Eρωτησούλες + αποριούλες!

Κάθομαι μαζί τους στο σαλόνι τους και ξεκοκαλίζουμε μια συναγριδούλα. Πολύ φιλόξενοι άνθρωποι.
Πολύ συντηρητικοί επίσης.
Εχουν τρία παιδιά:
Ένα αγόρι στα 28, ένα άλλο στα 25 και μια κοπέλα στα 22.
Μια χαρά παιδιά και τα τρία τους. Τα συμπαθώ ιδιαιτέρως.
Οι γονείς μιλάνε για τους gay.
Απαξιωτικά.
Καρα-απαξιωτικά.
Ειρωνικά.
Χλευαστικά.
Χυδαία με ευγενικό τρόπο.
Ρατσιστικά.
Δεν μιλώ. Απλώς χαμογελώ ευγενικά (βλ. κρύα) προσθέτοντας αυγολέμονο στην συναγρίδα μου.
Η κουβέντα συνεχίζεται.
Μιλούν για τους gay, ενώ εννοούν: πουστάρες.
Το μηχανάκι μέσα μου κάνει κρρρρρρρρ.
(Σκάσε Μάνο!)
- Οι κουνηστοί είναι παντού! Έρχεται η πρόταση.
Κρρρρρρρρρρρρρρρ!
- Σκάσε Μάνο!
- Πού πάει αυτή οι κοινωνία; Θέλουν να παντρεύονται κιόλας. Παναγιά μου!
Κρρρρρρρρρρρρρρρ!
(Σκάσε Μάνο!)
(Όχι, δεν σκάω!)
(Σκάσε, είπα!)
- Και τους έχουμε και στις δημόσιες υπηρεσίες!
ΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ!
- Δεν μου λέτε ...
(ΣΚΑΣΕ ΜΑΝΟ!)
- Ναι;
- Τα παιδιά σας θα προτιμούσατε να είναι gay ή ηρωινομανείς;
(ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙΣ!)
Λοιπόν θα το πιστέψετε ή όχι: Απάντηση δεν πήρα.
ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
Ρε, τους πούστηδες (όχι τους gay, καλέ!)