Αλήθεια, θα νικήσει η βλακεία;

Έξαλλος.
Είμαι έξαλλος μωρέ.
Τί μαλακίες κάθομαι και σας γράφω, επειδή μ' αρέσει να λέω ότι μου 'ρχεται στο μυαλό.
Κληρονομιές και η θεία Νίκη, που τα έδωσε στο παπαδαριό ή για τις γυναίκες που στέκονται σαν πελαργοί σε 12ποντες γόβες. Αηδίες και εξυπναδούλες του κερατά.
AGB!
Αυτό είναι θέμα και δεν είναι θέμα επειδή τα παίρνουν μερικοί και κυκλοφορούν με Mercedes και πουράκλες (το πιθανότερο) στο στόμα και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, γαμούν συνειδήσεις, ανθρωπους, τον πολιτισμό, τις τέχνες, την κουλτούρα, το συναίσθημα, το ταλέντο, την αλήθεια.
Δεν είναι μόνο γι' αυτό.
Είναι και επειδή δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε τα βράδια ή επειδή κάνουν τα παιδιά μας (δεν έχω παιδιά, αλλά εσείς που έχετε, πώς διάολο το επιτρέπετε;) να κοιμούνται τον Ύπνο του Δικαίου.
Με ποιό δικαίωμα μωρέ;
Με ποιό δικαίωμα ρε μαλάκα, επειδή ένα κωλόχαρτο (νούμερα της AGB) που φτάνει το πρωί πρωί στο γραφείο σου, κάνεις αυτη την χώρα να επιστρέφει στην εποχή των παγετώνων;
Επειδή 1.200 νοικοκυριά πατάνε ή δεν πατάνε το κουμπί του μηχανακίου τους;
Εβλεπα χθες την εκπομπή του Μάκη και σηκωνόμουνα καθε τρις και λίγο και έκανα βόλτες από το σαλόνι στο γραφείο και από το γραφείο στο μπάνιο και από το μπάνιο στην κρεββατοκάμαρα και από την κρεββατοκάμαρα ξανα στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση.

Eίμαι έξαλλοοοοοοοος!
Mια χαρά εκπομπή ήτουνε και καλά τα είπανε (σε γενικές γραμμές), αλλά αδελφέ μου όλο (σχεδόν) το πάνελ ήταν δημοσιογράφοι.
Τί είμαστε μωρέ πια εμείς οι δημοσιογράφοι;
Σοφοί; Ανίκητοι; Θεοί;
Και πού ήταν οι πολιτικοί;
Κοιμόντουσαν;
Πού ήταν ο Ηλίας Ψινάκης, που λέει την λέξη "μουνί" στα μούτρα του Μικρούτσικου και κάνει τιλτ η τηλεθέαση της AGB; Και μην μας πείτε Ηλία, ότι είμαστε πουριτανοί, γιατί θα σου οργανώσω γιαούρτωμα live.

Aκούς κυρ-Ηλία;

Γιατί αν δεν ακούς, πρέπει να σου φωνάξω στα στουμπωμένα αυτιά σου ότι η λέξη "μουνί" είναι σοβαρή και ιερή για να την βάζεις στο βρωμόστομά σου.

Ολοι αθώοι σ' αυτην την χώρα;
Πού στο διάολο πήγανε οι Εφιάλτες; Μόνο στον ύπνο των παιδιών μας κάνουν πάρτι;
Πού ήταν οι σκηνοθετάρες που σκηνοθετούν σήριαλ μονίμως καθισμένων ηθοποιών;
Πού είναι οι διευθυντές φωτογραφίας του τρόμου;
Πού ήταν η Ρούλα Κορομηλά που Σάββατο βράδυ έκανε "θεατράκι" της πεντάρας και που διάβαζε τις αηδίες που έλεγε από χαρτάκι που κρεμότανε από τα αρχίδια (στην κυριολεξία) του Πέτρου Φιλιππίδη; Και συ Πέτρο μου, που θεωρείσαι ο νέος Aυλωνίτης (μην χέσω), τί έκανες εκεί; Τί απαράδεκτες ατακούλες ήταν αυτές πού έλεγες; Kαι στο φινάλε δεν ντρέπεσαι να κάνεις διαλέξεις περί σοβαρού θεάτρου, με εκείνο το ύφος του Χορν σε απόγνωση...
Κολλητά σηκώνονται οι μουνίτσες και χορεύουν ζεϊμπεκικο.
Τί κάνεις εκεί κυρά μου;

Εχεις ιδέα τί είναι ζεϊμπέκικο;

Δεν είναι ο χορός του τσολιά σε 12ποντο τακούνι με το στρινγκ να φεγγίζει.
Πού ήταν όλοι αυτοί να πούνε την γνώμη τους για την AGB, Mάκη μου;

Πού ήτανε; Μπας και κάνανε clubbing και σε είχανε γραμμένο κανονικά; Γιατί δεν τους φώναξες να τους κάνουμε ρόμπα;

Δουλεύω στην ΕΡΤ (και την τιμώ), αλλά τι της θέλει τις μετρήσεις; Αστε που κάποιος πρέπει να πει ότι όταν ξεκίνησε η ιδιωτική τηλέόραση (που ΒΕΒΑΙΑ έπρεπε να ξεκινήσει) το πρώτο πράγμα που κάνανε ήταν να δώσουνε μια κλωτσια στην "Αθλητική Κυριακή" για κανένα 6μηνο με αποτέλεσμα όλα τα αθλητικά να πάνε στα ιδιωτικά κανάλια. Τυχαίο; ή κανείς δεν ήξερε ότι τα αθλητικά είναι ΜΕΓΑΣ μαγνήτης;
Πού στο διάολο βρήκανε αρχειακό υλικό τα τότε ιδιωτικά κανάλια; Ποιός το'χει πλήρώσει αυθτο το χαμένο υλικό;
Μηπως θυμάται κανείς ότι δώσανε μεγάλους μισθούς στους τεχνικούς της ΕΡΤ με αντάλλαγμα να δώσουν (οι τεχνικοί) την πρωτοκαθεδρία στις απόφάσεις σε μας τους δημοσιογράφους.
Ημουν εκεί τότε.
Ποιός από μας μωρέ ήξερε;
Πότε μάθαμε;
Και στο φινάλε γιατί να μάθουμε; αφού από μισθούς πείνας βρεθήκαμε με πούρα (συνήθως) στο στόμα;
Το ξέρετε ότι μόλις γίνεις διευθυντής σε κανάλι, την επόμενη στιγμή στην πέφτει ένα super model, που σε κοιτάει ξελιγωμένα, λες και είσαι ο δίδυμος αδελφός του Μπράντ Πητ; Πώς και από την επόμενη μέρα βρίσκεσαι με μια τζιπούρα 16Χ16;
Τους έχετε δει ποτέ τους μεγαλόσχημους (γιατί εγώ τους έχω δει) να διαβάζουν με αγωνία και με χαρακάκι τα τοσοδούλια νούμερα της AGB;

Εχουν πάθει στραβισμό άνθρωποι και άνθρωποι στην αγωνία τους να δουν τί νούμερα πιάσανε την προηγούμενη.
Εχω ακούσει άνθρωπο, που διηύθυνε δελτίο για κακές κλωτσιές να διαβάζει νούμερα που τον κατακεραυνώνανε, και αφού τα διαβάζε να λέει θριαμβευτικά στους γύρω που φοβόντουσαν για το ψωμάκι τους:
-Σκίσαμε στην Θεσσαλία, στους άνδρες ηλικίας 48-65!
Και δώστου ένα (συνήθως στο στόμα) πούρο για τον προσωπικό θρίαμβο.
Πού είναι μωρέ ένα δελτίο ειδήσεων στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα;
Πού είναι μια τεχνολογική εξέλιξη-σταθμός πρώτη είδιση;
Τραγουδάει σήμερα η Αννα Βίση; Είστε σοβαροί;

Ποιός είναι ο Καρβέλας; Καρβέλας Who?
Πού είναι ένα αφιέρωμα στην Κάλας;
Πού είναι ένα εμπνευσμένο σενάριο ή μήπως είμαστε στο παρα 5 ανόητοι και φελοί;
Πού είναι μια έρευνα σοβαρή για τα ναρκωτικά;
Πού είναι μια έρευνα σοβαρή για το ποδόσφαιρο;
Πού είναι μια εκπομπή για το Internet;
Γιατί διαγωνίζονται οι παράφωνοι;
Γιατί κάνουν καριέρα μόνο οι (ατάλαντες) όμορφες; Και μετα λέμε ότι δεν είμαστε ρατσιστές.

Οχι, δεν είναι όλοι έτσι. Και δεν το λέω ως κλισέ. Εχω υπάρξει σύμβουλος στην εκπομπή της Φωτεινής Πιπιλή ?Αυτά και Αλλα? που έσκιζε στην εποχή του και όταν την φώναζαν να δει τα νούμερα της AGB, τους έκραζε η φίλη μου η Φωτεινοπιπίλω (είμαι μάρτυρας) λέγοντας: "Παρατάτε με ρε κι έχω κι άλλες δουλειές να κάνω!"
Είναι φίλος μου ο Γιώργος Αυγερόπουλος και μάλιστα τον πήρα ο ίδιος από το χέρι και τον πήγα κάποτε από το MEGA στον τότε ΣΚΑΙ, όπου έκανε τις πρώτες εκπομπάρες του. Και όταν αρρώστησε (άσχημα) το παιδί, συνέχισε να τρέχει στα 4 σημεία του ορίζοντα για να κάνει τα ρεπορτάζ που όλοι τόσο αγαπήσαμε και αγαπάμε. Ευτυχώς σήμερα είναι καλά.
Τον θυμάμαι από τον 9,84 τον Γιώργο τον Μητσικώστα, και τον Λάκη τον Μπέλο, και τον Μίμη τον Κανή. Μια χαρά παιδιά συνεχίζουν να είναι όλοι τους. Και βέβαια βγάλανε λεφτά. Και πολύ καλά κάνανε. Τί σχέση έχει το ένα με το άλλο;
Εχω δουλέψει και έχω φάει φωμί στου κόσμου τα λαϊκά περιοδικά. Επειδή πιστεύω στην λαϊκή δημοσιογραφία. Επειδή δεν είμαι ελιτίστας... αλλά αδελφια έχει κι όριο το πράγμα.
Εχει όριο η μαλακία.
Οπως έχει και όριο η κουλτούρα του κώλου, που κατέστρεψε τον ελληνικό κινηματογράφο.
Ολα στα άκρα;
Ή μαύρο ή άσπρο;
Ομορφο σε άλλο χρώμα δεν υπάρχει;
Δεν πουλάει, λέει, μια εκπομπή για το βιβλίο.
Μπααααααααααα ... από πότε;
Ισως να μην πουλάει μια εκπομπή για το βιβλίο που είναι γκρίζα, βαρετή και αγάμητη. Αν όμως είναι ενδιαφέρουσα, πολύχρωμη φωτεινή, ζωντανή με εκπλήξεις και αξία, πουλάει και παρα-πουλάει.
Δεν πουλάει η Γαλάνη;
Πού είναι η Γαλάνη;
Δεν πουλάει ο Ξαρχάκος;
Πού είναι ο Ξαρχάκος;
Δεν πουλάει ο Μαχαιρίτσας;
Πού είναι ο Μαχαιρίτσας;
Πού είναι ο Γιάννης Καλαμίτσης;

Πού είναι ο Περάκης;

Ρε συ Costantina καλά τα λες, αλλά για τσίριξε λιγάκι. Για ταρακούνησε τον λαό σου.
Ρε συ M13 μαζί σου σε όλους σου τους θυμούς, αλλά για παρ τους παραμάσχαλα.
Ρε συ Καλτσόβρακο καλλιτεχνάρα είσαι, αλλά μόνο για πάρτη σου;
Ρε συ Ανατέλλοντα, τί έγινε; Βολεύτηκες στην Κύπρο ;
Ρε συ vatraxokoritso ωραία τα λες, αλλά τι στο διάολο το κάνεις το ταλέντο σου;
Ρε συ orlando άντε ξεκουνήσου και ξεδίπλωσε τη φωνή σου.
Ρε συ Main μόνο συνοδευτικός και συνεπικουρικός;
Ρε συ Herinna, μόνο κλαψομουνίαση;
Το ίδιο ισχύει για όλους και όλες σας που κάθε μέρα, κάθε ώρα σας διαβάζω με μεγάλο καμάρι και ανυπομονησία.
Διαβαζα τον Νίκο Δήμου- που από την μία τον θαυμάζω (από παλιά) και μία με τσαντίζει- έγραφε στο blog του για τα comments και πόσοι μπαίνουνε και πόση ώρα μένουνε και άλλα τέτοια....
Δεν κατάλαβα.
Και εδώ AGB;
Το ίδιο και ο Πιτσιρίκος.
Πρώτος ο ένας, δεύτερος ο άλλος τρίτος ο θείος μου Χαράλαμπος.
Για σοβαρευτείτε.

Μια χαρά ευρουλάκια βγάζω για να έχω ανάγκη την (μπλιάχρ) επισκεψιμότητα στα blogs. Γουστάρω δεν λέω... γουστάρω μάλιστα πολύ, αλλά θα μπορούσα κάλλιστα να ποστάρω τις φωτογραφίες μου ή τα graphics μου στο Photoshop. Δεν είμαι όμως εδώ μόνο γι' αυτά.
Γράφω για την τηλεόραση και πολύ μου απαντάτε "α, εγώ δεν βλέπω TV. Tην έχω μόνιμα κλειστή!"
Μπράβο σας.
Βλέπει όμως η μάνα σας, η κόρη σας, η φίλη σας, ο γείτονας σας.
Λυπάμαι, αν σας ξενερώνω αλλα εδώ χορταίνω την ωραιότερη e-δημοσιογραφία ever της καριέρας μου. Και κάθε πρωί πάω στο γραφείο και ακούω τις παρατηρήσεις της φίλης μου της Ξανθής και μετράω τον εαυτό μου.
Εγραφε τις προάλλες -η γκουρού μου- η Psilikatzoy για το αν πρέπει να μετράμε πριν μιλήσουμε ή όχι (στην ζωή, οχι στα blogs).
E, λοιπόν όχι.
Δεν γουστάρω να κρατάω την ανάσα μου πριν πω την γνώμη μου, πριν κράξω, πριν μουτζώσω, πριν χειροκροτήσω. Μου 'ρχεται αυθόρμητα.
Πού είναι μωρέ ο αυθορμητισμός σ' αυτη την χώρα;
Είναι αυθόρμητη η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου, που μας ήρθε από τη Σουηδία ό,τι καλύτερο έβγαλε ποτέ η απο-abroad-δημοσιογραφία με αποτέλεσμα να κουνάει τον κοντο-κώλο της με σουηδική τσαχπινιά πρωινιάτικα;
Η κυρία Μπόκοτα με τα παχιά ωμάκια της πάντα έξω, κλαίει σε κάθε κανάλι γιατι της πήρανε την Eurovision. Λες και ήτανε δική της δια βίου.Το δηλητήριο και η κακία τρέχει από τα χείλη της και χάνεται (αν χάνεται) στο αβυσαλέο ντεκολτέ της.

Ποιά είσαι μωρέ; Εκτός από σαρδαμ τί άλλο ταλέντο έχεις;
O Nίκος Μουρατίδης από την "Βεράντα" του παριστάνει τον interviewer και ούτε ενας άνθρωπος δεν τον πλακώνει στην λουκουμόσκονη. Εχει περάσει ποτέ από το μυαλό σου γιαλαντζί-μαιτρ της κακίας, ότι η συνέντευξη είναι μεγάλη τέχνη της δημοσιογραφίας, την οποία βιάζεις;

Ποιός φτάει για όλα αυτα τα νούμερα;
Τα ίδια τα ?νούμερα?.
Είμαι ΕΞΑΛΛΟΣ σας λέω.