Νιαου-Νιαου

Στη ζωή αξίζουν οι ανάσες.
Οι ανάσες ρε παιδί μου…. Εισπνέεις-εκπνέεις.. Αυτό από μόνο του είναι σουπερ-τέλειο.
Αμα δεν υπάρχει αυτο πάπαλα.
Το κόλπο λοιπόν είναι να απολαμβάνεις τα μικρά πράγματα.
Εναν οργασμό, μια συνάντηση, μια νότα, ένα βλέμμα, μια λέξη, έναν ήχο, έναν αιφνιδιασμό, ένα χαμόγελο, ένα αγγιγμα, ένα γειά, ένα φίλι, μια μυρωδιά, τον ίλιγγο, την ταχυπαλμία…
Αν θες οργασμό+αραβώνα την πούτσισες.
Αν θες βλέμμα+υπόσχεση είσαι παπάρας.
Αν μυρίζεις και δεν θυμάσαι είσαι looser.
Ολα αυτα έχουν καταρχάς σπουδαία αξία από μόνα τους… αμα αρχίσεις και τα μπερδεύεις… μπορεί να γίνουν από δώρα, εφιάλτες…
Ε;

Για σκεφθείτε το λίγο….
Φαντασθείτε μια ζωή που η κάθε στιγμή είναι ολοκάθαρο ένα απο όλα αυτα τα παραπάνω.
Τί θα τα κάνατε τα χρήματα;
Ποιός θα τα γαμούσε τα χρήματα;
Ποιός θα’χε ανασφάλεια;
Αγχος;
Ποιό άγχος;

Θεωρητικολογώ;
Μπά! Δεν νομίζω.
Για λόγους που δεν ξέρω (εντελώς) και γι’ αυτο δεν μπορώ να σας τους εξηγήσω…έχω καταφέρει να το κάνω. Ή μάλλον δεν το’χω καταφέρει, γιατί δεν το προσπάθησα.
Το’χα.
Δεν έχω καθόλου την αίσθηση του όλου, αλλά των μικρων-μικρων κομματιών του…

Παράδειγμα.
Εχω δυο γάτες. Τον Σμούντα και την Σέρμπα. Ο Σμούντα είναι δύσκολος με τους καναπέδες, τα κρεββάτια και τα λοιπά… δεν ανεβαίνει… (τον εκπαιδεύω για το αντίθετο)… η Σέρμπα από την άλλη αεβαίνει όπου βρει, αλλά δεν της αρέσει να της κάνεις απότομες κινήσεις, γιατί εξαφανίζεται…

Τον τελευταίο ο Σμούντα ανεβαίνειΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στο κρεββάτι μου δίνει ένα (σμουουουουουτς!) φιλί πριν κοιμηθώ γουργουρίζει για μισό λεπτό και μετά φεύγει… Το βρίσκω πολύ συντροφικό και πολύ τρυφερό.
Από προχθές φέρνει και την Σέρμπα… η οποία περιέργως είναι πολύ ήρεμη και αγαπησιάρα…
Ενα φιλί εκείνος… ενα φιλί εκείνη… ένα φιλί αναμεταξύ τους και μετά ο καθένας μας στη γωνιά του για νάνι.
Υπέροχο συναίσθημα.
Τρομερή παρέα.
Και φοβερή ασφάλεια… για τους 3μας μας νομίζω….

Μα για τί πράγμα μιλάω;
Για την ανάσα που σας έλεγα πιο πάνω…
Kάθε βράδι πριν κοιμηθώ το εισπράττω. Και μ΄ αρέσει. Υποθέτω ότι αρέσει και στα ζώα.
Με τί ανταλλάσει ένα πατέρας με το φιλί που του δίνει η κόρη του η ο γυιός του πριν πάνε τα παιδιά για ύπνο;
Με μια Porsche μήπως;
Με μια καλή θέση στη ΔΕΗ;
Με μια καλή πίπα;
Με τί ντε;

Πόσο κοστίζει ένας καλός οργασμός.
Προσέξτε: μιλάω για οργασμό κι όχι εκσπερμάτωση, που είναι απλή διαδικασία….
Πόσες γυναίκες χάνουν αυτη την ανυπέρβλητη στιγμή για χάρη της ζήλειας…της μιζέριας… της συνήθειας… του τί θα πουν οι άλλοι;

Πόσο κοστίζει μια ατάκα που θα ακούσεις και θα σου φτιάξει όλη την ημέρα; Η μυρωδιά μιας κοπελιάς στο μετρό που στέκεται δίπλα σου; η χαρά της απρόσμενης συνάντησης με κάποιον φίλο από τα παλιά, με τί στο διάολο ανταλλάσσεται;

Ακόμα και εδώ στα blogs γράφεις κάτι και από το πουθενά έρχεται ένα comment που σε κάνει να καμαρώνεις, να χαίρεσαι, να συγκινείσαι…. Ακόμα-ακόμα και να θυμώσεις…
Δεν είναι υπέροχο;

Το’χω ξαναγράψει: από τη δουλειά μου (δόξα τω Θεώ) έχω βγάλει αρκετά χρήματα. Εχω φάει πάντα περισσότερα (δυο φορές δόξα τω Θεώ)… δεν χάρηκα ποτέ τόσο πολύ στο ταμείο, από όσο χάρηκα όταν μια φορά μου τηλεφωνησε πρωινιάτικα για να μου πει έναν καλό λόγο για τη δουλειά μου, ένας συνάδελφός μου, που σέβομαι κι εκτιμώ πολύ.
Εκείνη η ανάσα ανανέωσε τα κύταρα μου εκείνη τη στιγμή και πήρα τη δύναμη να κάνω κι άλλα πράγματα, που γουστάρω…

Η στιγμή του “δίνω” δεν έχει καμμιά διαφορά από τη στιγμή του “παίρνω”… απλώς άλλες φορές δίνεις κι άλλες παίρνεις…
Η κάβλα είναι διαφορετική αλλά ίδια… σαν δυο αδέλφια…
Ξέρετε, η ευτυχία δεν είναι ευθεία γραμμή…
Μην ψήνεστε απ’ αυτούς που σας λένε τέτοιες κλαπαναριές.
Η ευτυχία είναι σαν τον τρενάκι του Λουνα Πάρκ… σε πάει σιγά-σιγά (ράγα-ράγα=ανάσα-ανάσα) ψηλά … σταματά για μια στιγμή στην κορυφή (απολαμβάνεις την θέα) και μετά γκρεμίζεται σαν σε ελέυθερη πτώση… Ουρλιάζεις από την ηδονή του άγνωστου… αλλά δεν σταματάς στο βάθος… σε ξανανεβάζει…. για να σε ξανακάνει να ουρλιάξεις… ώστε στο τέλος να σου προσφέρει την χαρά του επιβραδύνω….

Σας θυμίζει καθόλου το πατροπαράδοτον σεξ;
Μμμμμμμ και μένα….
Και το κατάλαβα αφοτου το’γραψα…
Με τί νομίσατε δηλαδή ότι θα έμοιαζε η ευτυχία;
Μήπως το’χουμε παρταγαμίσει στο ψάξιμο.
Η δυστυχία δεν θέλει αιτίες… αντιθέτως η ευτυχία τις χρειάζεται.


Η Σέρμπα κάνει οκτάρια στα πόδια μου.
Αντε μαλάκα πήγαινε για ύπνο να σε φιλήσουμε να ξεμπερδεύουμε.
Νιάου!
Ο Σμούντα περιμένει υπομονετικά.
Νιάου!



Ψιτ! Υπάρχουν νέες φωτο στο www.zozzz.blogspot.com