ζέστη

Τρομερή ζέστη.

Από την άλλη κι εγώ είμαι τρομερή κατσαρίδα.

Μπορεί κάποιος λογικός άνθρωπος να μου εξηγήσει γιατί δεν πάω να μείνω αυτές τις μέρες στο Σούνιο, που έχει θαλασσίτσα, δροσιά (λέμε τώρα) και φίλους;

Δεν έχω καλή απάντηση, πλην του γεγονότος ότι βαριέμαι φρικτά να μαζέψω τρία πράγματα και να οδηγήσω μέχρις εκεί.

Και γιατί δεν πηγαίνω βράδι, που δεν έχει ζέστη ή κίνηση;

Ε, είπαμε… άγνωσται οι Βουλαί του Κυρίου (μου).

Να σας πω κάτι που δεν μοιάζει με αλήθεια, αλλά είναι;

Λυπάμαι πολύ να αφήσω τις γάτες μου (Σμούντα+Σέρμπα) να ψηθούν στο διαμέρισμα και εγώ να δροσίζομαι αλλού.

Ακούστε μια μικρή χαριτωμένη αλήθεια.

Δεν γουστάρω τις γάτες στην κρεββατοκάμαρα. Ειδικά το καλοκαίρι. Ετσι κλείνω την πόρτα τα βράδια, ανάβω το aircondition και όλα είναι μια χαρά.

Στον προηγούμενο καύσωνα, όταν ξύπνησα και άνοιξα την πόρτα βρήκα την Σέρμπα κολλητά με την χαραμάδα να ρουφά όση δροσιά μπορούσε.

Από τότε αφήνω λίγο ανοικτά και μπαίνουν τα ζωντανά και φχαριστιούνται να είναι ξαπλωμένα ακριβώς απέναντι από το κλιματιστικό, όλη νύχτα.

Ετσι χθες όταν έπεσε ο ήλιος βγήκα μια βόλτα στο Σύνταγμα.

Η πόλη ήταν ήσυχη, κουρασμένη και όμορφη.΄

Ναι, όμορφη.

Τα hobbits άρχισαν να μαζεύονται… Μου κάνει τρομερή εντύπωση που παρ'όλο τον καύσωνα κουβαλάνε ζιπουνάκια, κασκόλ και φυσικά την μαλούρα… Και το πιο καλό από όλα: δεν φαίνεται να ζεσταίονται….

Δίπλα μου μια χονδρή Αμερικάνα ακούει λιγωμένη ένα αλβανό-καμάκι να της λέει τρομερές αηδίες για την Ελλάδα και τα νησιά της. Κτύπησε το κινητό της… είπε «Ι'm coming dear» και την έκανε σαν φρεγάτα αφήνοντας στο καμάκι το e-mail της… Πιάστο το αβγό και κούρεφτο!

Καλοκαίρι στην Αθήνα.

Το μετρό του Συντάγματος είναι πάντα meeting point.

Οι κοπελιές συνεχίζουν και περιμένουν… μόνο που αυτή την εποχή δεν περιμένουν γκόμενους, αλλά… φίλες τους…

Χρειάστηκε να περάσει αρκετή ώρα για να το αντιληφθώ.

Εσκασα στα γέλια. Αυτές που έχουν γκόμενο είναι (1) μαζί του διακοπές, αυτές που (2) έχουν γκόμενο είναι μόνες τους γιατί ο γκόμενος είναι διακοπές χαχαχαχαχα μόνος του (αυτό είναι η νέα απίστευτη εξέλιξη που συνέβη στη ζωή των γυναικών) … και μην μου λέτε πού το ξέρω γιατί τις ακούω που μιλάνε… «πού είναι ο Γιάννης;» «Στην Μήλο με τους κολλητούς του»…. «πότε επιστρέφει από τη Σίφνο ο Τάκης»… «στις 4 Αυγούστου»… και έτσι μείνανε αμανάτι οι α-γκόμενες… τρείς-τρείς… τέσερεις-τέσσερεις….

Κάθεται απέναντι μου στο παγκάκι…

Μετά από 5 λεπτά καταφτάνει η μία κολλητή της.

Μετα από μισή ώρα… έρχεται η τρίτη… η ωραία της παρέας… ωραία μάτια-ραντάρ… σκανάρουν την περιοχή …. Η αρχηγός της παρέας…. Κτυπά το κινητό… ο γκόμενος από τις διακοπές… κάνει νοήμα (ο Απόστολος…) στις φίλες της… πάει πίσω από ένα δέντρο να μιλήσει με την ησυχία της… το δέντρο είναι πιο κοντά μου…. «σε έπαιρνα όλο το απόγευμα και δεν απαντούσες… άσε τις μαλακίες…. Σου είπα άσε τις μαλακίες…Πού είμαι; Στην βεράντα μου μόνη μου…. θάρθουν σε λίγο η Ελευθερία και η Τζένη»

Γυρίζω σπίτι…

Ο Σμούντα και η Σέρμπα είναι αγκαλιασμένοι μπροστά στον ανεμιστήρα….

Παίρνω το laptop και βγαίνω στην βεράντα.

Ασχολούμαι με τις φωτό μου….

Μέχρι τις 2.30 το πρωί… ξέρετε… τότε που σβήνουν τα φώτα της Ακρόπολης.

Στο διπλανό ξενοδοχείο στην βεράντα, ένα ζευγαράκι νιόνυμφο από την Βιρτζίνια, αγαπιέται πολύ…. ισως να'ναι οι μόνοι που χαίρονται που η Ακρόπολης έσβησε.

Πού να φανταστούν ότι αυτό που γυαλίζει από πάνω τους δεν είναι μόνο οι έναστρος αττικός ουρανός, αλλά και η φαλάκρα μου έναν όρφο πιο πάνω τους…

Πάμε μέσα Σέρμπα μου, μην το κάνουμε πορνό το πράγμα…και δεν κάνει με τέτοια ζέστη.