H Σκράτς!

Η -από πολλών ετών- φίλη μου Δέσποινα είναι η γκουρού μου στο θέμα: ζώα.
Αυτη τη στιγμή ίδια έχει σπίτι της 6 γάτες: το (η)Ούζο, το (η) Εγκλημα, τον Σαμψών, τον Πίπη και τον Ταρτσίν. Ο Πίπης και ο Ταρτσίν μεγάλωσαν στο δικό μας σπίτι, γιατί η Δέσποινα + ο Κανέλος (ο σύζυξ ντε) έφυγαν για ταξιδάκι (κάπου στις Ινδίες) , μόλις μας τα έφεραν (η Δέσποινα δηλαδή) στο σπίτι για να τα προσέχουμε.
Ο Πίπης ήταν το πιο ΑΣΧΗΜΟ ζώο, που είχα δει ποτέ.
Μιλάμε για ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΟ γατι. Κάτι μεταξύ Κουασιμόδου και Γεωργίας Βασιλειάδου σε αιλουροειδές. Το ταϊσαμε, το πλύναμε, το φροντίσαμε και με μεγάλη χαρά της το επιστρέψαμε όταν με το καλό επέστρεψαν.
Μόλις ο Πίπης μεγάλωσε μεταμορφώθηκε σε κούκλο.
Ο Ταρτσίν μεγάλωσε στην χούφτα μου κόκκινος-κόκκινος και πανέμορφος.
Οποτε πάμε στη Δέσποινα και στον Κανέλο τα δυο αυτά γατιά κάνουν μεγάλη χαρά. Είναι εντυπωσιακό που οι γάτες ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΠΟΤΕ.
Το Δεσποινάκι (Μαυρογένη) που κάνει καθε μέρα 08.00-10.00 ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ εκπομπή στον MEΛΩΔΙΑ μου τηλεφώνησε πριν από καμμιά εβδομάδα:
-Να δεις τί σου΄χω εγώ!!!
-Τί μου'χεις;
-Ενα γατάκι!
-Ρε, συ δεν σου είπα ότι δεν θέλω άλλο; (Εχω ήδη 2: Την Μινού και τον Πέρση).
-Μα είναι κουκλί.
-Δεν αμφιβάλλω.
-Γέννησε η γάτα του σταθμού.
-Να τα χαίρεστε.
Εκλεισα το τηλέφωνο ικανοποιημένος με τον εαυτό μου.
Το Σάββατο το μεσημέρι βρεθήκαμε στο σπίτι των φίλων.
-Αχ, μωρέ χάνεις που δεν παίρνεις το γατάκι.
-Λες να το πάρω; (Μερικές φορές με χτυπάει κάτι στο κεφάλι)
-Εμ, βέβαια...
-Πάμε!

- Κανέλο μου, να πάρουμε κι εμείς το αδελφάκι του;
-ΟΧΙ!
-Ελα μωρέ Κανέλο μου... τί πέντε! Τί έξη!!!
-Ελα μωρέ Κανέλο (εγώ το είπα αυτό)
-Θα δούμε... είπε ο Κανέλος, που είναι χρυσό παιδί και δεν μπορεί να αρνηθεί ευκολα.
-Πάμε τώρα; πετάχτηκε η Δέσποινα που φυσικά δεν θα άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
-Πάμε! Είπα εγώ που μου είναι άγνωστο το ?σκέψου twice?.
Σε δυο λεπτά είμασταν στο Smart και ορμούσαμε προς τον Μελωδία (δηλαδή τον ΣΚΑΙ).
Πάρκάρισα απ έξω και περίμενα.
Πέντε λεπτά-δέκα λεπτά- είκοσι λεπτά... Νάσουτην. Με ένα πολύχρωμο γατάκι στο χέρι.
-Κράτα την! Η αδελφούλα της είναι κρυμμένη πίσω από ένα πελώριο aircondition και δεν βγαίνει με τίποτα.
Ξαφνικά βρέθηκα με ένα πλασματάκι τοσο δα στα γόνατα μου.
Η Δέσποινα έφυγε για την αποστολή: Γατάκι Νο.2.
Μείναμε με την μικρή για ακόμα κανένα 20λεπτο οι δυό μας.
Σκράτς πάνω στο παντελόνι μου.
Σκράτς πάνω στην μπλούζα μου.
Σκράτς πάνω στο μανίκι μου.
Σκράτς πάνω στο διπλανό κάθισμα.
Δεν το ξεκόλλαγες με τίποτα.
Νάσουτην ξανά η Δέσποινα. Μέσα στην σκόνη. Μέχρι τους αγκώνες.
-Δεν βγαίνει το αναθεματισμένο. Θα το πάρω αύριο.
Ξεκινήσαμε.
Το γατί έγινε σκράτς στην μπλούζα της.
-Πώς θα το λες;
-Σκράτς.
-Χαχαχαχαχαχα!
Την βάλαμε μαζί με τις άλλες 5 γάτες.
Το (η) Εγκλημα την υιοθέτησε. Ο Πίπης την κοίταξε με επιφύλαξη και σιγά-σιγά απομακρύνθηκε. Οι υπόλοιπες ούτε που της έδωσαν σημασία. Η Σκράτς βολεύτηκε στην ουρά του Εγκλήματος.
Κάτσαμε κανένα μισάωρο και μετά την έκανα σκράτς στην μπλούζα μου και την πήγαμε σπίτι.
Ο Πέρσης ετών 5 ½ την πλησίασε...
-Χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ....
Η Σκράτς τον έγραψε κανονικά και τσάκισε για πλάκα μισή κονσέρβα γατοτροφής και ένα φλυτζανάκι γάλα.
-Χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ... ο Πέρσης... στα παλιά της τα παπούτσια η Σκράτς...
Η Μινού (ετών ... 17) την σνομπάρισε επιδεικτικά.
Η Σκράτς έκανε μια κωλοτούμπα μπροστά της...
Η βασίλισσα του σπιτιού (οι υπόλοιποι είμαστε απλώς υπήκοοοι της) έβγαλε έναν υπόκωφο ήχο και κουνάμενη λιγάμενη πήγε και ξάπλωσε (με πληγωμένο εγωισμό) στην πολυθρόνα της στην βεράντα.

Η Σκράτς ψιλοδιαμαρτυρήθηκε:

-Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!
-Δεν κάνει κακά.
-Θα κάνει!
-Δεν κάνει.
-Θα κάνει.
Οντως δεν έκανε.
Της χάιδεψα την κοιλίτσα.
Τίποτε.
Της ζούπηξα την κοιλίτσα.
Εκανε. Απλό πράγμα η φύση, εκτός κι αν θες να την μπρεδέψεις.
Πάει κι αυτό.
Η Σκράτς είναι ήσυχο γατί. Ούτε κλαίει. Ούτε σκούζει. Απλώς κοιμάται όπου βρει.
Ο Πέρσης την φλερτάρει συνεχώς.
-Χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ....
Η Μινού θα σκεφτεί πότε θα την αποδεχτεί.
Οταν μεγαλώσει λίγο (η Σκράτς) θα την πάρουν από το αυτί και θα της μάθουν ο,τι χρειάζεται να ξέρει. Οπως έκανε η Μινού με τα αναρίθμητα δικά της παιδιά, όπως έκανε και με τον Πέρση όταν ήρθε στο βασίλειό της.
Μέχρι τότε θα κοιμάται τα βράδια το μπανάκι μπας και την πατήσουμε ή την ρουφήξει η ηλεκτρική σκούπα.
Την έχω στην χούφτα μου και την κοτάω.
Τρίβει την μύτη της στην μύτη μου.
Με καταγράφει για πάντα.
Α, ρε Δέσποινα! Α, ρε Δέσποινα.... Ολα κι όλα το Πάσχα θα στη δώσω πεσκέσι να μου την φυλάς για να μάθεις!

........................................................

Ντριιιιιιιιν. Η Δέσποινα!

-Κοίτα να δεις, άμα γράψεις στο blog για τα γατιά μου μην ξεχάσεις να αναφέρεις τα δυο που χάθηκαν: Τον Ζαχαρία και την Σαλώμη.

Κλάψ!