυπουργό (χαχαχαχα) και άλλες επειδή με συμπαθούν.

Η κυρία Στασινοπούλου το'κανε επειδή με συμπαθησε. Και νομίζω ότι με συμπάθησε επειδή δεν έκρυψα την χαρά μου, που μια μαθήτρια μου πάει τόσο καλά επαγγελματικά… και συνέβη αυτό… επειδή με κατέκλυσε μόλις μου είπε ότι κάποτε την είχα διδάξει μερικά πράγματα…

Και πάνω από όλα: το΄κανε γιατί ξέρει τη δουλειά της.

Ρε παπάρα, θα αναρωτηθείτε οι περισσότεροι και με το δίκιο σας… γνωστός της ήσουν σε εξυπηρέτησε.

ΟΚ! Όμως στην Ελλάδα αυτό που χρειαζόμαστε ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ είναι άνθρωποι που να ξέρουν τη δουλειά τους… όχι να την αγαπούν… ή να την κυνηγούν…. απλώς να την ξέρουν… τόσο δύσκολο είναι πιά;

Θα μπορούσε να με εξυπηρετήσει και ένας άσχετος. Θα ένιωθα την υποχρέωση, αλλά δεν θα'χα τον ανάλογο σεβασμό προς τον ίδιο ή την (όποια) εταιρία του.

Οι δομές και το σύστημα είναι οι άνθρωπο, ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Δεν μπορείτε φαντασθείτε τί οργιώδεις ανοησίες μου έχουν πει αφ'υψηλού δημοσιογραφάρες, περί blogging, pixel, mb κ.λ.π. Oύτε που πάει το μυαλό σας…

Χαίρομαι λοιπόν όταν συναντώ κάποιον που η δουλειά του είναι να ξέρει από τέτοια πράγματα και τα ξέρει… και όταν κάτι την ξεπέρασε η Βάσια, δεν έκανε την ξύπνια, αλλά με παρέπεμψε σε έναν τεχνικό (υποθέτω πιτσιρικά) τζιμάνι, που μου είπε πράγματα, που αν τα ήξεραν οι καναλάρχες και τηλε-σταρούμπες θα χορεύανε τον χορό του Ζαλόγγου από την Ακρόπολη στις 02.30 το πρωί, όταν σβήνουν τα φώτα της (για λόγους οικονομίας).

Attachment: Πολύ αργότερα έμαθα ότι η λύση που μου΄δωσε δεν ήταν στην αρμοδιότητα της… αλλά το'κανε super.

Respect, που λέμε και εμείς οι bloggers.